فضیلت زیارت امام حسین (ع) (کامل الزیارات)

فضیلت زیارت امام حسین (ع) (کامل الزیارات)

۰۷ آذر ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیارات

 

 

 

ثواب كسى كه به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام رفته يا ديگرى را به زيارت آن حضرت بفرستد

ثواب كسى كه با ترس و هراس به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام برود

اجر و ثواب آنچه شخص در زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام انفاق مى‏ كند

ثواب كسى كه سواره يا پياده به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام برود و خواندن و مناجات حق تعالى

كرامت خداوند تبارك و تعالى در حق زوّار حضرت حسين بن على صلوات اللَّه عليهما

زائرين امام حسين عليه السّلام همسايه رسول خدا (ص) و حضرت على و فاطمه عليهما السّلام مى‏ باشند

زائرين امام حسين عليه السّلام قبل از همه مردم وارد بهشت مى‏ شوند

ثواب كسى كه زيارت امام حسين عليه السّلام را نموده در حالى كه عارف به حق آن بزرگوار باشد

در بيان اجر كسى كه بخاطر حبّ به رسول خدا و أمير المؤمنين و فاطمه سلام اللَّه عليهم أجمعين به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام برود

ثواب كسى كه از روى شوق به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام برود

ثواب كسى كه به اميد اجر از خدا به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام برود

زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام افضل اعمال مى‏ باشد

كسى كه حضرت امام حسين عليه السّلام را زيارت كند مثل كسى است كه در عرش خدا را زيارت كرده و او را در اعلى عليّين قرار مى ‏دهند

زيارت حضرت امام حسين و أئمه هدى سلام اللَّه عليهم اجمعين معادل با زيارت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مى‏ باشد

زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام عمر را طولانى و روزى را فراخ نموده و ترك آن عمر را كوتاه و روزى را تنگ مى‏ كند

زيارت امام حسين عليه السّلام گناهان را محو مى‏ كند

زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام معادل يك عمره مى‏ باشد

زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام معادل يك حج مى‏ باشد

در بيان اينكه زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام معادل يك حجّ و يك عمره مى ‏باشند

زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام معادل چند حجّ مى‏ باشد

زيارت حضرت امام حسين معادل با آزاد كردن بندگان مى‏ باشد

زوّار حضرت امام حسين عليه السّلام شفاعت ديگران را مى‏ كنند

زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام غم و اندوه را بر طرف كرده و به واسطه ‏اش حوائج بر آورده مى‏ شود

ثواب كسى كه حضرت امام حسين عليه السّلام را در غير روز عيد و عرفه زيارت كند

در بيان اينكه زائرين حضرت امام حسين عليه السّلام كه به حق آن حضرت عارف هستند فرشتگان به مشايعت و استقبالشان رفته و هنگام مرض عيادتشان نموده و در هنگام مرگ بر بالين آنها حاضر شده و براى ايشان تا روز قيامت طلب مغفرت مى‏ كنند

 

باب چهل و چهارم- ثواب كسى كه به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام رفته يا ديگرى را به زيارت آن حضرت بفرستد

حدیث اول

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ مُحَمَّدٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللَّه بن حماد بصرى از عبد اللَّه بن عبد الرحمن اصمّ از محمّد بصرىّ، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده وى مى ‏گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند:

سَمِعْتُ أَبِي يَقُولُ لِرَجُلٍ مِنْ مَوَالِيهِ وَ سَأَلَهُ عَنِ الزِّيَارَةِ فَقَالَ لَهُ مَنْ تَزُورُ وَ مَنْ تُرِيدُ بِهِ

از پدرم شنيدم به يكى از دوستانشان كه از زيارت (مقصود زيارت قبر امام حسين عليه السّلام است) سؤال كرده بود مى ‏فرمودند: چه كسى را زيارت مى‏ كنى و چه كسى را با اين زيارت اراده مى ‏نمائى؟ يعنى با اين زيارت قصد تقرّب به چه كسى را دارى؟

قَالَ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَقَالَ مَنْ صَلَّى خَلْفَهُ‏ صَلَاةً وَاجِبَةً [وَاحِدَةً] يُرِيدُ بِهَا اللَّهَ

عرض كرد: مراد و مقصودم خداوند تبارك و تعالى است، يعنى قصدم تقرّب به خدا مى‏ باشد. حضرت فرمودند: كسى كه بدنبال زيارت يك نماز خوانده و با اين نماز قصد تقرّب به خدا را داشته باشد

لَقِيَ اللَّهَ يَوْمَ يَلْقَاهُ وَ عَلَيْهِ مِنَ النُّورِ مَا يُغْشَى لَهُ كُلُّ شَيْ‏ءٍ يَرَاهُ وَ اللَّهُ يُكْرِمُ زُوَّارَهُ وَ يَمْنَعُ النَّارَ أَنْ تَنَالَ مِنْهُمْ شَيْئاً

در روزى كه خدا را ملاقات مى‏ كند بر او نورى احاطه كرده باشد كه تمام اشيائى كه او را مى‏ بينند صرفا نور مشاهده نمايند و خداوند متعال زوّار قبر مطهّر امام حسين عليه السّلام را مورد اكرام قرار داده و آتش جهنّم را از رسيدن به آنها باز مى‏ دارد،

وَ إِنَّ الزَّائِرَ لَهُ لَا يُتَنَاهَى [لَا يُتَنَاسَى‏] لَهُ دُونَ الْحَوْضِ وَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع قَائِمٌ عَلَى الْحَوْضِ يُصَافِحُهُ وَ يُرَوِّيهِ مِنَ الْمَاءِ

و زائر در نزد حوض كوثر مقامى بسيار مرتفع و مرتبه‏ اى لا يتناهى دارد و امير المؤمنين عليه السّلام كه در كنار حوض ايستاده ‏اند با او مصافحه كرده و وى را از آب سيراب مى ‏فرمايد

وَ مَا يَسْبِقُهُ أَحَدٌ إِلَى وُرُودِهِ الْحَوْضَ حَتَّى يَرْوَى ثُمَّ يَنْصَرِفُ إِلَى مَنْزِلِهِ مِنَ الْجَنَّةِ وَ مَعَهُ مَلَكٌ مِنْ قِبَلِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ

و احدى در وارد شدن بر حوض بر وى سبقت نمى ‏گيرد مگر پس از او و سيراب شدن او و پس از سيراب گشتن به جايگاهش در بهشت برگشته در حالى كه فرشته ‏اى از جانب امير المؤمنين عليه السّلام با او بوده

يَأْمُرُ الصِّرَاطَ أَنْ يَذِلَّ لَهُ وَ يَأْمُرُ النَّارَ أَنْ لَا يُصِيبَهُ مِنْ لَفْحِهَا شَيْ‏ءٌ حَتَّى يَجُوزَهَا وَ مَعَهُ رَسُولُهُ الَّذِي بَعَثَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع.

كه به صراط امر مى ‏كند براى وى پائين بيايد و با او مدارا كرده تا از روى آن بگذرد و به آتش جهنّم فرمان مى‏ دهد كه حرارت و سوزشش را به او نرساند تا وى از آن گذر كند و نيز با او فرستاده ‏اى است كه امير المؤمنين عليه السّلام آن را فرستاده‏ اند.

حدیث دوم

وَ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْأَصَمِّ قَالَ حَدَّثَنَا هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ قَالَ:

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى به استادش از اصم نقل نموده كه وى گفت: هشام بن سالم از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام در حديثى طولانى نقل كرده كه شخصى نزد امام صادق عليه السّلام مشرّف شد و به آن جناب عرض كرد:

أَتَاهُ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ هَلْ يُزَارُ وَالِدُكَ

اى پسر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم آيا پدر شما را مى‏ توان زيارت كرد؟

قَالَ فَقَالَ نَعَمْ وَ يُصَلَّى عِنْدَهُ وَ قَالَ يُصَلَّى خَلْفَهُ وَ لَا يُتَقَدَّمُ عَلَيْهِ

 حضرت فرمودند: بلى، علاوه بر زيارت نماز هم نزد قبر مى‏ توان خواند منتهى نماز را بايد پشت قبر بجا آورد نه مقدّم و جلو آن.

قَالَ فَمَا لِمَنْ أَتَاهُ قَالَ الْجَنَّةُ إِنْ كَانَ يَأْتَمُّ بِهِ

آن شخص عرض كرد: كسى كه آن حضرت را زيارت كند چه ثواب و اجرى دارد؟ حضرت فرمودند: اجر او بهشت است مشروط به اينكه به آن حضرت اقتداء كرده و از او تبعيّت كند.

قَالَ فَمَا لِمَنْ تَرَكَهُ رَغْبَةً عَنْهُ قَالَ الْحَسْرَةُ يَوْمَ الْحَسْرَةِ

عرض كرد: اگر كسى زيارت آن حضرت را از روى بى‏ رغبتى و بى‏ ميلى ترك كند چه خواهد ديد؟ حضرت فرمودند: روز حسرت (روز قيامت) حسرت خواهد خورد.

قَالَ فَمَا لِمَنْ أَقَامَ عِنْدَهُ قَالَ كُلُّ يَوْمٍ بِأَلْفِ شَهْرٍ

عرض كرد: كسى نزد قبر آن جناب اقامت كند اجر و ثوابش چيست؟ حضرت فرمودند: هر يك روز آن معادل يك ماه مى ‏باشد.

قَالَ فَمَا لِلْمُنْفِقِ فِي خُرُوجِهِ إِلَيْهِ وَ الْمُنْفِقِ عِنْدَهُ قَالَ دِرْهَمٌ بِأَلْفِ دِرْهَمٍ

عرض كرد: كسى كه براى رفتن و زيارت نمودن آن حضرت متحمل هزينه و خرج شده و نيز نزد قبر مطهّر پول خرج كند چه اجرى دارد؟ حضرت فرمودند: در مقابل هر يك درهمى كه خرج كرده هزار درهم دريافت خواهد نمود.

قَالَ فَمَا لِمَنْ مَاتَ فِي سَفَرِهِ إِلَيْهِ قَالَ تُشَيِّعُهُ الْمَلَائِكَةُ وَ تَأْتِيهِ بِالْحَنُوطِ وَ الْكِسْوَةِ مِنَ الْجَنَّةِ

عرض كرد: اجر كسى كه در سفر به طرف آن حضرت فوت كرده چيست؟ حضرت فرمودند: فرشتگان مشايعتش كرده و براى او حنوط و لباس از بهشت آورده

وَ تُصَلِّي عَلَيْهِ إِذْ كُفِّنَ وَ تُكَفِّنُهُ فَوْقَ أَكْفَانِهِ وَ تَفْرُشُ لَهُ الرَّيْحَانَ تَحْتَهُ

و وقتى كفن شد بر او نماز خوانده و روى كفنى كه بر او پوشانده ‏اند فرشتگان نيز كفن ديگرى قرار مى‏ دهند و زير او را از ريحان فرش مى‏ نمايند

وَ تَدْفَعُ الْأَرْضَ حَتَّى تَصَوَّرَ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ مَسِيرَةَ ثَلَاثَةِ أَمْيَالٍ

و زمين را چنان رانده و جلو برده كه از جلو فاصله سه ميل طى شده

وَ مِنْ خَلْفِهِ مِثْلَ ذَلِكَ وَ عِنْدَ رَأْسِهِ مِثْلَ ذَلِكَ وَ عِنْدَ رِجْلَيْهِ مِثْلَ ذَلِكَ

و از پشت و جانب سر و طرف پا نيز مانند آن اين مقدار مسافت و فاصله منهدم و ساقط مى ‏گردد

وَ يُفْتَحُ لَهُ بَابٌ مِنَ الْجَنَّةِ إِلَى قَبْرِهِ وَ يَدْخُلُ عَلَيْهِ رُوحُهَا وَ رَيْحَانُهَا حَتَّى تَقُومَ السَّاعَةُ

و براى آن دربى از بهشت به طرف قبرش گشوده شده و نسيم و بوى خوش بهشتى به قبر او داخل گشته و تا قيام قيامت بدين منوال خواهد بود.

قُلْتُ فَمَا لِمَنْ صَلَّى عِنْدَهُ قَالَ مَنْ صَلَّى عِنْدَهُ رَكْعَتَيْنِ لَمْ يَسْأَلِ اللَّهَ تَعَالَى شَيْئاً إِلَّا أَعْطَاهُ إِيَّاهُ

آن شخص مى‏ گويد: محضر مباركش عرضه داشتم: كسى كه نزد قبر نماز بگذارد اجر و ثوابش چيست؟ حضرت فرمودند: كسى كه نزد قبر مطهّرش دو ركعت نماز بخواند از خداوند چيزى را درخواست نمى ‏كند مگر آنكه حقّ جلّ و على آن را به او اعطاء مى‏ فرمايد.

قُلْتُ فَمَا لِمَنِ اغْتَسَلَ مِنْ مَاءِ الْفُرَاتِ ثُمَّ أَتَاهُ قَالَ

عرض كردم: اجر كسى كه از آب فرات غسل كرده و سپس به زيارت آن جناب‏ رود چيست؟ حضرت فرمودند:

إِذَا اغْتَسَلَ مِنْ مَاءِ الْفُرَاتِ وَ هُوَ يُرِيدُهُ تَسَاقَطَتْ عَنْهُ خَطَايَاهُ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ

زمانى كه شخص از فرات غسل كرده در حالى كه اراده زيارت آن حضرت را داشته باشد تمام لغزش ‏ها و گناهانش ساقط و محو شده و وى نظير آن روزى مى‏ باشد كه از مادر متولّد شده است.

قَالَ قُلْتُ فَمَا لِمَنْ يُجَهِّزَ إِلَيْهِ وَ لَمْ يَخْرُجْ لَعَلَّهُ تُصِيبُهُ [لِقِلَّةِ نَصِيبِهِ‏]

آن شخص مى‏ گويد: عرض كردم: اجر كسى كه ديگرى را مجهّز كرده و به زيارت قبر آن حضرت بفرستد ولى خودش بواسطه عارضه و علّتى كه پيش آمده به زيارت نرود چيست؟

قَالَ يُعْطِيهِ اللَّهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ مِثْلَ أُحُدٍ مِنَ الْحَسَنَاتِ وَ يُخْلِفُ عَلَيْهِ أَضْعَافَ مَا أَنْفَقَهُ

حضرت فرمودند: به هر يك درهمى كه خرج كرده و انفاق نموده همانند كوه احد حسنات حق تعالى براى او منظور مى ‏فرمايد و باقى مى ‏گذارد و بر او چند برابر آنچه متحمّل شده

وَ يُصْرَفُ عَنْهُ مِنَ الْبَلَاءِ مِمَّا قَدْنَزَلَ لِيُصِيبَهُ وَ يُدْفَعُ عَنْهُ وَ يُحْفَظُ فِي مَالِهِ

و بلا و گرفتارى ‏هائى كه بطور قطع نازل شده تا به وى اصابت كرده را از او دفع مى ‏نمايد و مال و دارائى او را حفظ و نگهدارى مى ‏كند.

قَالَ قُلْتُ فَمَا لِمَنْ قُتِلَ عِنْدَهُ جَارَ عَلَيْهِ سُلْطَانٌ فَقَتَلَهُ قَالَ أَوَّلُ قَطْرَةٍ مِنْ دَمِهِ يُغْفَرُ لَهُ بِهَا كُلُّ خَطِيئَةٍ

آن شخص مى‏ گويد: عرض كردم: اجر و ثواب كسى كه نزد آن حضرت كشته شود چيست، مثلا سلطان ظالمى بر وى ستم كرده و او را آنجا بكشد؟ حضرت فرمودند: اولين قطره خونش كه ريخته شود خداوند متعال تمام گناهانش را مى ‏آمرزد

وَ تُغْسَلُ طِينَتُهُ الَّتِي خُلِقَ مِنْهَا الْمَلَائِكَةُ حَتَّى تَخْلُصَ

و طينتى را كه از آن آفريده شده فرشتگان غسل داده تا از تمام آلودگى‏ ها و تيره‏ گى ‏ها پاك و خالص شده

كَمَا خَلَصَتِ الْأَنْبِيَاءُ المخلصين [الْمُخْلَصُونَ‏] وَ يَذْهَبُ عَنْهَا مَا كَانَ خَالَطَهَا مِنْ أَجْنَاسِ طِينِ أَهْلِ الْكُفْرِ

همان طورى كه انبياء مخلص خالص و پاك مى‏ باشند و بدين ترتيب آنچه از اجناس طين اهل كفر با طينت وى آميخته شده زدوده مى‏ گردد

وَ يُغْسَلُ قَلْبُهُ وَ يُشْرَحُ صَدْرُهُ وَ يُمْلَأُ إِيمَاناً فَيَلْقَى اللَّهَ وَ هُوَ مُخْلَصٌ مِنْ كُلِّ مَا تُخَالِطُهُ الْأَبْدَانُ وَ الْقُلُوبُ

و نيز قلبش را شستشو داده و سينه ‏اش را فراخ نموده و آن را مملو از ايمان كرده و بدين ترتيب خدا را ملاقات كرده در حالى كه از هر چه ابدان و قلوب با آن مخلوط هستند پاك و منزه مى ‏باشد

وَ يُكْتَبُ لَهُ شَفَاعَةٌ فِي أَهْلِ بَيْتِهِ وَ أَلْفٍ مِنْ إِخْوَانِهِ وَ تَوَلَّى الصَّلَاةَ عَلَيْهِ الْمَلَائِكَةُ مَعَ جَبْرَئِيلَ وَ مَلَكِ الْمَوْتِ

و برايش مقرّر مى‏ شود كه‏ اهل بيت و هزار تن از برادران ايمانى خود را بتواند شفاعت كند و فرشتگان با همراهى جبرئيل و ملك الموت متولى خواندن نماز بر او مى ‏گردند

وَ يُؤْتَى بِكَفَنِهِ وَ حَنُوطِهِ مِنَ الْجَنَّةِ وَ يُوَسَّعُ قَبْرُهُ عَلَيْهِ وَ يُوضَعُ لَهُ مَصَابِيحُ فِي قَبْرِهِ وَ يُفْتَحُ لَهُ بَابٌ مِنَ الْجَنَّةِ

و كفن و حنوطش را از بهشت آورده و در قبرش توسعه داده و چراغ ‏هائى در آن مى‏ افروزند و دربى از آن بهشت باز مى‏ كنند

وَ تَأْتِيهِ الْمَلَائِكَةُ بِالطُّرَفِ مِنَ الْجَنَّةِ وَ يُرْفَعُ بَعْدَ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ يَوْماً إِلَى حَظِيرَةِ الْقُدْسِ

و فرشتگان برايش اشياء تازه و تحفه ‏هائى بديع از بهشت مى‏ آورند و پس از هيجده روز او را به خطيره القدس (بهشت) برده

فَلَا يَزَالُ فِيهَا مَعَ أَوْلِيَاءِ اللَّهِ حَتَّى تُصِيبَهُ النَّفْخَةُ الَّتِي لَا تُبْقِي شَيْئاً

پس پيوسته در آنجا با اولياء خدا خواهد بود تا نفخه ‏اى كه با دميده ‏شدنش هيچ چيز باقى نمى ‏ماند دميده شود

فَإِذَا كَانَتِ النَّفْخَةُ الثَّانِيَةُ وَ خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ كَانَ أَوَّلُ مَنْ يُصَافِحُهُ

و وقتى نفخه دوّمى دميده شد و وى از قبر بيرون آمد اوّلين كسى كه با او مصافحه مى‏ كند

رَسُولَ اللَّهِ ص وَ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ الْأَوْصِيَاءَ وَ يُبَشِّرُونَهُ وَ يَقُولُونَ

رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و امير المؤمنين عليه السّلام و اوصياء سلام اللَّه عليهم بوده كه به وى بشارت داده و مى‏ گويند:

لَهُ الْزَمْنَا وَ يُقِيمُونَهُ عَلَى الْحَوْضِ فَيَشْرَبُ مِنْهُ وَ يَسْقِي مَنْ أَحَبَّ قُلْتُ فَمَا لِمَنْ حُبِسَ فِي إِتْيَانِهِ

با ما باش و سپس او را كنار حوض كوثر آورده و از آن به او مى‏ نوشانند و سپس به هر كسى كه او بخواهد و دوست داشته باشد نيز مى ‏آشامانند.

قَالَ لَهُ بِكُلِّ يَوْمٍ يُحْبَسُ وَ يَغْتَمَّ فَرْحَةٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ

آن شخص مى‏ گويد: عرض كردم: اجر و ثواب كسى كه به خاطر زيارت آن حضرت حبس شده چيست؟ حضرت فرمودند: در مقابل هر روزى كه حبس شده و غمگين مى ‏گردد سرور و شادى منظور شده كه تا قيامت ادامه دارد

فَإِنْ ضُرِبَ بَعْدَ الْحَبْسِ فِي إِتْيَانِهِ كَانَ لَهُ بِكُلِّ ضَرْبَةٍ حَوْرَاءُ

و اگر پس از حبس او را زدند در قبال هر يك ضربه ‏اى كه به وى اصابت مى ‏كند يك حوريّه‏ اى به او داده شده

وَ بِكُلِّ وَجَعٍ يَدْخُلُ عَلَى بَدَنِهِ أَلْفُ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ يُمْحَى بِهَا عَنْهُ أَلْفُ أَلْفِ سَيِّئَةٍ

و به ازاء هر دردى كه بر پيكرش وارد مى‏ شود هزار هزار حسنه ملاحظه گرديده و هزار هزار لغزش و گناه از او محو و زائل گشته

وَ يُرْفَعُ لَهُ بِهَا أَلْفُ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ يَكُونُ مِنْ مُحَدِّثِي رَسُولِ اللَّهِ ص حَتَّى يَفْرُغَ مِنَ الْحِسَابِ

و هزار هزار درجه ارتقاء داده مى‏ شود و از نديمان رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم محسوب شده تا از حساب فارغ گردد

فَيُصَافِحُهُ حَمَلَةُ الْعَرْشِ وَ يُقَالُ لَهُ سَلْ مَا أَحْبَبْتَ

و پس از آن فرشتگانى كه حمله عرش هستند با او مصافحه كرده و به او مى‏ گويند: آنچه دوست دارى بخواه.

وَ يُؤْتَى ضَارِبُهُ لِلْحِسَابِ فَلَا يُسْأَلُ عَنْ شَيْ‏ءٍ وَ لَا يُحْتَسَبُ بِشَيْ‏ءٍ

و زننده وى را براى حساب حاضر مى‏ كنند پس هيچ سؤالى از او نكرده و با هيچ چيز اعمالش را نسنجيده و محاسبه نكرده

وَ يُؤْخَذُ بِضَبُعَيْهِ حَتَّى يُنْتَهَى بِهِ إِلَى مَلَكٍ يَحْبُوهُ وَ يُتْحِفُهُ بِشَرْبَةٍ مِنَ الْحَمِيمِ

بلكه دو بازويش را گرفته و او را برده و به فرشته ‏اى تحويل داده و آن فرشته به او جرعه‏ اى از حميم (آب داغ جهنم)

وَ شَرْبَةٍ مِنَ الْغِسْلِينِ وَ يُوضَعُ عَلَى مِثَالٍ [مَقَالٍ‏] فِي النَّارِ

و جرعه ‏اى از غسلين (آب چرك كه از پوست و گوشت دوزخيان جارى مى‏ باشد) مى‏ چشاند و سپس او را روى تكه‏ اى سرخ از آتش قرار داده

فَيُقَالُ لَهُ ذُقْ بِمَا قَدَّمَتْ يَدَاكَ فِيمَا آتَيْتَ إِلَى هَذَا

و به وى مى‏ گويند: بچش چيزى را كه دست‏هايت پيش پيش بواسطه زدن شخصى كه او را زدى براى تو فرستاده ‏اند،

الَّذِي ضَرَبْتَهُ سَبَباً إِلَى وَفْدِ اللَّهِ وَ وَفْدِ رَسُولِهِ وَ يَأْتِي بِالْمَضْرُوبِ إِلَى بَابِ جَهَنَّمَ

كسى را كه زدى پيك و پيام آور خدا و رسول خدا بود و در اين هنگام مضروب را آورده و نزديك درب جهنّم نگاه داشته

وَ يُقَالُ لَهُ انْظُرْ إِلَى ضَارِبِكَ وَ إِلَى مَا قَدْ لَقِيَ فَهَلْ‏ شَفَيْتُ صَدْرَكَ

و به او مى‏ گويند: به زننده خود بنگر و به آنچه به سرش آمده نظر نما آيا سينه ‏ات شفاء مى ‏يابد؟

وَ قَدِ اقْتُصَّ لَكَ مِنْهُ فَيَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي انْتَصَرَ لِي وَ لِوُلْدِ رَسُولِهِ مِنْهُ.

اين عذابى كه به او وارد شده بخاطر قصاص براى تو مى ‏باشد، پس مى‏ گويد: حمد خدا را كه من و فرزند رسول خود را يارى فرمود.

حدیث سوم

وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنِ الْأَصَمِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُكَيْرٍ فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى با همين اسناد از اصم، از عبد اللَّه بن بكير در ضمن حديثى طولانى مى ‏گويد: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

يَا ابْنَ بُكَيْرٍ إِنَّ اللَّهَ اخْتَارَ مِنْ بِقَاعِ الْأَرْضِ سِتَّةً الْبَيْتَ الْحَرَامَ وَ الْحَرَمَ وَ مَقَابِرَ الْأَنْبِيَاءِ

اى ابن بكير خداوند متعال از بقاع و اماكن روى زمين شش بقعه را اختيار فرموده: بيت الحرام، حرم، مقابر انبياء،

وَ مَقَابِرَ الْأَوْصِيَاءِ وَ مَقَاتِلَ [مَقَابِرَ] الشُّهَدَاءِ وَ الْمَسَاجِدَ الَّتِي يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ

مقابر اوصياء، مقابر شهداء، و مساجدى كه نام خدا در آنها برده مى‏ شود.

يَا ابْنَ بُكَيْرٍ هَلْ تَدْرِي مَا لِمَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ ع إِذْ جَهِلَهُ الْجَاهِلُ [الْجَاهِلُونَ‏]

اى ابن بكير، آيا مى ‏دانى اجر كسى كه قبر حضرت ابى عبد اللَّه الحسين عليه السّلام را زيارت كند چيست؟

مَا مِنْ صَبَاحٍ إِلَّا وَ عَلَى قَبْرِهِ هَاتِفٌ مِنَ الْمَلَائِكَةِ يُنَادِي

هيچ صبح و بامدادى نيست مگر آنكه هاتفى از فرشتگان بالاى قبر آن حضرت فرياد مى‏ كند:

يَا طَالِبَ الْخَيْرِ أَقْبِلْ إِلَى خَالِصَةِ اللَّهِ تَرْحَلْ بِالْكَرَامَةِ

اى خواستاران خير رو كنيد به برگزيده خدا و كوچ كنيد بطرف ارجمندى و بزرگى

وَ تَأْمَنِ النَّدَامَةَ يَسْمَعُ أَهْلُ الْمَشْرِقِ وَ أَهْلُ الْمَغْرِبِ إِلَّا الثَّقَلَيْنِ

و بدين ترتيب از ندامت و حسرت در امان باشيد. اهل مشرق و مغرب نداء اين هاتف را مى‏ شنوند مگر جنّ و انس

وَ لَا يَبْقَى فِي الْأَرْضِ مَلَكٌ مِنَ الْحَفَظَةِ إِلَّا عَطَفَ عَلَيْهِ عِنْدَ رُقَادِ الْعَبْدِ

و در زمين هيچ فرشته ‏اى از فرشتگان حافظ و نگهبان در وقتى كه بندگان خواب هستند باقى نمى‏ ماند مگر آنكه به قبر مطهّر روى آورده و هجوم مى‏ كنند

حَتَّى يُسَبِّحَ اللَّهَ عِنْدَهُ وَ يَسْأَلَ اللَّهُ الرِّضَا عَنْهُ وَ لَا يَبْقَى مَلَكٌ فِي الْهَوَاءِ يَسْمَعُ الصَّوْتَ

تا در آن مكان مقدّس حق تعالى را تسبيح نموده و از درگاه جلالش بخواهند تا از آنها راضى گردد و هيچ فرشته ‏اى در هوا باقى نمى ‏ماند كه نداء هاتف را شنيده

إِلَّا أَجَابَ بِالتَّقْدِيسِ لِلَّهِ تَعَالَى فَتَشْتَدُّ أَصْوَاتُ الْمَلَائِكَةِ فَيُجِيبُهُمْ أَهْلُ السَّمَاءِ الدُّنْيَا

مگر آنكه در جواب آن حق تعالى را تقديس مى‏ كند و بدين ترتيب اصوات و صداهاى فرشتگان بلند و قوى شده پس اهل و سكنه آسمان دنيا به آنها جواب داده

فَتَشْتَدُّ أَصْوَاتُ الْمَلَائِكَةِ وَ أَهْلِ السَّمَاءِ الدُّنْيَا حَتَّى تَبْلُغَ أَهْلَ السَّمَاءِ السَّابِعَةِ

و در نتيجه اصوات و صداى فرشتگان و سكنه آسمان دنيا تشديد يافته به حدّى كه طنين آن به اهل و سكنه آسمان هفتم رسيده

فَيُسْمِعُ اللَّهُ أَصْوَاتَهُمْ النَّبِيِّينَ [فَيَسْمَعُ أَصْوَاتَهُمُ النَّبِيُّونَ‏]

و بدين ترتيب انبياء عظام صداهاى ايشان را استماع‏ كرده

فَيَتَرَحَّمُونَ وَ يُصَلُّونَ عَلَى الْحُسَيْنِ ع وَ يَدْعُونَ لِمَنْ زَارَهُ.

پس رحمت و صلوات بر حضرت امام حسين عليه السّلام فرستاده و زائرين آن حضرت را دعاء مى ‏كنند.

 

باب چهل و پنجم- ثواب كسى كه با ترس و هراس به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام برود

حدیث اول

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ حَمَّادٍ ذِي النَّابِ عَنْ رُومِيٍّ عَنْ زُرَارَةَ قَالَ:

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللَّه بن حمّاد بصرى، از عبد اللَّه بن عبد الرحمن اصمّ، از حمّاد ذي النّاب، از رومىّ، از زراره نقل كرده كه وى گفت:

قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع مَا تَقُولُ فِيمَنْ زَارَ أَبَاكَ عَلَى خَوْفٍ

محضر مبارك حضرت ابى جعفر عليه السّلام عرضه داشتم: چه مى‏ فرمائيد در باره كسى كه با خوف و هراس پدر شما را زيارت كند؟

قَالَ يُؤْمِنُهُ اللَّهُ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ وَ تَلَقَّاهُ الْمَلَائِكَةُ بِالْبِشَارَةِ

حضرت فرمودند: در روزى كه فزع اكبر است حق تعالى او را أمان دهد و فرشتگان به وى بشارت داده

وَ يُقَالُ لَهُ لَا تَخَفْ وَ لَا تَحْزَنْ هَذَا يَوْمُكَ الَّذِي فِيهِ فَوْزُكَ.

و به او مى‏ گويند: مترس و محزون مباش امروز روزى است كه تو در آن رستگار مى‏ شوى.

حدیث دوم

وَ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْأَصَمِّ عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر به اسنادش از اصم، از ابن بكير، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده، وى گفت:

قُلْتُ لَهُ إِنِّي أَنْزِلُ الْأَرَّجَانَ وَ قَلْبِي يُنَازِعُنِي إِلَى قَبْرِ أَبِيكَ فَإِذَا خَرَجْتُ

محضر مبارك امام عليه السّلام عرضه داشتم: من به شهر ارجان وارد شده و در آنجا نازل شدم ولى قلب و دلم آرزوى زيارت قبر مطهّر پدر بزرگوارتان را داشت لذا از شهر به قصد زيارت آن جناب خارج شدم

فَقَلْبِي وَجِلٌ مُشْفِقٌ حَتَّى أَرْجِعَ خَوْفاً مِنَ السُّلْطَانِ وَ السُّعَاةِ وَ أَصْحَابِ الْمَسَالِحِ

امّا دلم ترسان و لرزان بود و از خوف و ترس سلطان و ساعيان و عمّال وى و مرزبانان تا زمان مراجعت در وحشت و دهشت بودم.

فَقَالَ يَا ابْنَ بُكَيْرٍ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ يَرَاكَ اللَّهُ فِينَا خَائِفاً

حضرت فرمودند: اى پسر بكير آيا دوست ندارى كه خداوند تو را از كسانى كه در راه ما ترسان و خائف مى ‏باشند محسوب فرمايد؟

أَ مَا تَعْلَمُ أَنَّهُ مَنْ خَافَ لِخَوْفِنَا أَظَلَّهُ اللَّهُ فِي ظِلِّ عَرْشِهِ وَ كَانَ مُحَدِّثُهُ الْحُسَيْنَ ع تَحْتَ الْعَرْشِ

آيا مى‏ دانى كسى كه به خاطر خوف ما خائف باشد حقتعالى او را در سايه عرش مكان دهد و هم صحبتش حضرت امام حسين عليه السّلام در زير عرش مى ‏باشد

وَ آمَنَهُ اللَّهُ مِنْ أَفْزَاعِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ يَفْزَعُ النَّاسُ وَ لَا يَفْزَعُ

و حق تعالى او را از فزع‏ هاى روز قيامت در امان مى‏ دارد، مردم به فزع و جزع آمده ولى او فزع نمى‏ كند،

فَإِنْ فَزِعَ وَقَّرَتْهُ [قَوَّتْهُ‏] الْمَلَائِكَةُ وَ سَكَّنَتْ قَلْبَهُ بِالْبِشَارَةِ.

پس اگر فزع كند فرشتگان آرامش كرده و بواسطه بشارت دادن قلبش را ساكت و ساكن مى‏ نمايند.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي حَكِيمُ بْنُ دَاوُدَ بْنِ حَكِيمٍ السَّرَّاجُ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ مُوسَى بْنِ عُمَرَ عَنْ حَسَّانَ الْبَصْرِيِّ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ:

حكيم بن داود بن حكيم سرّاج از سلمة بن الخطّاب، از موسى بن عمر، از حسّان البصرى از معاوية بن وهب، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده، وى گفت: حضرت امام صادق عليه السّلام فرمودند:

يَا مُعَاوِيَةُ لَا تَدَعْ زِيَارَةَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع لِخَوْفٍ

اى معاويه، بخاطر خوف و هراس زيارت قبر امام حسين عليه السّلام را ترك مكن

فَإِنَّ مَنْ تَرَكَهُ رَأَى مِنَ الْحَسْرَةِ مَا يَتَمَنَّى أَنَّ قَبْرَهُ كَانَ عِنْدَهُ

زيرا كسى كه زيارت آن حضرت را ترك كند چنان حسرتى ببيند كه تمنّا و آرزو كند قبر آن جناب نزدش باشد،

أَ مَا تُحِبُّ أَنْ يَرَى اللَّهُ شَخْصَكَ وَ سَوَادَكَ فِيمَنْ يَدْعُو لَهُ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ عَلِيٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ الْأَئِمَّةُع

آيا دوست ندارى كه خداوند متعال تو را در زمره كسانى محسوب كند كه رسولش صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و حضرات على و فاطمه و ائمه عليهم السّلام برايش دعا مى‏ كنند؟

أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَكُونَ مِمَّنْ يَنْقَلِبُ بِالْمَغْفِرَةِ لِمَا مَضَى وَ يُغْفَرُ لَهُ ذُنُوبُ سَبْعِينَ سَنَةً

آيا دوست ندارى از كسانى باشى كه گناهان گذشته ‏ات آمرزيده شده و براى گناهان هفتاد سال بعد طلب غفران برايت كنند؟

أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَكُونَ مِمَّنْ يَخْرُجُ مِنَ الدُّنْيَا وَ لَيْسَ عَلَيْهِ ذَنْبٌ يُتْبَعُ بِهِ

آيا دوست دارى از كسانى باشى كه از دنيا خارج مى‏ شوند در حالى كه در گناهى قابل مواخذه ندارند؟

أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَكُونَ غَداً مِمَّنْ يُصَافِحُهُ رَسُولُ اللَّهِ ص.

آيا دوست دارى فرداى قيامت از كسانى باشى كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم با آنها مصافحه مى‏ كند؟

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنِ الْخَيْبَرِيِّ عَنْ يُونُسَ بْنِ ظَبْيَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

على بن الحسين رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از محمّد بن اسماعيل بن بزيع، از خيبرى، از يونس بن ظبيان، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده وى گفت: محضر مباركش عرض كردم: فدايت شوم: زيارت قبر امام حسين عليه السّلام در حال تقيه به چه گونه است؟حضرت فرمودند:

قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِيَارَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فِي حَالِ التَّقِيَّةِ قَالَ إِذَا أَتَيْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ ثُمَّ الْبَسْ أَثْوَابَكَ الطَّاهِرَةَ [ثَوْبَيْكَ الطَّاهِرَيْنِ‏] ثُمَّ تَمُرُّ بِإِزَاءِ الْقَبْرِ وَ قُلْ

وقتى به فرات رسيدى غسل كن و لباسهاى پاك و طاهر خود را بپوش سپس عبور كن تا به ازاء و مقابل قبر برسى و بگو:

صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ

صلوات و رحمت خدا بر شما اى ابا عبد اللَّه صلوات و رحمت خدا بر شما اى ابا عبد اللَّه

فَقَدْ تَمَّتْ زِيَارَتُكَ.

پس زيارتت صحيح و تمام مى ‏باشد.

حدیث پنجم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍالْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ قَالَ حَدَّثَنَا مُدْلِجٌ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ قَالَ:

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللَّه بن حمّاد البصرى، از عبد اللَّه بن عبد الرحمن اصم نقل كرده، وى گفت: حديث گفت براى ما مدلج، از محمّد بن مسلم در ضمن حديث طولانى، وى گفت:

 قَالَ لِي أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ع هَلْ تَأْتِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع قُلْتُ نَعَمْ عَلَى خَوْفٍ وَ وَجَلٍ

حضرت ابو جعفر محمّد بن على عليهما السّلام به من فرمودند: آيا به زيارت قبر حسين عليه السّلام مى‏ روى؟ عرض كردم: بلى ولى با خوف و هراس.

فَقَالَ مَا كَانَ مِنْ هَذَا أَشَدَّ فَالثَّوَابُ فِيهِ عَلَى قَدْرِ الْخَوْفِ

فرمودند: هر قدر در زيارتت خوف بيشتر باشد ثواب در آن به مقدار خوف و هراس تو مى ‏باشد

وَ مَنْ خَافَ فِي إِتْيَانِهِ آمَنَ اللَّهُ رَوْعَتَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ (يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعالَمِينَ‏)[1]

و كسى كه در زيارتش خائف و بيمناك باشد در روزى كه مردم براى حساب پروردگار عالميان به پا مى‏ خيزند حق تعالى او را در امان قرار داده و خوف و وحشت او را برطرف مى ‏كند

وَ انْصَرَفَ بِالْمَغْفِرَةِ وَ سَلَّمَتْ عَلَيْهِ الْمَلَائِكَةُ وَ زَارَهُ النَّبِيُّ ص وَ دَعَا لَهُ

و با آمرزش گناهان برگشته و فرشتگان بر او سلام نموده و نبى اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به زيارتش آمده و براى او دعاء مى‏ فرمايند

وَ انْقَلَبَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُ سُوءٌ وَ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّهِ ثُمَّ ذَكَرَ الْحَدِيث‏

و بواسطه نعمت الهى حالش دگرگون شده و فضلى كه هيچ مكروه و بدى با آن همراه نيست شاملش شده و بدنبال آن رضوان خدا نصيبش مى‏ گردد

 

باب چهل و ششم - اجر و ثواب آنچه شخص در زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام انفاق مى‏ كند

حدیث اول

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ قَالَ حَدَّثَنَا مُعَاذٌ عَنْ أَبَانٍ قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللَّه بن حمّاد البصرى، از عبد اللَّه بن عبد الرحمن اصم نقل كرده كه وى گفت: حديث گفت براى ما معاذ، از ابان، وى گفت: از او شنيدم كه مى‏ گفت: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَدْ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ وَصَلَنَا وَ حَرُمَتْ غِيبَتُهُ وَ حَرُمَ لَحْمُهُ عَلَى النَّارِ

كسى كه به زيارت قبر حضرت ابا عبد اللَّه الحسين عليه السّلام رود محققا به رسول خدا و به ما اهل بيت احسان نموده و غيبتش جايز نبوده و گوشتش بر آتش حرام است

وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ عَشَرَةَ أَلْفِ مَدِينَةٍ لَهُ فِي كِتَابٍ مَحْفُوظٍ وَ كَانَ اللَّهُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ حَوَائِجِهِ

و در مقابل هر يك درهمى كه انفاق كرده خداوند متعال انفاق اهالى و سكنه ده هزار شهرهائى كه در كتابش مضبوط و معلوم است را به او اعطاء مى‏ فرمايد و بدنبال آن حوائج و نيازمندى‏هايش را روا مى‏ فرمايد

وَ حُفِظَ فِي كُلِّ مَا خَلَّفَ وَ لَمْ يَسْأَلِ اللَّهَ شَيْئاً إِلَّا أَعْطَاهُ وَ أَجَابَهُ فِيهِ إِمَّا أَنْ يُعَجِّلَهُ وَ إِمَّا أَنْ يُؤَخِّرَهُ لَهُ

و آنچه را كه از خود باقى گذارد حق تعالى حافظ آنها است و در خواست و سؤال چيزى از خدا نمى‏ كند مگر آنكه بارى تعالى اجابتش مى‏ فرمايد اعم از آنكه سريع و بدون مهلت حاجتش را روا كرده يا با تأخير و مهلت آن را برآورده نمايد.

 وَ حَدَّثَنِي بِذَلِكَ مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامِ بْنِ سُهَيْلٍ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ مَالِكٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ مُعَاذٍ عَنْ أَبَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ مِثْلَهُ.

و محمّد بن همام بن سهيل رحمة اللَّه عليه، از جعفر بن محمّد بن مالك، از محمّد ابن إسماعيل، از عبد اللَّه بن حمّاد، از عبد اللَّه بن عبد الرحمن اصمّ، از معاذ، از ابان برايم مثل همين حديث را از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل نموده است.

حدیث دوم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ‏ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنِ الْحُسَيْنِ عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ قَالَ:

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللَّه بن حمّاد البصرى، از عبد اللَّه بن عبد الرحمن الاصم، از حسين، از حلبى، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام در ضمن حديث طويلى نقل كرده، وى گفت:

قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا تَقُولُ فِيمَنْ تَرَكَ زِيَارَتَهُ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَى ذَلِكَ

محضر مبارك امام عليه السّلام عرضه داشتم: فدايت شوم چه مى‏ فرمائيد در باره كسى كه با داشتن قدرت زيارت آن حضرت را ترك مى‏ كند؟

قَالَ أَقُولُ إِنَّهُ قَدْ عَقَّ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ عَقَّنَا وَ اسْتَخَفَّ بِأَمْرٍ هُوَ لَهُ

حضرت مى ‏فرمايند: مى‏ گويم: اين شخص عاق رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و عاق ما اهل بيت مى‏ باشد و امرى كه به نفع او است را سبك شمرده است.

وَ مَنْ زَارَهُ كَانَ اللَّهُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ حَوَائِجِهِ وَ كُفِيَ مَا أَهَمَّهُ

و كسى كه آن حضرت را زيارت كند: خداوند متعال حوائجش را برآورده نمايد و آنچه از دنيا مقصود او است را كفايت فرمايد

مِنْ أَمْرِ دُنْيَاهُ وَ إِنَّهُ لَيَجْلِبُ الرِّزْقَ عَلَى الْعَبْدِ

و نيز زيارت آن حضرت موجب جلب رزق براى زائر مى‏ باشد.

وَ يُخْلِفُ عَلَيْهِ مَا أَنْفَقَ- وَ يَغْفِرُ لَهُ ذُنُوبَ خَمْسِينَ سَنَةً وَ يَرْجِعُ إِلَى أَهْلِهِ

و آنچه در اين راه انفاق كرده بر او باقى مانده و جانشين و يادگارش خواهد بود و همچنين زيارت آن حضرت موجب مى‏ شود: گناهان پنجاه ساله او آمرزيده شده و وى به اهلش بازگردد

وَ مَا عَلَيْهِ وِزْرٌ وَ لَا خَطِيئَةٌ إِلَّا وَ قَدْ مُحِيَتْ مِنْ صَحِيفَتِهِ

در حالى كه بر عهده‏ اش نه وزر و وبالى بوده و نه لغزشى و آنچه از گناه در صحيفه اعمالش ثبت‏ شده جملگى محو و پاك مى‏ گردد.

فَإِنْ هَلَكَ فِي سَفَرِهِ نَزَلَتِ الْمَلَائِكَةُ فَغَسَّلَتْهُ وَ فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ

اگر زائر در سفر زيارت فوت شود فرشتگان نازل گشته و او را غسل مى‏ دهند و نيز درب‏هائى از بهشت به روى او گشوده مى‏ شود

وَ يَدْخُلُ [وَ فُتِحَ لَهُ بَابٌ إِلَى الْجَنَّةِ يَدْخُلُ‏] عَلَيْهِ رَوْحُهَا حَتَّى يُنْشَرَ

و نسيم خوش آن در قبر بر او وزيده و در قبر پراكنده و منتشر مى‏ گردد.

 وَ إِنْ سَلِمَ فُتِحَ لَهُ الْبَابُ الَّذِي يَنْزِلُ مِنْهُ الرِّزْقُ  

و اگر وى در سفر زيارت سالم و از گزند مرگ در امان ماند دربى به روى او گشوده مى‏ شود كه رزق و روزى وى از آن نازل مى‏ گردد

 وَ يُجْعَلُ لَهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ عَشَرَةُ آلَافِ دِرْهَمٍ وَ ذُخِرَ ذَلِكَ لَهُ  

و در مقابل هر درهمى كه انفاق كرده ده هزار درهم قرار داده مى‏ شود و آن را براى وى ذخيره كرده

 فَإِذَا حُشِرَ قِيلَ لَهُ لَكَ بِكُلِّ دِرْهَمٍ عَشَرَةُ  آلَافِ دِرْهَمٍ وَ إِنَّ اللَّهَ نَظَرَ لَكَ وَ ذَخَرَهَا لَكَ ع ِنْدَهُ.

و هنگامى كه محشور شد و از قبر بيرون آمد به او گفته مى‏ شود: در مقابل هر درهمى كه در سفر زيارتت خرج كردى ده هزار درهم مال تو است و خداوند به تو نظر نموده و آنها را نزد خودش براى او ذخيره كرد.

حدیث سوم

وَ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْأَصَمِّ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى باسنادش از اصم، از هشام بن سالم از حضرت ابى عبد اللَّه نقل كرده است، وى مى ‏گويد:

إِنَّ رَجُلًا أَتَاهُ فَقَالَ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ هَلْ يُزَارُ وَالِدُكَ قَالَ

 مردى محضر مبارك امام عليه السّلام مشرف شد و به آن جناب عرض كرد : اى پسر رسول خدا! آيا پدر بزرگوار شما زيارت بشود؟  

فَقَالَ نَعَمْ وَ يُصَلَّى عِنْدَهُ وَ يُصَلَّى خَلْفَهُ وَ لَا يُتَقَدَّمُ عَلَيْهِ

حضرت فرمودند: بلى و علاوه بر آن نزد آن جناب نماز نيز خوانده شود ولى بايد توجه داشت كه نماز را پشت قبر بخوانند و بر آن مقدّم نشوند.

قَالَ فَمَا لِمَنْ أَتَاهُ قَالَ الْجَنَّةُ إِنْ كَانَ يَأْتَمُّ بِهِ قَالَ فَمَا لِمَنْ تَرَكَهُ رَغْبَةً عَنْهُ قَالَ الْحَسْرَةُ يَوْمَ الْحَسْرَةِ

راوى مى‏گويد:چه اجرى است براى كسى كه آن حضرت را زيارت كند. حضرت فرمودند: بهشت، مشروط به اينكه از آن جناب پيروى كرده و به حضرتش اقتداء نمايد. راوى مى‏ گويد: كسى كه از روى بى ‏ميلى و عدم رغبت زيارت آن حضرت را ترك كند چه براى او مى‏ باشد؟ حضرت فرمودند: در روز حسرت، حسرت خواهد خورد.

قَالَ فَمَا لِمَنْ أَقَامَ عِنْدَهُ قَالَ كُلُّ يَوْمٍ بِأَلْفِ شَهْرٍ

عرض كرد: چه اجر و ثوابى است براى كسى كه نزد قبر آن جناب اقامه كند؟ حضرت فرمودند: در مقابل هر روز هزار ماه منظور مى‏ گردد.

قَالَ فَمَا لِلْمُنْفِقِ فِي خُرُوجِهِ إِلَيْهِ وَ الْمُنْفِقِ عِنْدَهُ قَالَ الدِّرْهَمُ بِأَلْفِ دِرْهَمٍ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ.

عرض كرد: كسى كه در راه سفر متحمّل هزينه شده و در نزد قبر مطهّر انفاقاتى نمايد چه اجر و ثوابى دارد؟ حضرت فرمودند: در مقابل هر درهمى كه انفاق و خرج كرده هزار درهم برايش منظور مى‏ شود.

حدیث چهارم

وَ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْأَصَمِّ عَنِ ابْنِ سِنَانٍ قَالَ:

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى باسنادش از اصم، از ابن سنان نقل كرده كه وى گفت:

 قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ أَبَاكَ كَانَ يَقُولُ فِي الْحَجِّ يُحْسَبُ لَهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ أَلْفُ دِرْهَمٍ  

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم: فدايت شوم پدر بزرگوارتان راجع به حجّ مى‏ فرمودند: در مقابل هر درهمى كه شخص انفاق مى‏ كند هزار درهم منظور مى‏ شود.

 فَمَا لِمَنْ يُنْفِقُ فِي الْمَسِيرِ إِلَى  أَبِيكَ الْحُسَيْنِ ع  

اكنون بفرمائيد: چه اجر و ثوابى است براى كسى كه در سفر زيارت پدرتان حضرت امام حسين عليه السّلام انفاق نمايد؟

فَقَالَ يَا ابْنَ سِنَانٍ يُحْسَبُ لَهُ بِالدِّرْهَمِ أَلْفٌ وَ أَلْفٌ حَتَّى عَدَّ عَشَرَةً وَ يُرْفَعُ لَهُ مِنَ الدَّرَجَاتِ مِثْلُهَا

حضرت فرمودند: اى ابن سنان در مقابل هر درهمى كه شخص انفاق كند هزار و هزار ... و همين طور شمردند تا به ده هزار رسيد، منظور مى‏ گردد و به همين مقدار درجه ‏اش را بالا مى‏ برند

وَ رِضَا اللَّهِ خَيْرٌ لَهُ وَ دُعَاءُ مُحَمَّدٍ ص وَ دُعَاءُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ خَيْرٌ لَهُ.

و رضايت و خشنودى حق تعالى از وى و دعاء حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و امير المؤمنين و حضرات ائمه عليهم السّلام براى او بهتر از آن مى ‏باشد.

حدیث پنجم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِدْرِيسَ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ قَالَ حَدَّثَنَا يَحْيَى وَ كَانَ فِي خِدْمَةِ أَبِي جَعْفَرٍ الثَّانِي ع عَنْ عَلِيٍّ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي حَدِيثٍ لَهُ طَوِيلٍ قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه از محمّد بن إدريس و محمّد بن يحيى عطّار از عمركى بن علىّ نقل كرده كه وى گفت: حديث كرد براى ما يحيى كه در خدمت حضرت ابى جعفر ثانى عليه السّلام بود از على و او از صفوان جمّال و او از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام حديثى طولانى را نقل كرده و در ضمن آن مى‏ گويد:

قُلْتُ فَمَا لِمَنْ صَلَّى عِنْدَهُ يَعْنِي الْحُسَيْنَ ع قَالَ مَنْ صَلَّى عِنْدَهُ رَكْعَتَيْنِ لَمْ يَسْأَلِ اللَّهَ تَعَالَى شَيْئاً إِلَّا أَعْطَاهُ إِيَّاهُ

محضر مبارك امام عليه السّلام عرضه داشتم: چه اجر و ثوابى است براى كسى كه نزد قبر مطهّر آن حضرت (حضرت امام حسين عليه السّلام) نماز بخواند؟ حضرت فرمودند: كسى كه نزد قبر آن جناب دو ركعت نماز بخواند چيزى را از خدا نخواسته مگرآنكه حق تعالى آن را به وى اعطاء مى ‏فرمايد.

فَقُلْتُ فَمَا لِمَنِ اغْتَسَلَ مِنْ مَاءِ الْفُرَاتِ ثُمَّ أَتَاهُ قَالَ إِذَا اغْتَسَلَ مِنْ مَاءِ الْفُرَاتِ وَ هُوَ يُرِيدُهُ تَسَاقَطَتْ عَنْهُ خَطَايَاهُ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ

عرض كردم: چه اجر و ثوابى است براى كسى كه از آب فرات غسل كرده و سپس به زيارت آن حضرت رود؟ امام عليه السّلام فرمودند: هنگامى كه با اراده زيارت آن حضرت از فرات غسل مى‏ كند تمام گناهانش ريخته شده و پاك مى‏ گردد مثل اينكه تازه از مادر متولد گرديده.

قُلْتُ فَمَا لِمَنْ جَهَّزَ إِلَيْهِ وَ لَمْ يَخْرُجْ لِعِلَّةٍ قَالَ يُعْطِيهِ اللَّهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ مِنَ الْحَسَنَاتِ مِثْلَ جَبَلِ أُحُدٍ

عرض كردم: ثواب و اجر كسى كه خودش بخاطر جهتى نمى‏ تواند به زيارت رود ولى ديگرى را مجهّز ساخته و به زيارت فرستاده چه مى ‏باشد؟ حضرت فرمودند: در مقابل هر يك درهمى كه خرج كرده خداوند متعال به قدر كوه احد از حسنات به وى داده

وَ يُخْلِفُ عَلَيْهِ أَضْعَافَ مَا أَنْفَقَ وَ يَصْرِفُ عَنْهُ مِنَ الْبَلَاءِ مِمَّا قَدْ نَزَلَ فَيُدْفَعُ وَ يُحْفَظُ فِي مَالِهِ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ.

و چند برابر هزينه ‏اى را كه متحمل شده برايش باقى مى‏ گذارد و نيز بلاهائى كه نازل شده را از وى دور مى‏ گرداند و همچنين مال و دارائى وى را حفظ و نگهدارى مى‏ فرمايد.

 

باب چهل و نهم- ثواب كسى كه سواره يا پياده به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام برود و خواندن و مناجات حق تعالى

حدیث اول

حَدَّثَنِي أَبِي وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ وَ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ جَمِيعاً عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عُبَيْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي عُثْمَانَ عَنْ عَبْدِ الْجَبَّارِ النَّهَاوَنْدِيِّ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ ثُوَيْرِ بْنِ أَبِي فَاخِتَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از سعد بن عبد اللَّه و محمّد ابن يحيى و عبد اللَّه بن جعفر حميرى و احمد بن ادريس جملگى از حسين بن عبيد اللَّه، از حسن بن على بن ابى عثمان، از عبد الجبّار نهاوندى از ابو سعيد، از حسين بن ثوير بن أبى فاخته، وى مى‏ گويد: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

يَا حُسَيْنُ مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ص إِنْ كَانَ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً

اى حسين! كسى كه از منزلش بيرون آيد و قصدش زيارت قبر حضرت حسين ابن على عليهما السّلام باشد اگر پياده رود خداوند منّان به هر قدمى كه برمى ‏دارد يك حسنه برايش نوشته

وَ مَحَى عَنْهُ سَيِّئَةً حَتَّى إِذَا صَارَ فِي الْحَائِرِ كَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُصْلِحِينَ الْمُنْتَجَبِينَ [الْمُفْلِحينَ الْمُنْجِحِينَ‏]

و يك گناه از او محو مى‏ فرمايد تا زمانى كه به حائر برسد و پس از رسيدن به آن مكان شريف حق تبارك و تعالى او را از رستگاران قرار مى ‏دهد

حَتَّى إِذَا قَضَى مَنَاسِكَهُ كَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِينَ حَتَّى إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَكٌ فَقَالَ

تا وقتى كه مراسم و اعمال زيارت را به پايان برساند كه در اين هنگام او را از فائزين محسوب مى‏ فرمايد تا زمانى كه اراده مراجعت نمايد در اين وقت فرشته ‏اى نزد او آمده و مى‏ گويد:

إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص يُقْرِؤُكَ السَّلَامَ وَ يَقُولُ لَكَ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَكَ مَا مَضَى.

رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم سلام رسانده و به تو مى‏ فرمايد: از ابتداء عمل را شروع كن، تمام گناهان گذشته ‏ات آمرزيده شد.

حدیث دوم

حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ بَشِيرٍ الدَّهَّانِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه و محمّد بن يحيى، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از بشير دهّان، وى مى‏ گويد: حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

إِنَّ الرَّجُلَ لَيَخْرُجُ إِلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَلَهُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَهْلِهِ بِأَوَّلِ خُطْوَةٍ مَغْفِرَةُ ذُنُوبِهِ

شخصى كه به زيارت قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام مى‏ رود، زمانى كه از اهلش جدا شد با اولين گامى كه برمى ‏دارد تمام گناهانش آمرزيده مى‏ شود

ثُمَّ لَمْ يَزَلْ يُقَدَّسُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَتَّى يَأْتِيَهُ فَإِذَا أَتَاهُ نَاجَاهُ اللَّهُ تَعَالَى فَقَالَ عَبْدِي سَلْنِي أُعْطِكَ ادْعُنِي

سپس با هر قدمى كه برمى‏ دارد پيوسته تقديس و تنزيه شده تا به قبر برسد و هنگامى كه به آنجا رسيد حق تعالى او را خوانده و با وى مناجات نموده و مى‏ فرمايد: بنده من! از من بخواه تا به تو اعطاء نمايم،

أُجِبْكَ اطْلُبْ مِنِّي أُعْطِكَ سَلْنِي حَاجَةً أقضيها [أَقْضِهَا] لَكَ قَالَ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُعْطِيَ مَا بَذَلَ.

من را بخوان اجابتت نمايم، از من طلب كن به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برايت روا سازم. راوى مى‏ گويد، امام عليه السّلام فرمودند: و بر خداوند متعال حق و ثابت است آنچه را كه بذل نموده اعطاء فرمايد.

حدیث سوم

وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ صَالِحٍ عَنِ الْحَرْثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

و با اسناد حديث قبلى از صالح، از حارث بن مغيره، وى مى‏ گويد: حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

إِنَّ لِلَّهِ مَلَائِكَةً مُوَكَّلِينَ‏ بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَإِذَا هَمَّ بِزِيَارَتِهِ الرَّجُلُ أَعْطَاهُمُ اللَّهُ ذُنُوبَهُ فَإِذَا خَطَا مَحَوْهَا

خداوند متعال فرشتگانى دارد كه موكّل قبر حضرت امام حسين عليه السّلام مى ‏باشند هنگامى كه شخص قصد زيارت آن حضرت را مى‏ نمايد حق تعالى گناهان او را در اختيار اين فرشتگان قرار مى ‏دهد و زمانى كه وى قدم برداشت فرشتگان تمام گناهانش را محو مى ‏كنند

ثُمَّ إِذَا خَطَا ضَاعَفُوا لَهُ حَسَنَاتِهِ فَمَا تَزَالُ حَسَنَاتُهُ تَضَاعَفُ حَتَّى تُوجِبَ لَهُ الْجَنَّةَ

و سپس قدم دوّم را كه برداشت حسناتش مضاعف و دو چندان مى‏ كنند و پيوسته با قدم‏هائى كه برمى‏ دارد حسناتش مضاعف مى‏ گردد تا به حدّى مى‏ رسد كه بهشت برايش واجب و ثابت مى‏ گردد،

ثُمَّ اكْتَنَفُوهُ وَ قَدَّسُوهُ وَ يُنَادُونَ مَلَائِكَةَ السَّمَاءِ أَنْ قَدِّسُوا زُوَّارَ حَبِيبِ اللَّهِ فَإِذَا اغْتَسَلُوا نَادَاهُمْ مُحَمَّدٌ ص

سپس اطرافش را گرفته و تقديسش مى‏ كنند و فرشتگان آسمان نداء داده و مى‏ گويند: زوّار دوست دوست خدا را تقديس نمائيد. و وقتى زوّار غسل كردند حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم ايشان را مورد نداء قرار داده و مى‏ فرمايد:

يَا وَفْدَ اللَّهِ أَبْشِرُوا بِمُرَافَقَتِي فِي الْجَنَّةِ ثُمَّ نَادَاهُمْ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‏ ع أَنَا ضَامِنٌ لِقَضَاءِ حَوَائِجِكُمْ

اى مسافران خدا! بشارت باد بر شما كه در بهشت با من هستيد. سپس امير المؤمنين عليه السّلام به ايشان نداء نموده و مى ‏فرمايد: من ضامنم كه حوائج شما را بر آورده نموده

وَ دَفْعِ الْبَلَاءِ عَنْكُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ ثُمَّ الْتَقَاهُمْ [اكْتَنَفَهُمُ‏] النَّبِيُّ ص عَنْ أَيْمَانِهِمْ وَ عَنْ شَمَائِلِهِمْ حَتَّى يَنْصَرِفُوا إِلَى أَهَالِيهِمْ.

و بلاء را در دنيا و آخرت از شما دفع كنم، سپس پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم با ايشان از طرف راست و چپ ملاقات فرموده تا بالأخره به اهل خود بازگردند.

حدیث چهارم

وَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى بْنِ بَابَوَيْهِ وَ جَمَاعَةٌ رَحِمَهُمُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ جَابِرٍ الْمَكْفُوفِ عَنْ أَبِي الصَّامِتِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ يَقُولُ‏

على بن الحسين بن موسى بن بابويه و جماعتى رحمة اللَّه عليهم، از سعد بن عبد اللَّه، از حسن بن علىّ بن عبد اللَّه بن مغيره، از عبّاس بن عامر، از جابر مكفوف، از أبى الصّامت، وى مى ‏گويد: از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَيِّئَةٍ

 كسى كه پياده به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام برود خداوند متعال به هر قدمى كه بر مى‏ دارد هزار حسنه برايش ثبت و هزار گناه از وى محو مى‏ فرمايد  

وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ فَإِذَا أَتَيْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ وَ عَلِّقْ نَعْلَيْكَ وَ امْشِ حَافِياً وَ امْشِ مَشْيَ الْعَبْدِ الذَّلِيلِ

 و هزار درجه مرتبه ‏اش را بالا مى‏برد سپس فرمودند: وقتى به فرات وارد شدى ابتداء غسل كن و كفش‏هايت را آويزان نما و پاى برهنه راه برو و مانند بنده ذليل راه برو  

فَإِذَا أَتَيْتَ بَابَ الْحَائِرِ فَكَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا ثُمَّ كَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ ائْتِ رَأْسَهُ

 و وقتى به درب حائر رسيدى چهار مرتبه تكبير بگو  سپس اندكى حركت كن باز چهار بار تكبير گفته بعد به ط رف بالاى سر حضرت برو

فَقِفْ عَلَيْهِ فَكَبِّرْ أَرْبَعاً [فَكَبِّرْ وَ صَلِّ عِنْدَهُ وَ اسْأَلْ‏] وَ صَلِّ أَرْبَعاً وَ اسْأَلِ اللَّهَ حَاجَتَكَ.

و در آنجا بايست و سپس چهار مرتبه تكبير بگو و نزد قبر نماز بخوان و از خداوند متعال حاجت خود را بخواه.

حدیث پنجم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ هِلَالٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن اسماعيل بن بزيع، از صالح بن عقبه، از عبد اللَّه بن هلال، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده، وى گفت:

قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا أَدْنَى مَا لِزَائِرِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَقَالَ لِي يَا عَبْدَ اللَّهِ

محضر امام عليه السّلام عرض كردم: فدايت شوم كمترين ثواب و اجرى كه براى زائر قبر حضرت امام حسين عليه السّلام مى‏باشد چيست؟ حضرت فرمودند: اى عبد اللَّه!

إِنَّ أَدْنَى مَا يَكُونُ لَهُ أَنَّ اللَّهَ يَحْفَظُهُ فِي نَفْسِهِ وَ أَهْلِهِ حَتَّى يَرُدَّهُ إِلَى أَهْلِهِ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ كَانَ اللَّهُ الْحَافِظَ لَهُ.

كمترين پاداشى كه براى او است اينكه: خداوند متعال خود و اهلش را حفظ كرده تا به خويشانش باز گردد و وقتى روز قيامت شد خداوند متعال حافظ او خواهد بود.

حدیث ششم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَيْمُونٍ الصَّائِغِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه از حسين بن حسن بن ابان، از محمّد بن اورمه از كسى كه برايش حديث گفته، از على بن ميمون صائغ، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:

يَا عَلِيُّ زُرِ الْحُسَيْنَ وَ لَا تَدَعْهُ قَالَ قُلْتُ مَا لِمَنْ أَتَاهُ مِنَ الثَّوَابِ قَالَ مَنْ أَتَاهُ مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً

اى على! قبر حسين عليه السّلام را زيارت كن و ترك مكن. عرض كردم: ثواب كسى كه آن حضرت را زيارت كند چيست؟ حضرت فرمودند: كسى كه پياده زيارت كند خداوند بهر قدمى كه برمى‏ دارد يك حسنه برايش نوشته

وَ مَحَى عَنْهُ سَيِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً فَإِذَا أَتَاهُ وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَكَيْنِ يَكْتُبَانِ مَا خَرَجَ مِنْ فِيهِ مِنْ خَيْرٍ

و يك گناه از او محو مى ‏فرمايد و يك درجه مرتبه اش را بالا مى‏ برد و وقتى به زيارت رفت حق تعالى دو فرشته را موكّل او مى‏ فرمايد كه آنچه خير از دهان او خارج مى‏ شود را نوشته

وَ لَا يَكْتُبَانِ مَا يَخْرُجُ مِنْ فِيهِ مِنْ شَرٍّ وَ لَا غَيْرَ ذَلِكَ فَإِذَا انْصَرَفَ وَدَّعُوهُ وَ قَالُوا يَا وَلِيَّ اللَّهِ مَغْفُوراً لَكَ

و آنچه شر و بد مى‏ باشد را ننويسند و وقتى برگشت با او وداع كرده و به وى مى‏ گويند: اى ولىّ خدا گناهانت آمرزيده شد

أَنْتَ مِنْ حِزْبِ اللَّهِ وَ حِزْبِ رَسُولِهِ وَ حِزْبِ أَهْلِ بَيْتِ رَسُولِهِ وَ اللَّهِ لَا تَرَى النَّارَ بِعَيْنِكَ أَبَداً وَ لَا تَرَاكَ وَ لَا تَطْعَمُكَ أَبَداً.

و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل بيت رسولش مى‏ باشى و خداوند هرگز چشمانت را به آتش جهنم بينا نمى‏ كند و آتش نيز تو را ابدا نخواهد ديد و تو را طعمه خود نخواهد نمود.

حدیث هفتم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَبْدِ الْعَظِيمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَكَمِ النَّخَعِيِّ عَنْ أَبِي حَمَّادٍ الْأَعْرَابِيِّ عَنْ سَدِيرٍ الصَّيْرَفِيِّ قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه و عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از احمد بن محمّد بن خالد برقى، از پدرش از عبد العظيم بن عبد اللَّه بن الحسن، از حسن بن حكيم النخعى، از ابى حمّاد اعرابى، از سدير صيرفى، وى مى‏ گويد:

كُنَّا عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ ع فَذَكَرَ فَتًى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ ع

محضر ابى جعفر عليه السّلام بوديم پس جوانى قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را متذكر شد. حضرت ابو جعفر عليه السّلام به وى فرمود:

مَا أَتَاهُ عَبْدٌ فَخَطَا خُطْوَةً إِلَّا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَسَنَةً وَ حَطَّ عَنْهُ سَيِّئَةً.

بنده ‏اى به زيارت حضرت نرفته و قدمى برنداشته مگر آنكه حقتعالى براى او يك حسنه نوشته و يك گناه از او پاك مى‏ كند.

حدیث هشتم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد الرحمن بن حماد بصرى، از عبد اللَّه بن عبد الرحمن اصم از عبد اللَّه بن مسكان، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، نقل كرد كه آن حضرت فرمودند:

مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع مِنْ شِيعَتِنَا لَمْ يَرْجِعْ حَتَّى يُغْفَرَ لَهُ كُلُّ ذَنْبٍ

 كسى كه از شيعيان ما بوده و حسين عليه السّلام را زيارت كند از زيارت برنگشته مگر آنكه تمام گناهانش آمرزيده مى‏ شود  

وَ يُكْتَبَ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ خَطَاهَا وَ كُلِّ يَدٍ رَفَعَتْهَا دَابَّتُهُ أَلْفُ حَسَنَةٍ وَ مُحِيَ عَنْهُ أَلْفُ سَيِّئَةٍ وَ تُرْفَعُ لَهُ أَلْفُ دَرَجَةٍ.

 و براى هر قدمى كه برمى ‏دارد و هر دستى كه بالا مى ‏رود و اسبش را حركت داده و مى‏ راند هزار حسنه ثبت شده و هزار گناه محو گشته و هزار درجه مرتبه ‏اش بالا مى  ‏رود. 

حدیث نهم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُرَشِيُّ الرَّزَّازُ عَنْ خَالِهِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ بَشِيرٍ السَّرَّاجِ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْقَاضِي قَالَ:

محمّد بن جعفر قرشى رزّاز از دائى خود محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از احمد بن بشير سرّاج، از ابو سعيد قاضى، وى گفت:

دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي غُرَيْفَةٍ لَهُ وَ عِنْدَهُ مُرَازِمٌ فَسَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ

حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام در غرفه كوچكى كه داشتند نزول اجلال داشتند و مرازم نيز در خدمت آن جناب بود من بر ايشان داخل شدم، شنيدم حضرت مى‏ فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ وَ بِكُلِّ قَدَمٍ يَرْفَعُهَا وَ يَضَعُهَا

كسى كه پياده به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام برود خداوند متعال به هر گامى كه برداشته و به هر قدمى كه از زمين بلند نموده و بر آن نهاده

عِتْقَ رَقَبَةٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِيلَ وَ مَنْ أَتَاهُ بِسَفِينَةٍ فَكَفَتْ بِهِمْ‏ سَفِينَتُهُمْ نَادَى مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ طِبْتُمْ وَ طَابَتْ لَكُمُ الْجَنَّةُ.

ثواب آزاد كردن بنده ‏اى از اولاد حضرت اسماعيل را مى ‏دهد. و كسى كه با كشتى به زيارت آن حضرت رود و در اثناء كشتى چپ شده و سرنشينانش را در آب بريزد منادى از آسمان نداء مى‏ كند: خوشا به حال شما و گوارا باد بر شما بهشت.

حدیث دهم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ حَمْدَانَ الْقَلَانِسِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ الْمُحَارِبِيِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مِيثَمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَاصِمٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ النَّجَّارِ قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه و على بن الحسين، از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن احمد بن حمدان قلانسى، از محمّد بن الحسين المحاربى، از احمد بن ميثم، از محمّد بن عاصم، از عبد اللَّه بن نجّار نقل كرده، وى گفت: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام به من فرمودند:

قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع تَزُورُونَ الْحُسَيْنَ ع وَ تَرْكَبُونَ السُّفُنَ فَقُلْتُ نَعَمْ

آيا به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام مى ‏رويد؟ و آيا بر كشتى سوار مى‏ شويد و به زيارت آن حضرت مى‏ رويد؟ عرض كردم: بلى.

قَالَ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّهَا إِذَا انْكَفَتْ بِكُمْ نُودِيتُمْ أَلَا طِبْتُمْ وَ طَابَتْ لَكُمُ الْجَنَّةُ.

حضرت فرمودند: آيا مى‏ دانى هر گاه كشتى شما را در دريا واژگون كند منادى ندا مى‏ كند: آگاه باشيد! خوشا بحال شما، بهشت بر شما گوارا باد.

 

باب پنجاهم- كرامت خداوند تبارك و تعالى در حق زوّار حضرت حسين بن على صلوات اللَّه عليهما

حدیث اول

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِيدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ زَيْدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ الطَّحَّانِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ وَ هُوَ يَقُولُ

محمّد بن الحسن بن احمد بن وليد، از محمّد بن الحسن الصّفّار، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد بن اسماعيل بن بزيع، از اسماعيل بن زيد، از عبد اللَّه طحّان، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام وى گفت: شنيدم از امام عليه السّلام كه مى ‏فرمودند:

‏ مَا مِنْ أَحَدٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا وَ هُوَ يَتَمَنَّى أَنَّهُ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَيْنِ

احدى نيست در روز قيامت مگر آنكه آرزو مى‏ كند از زوّار امام حسين عليه السّلام باشد

لِمَا يَرَى مِمَّا يُصْنَعُ بِزُوَّارِ الْحُسَيْنِ ع مِنْ كَرَامَتِهِمْ عَلَى اللَّهِ تَعَالَى.

زيرا مشاهده مى‏ كند با ايشان چه معامله ‏اى شده و چه كرامتى حق تبارك و تعالى در باره آنها منظور مى‏ فرمايد.

حدیث دوم

وَ رَوَى صَالِحٌ الصَّيْرَفِيُّ عَنْ عِمْرَانَ الْمِيثَمِيِّ عَنْ صَالِحِ بْنِ مِيثَمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

صالح صيرفى از عمران ميثمى و او از صالح بن ميثم و او از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمودند:

مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَكُونَ عَلَى مَوَائِدِ النُّورِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَلْيَكُنْ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع.

كسى كه دوست دارد بر سفره‏ هاى نور بنشيند در روز قيامت، پس بايد از زوّار حضرت حسين بن على عليهما السّلام باشد.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَصْرِيِّ قَالَ حَدَّثَنِي أَبُو الْفَضْلِ عَنِ ابْنِ صَدَقَةَ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

حسين بن محمّد بن عامر، از معلّى بن محمّد بصرى، وى مى ‏گويد: ابو الفضل، از ابن صدقه، از مفضّل بن عمر نقل كرده كه وى گفت: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

كَأَنِّي بِالْمَلَائِكَةِ وَ اللَّهِ قَدْ ازْدَحَمُوا الْمُؤْمِنِينَ عَلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ قُلْتُ فَيَتَرَاءَوْنَ لَهُ

گويا مى ‏بينم كه فرشتگان با مؤمنين بر سر قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام ازدحام كرده ‏اند. راوى مى‏ گويد: عرضه داشتم: آيا مؤمنين فرشته را مى‏ بينند؟

قَالَ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ قَدْ لَزِمُوا وَ اللَّهِ الْمُؤْمِنِينَ حَتَّى إِنَّهُمْ لَيَمْسَحُونَ وُجُوهَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ

حضرت فرمودند: هرگز، هرگز، آنها به خدا قسم ملازم و همراه مؤمنين بودند حتّى با دست‏هايشان به صورت‏هاى آنها مسح مى‏ كشند.

قَالَ وَ يُنْزِلُ اللَّهُ عَلَى زُوَّارِ الْحُسَيْنِ ع غُدْوَةً وَ عَشِيَّةً مِنْ طَعَامِ الْجَنَّةِ وَ خُدَّامُهُمُ الْمَلَائِكَةُ

سپس امام عليه السّلام فرمودند: خداوند منّان هر صبح و شام از طعام بهشت بر زوّار امام حسين عليه السّلام نازل مى‏ فرمايد و خدمتكاران ايشان فرشتگانند.

لَايَسْأَلُ اللَّهَ عَبْدٌ حَاجَةً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ إِلَّا أَعْطَاهَا إِيَّاهُ قَالَ قُلْتُ هَذِهِ وَ اللَّهِ الْكَرَامَةُ

هيچ بنده‏ اى از بندگان خداوند حاجتى از حوائج دنيا و آخرت را از خداوند متعال در خواست نمى‏ كنند مگر آنكه خدا به او عطاء مى ‏فرمايد. راوى مى‏ گويد: عرض كردم: به خدا قسم اين كرامت مى‏ باشد.

قَالَ لِي يَا مُفَضَّلُ أَزِيدُكَ قُلْتُ نَعَمْ سَيِّدِي قَالَ

امام عليه السّلام به من فرمودند: اى مفضّل: برايت بيشتر بگويم؟ عرضه كردم: بلى سرور من. حضرت فرمودند:

كَأَنِّي بِسَرِيرٍ مِنْ نُورٍ قَدْ وُضِعَ وَ قَدْ ضُرِبَتْ عَلَيْهِ قُبَّةٌ مِنْ يَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ مُكَلَّلَةٍ بِالْجَوَاهِرِ

گويا مى‏ بينم تختى از نور را كه گذارده ‏اند و بر روى آن قبّه ‏اى از ياقوت سرخ زده شده كه با جواهرات آن را زينت نموده ‏اند

وَ كَأَنِّي بِالْحُسَيْنِ ع جَالِسٌ عَلَى ذَلِكَ السَّرِيرِ وَ حَوْلَهُ تِسْعُونَ أَلْفَ قُبَّةٍ خَضْرَاءَ وَ كَأَنِّي بِالْمُؤْمِنِينَ يَزُورُونَهُ وَ يُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ

و حضرت امام حسين عليه السّلام بر روى آن تخت نشسته ‏اند و اطراف آن حضرت نود هزار قبه سبز زده ‏اند و مؤمنين آن حضرت را زيارت كرده و بر آن جناب سلام مى‏ دهند،

فَيَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُمْ أَوْلِيَائِي سَلُونِي فَطَالَ مَا أُوذِيتُمْ وَ ذُلِّلْتُمْ وَ اضْطُهِدْتُمْ

پس خداوند متعال به ايشان مى ‏فرمايد: اى دوستانم از من سؤال كنيد و بخواهيد، پس زياد اذيّت شديد و خوار و مقهور گرديديد

فَهَذَا يَوْمٌ لَا تَسْأَلُونِّي حَاجَةً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ إِلَّا قَضَيْتُهَا لَكُمْ

امروز، روزى است كه حاجتى از حاجات دنيا و آخرتتان را از من در خواست نكرده مگر آن را روا مى‏ نمايم،

فَيَكُونُ أَكْلُهُمْ وَ شُرْبُهُمْ فِي الْجَنَّةِ فَهَذِهِ وَ اللَّهِ الْكَرَامَةُ الَّتِي لَا انْقِضَاءَ لَهَا وَ لَا يُدْرَكُ مُنْتَهَاهَا.

پس خوردن و آشاميدنشان در بهشت مى‏ باشد، پس به خدا قسم كرامت و احسانى كه زوال نداشته و انتهاء آن را نمى‏ توان درك كرد همين است‏

 

باب پنجاه و دوم- زائرين امام حسين عليه السّلام همسايه رسول خدا (ص) و حضرت على و فاطمه عليهما السّلام مى‏ باشند

حدیث اول

حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ قُولَوَيْهِ ره عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ وَ عَلِيِّ بْنِ‏ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدِ بْنِ يَقْطِينٍ الْيَقْطِينِيِّ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ أَبِي خَالِدٍ ذِي الشَّامَةِ قَالَ حَدَّثَنِي أَبُو أُسَامَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ

على بن الحسين و على بن محمّد بن قولويه، از محمّد بن يحيى عطّار و على بن ابراهيم بن هاشم، از محمّد بن عيسى بن عبيد بن يقطين يقطينى، از كسى كه برايش نقل نموده از ابو خالد ذى الشامّة، وى مى ‏گويد: ابو اسامه برايم حديث گفت، وى اظهار داشت: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمود:

‏ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ فِي جِوَارِ نَبِيِّهِ ص وَ جِوَارِ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ فَلَا يَدَعْ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع.

كسى كه مى‏ خواهد در همسايگى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و حضرت على و فاطمه عليهما السّلام باشد زيارت حسين بن على عليهما السّلام را ترك نكند.

حدیث دوم

وَ بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ [أَوْ] أَبَا جَعْفَرٍ ع يَقُولُ‏

على بن الحسين باسنادش، از ابى بصير، وى مى‏ گويد: از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام يا ابا جعفر عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند:

مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَكُونَ مَسْكَنُهُ الْجَنَّةَ وَ مَأْوَاهُ الْجَنَّةَ فَلَا يَدَعْ زِيَارَةَ الْمَظْلُومِ

كسى كه دوست دارد محل سكنا و منزلش بهشت باشد پس زيارت مظلوم (مظلوم كربلاء) را ترك نكند.

قُلْتُ مَنْ هُوَ قَالَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ صَاحِبُ كَرْبَلَاءَ

عرض كردم: مظلوم كيست؟ حضرت فرمودند: مظلوم حسين بن على عليهما السّلام كه صاحب كربلاء است مى‏ باشد،

مَنْ أَتَاهُ شَوْقاً إِلَيْهِ وَ حُبّاً لِرَسُولِ اللَّهِ وَ حُبّاً لِفَاطِمَةَ وَ حُبّاً لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ص

كسى كه بخاطر شوق به آن حضرت و محبّت به رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و فاطمه سلام اللَّه عليها و حبّ به امير المؤمنين صلوات اللَّه و سلامه عليهم اجمعين حضرتش را زيارت كند

أَقْعَدَهُ اللَّهُ عَلَى مَوَائِدِ الْجَنَّةِ يَأْكُلُ مَعَهُمْ وَ النَّاسُ فِي الْحِسَابِ.

خداوند او را بر سر سفره ‏هاى بهشتى نشانده كه با آن سروران هم غذا باشد در حالى كه مردم در حساب مى ‏باشند.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامِ بْنِ سُهَيْلٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ مَالِكٍ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عِمْرَانَ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ الْحُسَيْنِ اللُّؤْلُؤِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَيُّوبَ عَنِ الْحَرْثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ النَّصْرِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمّد بن همام بن سهيل، از جعفر بن محمّد بن مالك نقل كرده كه وى گفت: محمّد بن عمران گفت: حسن بن حسين لؤلؤى از محمّد بن اسماعيل، از محمّد ابن ايّوب، از حارث بن مغيره نصيرى برايم نقل كرد كه حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى جَعَلَ مَلَائِكَةً مُوَكَّلِينَ بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ ع

خداوند تبارك و تعالى فرشتگانى را موكّل قبر مطهّر حضرت امام حسين عليه السّلام قرار داده،

فَإِذَا هَمَّ الرَّجُلُ بِزِيَارَتِهِ وَ اغْتَسَلَ نَادَى مُحَمَّدٌ ص

هر گاه شخصى قصد زيارت آن جناب را نموده و غسل مى‏ نمايد حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم وى را نداء كرده و مى‏ فرمايد:

يَا وَفْدَ اللَّهِ أَبْشِرُوا بِمُرَافَقَتِي فِي الْجَنَّةِ وَ ذَكَرَ الْحَدِيث‏

اى مسافرين خدا بشارت باد شما را به اينكه در بهشت همراه من هستيد ...و حديث سابق الذكر را نقل كرده.

 

باب پنجاه و سوم- زائرين امام حسين عليه السّلام قبل از همه مردم وارد بهشت مى‏ شوند

حَدَّثَنِي أَبِي وَ أَخِي وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ ره جَمِيعاً عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ الْبُوفَكِيِّ عَنْ صَنْدَلٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُكَيْرٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ زُرَارَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ

پدر و برادر و على بن الحسين و محمّد بن الحسن رحمة اللَّه عليهم جملگى از محمّد بن يحيى عطّار، از عمركى بن على بوفكى، از صندل، از عبد اللَّه بن بكير، از عبد اللَّه بن زراره، وى مى‏گويد:از حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام شنيدم كه مى ‏فرمودند:

‏ إِنَّ لِزُوَّارِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَضْلًا عَلَى النَّاسِ قُلْتُ وَ مَا فَضْلُهُمْ

در روز قيامت براى زوّار حسين بن على عليهما السّلام بر ساير مردم فضيلت و برترى مى ‏باشد. عرض كردم: فضيلتشان چيست؟

قَالَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ قَبْلَ النَّاسِ بِأَرْبَعِينَ عَاماً-وَ سَائِرُ النَّاسِ فِي الْحِسَابِ وَ الْمَوْقِفِ.

حضرت فرمودند: پيش از ديگران و چهل سال قبل از آنها به بهشت داخل مى‏ شوند در حالى كه مردم در حساب و موقف مى‏ باشند.

 

باب پنجاه و چهارم- ثواب كسى كه زيارت امام حسين عليه السّلام را نموده در حالى كه عارف به حق آن بزرگوار باشد

حدیث اول

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِسْمَاعِيلَ الْقُمِّيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرٍو الزَّيَّاتِ عَنْ قائد [فَائِدٍ] الْحَنَّاطِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْمَاضِي ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه از عبد اللَّه بن جعفر حميرى و محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى از پدرش عبد اللَّه، از على بن اسماعيل قمى از محمّد بن عمرو زيّات، از فائد حناط از حضرت ابى الحسن ماضى (امام كاظم) عليه السّلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:

مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.

كسى كه امام حسين عليه السّلام را زيارت نموده و به حقّش عارف و آگاه باشد خداوند گناهان گذشته و آينده‏ اش را مى ‏آمرزد.

حدیث دوم

حَدَّثَنِي أَبُو الْعَبَّاسِ الْكُوفِيُّ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ كَثِيرٍ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ قَالَ:

ابو العبّاس كوفى مى‏گويد:محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از حسن بن على بن فضّال، از محمّد بن‏ الحسن بن كثير، از هارون بن ابى خارجه، وى مى ‏گويد:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّهُمْ يَرَوْنَ أَنَّهُ مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع كَانَتْ لَهُ حِجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ

محضر حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم: مردم روايت نقل مى‏ كنند كه اگر كسى حسين عليه السّلام را زيارت كند ثواب يك حج و يك عمره براى او منظور مى‏ شود، شما در اين باره چه مى‏ فرمائيد؟

قَالَ لِي مَنْ زَارَهُ وَ اللَّهِ عَارِفاً بِحَقِّهِ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ

حضرت فرمودند: به خدا قسم كسى كه آن حضرت را زيارت كند و عارف به حقّش باشد تمام گناهان گذشته و آينده ‏اش آمرزيده مى‏ شود.

وَ حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِنَا عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بِإِسْنَادِهِ‏ مِثْلَهُ.

پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيد، از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد ابن الحسين باسنادش مثل همين حديث را نقل كرده است.

حدیث سوم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْخَيْبَرِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْقُمِّيِّ قَالَ قَالَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ع

محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن اسماعيل، از خيبرى، از حسين بن محمّد قمّى، وى گفت:حضرت ابو الحسين موسى بن جعفر عليهما السّلام فرمودند:

‏ أَدْنَى مَا يُثَابُ بِهِ زَائِرُ الْحُسَيْنِ ع بِشَطِّ الْفُرَاتِ إِذَا عَرَفَ بِحَقِّهِ وَ حُرْمَتِهِ وَ وَلَايَتِهِ أَنْ يُغْفَرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.

كمترين ثوابى كه به زائر امام حسين عليه السّلام در شطّ فرات مى ‏دهند بشرطى كه عارف به حقّ و حرمت و ولايت آن جناب باشد اين است كه گناهان گذشته و آينده ‏اش را حق تعالى مى‏ آمرزد.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي أَبُو الْعَبَّاسِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

ابو العبّاس، از محمّد بن الحسن، از صفوان بن يحيى، از ابن مسكان، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، وى مى‏ گويد: حضرت فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ غَفَرَ [اللَّهُ‏] لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.

كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام رود در حالى كه به حقّ آن جناب عارف باشد خداوند متعال گناهان گذشته و آينده او را مى‏ آمرزد.

حدیث پنجم

وَ عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِي دَاوُدَ سُلَيْمَانَ بْنِ سُفْيَانَ الْمُسْتَرِقِّ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ مُثَنًّى الْحَنَّاطِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ

از ابو العباس، از محمّد بن الحسين، از ابى داود سليمان بن سفيان مسترق، از برخى اصحاب ما، از مثنى حنّاط، از حضرت ابى الحسن موسى بن جعفر عليهما السّلام، وى گفت: از حضرت موسى بن جعفر عليهما السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند:

‏ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ غَفَرَ [اللَّهُ‏] لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.

كسى كه به زيارت قبر حسين عليه السّلام رود در حالى كه به حق آن حضرت عارف باشد خداوند متعال گناهان گذشته و آينده ‏اش را مى آمرزد.

حدیث ششم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنِ الْحَكَمِ بْنِ مِسْكِينٍ عَنْ هِنْدٍ الْحَنَّاطِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ

محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسين، از حكم بن مسكين، از فائد حنّاط نقل كرده كه گفت: محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسين، از حكم بن مسكين، از هند حنّاط (در بعضى نسخ فائد حنّاط ضبط شده)، وى مى ‏گويد: از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند:

‏ مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ يَأْتَمُّ بِهِ غَفَرَ [اللَّهُ‏] لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.

كسى كه حسين عليه السّلام را زيارت كند در حالى كه عارف بحقّش بوده و به آن حضرت اقتداء كند خداوند متعال گناهان گذشته و آينده ‏اش را مى‏ بخشد.

حدیث هفتم

حَدَّثَنِي الْقَاسِمُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْأَنْصَارِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

قاسم بن محمّد بن على از پدرش، از جدّش، از عبد اللَّه بن حماد انصارى، از عبد اللَّه بن سنان از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، وى مى‏ گويد: امام عليه السّلام فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.

كسى كه به زيارت قبر حسين عليه السّلام برود در حالى كه به حق آن حضرت عارف باشد خداوند متعال گناهان گذشته و آينده ‏اش را مى ‏بخشد.

حدیث هشتم

وَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ قَالَ أَخْبَرَنِي يُوسُفُ الْأَنْبَارِيُّ عَنْ قائد [فَائِدٍ] الْحَنَّاطِ قَالَ:

پدرم، از سعد بن عبد اللَّه، از حسن بن على بن عبد اللَّه بن المغيره، از عباس بن عامر، وى مى‏ گويد: يوسف انبارى از فائد حنّاط به من خبر داد كه وى گفت:

قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ ع إِنَّهُمْ يَأْتُونَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع بِالنَّوَائِحِ وَ الطَّعَامِ قَالَ قَدْ سَمِعْتُ قَالَ فَقَالَ

محضر حضرت ابى الحسن عليه السّلام عرض كردم: مردم با توجّه و گريه به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام رفته و طعام و غذاى خود را نيز مى ‏آورند شما در باره زيارت آن حضرت چه مى ‏فرمائيد؟ راوى مى‏ گويد: شنيدم كه حضرت فرمودند:

يَا قائد [فَائِدُ] مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.

اى فائد: كسى كه به زيارت حضرت حسين بن على عليهما السّلام برود در حالى كه به حقّ آن جناب عارف باشد گناهان گذشته و آينده ‏اش را خداوند مى‏ بخشد.

حدیث نهم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ قائد [فَائِدٍ] عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ ع قَالَ:

محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسين، از فائد، از حضرت ابى الحسن الاوّل عليه السّلام، آن حضرت فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ غَفَرَ [اللَّهُ‏] لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.

كسى كه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام رود و به حق آن جناب عارف باشد حق تعالى گناهان گذشته و آينده ‏اش را مى ‏بخشد.

حدیث دهم

وَ حَدَّثَنِي أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ جَمَاعَةٌ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ يَحْيَى بْنِ عَلِيٍّ التَّمِيمِيِّ قَالَ أَخْبَرَنِي رَجُلٌ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع قَالَ سَمِعْتُ أَبِي يَقُولُ‏

پدرم و محمّد بن الحسن و على بن الحسين و جماعتى از سعد بن عبد اللَّه و محمّد بن يحيى از محمّد بن الحسين، از محمّد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از يحيى بن على القمّى، وى مى‏گويد:مردى از عبيد اللَّه بن عبد اللَّه و على بن الحسين بن على سلام اللَّه عليهم به من خبر داد كه آن جناب فرمودند: شنيدم از پدرم كه مى‏ فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.

كسى كه به زيارت قبر حسين عليه السّلام رود و به حق آن جناب عارف باشد خداوند متعال گناهان گذشته و آينده ‏اش را مى ‏آمرزد.

حدیث یازدهم

وَ بِإِسْنَادِهِ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ يَحْيَى بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمّد بن يحيى به اسنادش از صالح بن عقبه، از يحيى بن على از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده كه آن جناب فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ

كسى كه به زيارت قبر حسين عليه السّلام رود و به حقّ آن حضرت عارف باشد خداوند متعال گناهان گذشته و آينده‏ اش را مى‏ آمرزد.

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُرَشِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ‏ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ بِهَذَيْنِ الْحَدِيثَيْنِ سَوَاءً.

محمّد بن جعفر قرشى، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از محمّد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه وى نظير و مانند دو حديث گذشته را عينا از امام صادق عليه السّلام نقل كرده است.

حدیث دوازدهم

حَدَّثَنِي الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ أَبِي دَاوُدَ الْمُسْتَرِقِّ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ مُثَنًّى الْحَنَّاطِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ

حسين بن محمّد بن عامر، از معلّى بن محمّد بصرى، از ابى داود مسترق از برخى اصحاب ما، از مثنّى حنّاط از حضرت ابى الحسن الاول عليه السّلام، وى گفت: شنيدم كه امام عليه السّلام مى ‏فرمودند:

‏ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.

كسى كه به زيارت قبر حسين عليه السّلام رود و به حقّ آن حضرت عارف باشد خداوند متعال گناهان گذشته و آينده ‏اش را مى‏ آمرزد.

حدیث سیزدهم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ صَفْوَانَ عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمّد بن يعقوب، از احمد بن ادريس، از محمّد بن عبد الجبّار، از صفوان، از ابن مسكان، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، آن حضرت فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.

كسى كه به زيارت امام حسين عليه السّلام برود و به حق آن حضرت عارف باشد خداوند متعال گناهان گذشته و آينده ‏اش را مى ‏آمرزد.

حدیث چهاردهم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَائِذٍ عَنْ أَبِي يَعْقُوبَ الْأَبْزَارِيِّ عَنْ قائد [فَائِدٍ] عَنْ عَبْدٍ صَالِحٍ ع قَالَ:

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى از پدرش، از هارون بن مسلم، از حسن بن على، از احمد بن عائذ، از ابى يعقوب ابزارى، از فائد، از حضرت عبد صالح عليه السّلام، وى مى‏ گويد:

دَخَلْتُ عَلَيْهِ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ الْحُسَيْنَ ع قَدْ زَارَهُ النَّاسُ مَنْ يَعْرِفُ هَذَا الْأَمْرَ وَ مَنْ يُنْكِرُهُ

بر آن حضرت داخل شده و سلام كرده و محضرش عرض كردم: فدايت شوم: همه گروه از مردم حضرت حسين عليه السّلام را زيارت مى ‏كنند، چه كسانى كه به اين امر عرفان و شناخت دارند (امر ولايت) و چه آنان كه منكر آن مى ‏باشند

وَ رَكِبَتْ إِلَيْهِ النِّسَاءُ وَ وَقَعَ حَالُ الشُّهْرَةِ وَ قَدِ انْقَبَضْتُ مِنْهُ لِمَا رَأَيْتُ مِنَ الشُّهْرَةِ قَالَ فَمَكَثَ مَلِيّاً لَا يُجِيبُنِي ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَيَّ

و نيز زنان سوار مراكب شده و به زيارت آن حضرت مى‏ روند و اين زيارت‏ها در حالى واقع مى‏ شود كه زيارت‏كنندگان مشهور و مشخص شده ‏اند كه از دوستان اين خاندان هستند و من چون اين شهرت را در خارج حسّ كرده و لمس نمودم از رفتن به زيارت خوددارى نمودم، وظيفه در اينجا چيست؟راوى مى‏ گويد: امام عليه السّلام مكث طولانى نموده و جواب من را ندادند سپس روى مبارك به من نموده

فَقَالَ يَا عِرَاقِيُّ إِنْ شَهَرُوا أَنْفُسَهُمْ فَلَا تَشْهَرْ أَنْتَ نَفْسَكَ فَوَ اللَّهِ مَا أَتَى الْحُسَيْنَ ع آتٍ عَارِفاً بِحَقِّهِ إِلَّا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.

و فرمودند: اى عراقى اگر آنها خود را آشكار و مشهور نمودند تو خود را مشهور نساز به خدا قسم هيچ كسى به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام نمى ‏آيد در حالى كه عارف به حق آن جناب باشد مگر آنكه حق تعالى گناهان گذشته و آينده‏ اش را مى‏ آمرزد.

حدیث پانزدهم

حَدَّثَنِي الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَامِرٍ عَنِ الْمُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِي دَاوُدَ الْمُسْتَرِقِّ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ مُثَنًّى الْحَنَّاطِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ‏

حسين بن محمّد بن عامر، از معلّى بن محمّد، از ابى داود و مسترق، از برخى اصحاب، از مثنى حنّاط، از ابى الحسن اول (حضرت موسى بن جعفر) عليهما السّلام، وى‏ مى ‏گويد:

مَنْ أَتَى الْحُسَيْنَ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ غُفِرَ لَهُ مِنْ ذَنْبِهِ مَا تَقَدَّمَ وَ مَا تَأَخَّرَ.

از آن حضرت شنيدم كه مى ‏فرمودند: كسى كه به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام رود و به حق آن جناب عارف باشد حق تعالى گناهان گذشته و آينده ‏اش را مى ‏آمرزد.

حدیث شانزدهم

حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى بْنِ بَابَوَيْهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ صَدَقَةَ عَنْ صَالِحٍ النِّيلِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع

على بن الحسين بن موسى بن بابويه، از عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد بن سنان، از محمّد بن صدقه، از صالح النّيلى، وى مى ‏گويد: حضرت أبو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

‏ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ كَانَ كَمَنْ حَجَّ ثَلَاثَ حِجَجٍ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ‏ص.

كسى كه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام برود و به حق آن حضرت عرفان و آگاهى داشته باشد مانند كسى است كه سه حج با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم انجام داده باشد.

حدیث هفدهم

حَدَّثَنِي أَبِي وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنِي أَحْمَدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ عُبَيْدٍ الْجُعْفِيُّ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي جَرِيرٍ الْقُمِّيُّ قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم از سعد بن عبد اللَّه نقل كرده ‏اند كه وى گفت: احمد بن على بن عبيد جعفى گفت: محمّد بن ابى جرير قمّى گفت:از حضرت ابا الحسن الرضا عليه السّلام شنيدم كه به پدرم مى‏ فرمودند:

سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا ع يَقُولُ لِأَبِي مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ كَانَ مِنْ مُحَدِّثِي اللَّهِ فَوْقَ عَرْشِهِ

كسى كه حضرت حسين بن على عليهما السّلام را زيارت كند در حالى كه به حق آن حضرت عارف و آگاه باشد از هم صحبت ‏هاى حق تعالى بالاى عرش مى‏ باشد،

ثُمَّ قَرَأَ «إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِر) [2]

سپس اين آيه را قرائت فرمودند: «همانا اهل تقوى در باغ‏ها و كنار نهرها منزل گزينند، در منزل‏گاه صدق و حقيقت نزد خداوند عزّت و سلطنت جاودانى متنعّم مى‏ باشند».

 

باب پنجاه و پنجم- در بيان اجر كسى كه بخاطر حبّ به رسول خدا و أمير المؤمنين و فاطمه سلام اللَّه عليهم أجمعين به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام برود

حدیث اول

حَدَّثَنِي أَبِي ره عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ جُوَيْرِيَةَ بْنِ الْعَلَاءِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، و محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از برخى اصحاب، از جويرية بن العلاء، از بعضى اصحابش، از حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ أَيْنَ زُوَّارُ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ فَيَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ لَا يُحْصِيهِمْ إِلَّا اللَّهُ تَعَالَى

هنگامى كه روز قيامت شود منادى نداء مى‏ كند: كجا هستند زوّار حسين بن على عليهما السّلام؟ گردن‏هاى تعدادى از مردم كشيده مى‏ شود كه عدد آنها را غير از خداوند متعال كس ديگرى نمى ‏داند

فَيَقُولُ لَهُمْ مَا أَرَدْتُمْ بِزِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع

پس به ايشان گفته مى‏ شود قصد شما از زيارت قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام چه بود؟

فَيَقُولُونَ يَا رَبِّ أَتَيْنَاهُ حُبّاً لِرَسُولِ اللَّهِ وَ حُبّاً لِعَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ رَحْمَةً لَهُ مِمَّا ارْتُكِبَ مِنْهُ فَيُقَالُ لَهُمْ

مى‏ گويند: پروردگارا آن حضرت را زيارت كرديم بجهت محبّتى كه به رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و حضرت على و فاطمه عليهما السّلام داشته و به منظور طلب رحمت براى صاحب قبر به ازاء آنچه از آن حضرت صادر گرديد. پس به آنها گفته مى‏ شود:

هَذَا مُحَمَّدٌ وَ عَلِيٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ فَالْحَقُوا بِهِمْ فَأَنْتُمْ مَعَهُمْ فِي دَرَجَتِهِمْ الْحَقُوا بِلِوَاءِ رَسُولِ اللَّهِ

ايشان محمّد و على و فاطمه و حسن و حسين سلام اللَّه عليهم بوده، ملحق به آنها شويد شما با ايشان و در درجه و مرتبه آنها هستيد، به لواء و پرچم رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم ملحق گرديد

فَيَنْطَلِقُونَ إِلَى لِوَاءِ رَسُولِ اللَّهِ فَيَكُونُونَ فِي ظِلِّهِ وَ اللِّوَاءُ فِي يَدِ عَلِيٍّ ع

پس بطرف لواء آن حضرت رهسپار شده و در سايه آن قرار مى‏ گيرند در حالى كه لواء به دست امير المؤمنين على عليه السّلام مى ‏باشد

حَتَّى يدخلون [يَدْخُلُوا] الْجَنَّةَ جَمِيعاً فَيَكُونُونَ أَمَامَ اللِّوَاءِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ يَسَارِهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ.

و بدين ترتيب به بهشت وارد مى‏ شوند ايشان جلو پرچم و سمت راست و جانب چپ و پشت آن بوده و چهار طرف لواء را گرفته ‏اند.

حدیث دوم

وَ بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَوْ [وَ] أَبَا جَعْفَرٍ ع يَقُولُ‏

پدرم به اسنادش از ابى بصير، وى مى‏ گويد: از امام صادق عليه السّلام يا امام باقر عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمود:

مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَكُونَ مَسْكَنُهُ الْجَنَّةَ وَ مَأْوَاهُ الْجَنَّةَ فَلَا يَدَعْ زِيَارَةَ الْمَظْلُومِ

كسى كه دوست دارد مسكن و جايگاهش در بهشت باشد نبايد زيارت مظلوم را ترك كند.

قُلْتُ وَ مَنْ هُوَ قَالَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ صَاحِبُ كَرْبَلَاءَ

عرض كردم: مظلوم كيست؟ حضرت فرمودند: مظلوم حضرت حسين بن على عليهما السّلام بوده كه صاحب كربلاء مى ‏باشد،

مَنْ أَتَاهُ شَوْقاً إِلَيْهِ وَ حُبّاً لِرَسُولِ اللَّهِ وَ حُبّاً لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ حُبّاً لِفَاطِمَةَ

كسى كه از روى شوق به آن حضرت و بجهت محبّت به رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و به امير المؤمنين عليه السّلام و به فاطمه زهراء عليها السّلام به زيارت آن حضرت برود

أَقْعَدَهُ اللَّهُ عَلَى مَوَائِدِ الْجَنَّةِ يَأْكُلُ مَعَهُمْ وَ النَّاسُ فِي الْحِسَابِ.

 خداوند متعال او را بر سر سفره ‏هاى بهشتى مى ‏نشاند كه با رسول خدا و امير المؤمنين و فاطمه زهرا عليهم السّلام هم غذا بوده در حالى كه مردم در حال حساب مى‏ باشند.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي خَلَفٍ الْقُمِّيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى الْيَقْطِينِيِّ عَنْ رَجُلٍ عَنْ فُضَيْلِ بْنِ عُثْمَانَ الصَّيْرَفِيِّ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه از سعد بن عبد اللَّه بن ابى خلف قمى، از محمّد بن عيسى يقطينى، از شخصى، از فضيل بن عثمان صيرفى، از كسى كه براى او حديث گفته، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَيْرَ قَذَفَ فِي قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَيْنِ ع وَ حُبَّ زِيَارَتِهِ

كسى كه خداوند خير را براى او اراده كرده باشد در قلبش محبّت امام حسين عليه السّلام را قرار داده و در دلش محبت زيارت آن جناب را مى ‏اندازد

وَ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ السُّوءَ قَذَفَ فِي قَلْبِهِ بُغْضَ الْحُسَيْنِ وَ بُغْضَ زِيَارَتِه‏

و كسى كه خداوند سوء و بدى را برايش بخواهد در قلبش بغض امام حسين عليه السّلام قرار داده و در دلش بغض زيارت آن حضرت را مى ‏اندازد.

 

باب پنجاه و ششم- ثواب كسى كه از روى شوق به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام برود

حدیث اول

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُرَشِيُّ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ أَبِي أُسَامَةَ زَيْدٍ الشَّحَّامِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‏

محمّد بن جعفر قرشى رزّاز، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از صفوان بن يحيى، از ابى اسامه، زيد شحّام، وى مى‏ گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى ‏فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع تَشَوُّقاً إِلَيْهِ كَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْآمِنِينَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ

كسى كه از روى شوق و ذوق به زيارت قبر حضرت حسين بن على سلام اللَّه عليهما برود روز قيامت خداوند متعال او را از جمله آمنين مى‏ نويسد و محسوب مى‏ فرمايد

وَ أُعْطِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ وَ كَانَ تَحْتَ لِوَاءِ الْحُسَيْنِ ع

و كتابش (نامه اعمال او) را به دست راستش دهد و در زير پرچم حسين عليه السّلام بوده

حَتَّى يَدْخُلَ الْجَنَّةَ فَيُسْكِنَهُ فِي دَرَجَتِهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ

تا داخل بهشت شود پس حق تعالى او را در درجه و مرتبه خودش مكان داده بدرستى كه خداوند متعال عزيز و حكيم مى ‏باشد.

حدیث دوم

وَ رُوِيَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع

از ابى بصير روايت شده كه وى از حضرت ابى جعفر عليه السّلام نقل نمود كه آن جناب فرمودند:

‏ أَنَّ مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَكُونَ مَسْكَنُهُ الْجَنَّةَ وَ مَأْوَاهُ الْجَنَّةَ فَلَا يَدَعْ زِيَارَةَ الْمَظْلُومِ

كسى كه دوست دارد مسكن و مأوايش بهشت باشد نبايد زيارت مظلوم را ترك كند.

قُلْتُ مَنْ هُوَ قَالَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ صَاحِبُ كَرْبَلَاءَ

ابو بصير مى‏ گويد: محضر مباركش عرض كردم: مظلوم كيست؟ حضرت فرمودند: مظلوم حسين بن على سلام اللَّه عليهما يعنى صاحب كربلاء مى ‏باشد،

مَنْ أَتَاهُ شَوْقاً إِلَيْهِ وَ حُبّاً لِرَسُولِ اللَّهِ وَ حُبّاً لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ حُبّاً لِفَاطِمَةَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ

كسى كه از روى شوق و محبّت به رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و به امير المؤمنين عليه السّلام و به فاطمه عليها السّلام به زيارتش رود

أَقْعَدَهُ اللَّهُ عَلَى مَوَائِدِ الْجَنَّةِ يَأْكُلُ مَعَهُمْ وَ النَّاسُ فِي الْحِسَابِ.

خداوند متعال او را بر سر سفره ‏هاى بهشتى مى‏ نشاند و وى را با ذوات مقدّسه معصومين عليهم السّلام هم غذا فرموده در حالى كه مردم در حساب مى باشند.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ رَزِينٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:

حسن بن عبد اللَّه، از پدرش، از حسن بن محبوب، از علاء بن رزين، از محمّد بن مسلم، از حضرت ابى جعفر عليه السّلام، آن حضرت فرمودند:

لَوْ يَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقاً

اگر مردم مى‏ دانستند كه در زيارت قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام چه فضل و ثوابى است حتما از شوق و ذوق قالب تهى مى‏ كردند

وَ تَقَطَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ عَلَيْهِ حَسَرَاتٍ قُلْتُ وَ مَا فِيهِ

و بخاطر حسرت‏ها نفس‏هايشان به شماره افتاده و قطع خواهد شد. راوى مى ‏گويد: عرض كردم: در زيارت آن حضرت چه اجر و ثوابى مى ‏باشد.

قَالَ مَنْ أَتَاهُ تَشَوُّقاً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حِجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ

حضرت فرمودند: كسى كه از روى شوق و ذوق به زيارت آن حضرت رود خداوند متعال هزار حجّ و هزار عمره قبول شده برايش مى‏ نويسد

وَ أَجْرَ أَلْفِ شَهِيدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ صَائِمٍ

و اجر و ثواب هزار شهيد از شهداء بدر و اجر هزار روزه ‏دار

وَ ثَوَابَ أَلْفِ صَدَقَةٍ مَقْبُولَةٍوَ ثَوَابَ أَلْفِ نَسَمَةٍ أُرِيدَ بِهَا وَجْهُ اللَّهِ

و ثواب هزار صدقه قبول شده و ثواب آزاد نمودن هزار بنده كه در راه خدا آزاد شده باشند برايش منظور مى ‏شود

وَ لَمْ يَزَلْ مَحْفُوظاً سَنَتَهُ مِنْ كُلِّ آفَةٍ أَهْوَنُهَا الشَّيْطَانُ

و پيوسته در طول ايام سال از هر آفتى كه كمترين آن شيطان باشد محفوظ مانده

 وَ وُكِّلَ بِهِ مَلَكٌ كَرِيمٌ يَحْفَظُهُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ مِنْ فَوْقِ رَأْسِهِ وَ مِنْ تَحْتِ قَدَمِهِ  

و خداوند متعال فرشته كريمى را بر او موكّل كرده كه وى را از جلو و پشت سر و راست و چپ و بالا و زير قدم نگهدارش باشد

 فَإِنْ مَاتَ سَنَتَهُ حَضَرَتْهُ مَلَائِكَةُ الرَّحْمَةِ يَحْضُرُونَ غُسْلَهُ وَ أَكْفَانَهُ وَ الِاسْتِغْفَارَ لَهُ وَ يُشَيِّعُونَهُ إِلَى قَبْرِهِ  

و اگر در اثناء سال فوت كرد فرشتگان رحمت الهى بر سرش حاضر شده و او را غسل داده و كفن نموده و برايش استغفار و طلب آمرزش كرده و تا قبرش مشايعتش نموده

 بِالاسْتِغْفَارِ لَهُ- وَ يُفْسَحُ لَهُ فِي قَبْرِهِ مَدَّ  بَصَرِهِ وَ يُؤْمِنُهُ اللَّهُ مِنْ ضَغْطَةِ الْقَبْرِ وَ مِنْ مُنْك َرٍ وَ نَكِيرٍ أَنْ يروعانه [يُرَوِّعَاهُ‏]

و به مقدار طول شعاع چشم در قبرش وسعت و گشايش ايجاد كرده و از فشار قبر در امانش قرار داده و از خوف و ترس دو فرشته منكر و نكير بر حذرش مى‏ دارند

وَ يُفْتَحُ لَهُ بَابٌ إِلَى الْجَنَّةِ وَ يُعْطَى كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ وَ يُعْطَى لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ نورا [نُورٌ] يُضِي‏ءُ لِنُورِهِ مَا بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ

و برايش دربى به بهشت مى ‏گشايند و كتابش را به دست راستش مى‏ دهند و در روز قيامت نورى به وى اعطاء مى‏ شود كه بين مغرب و مشرق از پرتو آن روشن مى‏ گردد

وَ يُنَادِي مُنَادٍ هَذَا مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ شَوْقاً إِلَيْهِ فَلَا يَبْقَى أَحَدٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا تَمَنَّى يَوْمَئِذٍ أَنَّهُ كَانَ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَيْنِ ع.

و منادى نداء مى‏ كند: اين كسى است كه از روى شوق و ذوق حضرت امام حسين عليه السّلام را زيارت كرده و پس از اين نداء احدى در قيامت باقى نمى‏ ماند مگر آنكه تمنّا و آرزو مى‏ كند كه كاش از زوّار حضرت ابا عبد اللَّه الحسين عليه السّلام مى‏ بود.

حدیث چهارم

وَ عَنْهُ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِي أَيُّوبَ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُثْمَانَ الْخَزَّازِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ:

از حسن بن عبد اللَّه، از پدرش، از حسن بن محبوب، از ابى ايّوب ابراهيم بن عثمان خزّاز، از محمّد بن مسلم، وى مى‏ گويد:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا لِمَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع

حضر مبارك ابى عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم: چه اجر و ثوابى هست براى كسى كه حسين عليه السّلام را زيارت كند؟

قَالَ مَنْ أَتَاهُ شَوْقاً إِلَيْهِ كَانَ مِنْ عِبَادِ اللَّهِ الْمُكْرَمِينَ وَ كَانَ تَحْتَ لِوَاءِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ حَتَّى يُدْخِلَهُمَا اللَّهُ الْجَنَّةَ.

محضرت فرمودند: كسى كه از روى شوق و ذوق به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام رود از بندگان مكرّم خداوند منّان محسوب مى‏ شود و در روز قيامت زير لواء و پرچم حضرت حسين بن على عليهما السّلام بوده تا وقتى كه اين دو بزرگوار داخل بهشت شوند.

حدیث پنجم

وَ عَنْهُ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِي الْمِعْزَى عَنْ ذَرِيحٍ الْمُحَارِبِيِّ قَالَ:

از حسن بن عبدالله ،از پدرش از حسن بن محجوب از ابی المغراء،از ذریع محاربی، وی می گوید:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا أَلْقَى مِنْ قَوْمِي وَ مِنْ بَنِيَّ إِذَا أَنَا أَخْبَرْتُهُمْ بِمَا فِي إِتْيَانِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع مِنَ الْخَيْرِ إِنَّهُمْ يُكَذِّبُونِّي

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم: از خويشاوندان و فرزندانم كسى را ملاقات نكردم مگر وقتى به آنها خبر دادم به اجر و ثوابى كه در زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام هست من را تكذيب نموده و گفتند:

وَ يَقُولُونَ إِنَّكَ تَكْذِبُ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ يَا ذَرِيحُ دَعِ النَّاسَ يَذْهَبُونَ حَيْثُ شَاءُوا

تو بر حضرت جعفر بن محمّد عليهما السّلام دروغ بسته و اين خبر را از پيش خودت مى ‏گوئى! حضرت فرمودند: اى ذريح مردم را رها كن هر كجا كه مى‏ خواهند بروند،

وَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَيُبَاهِي بِزَائِرِ الْحُسَيْنِ وَ الْوَافِدُ يَفِدُهُ الْمَلَائِكَةُ الْمُقَرَّبُونَ وَ حَمَلَةُ عَرْشِهِ حَتَّى إِنَّهُ لَيَقُولُ لَهُمْ

بخدا قسم حق تعالى به زائرين امام حسين عليه السّلام مباهات كرده و افتخار مى ‏نمايد و مسافر و زائر را فرشتگان مقرّب خدا و حاملين عرش رهبرى مى‏ كنند حتى حق تعالى به فرشتگان مى ‏فرمايد:

أَمَا تَرَوْنَ زُوَّارَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ أَتَوْهُ شَوْقاً إِلَيْهِ وَ إِلَى فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ أَمَا

آيا زوّار حسين بن على عليهما السّلام را مى ‏بينيد كه از روى شوق و محبّت به آن حضرت و علاقه به حضرت فاطمه عليها السّلام دخت رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به زيارت آمده ‏اند؟

وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي وَ عَظَمَتِي لَأُوجِبَنَّ لَهُمْ كَرَامَتِي وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّتِيَ الَّتِي أَعْدَدْتُهَا لِأَوْلِيَائِي وَ لِأَنْبِيَائِي وَ رُسُلِي

به عزّت و جلال و عظمت خود قسم كرامت خويش را بر ايشان واجب كرده‏ ام و ايشان را حتما به بهشتى كه براى دوستانم و براى انبياء و رسل و فرستادگانم آماده كرده ‏ام داخل مى‏ كنم.

يَا مَلَائِكَتِي هَؤُلَاءِ زُوَّارُ الْحُسَيْنِ حَبِيبِ مُحَمَّدٍ رَسُولِي وَ مُحَمَّدٌحَبِيبِي وَ مَنْ أَحَبَّنِي أَحَبَّ حَبِيبِي

اى فرشتگان من! ايشان زوّار قبر حسين حبيب محمّد رسول من بوده و محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم حبيب من است و كسى كه من را دوست داشته باشد حبيب من را نيز دوست مى‏ دارد

وَ مَنْ أَحَبَّ حَبِيبِي أَحَبَّ مَنْ يُحِبُّهُ وَ مَنْ أَبْغَضَ حَبِيبِي أَبْغَضَنِي وَ مَنْ أَبْغَضَنِي كَانَ حَقّاً عَلَيَّ أَنْ أُعَذِّبَهُ بِأَشَدِّ عَذَابِي

و كسى كه حبيب من را دوست داشته باشد دوست‏دار حبيبم رانيز دوست دارد و كسى كه نسبت به حبيب من بغض دارد به من نيز بغض مى‏ ورزد و كسى كه به من بغض مى‏ ورزد بر من واجب است كه به اشد عذاب، عذابش نموده

وَ أُحْرِقَهُ بِحَرِّ نَارِي وَ أَجْعَلَ جَهَنَّمَ مَسْكَنَهُ وَ مَأْوَاهُ (وَ أُعَذِّبُهُ عَذاباً لا أُعَذِّبُهُ أَحَداً مِنَ الْعالَمِينَ)‏.[2]

و به آتش دوزخ او را بسوزانم و جهنم را مسكن و مكانش قرار داده و وى را چنان عذابى كنم كه احدى از اهل عالم را آن طور عذاب نكرده باشم.

حدیث ششم

وَ حَدَّثَنِي مَنْ رَفَعَهُ إِلَى أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ أَبَا جَعْفَرٍ ع يَقُولَانِ‏

كسى كه حديث را مرفوعا تا ابى بصير نقل كرده برايم بيان نمود كه ابو بصير گفت: از حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام و حضرت ابا جعفر عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند:

مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَكُونَ مَسْكَنُهُ وَ مَأْوَاهُ الْجَنَّةَ إِلَى آخِرِهِ كَمَا فِي صَدْرِ الْبَابِ.

كسى كه دوست دارد مسكن و منزلش بهشت باشد ... تا آخر حديث بهمان بيانى كه در صدر باب گذشت.

مترجم گويد: منظور حديث دوم از ابواب پنجاه و دوم(زائرین امام حسین (ع) همسایه رسول خدا و.. هستند)، پنجاه و پنجم (کسی که بخاطر حب برسول خدا و... به زیارت امام حسین برود)، و پنجاه و ششم (ثواب کسیکه از روی شوق به زیارت امام حسین برود) مى ‏باشد.

 

باب پنجاه و هفتم- ثواب كسى كه به اميد اجر از خدا به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام برود

حدیث اول

حَدَّثَنِي أَبِي وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ جَمِيعاً عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَيْمَانَ النَّيْسَابُورِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ الْيَمَانِيُّ عَنْ مَنِيعِ بْنِ الْحَجَّاجِ عَنْ يُونُسَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ [عَبْدِ الرَّحْمَنِ‏] عَنْ قُدَامَةَ بْنِ ملك [مَالِكٍ‏] عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه و علىّ بن الحسين و محمّد بن الحسن جملگى از محمّد بن يحيى عطّار از حمدان بن سليمان نيشابورى وى مى‏گويد:عبد اللَّه بن محمّد يمانى از منيع بن حجّاج، از يونس بن عبد الرّحمن، از قدّامه بن مالك براى ما از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام حديث نقل نمود، وى گفت: حضرت امام صادق عليه السّلام فرمودند:

مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ مُحْتَسِباً لَا أَشَراً وَ لَا بَطَراً وَ لَا رِيَاءً

كسى كه به اميد ثواب و اجر به زيارت حضرت‏ امام حسين عليه السّلام برود نه از روى تكبّر و نخوت و نه رياء

وَ لَا سُمْعَةً مُحِّصَتْ عَنْهُ ذُنُوبُهُ كَمَا يُمَحَّصُ الثَّوْبُ بِالْمَاءِ

و سمعه گناهانش پاك شده همان طور كه جامه با آب پاك و طاهر مى‏ گردد،

فَلَا يَبْقَى عَلَيْهِ دَنَسٌ وَ يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حِجَّةٌ وَ كُلِّ مَا رَفَعَ قَدَماً عُمْرَةٌ.

بنا بر اين هيچ آلودگى و لغزش بر او باقى نمى‏ ماند و بهر قدمى كه برداشته ثواب يك حج به او داده و هر گاه گام و قدمش را از روى زمين بلند مى‏كند ثواب يك عمره دارد.

حدیث دوم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبَانٍ الْأَحْمَرِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ الْخَزَّازِ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد بن خالد، از ابان احمرى، از محمّد بن الحسين خزاز از هارون بن خارجه، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده، وى گفت: محضر مباركش عرضه داشتم:

قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا لِمَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ زَائِراً لَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ يُرِيدُ بِهِ وَجْهَ اللَّهِ تَعَالَى وَ الدَّارَ الْآخِرَةَ

فدايت شوم ثواب كسى كه قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را زيارت كند در حالى كه عارف به حق آن حضرت بوده و زيارتش براى خدا و سراى آخرت باشد چيست؟

فَقَالَ لَهُ يَا هَارُونُ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع زَائِراً لَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ

حضرت به او فرمودند: اى هارون كسى كه به زيارت آن حضرت رفته در حالى كه به حق حضرتش عارف بوده

يُرِيدُ بِهِ وَجْهَ اللَّهِ وَ الدَّارَ الْآخِرَةَ غَفَرَ اللَّهُ [وَ اللَّهِ‏] لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ ثُمَّ

و زيارتش براى خدا و سراى آخرت باشد به خدا سوگند حق تعالى گناهان گذشته و آينده ‏اش را مى‏ آمرزد.

قَالَ لِي ثَلَاثاً أَ لَمْ أَحْلِفْ لَكَ أَ لَمْ أَحْلِفْ لَكَ أَ لَمْ أَحْلِفْ لَكَ.

راوى مى ‏گويد: سپس حضرت سه مرتبه به من فرمودند: آيا براى تو قسم نخوردم، آيا براى تو قسم نخوردم، آيا براى تو قسم نخوردم؟!

حدیث سوم

حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى‏ عَنْ أَبِيهِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَيْمُونٍ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

حسن بن عبد اللَّه بن محمّد بن عيسى، از پدرش عبد اللَّه بن محمّد بن عيسى، از پدرش محمّد بن عيسى بن عبد اللَّه، از عبد اللَّه بن مغيره، از عبد اللَّه بن ميمون قداح، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام وى مى ‏گويد: محضر مبارك امام عليه السّلام عرض كردم:

قُلْتُ لَهُ مَا لِمَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع زَائِراً عَارِفاً بِحَقِّهِ غَيْرَ مُسْتَنْكِفٍ وَ لَا مُسْتَكْبِرٍ

كسى كه به زيارت قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام برود در حالى كه عارف به حق آن جناب بوده و زيارتش بدون تكبر و نخوت باشد ثوابش چيست؟

قَالَ يُكْتَبُ لَهُ أَلْفُ حِجَّةٍ مَقْبُولَةٍ وَ أَلْفُ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ وَ إِنْ كَانَ شَقِيّاً كُتِبَ سَعِيداً وَ لَمْ يَزَلْ يَخُوضُ فِي رَحْمَةِ اللَّهِ.

هزار حج مقبول و هزار عمره پذيرفته شده برايش مى‏ نويسند و اگر شخص شقى باشد او را سعيد قلمداد مى‏ نمايند و پيوسته در رحمت خداوند عزّ و جلّ غوطه مى‏ خورد.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَيْمَانَ النَّيْسَابُورِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْيَمَانِيِّ عَنْ مَنِيعِ بْنِ الْحَجَّاجِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ صَفْوَانَ بْنِ مِهْرَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم از محمّد بن يحيى عطّار، از حمدان بن سليمان نيشابورى، از عبد اللَّه بن محمّد يمانى، از منيع بن حجّاج، از صفوان بن يحيى، از صفوان بن مهران جمّال، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، وى گفت: حضرت امام صادق عليه السّلام فرمودند:

مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع وَ هُوَ يُرِيدُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ شَيَّعَهُ جَبْرَئِيلُ وَ مِيكَائِيلُ وَ إِسْرَافِيلُ حَتَّى يُرَدَّ إِلَى مَنْزِلِهِ.

كسى كه امام حسين عليه السّلام را زيارت كرده و قصدش خداوند عزّ و جلّ باشد جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل او را مشايعت نموده تا به منزلش وارد گردد.

حدیث پنجم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ قَالَ:

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از علىّ بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللَّه بن حمّاد بصرى، از عبد اللَّه بن عبد الرحمن اصم، از عبد اللَّه بن مسكان، وى مى‏گويد:

شَهِدْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ قَدْ أَتَاهُ قَوْمٌ مِنْ أَهْلِ خُرَاسَانَ فَسَأَلُوهُ عَنْ إِتْيَانِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع وَ مَا فِيهِ مِنَ الْفَضْلِ

محضر مبارك حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام بودم در حالى كه گروهى از اهل خراسان محضرش مشرف بودند، آنان راجع به زيارت قبر حسين بن علىّ عليهما السّلام و فضل و ثواب آن از حضرت سؤال كردند؟

قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ مَنْ زَارَهُ يُرِيدُ بِهِ وَجْهَ اللَّهِ أَخْرَجَهُ اللَّهُ مِنْ ذُنُوبِهِ كَمَوْلُودٍ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ

حضرت فرمودند: پدرم از جدّم نقل فرمود كه آن بزرگوار مى‏ فرمودند: كسى كه امام حسين عليه السّلام را زيارت كند و نيّتش فقط خدا باشد حق تعالى گناهانش را محو نموده و او را از ذنوب بيرون آورده همانند مولودى كه مادرش او را زائيده باشد

وَ شَيَّعَتْهُ الْمَلَائِكَةُ فِي مَسِيرِهِ فَرَفْرَفَتْ عَلَى رَأْسِهِ قَدْ صَفُّوا بِأَجْنِحَتِهِمْ عَلَيْهِ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَى أَهْلِهِ

و فرشتگان او را در سير و سفرش مشايعت مى ‏كنند يعنى بالاى سرش بال زده و گاهى بالهايشان را بر سرش پهن نموده بدون اينكه حركت دهند و بهمين كيفيّت او را مشايعت نموده تا وى به منزل و اهلش برسد.

وَ سَأَلَتِ الْمَلَائِكَةُ الْمَغْفِرَةَ لَهُ مِنْ رَبِّهِ وَ غَشِيَتْهُ الرَّحْمَةُ مِنْ أَعْنَانِ السَّمَاءِ وَ نَادَتْهُ الْمَلَائِكَةُ

فرشتگان از پروردگار متعال براى او طلب آمرزش نموده و از اطراف و اكناف‏ آسمان رحمت او را احاطه كرده و فرشتگان او را نداء داده و مى ‏گويند:

طِبْتَ وَ طَابَ مَنْ زُرْتَ وَ حُفِظَ فِي أَهْلِهِ.

پاكى و پاك است آن كسى كه تو زيارتش نمودى (يا: خوشا بر تو و خوشا بر كسى كه زيارتش نموده ‏اى) و او را در ميان اهل و عيالش حفظ و نگهدارى مى ‏كنند.

حديث ششم

وَ حَدَّثَنِي عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ الْفَضْلِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ هِلَالٍ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ قَالَ حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ خَيْثَمٍ عَنْ أَخِيهِ مَعْمَرٍ قَالَ سَمِعْتُ زَيْدَ بْنَ عَلِيٍّ يَقُولُ‏

عبيد اللَّه بن فضل بن محمّد بن هلال مى ‏گويد:عبد الرحمن براى ما حديث گفت، وى نقل نمود: سعيد بن خيثم از برادرش معمّر براى ما نقل كرد كه وى گفت: از زيد بن على عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند:

مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع لَا يُرِيدُ بِهِ إِلَّا وَجْهَ اللَّهِ تَعَالَى غُفِرَ لَهُ جَمِيعُ ذُنُوبِهِ

كسى كه قبر حسين بن على عليهما السّلام را زيارت كرده و نيّتش تنها خداوند باشد حق تعالى تمام گناهانش را مى ‏آمرزد

وَ لَوْ كَانَتْ مِثْلَ زَبَدِ الْبَحْرِ فَاسْتَكْثِرُوا مِنْ زِيَارَتِهِ يَغْفِرِ اللَّهُ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ.

اگر چه به قدر روى درياها باشد، پس زياد به زيارت آن حضرت برويد تا خداوند گناهانتان را ببخشد.

حديث هفتم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ‏ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ مَنْصُورٍ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر، از پدرش، از احمد بن ابى عبد اللَّه برقى از پدرش، از محمّد بن سنان، از حذيفة بن منصور، وى گفت: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع لِلَّهِ وَ فِي اللَّهِ أَعْتَقَهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ وَ آمَنَهُ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَر

ه قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را قربة الى اللَّه و براى خدا زيارت كند حق تعالى او را از آتش جهنم آزاد نموده و روز فزع اكبر او را در امان قرار مى‏ دهد

وَ لَمْ يَسْأَلِ اللَّهَ تَعَالَى حَاجَةً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ إِلَّا أَعْطَاهُ.

كسى كو حاجتى از حوائج دنيا و آخرت را از خداوند نخواسته مگر آنكه بارى تعالى به وى اعطاء مى ‏فرمايد

 

باب پنجاه و هشتم- زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام افضل اعمال مى‏ باشد

حدیث اول

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ أَصْحَابِنَا عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْوَشَّاءِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَائِذٍ عَنْ أَبِي خَدِيجَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى از اصحاب، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از حسن بن علىّ الوشاء، از احمد بن عائذ، از ابى خديجه، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، وى گفت:

سَأَلْتُهُ عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ إِنَّهُ أَفْضَلُ مَا يَكُونُ مِنَ الْأَعْمَالِ.

از آن حضرت راجع به زيارت قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام پرسيدم؟ حضرت فرمودند: زيارت آن جناب افضل اعمال مى‏ باشد.

حدیث دوم

وَ عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَائِذٍ عَنْ أَبِي خَدِيجَةَ [سَلَمَةَ] عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

و از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از وشّاء، از احمد بن عائذ، از ابى خديجه، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، وى گفت:

سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ إِنَّهُ أَفْضَلُ مَا يَكُونُ مِنَ الْأَعْمَالِ.

از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام راجع به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام پرسيدم؟ حضرت فرمودند: زيارت حضرت افضل اعمال مى‏ باشد.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَائِذٍ عَنْ أَبِي خَدِيجَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمّد بن الحسن، از محمّد بن الحسن الصفّار، از احمد بن محمّد، از وشاء، از احمد بن عائذ از ابى خديجه، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، وى گفت:

سَأَلْتُهُ عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ إِنَّهُ أَفْضَلُ مَا يَكُونُ مِنَ الْأَعْمَالِ.

از آن حضرت راجع به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام پرسيدم؟ حضرت فرمودند: زيارت آن جناب افضل اعمال است.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي أَبُو الْعَبَّاسِ الْكُوفِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبَانٍ الْأَزْرَقِ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

ابو العبّاس كوفى، از محمّد بن الحسين، از حسن بن محبوب، از مردى، از ابان ارزق، از مردى، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

مِنْ أَحَبِّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى زِيَارَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع

محبوب‏ترين اعمال نزد حق تعالى زيارت قبر حضرت حسين عليه السّلام بوده

وَ أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ عِنْدَ اللَّهِ إِدْخَالُ السُّرُورِ عَلَى الْمُؤْمِنِ

و برترين اعمال نزد او جلّ و على ادخال سرور و شادى بر مؤمن است

وَ أَقْرَبُ مَا يَكُونُ الْعَبْدُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى وَ هُوَ سَاجِدٌ بَاكٍ.

و نزديك‏ترين بنده به خدا، بنده‏ اى است كه در حال سجود بدرگاه الهى گريان باشد.

حدیث پنجم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِي جَهْمٍ عَنْ‏ أَبِي خَدِيجَةَ قَالَ:

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى از پدرش، از احمد بن ابى عبد اللَّه، از ابى جهم، از ابى خديجه، وى مى ‏گويد:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا يُبْلَغُ مِنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ أَفْضَلَ مَا يَكُونُ مِنَ الْأَعْمَالِ.

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم: از زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام چه چيز به ما مى‏رسد و عائدمان مى‏ گردد؟حضرت فرمودند: افضل و برترين اعمال.

حدیث ششم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي هَاشِمٍ الرَّزَّازِ [الْبَزَّازِ] قَالَ حَدَّثَنَا سَالِمٌ أَبُو سَلَمَةَ وَ هُوَ أَبُو خَدِيجَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسين، از عبد الرحمن بن ابى هاشم رزّاز، وى گفت: سالم بن سلمه يعنى ابو خديجه براى از امام صادق عليه السّلام حديثى به اين شرح نقل نمود:

إِنَّ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ ع أَفْضَلُ مَا يَكُونُ مِنَ الْأَعْمَالِ.

حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند: زيارت امام حسين عليه السّلام افضل و برترين اعمال مى‏ باشد.

 

باب پنجاه و نهم- كسى كه حضرت امام حسين عليه السّلام را زيارت كند مثل كسى است كه در عرش خدا را زيارت كرده و او را در اعلى عليّين قرار مى ‏دهند

حدیث اول

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي ره عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ زَيْدٍ الشَّحَّامِ قَالَ:

پدرم و على بن الحسين و جماعتى از مشايخ و اساتيدم رحمة اللَّه عليهم، از سعد ابن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد و محمّد بن الحسين از محمّد بن اسماعيل بن بزيع، از صالح بن عقبه، از زيد بن شحام، وى گفت:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا لِمَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع قَالَ كَانَ كَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِي عَرْشِهِ

محضر ابى عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم: ثوابش چيست؟ حضرت فرمودند: مثل كسى است كه خدا را در عرش زيارت نموده.

قَالَ قُلْتُ مَا لِمَنْ زَارَ أَحَداً مِنْكُمْ [أَحَدَكُمْ‏] قَالَ كَمَنْ زَارَ رَسُولَ اللَّهِ‏ ص.

راوى گفت: عرضه داشتم: چه اجر و ثوابى است براى كسى كه يكى از شما اهل بيت را زيارت كند؟ حضرت فرمودند: مثل كسى است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را زيارت نموده است.

حدیث دوم

وَ حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْخَيْبَرِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْقُمِّيِّ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد بن اسماعيل، از خيبرى، از حسين بن محمّد قمى، از حضرت ابى الحسن الرضا عليه السّلام، آن حضرت فرمودند:

مَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع بِشَطِّ الْفُرَاتِ كَانَ كَمَنْ زَارَ اللَّهَ فَوْقَ [فِي‏] عَرْشِهِ.

كسى كه قبر حضرت ابى عبد اللَّه الحسين عليه السّلام را در كنار فرات زيارت كند مثل كسى است كه خدا را بالاى عرش زيارت نموده است.

حدیث سوم

وَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي ره عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَرَ عَنْ عُيَيْنَةَ بَيَّاعِ الْقَصَبِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

على بن الحسين و جماعتى از مشايخ و اساتيدم رحمة اللَّه عليهم، از علىّ بن ابراهيم بن هاشم، از محمّد بن عمر، از عيينه بياع القصب (نى‏فروش) از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، آن حضرت فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ كَتَبَهُ اللَّهُ فِي أَعْلَى عِلِّيِّينَ.

كسى كه به زيارت قبر حسين بن على عليهما السّلام رود در حالى كه به حق آن حضرت عارف و آگاه باشد خداوند متعال او را در أعلى علّيّين قرار دهد.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي أَبُو الْعَبَّاسِ الْكُوفِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِي دَاوُدَ الْمُسْتَرِقِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ:

ابو العبّاس كوفى، از محمّد بن الحسين، از ابى داود مسترق، از عبد اللَّه بن مسكان، از برخى اصحاب ما از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، وى گفت: حضرت فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ كَتَبَهُ اللَّهُ [كُتِبَ‏] فِي أَعْلَى عِلِّيِّينَ.

كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام برود. در حالى كه به حق آن جناب عارف و آگاه باشد خداوند متعال او را در اعلى علّيّين قرار مى‏ دهد.

حدیث پنجم

وَ حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از على بن الحكم، از عبد اللَّه بن مسكان، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، آن حضرت فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ فِي عِلِّيِّينَ [مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ كَتَبَهُ اللَّهُ فِي عِلِّيِّينَ‏].

كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام برود در حالى كه به حق آن حضرت عارف باشد حقتعالى او را در اعلى علّيّين قرار مى‏ دهد.

حدیث ششم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ وَ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ جَمِيعاً عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرٍو الزَّيَّاتِ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ

محمّد بن الحسن، از محمّد بن حسن صفّار؛ و سعد بن عبد اللَّه جملگى از علىّ بن اسماعيل از محمّد بن عمرو زيّات از هارون بن خارجه، وى گفت:از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام شنيدم كه مى‏فرمودند:

‏ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ كَتَبَهُ اللَّهُ فِي أَعْلَى عِلِّيِّينَ.

كسى كه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام برود در حالى كه به حقّ آن جناب عارف و آگاه باشد حق تعالى او را در اعلى علّيّين قرار مى ‏دهد.

حدیث هفتم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنِ الْخَيْبَرِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْقُمِّيِّ قَالَ:

محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن اسماعيل بن بزيع، از خيبرى، از حسين بن محمّد قمى، وى مى ‏گويد:

قَالَ لِيَ الرِّضَا ع مَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِي بِبَغْدَادَ كَانَ كَمَنْ زَارَ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ

حضرت رضا عليه السّلام به من فرمودند: كسى كه قبر پدرم را در بغداد زيارت كند، مانند كسى است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و امير المؤمنين عليه السّلام را زيارت نموده

إِلَّا أَنَّ لِرَسُولِ اللَّهِ وَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ص فَضْلَهُمَا

منتهى زيارت رسول خدا و امير المؤمنين صلوات اللَّه و سلامه عليهما فضيلت و برترى دارد

قَالَ ثُمَّ قَالَ لِي مَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ بِشَطِّ الْفُرَاتِ كَانَ كَمَنْ زَارَ اللَّهَ فَوْقَ كُرْسِيِّهِ [فِي عَرْشِهِ‏].

سپس فرمودند: كسى كه قبر حضرت ابى عبد اللَّه الحسين عليه السّلام را در كنار فرات زيارت كند مانند كسى است كه خدا را بالاى كرسى ‏اش زيارت نموده.

حدیث هشتم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَبَانٍ عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه از سعد بن عبد اللَّه، از حسن بن على بن عبد اللَّه بن مغيره، از عبّاس بن عامر، از ابان، از ابن مسكان، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع كَتَبَهُ اللَّهُ فِي عِلِّيِّينَ.

كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام رود خداوند متعال او را در أعلى علّيّين قرار مى ‏دهد.

حدیث نهم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از ابن فضّال، از عبد اللَّه بن مسكان، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام آن حضرت فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع كَتَبَهُ اللَّهُ فِي عِلِّيِّينَ.

كسى كه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام برود خداوند او را در علّيّين قرار مى‏ دهد.

حدیث دهم

وَ حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْكُوفِيِ‏عَنْ عَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ رَبِيعِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْمُسْلِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

و پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از سعد بن عبد اللَّه، از حسن بن علىّ الكوفى، از عبّاس بن عامر، از ربيع بن محمّد المسلّى، از عبد اللَّه بن مسكان، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، آن حضرت فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع كَتَبَهُ اللَّهُ فِي عِلِّيِّينَ.

كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام برود خداوند متعال او را در اعلى علّيّين قرار مى‏ دهد.

حدیث یازدهم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ شَمُّونٍ الْبَصْرِيُّ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ سِنَانٍ عَنْ بَشِيرٍ الدَّهَّانِ قَالَ:

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از پدرش نقل كرده كه وى گفت: محمّد بن الحسن بن شمون بصرى گفت: محمّد بن سنان از بشير دهّان برايم نقل كرد و گفت:

كُنْتُ أَحُجُّ فِي كُلِّ سَنَةٍ فَأَبْطَأْتُ سَنَةً عَنِ الْحَجِّ فَلَمَّا كَانَ مِنْ قَابِلٍ حَجَجْتُ

در هر سال به حج مشرّف مى‏ شدم، يك سال تنبلى كرده و آن را ترك كردم و سال بعد كه به حج رفته

وَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَالَ لِي يَا بَشِيرُ

و محضر حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام مشرّف شدم به من فرمودند: اى بشير

مَا أَبْطَأَكَ عَنِ الْحَجِّ فِي عَامِنَا الْمَاضِي قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ

چه چيز تو را در سال گذشته از حج سست و تنبل نمود؟ مى‏ گويد: عرض كردم: فدايت شوم

مَا كَانَ لِي عَلَى النَّاسِ خِفْتُ ذَهَابَهُ غَيْرَ أَنِّي عَرَّفْتُ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع

مالى داشتم كه از مردم مى‏ خواستم و خوف داشتم تلف شود لذا به حج نيامده ولى در عوض روز عرفه به زيارت قبر مطهّر حضرت امام حسين عليه السّلام رفتم.

قَالَ فَقَالَ لِي مَا فَاتَكَ شَيْ‏ءٌ مِمَّا كَانَ فِيهِ أَهْلُ الْمَوْقِفِ

مى ‏گويد، حضرت به من فرمودند: آنچه نصيب اهل موقف (حاجى ‏ها) شد از تو فوت نگرديد،

يَا بَشِيرُ مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ كَانَ كَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِي عَرْشِهِ

اى بشير كسى كه قبر حسين عليه السّلام را زيارت كند در حالى كه به حق آن حضرت عارف و آگاه باشد مانند كسى است كه خدا را در عرش زيارت نموده.

وَ عَنْهُ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ شَمُّونٍ قَالَ حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْخُزَاعِيُّ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ مِثْلَهُ- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنْ عَمِّهِ عَنْ رَجُلٍ عَنْ جَابِرٍ نَحْوَهُ.

و از محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از محمّد بن الحسن بن شمّون نقل شده كه گفت: جعفر بن محمّد خزاعى، از بعض اصحابش، از جابر از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام مثل حديث مذكور را نقل كرده.محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن اسماعيل بن بزيع، از عمويش، از مردى، از جابر نظير اين حديث را نقل كرده است.

حدیث دوازدهم

وَ حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ الطَّيَالِسِيُّ عَنْ رَبِيعِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه و محمّد بن عبد اللَّه عليه الرحمة، از عبد اللَّه بن جعفر حميرى، وى گفت:عبد اللَّه بن محمّد بن خالد طيالسى، از ربيع بن محمّد، از عبد اللَّه بن مسكان، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام آن حضرت فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع كَتَبَهُ اللَّهُ فِي عِلِّيِّينَ.

كسى كه قبر امام حسين عليه السّلام را زيارت كند خداوند متعال او را در علّيّين قرار مى ‏دهد.

 

باب شصتم- زيارت حضرت امام حسين و أئمه هدى سلام اللَّه عليهم اجمعين معادل با زيارت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مى‏ باشد

حدیث اول

حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ جُوَيْرِيَةَ بْنِ الْعَلَاءِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا قَالَ:

حسن بن عبد اللَّه بن محمّد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از جويرية ابن العلاء، از بعضى اصحاب ما وى گفت: آن حضرت فرمودند:

مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ تَهُونَ عَلَيْهِ سَكْرَةُ الْمَوْتِ وَ هَوْلُ الْمُطَّلَعِ

كسى كه دوست دارد در روز قيامت به حق تعالى نظر كند و سختى جان دادن (كه همان هول مطّلع باشد) بر او آسان شود

فَلْيُكْثِرْ زِيَارَةَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَإِنَّ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ ع زِيَارَةُ رَسُولِ اللَّهِ ص.

زياد به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام برود زيرا زيارت حسين عليه السّلام همان زيارت رسول خدا مى‏ باشد.

حدیث دوم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ الْكُوفِيُّ عَنْ خَالِهِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ الزَّيَّاتِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ فَضْلِ بْنِ عَبْدِ الْمَلِكِ أَوْ عَنْ رَجُلٍ عَنِ الْفَضْلِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمد بن جعفرالرَّزَّازُ الْكُوفِيُّ کوفی از عموی خود محمد بن حسین بن ابی  خطاب  الزیات از حسن بن محجوب از فضل بن عبدالملک  و از او مردی به نام فضل بن ابی بصیر ازابو عبدالله  گفت:

إِنَّ زَائِرَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع زَائِرُ رَسُولِ اللَّهِ ص.

زائر امام حسین علیه السلام زائر رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم است.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ الْكُلَيْنِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ وَ حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ زَيْدٍ الشَّحَّامِ قَالَ:

محمّد بن يعقوب كلينى از محمّد بن يحيى، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب و پدرم عليه الرحمه، از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن اسماعيل بن بزيع، از صالح بن عقبة، از زيد شحّام، وى مى ‏گويد:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا لِمَنْ زَارَ أَحَداً مِنْكُمْ [أَحَدَكُمْ‏]

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم: ثواب كسى كه يكى از شما اهل بيت را زيارت كند چيست؟

قَالَ كَمَنْ زَارَ رَسُولَ اللَّهِ ص.

حضرت فرمودند:مثل اين است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را زيارت كرده است.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَتِّيلٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ الْآدَمِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ زَيْدٍ الشَّحَّامِ قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه از حسن بن متّيل، از سهل بن زياد آدمى، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از زيد شحّام، وى مى‏ گويد:

 قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا لِمَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع [رَسُولَ اللَّهِ وَ عَلِيّاً] قَالَ كَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِي عَرْشِهِ  

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم: ثواب كسى كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و حضرت على عليه السّلام را زيارت كند چيست؟ حضرت فرمودند: وى مانند كسى است كه خدا را در عرش زيارت كرده.

 قَالَ قُلْتُ فَمَا لِمَنْ زَارَ  أَحَداً مِنْكُمْ قَالَ كَمَنْ زَارَ رَسُ ولَ اللَّهِ ص

راوى گفت: محضرش عرضه داشتم: ثواب كسى كه يكى از شما اهل بيت را زيارت كند چيست؟ حضرت فرمودند: وى مثل كسى است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را زيارت كرده.

 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ زَيْدٍ الشَّحَّامِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ مِثْلَهُ.

محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از زيد شحّام، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام مثل اين حديث را نقل نموده است‏

 

باب شصت و یکم- زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام عمر را طولانى و روزى را فراخ نموده و ترك آن عمر را كوتاه و روزى را تنگ مى‏ كند

حدیث اول

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِوَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ جَمِيعاً عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنْ أَبِي أَيُّوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيد من از سعد بن عبد اللَّه و محمّد ابن يحيى عطّار و عبد اللَّه بن جعفر حميرى جملگى، از احمد بن محمّد بن عيسى از محمّد بن اسماعيل بن بزيع، از ابى ايّوب، از محمّد بن مسلم، از حضرت ابى جعفر عليه السّلام حضرت فرمودند:

مُرُوا شِيعَتَنَا بِزِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَإِنَّ إِتْيَانَهُ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ يَمُدُّ فِي الْعُمُرِ

امر كنيد شيعيان ما را به زيارت قبر حضرت حسن بن على عليهما السّلام چه آنكه زيارت آن حضرت رزق و روزى را زياد و عمر را طولانى كرده

وَ يَدْفَعُ مَدَافِعَ السَّوْءِ وَ إِتْيَانَهُ مُفْتَرَضٌ عَلَى كُلِّ مُؤْمِنٍ يُقِرُّ لِلْحُسَيْنِ بِالْإِمَامَةِ مِنَ اللَّهِ.

و امورى كه بدى و شر را جلب مى‏ كنند دفع مى‏ نمايد. و زيارت آن حضرت بر هر مؤمنى كه اقرار به امامت حضرتش از طرف حق تعالى دارد واجب و لازم است.

حدیث دوم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ حَازِمٍ قَالَ سَمِعْنَاهُ يَقُولُ‏

محمّد بن عبد اللَّه حميرى، از پدرش، از محمّد بن عبد الحميد، از سيف بن عميره، از منصور بن حازم، وى مى‏ گويد: از آن حضرت شنيدم كه مى‏فرمود:

مَنْ أَتَى عَلَيْهِ حَوْلٌ لَمْ يَأْتِ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع أَنْقَصَ [نَقَصَ‏] اللَّهُ مِنْ عُمُرِهِ حَوْلًا

كسى كه سال بر او بگذارد و به زيارت قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام نرود خداوند تبارك و تعالى يك سال از عمرش كسر مى‏ كند

وَ لَوْ قُلْتُ إِنَّ أَحَدَكُمْ لَيَمُوتُ قَبْلَ أَجَلِهِ بِثَلَاثِينَ سَنَةً لَكُنْتُ صَادِقاً

و اگر بگويم پاره ‏اى از شماها سى سال قبل از اجل و عمر طبيعى از دنيا مى‏ روند هر آينه صادق مى‏ باشم

وَ ذَلِكَ لِأَنَّكُمْ تَتْرُكُونَ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ ع فَلَا تَدَعُوا زِيَارَتَهُ يَمُدُّ اللَّهُ فِي أَعْمَارِكُمْ

زيرا زيارت حسين عليه السّلام را ترك مى‏ كنيد، بنا بر اين زيارت آن حضرت را رها نكنيد تا حق تعالى عمر شما را زياد نموده

وَ يَزِيدُ فِي أَرْزَاقِكُمْ وَ إِذَا تَرَكْتُمْ زِيَارَتَهُ نَقَصَ اللَّهُ مِنْ أَعْمَارِكُمْ وَ أَرْزَاقِكُمْ فَتَنَافَسُوا فِي زِيَارَتِهِ وَ لَا تَدَعُوا

و روزیتان را فراخ فرمايد و بدانيد هر گاه زيارت آن جناب را ترك كنيد

ذَلِكَ فَإِنَّ الْحُسَيْنَ شَاهِدٌ لَكُمْ فِي ذَلِكَ عِنْدَ اللَّهِ وَ عِنْدَ رَسُولِهِ وَ عِنْدَ فَاطِمَةَ وَ عِنْدَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ.

زيرا حضرت ابا عبد اللَّه الحسين شاهد شما است در نزد خدا و رسولش و نزد حضرت فاطمه و امير المؤمنين عليهم السّلام.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ وَضَّاحٍ عَنْ دَاوُدَ الْحَمَّارِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد، از محمّد بن اسماعيل، از كسى كه برايش حديث گفته، از عبد اللَّه بن وضّاح، از داود حمّار، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

مَنْ لَمْ يَزُرْ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَقَدْ حُرِمَ خَيْراً كَثِيراً وَ نُقِصَ مِنْ عُمُرِهِ سَنَةٌ.

كسى كه قبر حسين عليه السّلام، را زيارت نكند پس از خير كثير محروم مانده و از عمرش يك سال كسر مى‏ شود.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ صَبَّاحٍ الْحَذَّاءِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ‏

حسن بن عبد اللَّه بن محمّد، از پدرش، از حسن بن محبوب، از صبّاح حذّاء، از محمّد بن مروان، از حضرت أبى عبد اللَّه عليه السّلام، وى مى ‏گويد: از حضرت شنيدم كه مى‏ فرمود:

 زُورُوا الْحُسَيْنَ ع وَ لَوْ كُلَّ سَنَةٍ  

 حسين عليه السّلام را زيارت كنيد اگر چه در هر سال باشد،  

 فَإِنَّ كُلَّ مَنْ أَتَاهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ غَيْرَ جَاحِدٍ لَمْ يَكُنْ لَهُ عِوَضٌ غَيْرُ الْجَنَّةِ  

 زيرا هر كس به زيارتش رود در حالى  كه به حق آن حضرت عارف بوده و منكر آن  نباشد غير از بهشت هيچ عوض ديگرى ندارد

 وَ رُزِقَ رِزْقاً وَاسِعاً وَ آتَاهُ اللَّهُ مَنْ  قِبَلَهُ بِفَرَحٍ [بِفَرَجٍ‏] عَاجِلٍ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ 

و روزى و رزقش وسعت پيدا مى‏ كند و در همين عالم خداوند متعال در ازاى زيارتى كه كرده به او در دنيا فرح و سرور قابل ملاحظه ‏اى مى‏ دهند ... الخ.

وَ حَدَّثَنِي جَمَاعَةُ أَصْحَابِنَا عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ بِإِسْنَادِهِ‏ مِثْلَهُ سَوَاءً.

جماعتى از اصحاب از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از حسن بن محبوب به اسنادش مثل همين حديث را نقل كرده ‏اند.

حدیث پنجم

حَدَّثَنِي أَبِي ره وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي ره عَنْ سَعْدِبْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبَانٍ عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ الْخَثْعَمِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قَالَ لِي

پدرم عليه الرحمه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم رحمة اللَّه عليهم، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از احمد بن محمّد بن ابى نصر، از برخى أصحاب ما از ابان، از عبد الملك خثعمى، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، وى گفت: حضرت به من فرمودند:

يَا عَبْدَ الْمَلِكِ لَا تَدَعْ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع وَ مُرْ أَصْحَابَكَ بِذَلِكَ يَمُدُّ اللَّهُ فِي عُمُرِكَ

اى عبد الملك زيارت حسين بن على عليهما السّلام را ترك مكن و ياران و اصحاب را به آن امر فرما زيرا حق تعالى بواسطه آن عمر تو را طولانى كرده

وَ يَزِيدُ اللَّهُ فِي رِزْقِكَ وَ يُحْيِيكَ اللَّهُ سَعِيداً وَ لَا تَمُوتُ إِلَّا سَعِيداً [شَهِيداً] وَ يَكْتُبُكَ سَعِيداً.

و روزى و رزقت راواسع مى‏ فرمايد در حال حيات سعيد و سعادتمندت نموده و نخواهى مرد مگر سعيد و تو را در زمره سعداء مى‏ نويسد.

 

باب شصت و دوم- زيارت امام حسين عليه السّلام گناهان را محو مى‏ كند

حدیث اول

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ الْوَلِيدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُوسَى الْخَشَّابِ عَنْ بَعْضِ رِجَالِهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمّد بن الحسن بن الوليد، از محمّد بن الحسن الصفار، از حسن بن موسى الخشّاب، از برخى رجالش، از حضرت أبى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

إِنَّ زَائِرَ الْحُسَيْنِ جَعَلَ ذُنُوبَهُ جِسْراً بَابَ دَارِهِ ثُمَّ عَبَرَهَا كَمَا يُخَلِّفُ أَحَدُكُمُ الْجِسْرَ وَرَاءَهُ إِذَا عَبَرَ.

همان طورى كه يكى از شما وقتى از پل عبور نموديد آن را عقب سر مى‏ گذاريد. يعنى زيارت سيّد الشهداء سلام اللَّه عليه سبب مى‏ شود كه گناهان محو و زائل گردند.

حدیث دوم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ بَشِيرٍ الدَّهَّانِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسين بن الخطّاب، از محمّد بن اسماعيل، از صالح بن عقبة، از بشير دهّان، از ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت در باره كسى كه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام مى‏ رود فرمودند:

إِنَّ الرَّجُلَ لَيَخْرُجُ إِلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَلَهُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَهْلِهِ بِكُلِّ خُطْوَةٍ مَغْفِرَةٌ مِنْ ذُنُوبِهِ

وى هنگامى كه از اهلش جدا مى‏ شود به هر قدمى كه برمى ‏دارد گناهانش آمرزيده مى‏ شود

ثُمَّ لَمْ يَزَلْ يُقَدَّسُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَتَّى يَأْتِيَهُ فَإِذَا أَتَاهُ نَاجَاهُ اللَّهُ فَقَالَ

و سپس پيوسته به هر قدمى تقديس و تنزيه شده تا به قبر مطهر مى‏ رسد وقتى به آنجا رسيد خداوند متعال او را خوانده و مى‏ فرمايد:

عَبْدِي سَلْنِي أُعْطِكَ ادْعُنِي أُجِبْكَ اطْلُبْ مِنِّي أُعْطِكَ سَلْنِي حَاجَتَكَ أقضيها [أَقْضِهَا] لَكَ

بنده من از من سؤال كن تا به تو اعطاء كنم، من را بخوان تا اجابتت نمايم، از من طلب نما تا به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برآورده نمايم.

قَالَ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُعْطِيَ مَا بَذَلَ.

راوى گفت: امام عليه السّلام فرمودند:و حق است بر خدا كه آنچه بذل نموده را اعطاء فرمايد.

حدیث سوم

وَ عَنْهُ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنِ الْحَرْثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

و از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از صالح بن عقبه، از حارث بن مغيره، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام حضرت فرمودند:

إِنَّ لِلَّهِ مَلَائِكَةً مُوَكَّلِينَ بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَإِذَا هَمَّ الرَّجُلُ بِزِيَارَتِهِ

 خداوند متعال فرشتگانى دارد كه موكّل قبر مطهّر حضرت حسين بن على عليهما السّلام مى ‏باشند، هنگامى كه شخص قصد زيارت آن حضرت را مى‏ نمايد  

أَعْطَاهُمْ ذُنُوبَهُ فَإِذَا خَطَا مَحَوْهَا ثُمَّ إِذَا خَطَا ضَاعَفُوا حَسَنَاتِهِ

 خداوند گناهان او را به اين فرشتگان اعطاء نموده و در اختيار آنها مى‏ گذارد وقتى وى قدم گذارد فرشتگان گناهان را محو مى‏ كنند سپس وقتى قدم بعدى را برداشت حسنات او را مضاعف مى‏ نمايند  

فَمَا تَزَالُ حَسَنَاتُهُ تَضَاعَفُ حَتَّى تُوجِبَ لَهُ الْجَنَّةَ ثُمَّ اكْتَنَفُوهُ وَ قَدَّسُوهُ

 و پيوسته حسنات او را  مضاعف كرده تا جايى كه بهشت  را براى وى واجب مى‏ گردانند سپس اطرافش را گرفته و تقديس و تنزيهش مى‏ نمايند

وَ يُنَادُونَ مَلَائِكَةَ السَّمَاءِ أَنْ قَدِّسُوا زُوَّارَ حَبِيبِ حَبِيبِ اللَّهِ

و سپس فرشتگان آسمان را نداء مى‏ دهند كه زوّار حبيب حبيب خدا را تقديس و تنزيه نمائيد

فَإِذَا اغْتَسَلُوا نَادَاهُمْ مُحَمَّدٌ ص‏ يَا وَفْدَ اللَّهِ أَبْشِرُوا بِمُرَافَقَتِي فِي الْجَنَّةِ

و وقتى زوّار غسل زيارت نمودند حضرت‏ محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم ايشان را نداء داده و مى‏ فرمايد: اى مسافرين خدا بشارت باد شما را كه با من در بهشت همراه خواهيد بود.

ثُمَّ نَادَاهُمْ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع أَنَا ضَامِنٌ لِقَضَاءِ حَوَائِجِكُمْ وَ دَفْعِ الْبَلَاءِ عَنْكُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ

سپس امير المؤمنين عليه السّلام ايشان را نداء داده و مى‏ فرمايد: من ضامنم كه حوائج شما را برآورده و در دنيا و آخرت بلاء و محنت را از شما دور نمايم.

ثُمَّ اكْتَنَفُوهُمْ عَنْ أَيْمَانِهِمْ وَ عَنْ شَمَائِلِهِمْ حَتَّى يَنْصَرِفُوا إِلَى أَهَالِيهِمْ.

 پس از آن فرشتگان دور ايشان حلقه زده و از راست و چپ آنان را در بر گرفته تا به اهل و خويشاوندان خود بازگردند.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْجَامُورَانِيِّ الرَّازِيِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْكَرِيمِ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از ابى عبد اللَّه الجامورانى رازى، از حسن بن علىّ بن ابى حمزه، از حسن بن محمّد بن عبد الكريم، از مفضّل بن عمر، از جابر جعفى، وى مى‏ گويد: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام در ضمن حديث طولانى فرمود:

‏ فَإِذَا انْقَلَبْتَ مِنْ عِنْدِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع نَادَاكَ مُنَادٍ

هنگامى كه از نزد قبر مطهّر حضرت ابا عبد اللَّه الحسين عليه السّلام برگشتى منادى تو را مى‏ خواهند كه

لَوْ سَمِعْتَ مَقَالَتَهُ لَأَقَمْتَ عُمُرَكَ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع

اگر صدا و گفتارش را مى‏ شنيدى تمام عمر خود را حاضر بودى نزد قبر مطهّر صرف و طى نمائى.

وَ هُوَ يَقُولُ طُوبَى لَكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ قَدْ غَنِمْتَ وَ سَلِمْتَ

منادى مى ‏گويد: اى بنده خوشا به حال تو، همانا غنيمت بردى و سالم برگشتى،

قَدْ غُفِرَ لَكَ مَا سَلَفَ فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ.

تمام گناهان گذشته ات پاك گرديد پس از ابتدا عمل نما ....

حدیث پنجم

حَدَّثَنِي أَبُو الْعَبَّاسِ الرَّزَّازُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْخَيْبَرِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْقُمِّيِّ قَالَ قَالَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى ع‏

ابو العبّاس رزّاز مى‏ گويد: محمّد بن الحسين بن أبى الخطاب، از محمّد بن اسماعيل، از خيبرى، از حسين ابن محمّد القمى، وى مى‏ گويد: حضرت ابو الحسن موسى عليه السّلام فرمودند:

أَدْنَى مَا يُثَابُ بِهِ زَائِرُ الْحُسَيْنِ ع بِشَاطِئِ الْفُرَاتِ

كمترين ثواب و اجر به كسى كه حضرت امام حسين عليه السّلام را در كنار فرات زيارت مى ‏كند

إِذَا عَرَفَ حَقَّهُ وَ حُرْمَتَهُ وَ وَلَايَتَهُ أَنْ يُغْفَرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.

مشروط به اينكه حق و حرمت و ولايت آن جناب را بشناسد مى‏ دهند اين است كه گناهان گذشته و آينده‏ اش را مى‏ آمرزند.

حدیث ششم

حَدَّثَنِي أَبِي عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ عَنْ زَكَرِيَّا الْمُؤْمِنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَحْيَى الْكَاهِلِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از حسين بن الحسن بن ابان، از محمّد بن اورمه، از زكريّا المؤمن ابى عبد اللَّه، از عبد اللَّه بن يحيى الكاهلى، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ فِي كَرَامَةِ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ فِي شَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ ص

كسى كه مى‏ خواهد روز قيامت در كرامت خداوند متعال باشد و شفاعت حضرت محمّد صلوات اللَّه عليه و آله شاملش گردد

فَلْيَكُنْ لِلْحُسَيْنِ زَائِراً يَنَالُ مِنَ اللَّهِ الْفَضْلَ وَ الْكَرَامَةَ [أَفْضَلَ الْكَرَامَةِ] وَ حُسْنَ الثَّوَابِ

پس بايد حسين عليه السّلام را زيارت كند چه آنكه بالاترين كرامت حق تعالى به وى رسيده و ثواب و اجر نيك به او داده مى‏ شود

وَ لَا يَسْأَلُهُ عَنْ ذَنْبٍ عَمِلَهُ فِي حَيَاةِ الدُّنْيَا

و از گناهانى كه در زندگانى دنيا مرتكب شده وى را مورد سؤال و بازخواست قرار نمى‏ دهند

وَ لَوْ كَانَتْ ذُنُوبُهُ عَدَدَ رَمْلِ عَالِجٍ وَ جِبَالِ تِهَامَةَ وَ زَبَدِ الْبَحْرِ

اگر چه گناهانش به تعداد ريگ‏هاى بيابان و به بزرگى كوه ‏هاى تهامه و به مقدار روى درياها باشد،

إِنَّ الْحُسَيْنَ ع قُتِلَ مَظْلُوماً مُضْطَهَداً نَفْسُهُ عَطْشَاناً هُوَ وَ أَهْلُ بَيْتِهِ وَ أَصْحَابُهُ.

حسين بن على سلام اللَّه عليهما در حالى كشته شد كه: اوّلا: مظلوم بود. ثانيا: نفس و جسمش مقهور و مورد ستم قرار گرفته بود. ثالثا: خود و اهل بيت و اصحابش تشنه بودند.

حدیث هفتم

حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ الْبَرْقِيِّ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى بْنِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي إِبْرَاهِيمَ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد ابن خالد برقى، از قاسم بن يحيى بن الحسن بن راشد، از جدّش حسن بن راشد، از حضرت ابى ابراهيم عليه السّلام، آن حضرت فرمودند:

مَنْ خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ‏ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَكاً

كسى كه از خانه ‏اش خارج شده و قصدش زيارت قبر مطهّر حضرت ابا عبد اللَّه الحسين بن عليّ سلام الله عليهما باشد خداوند متعال فرشته ‏اى را بر او مى‏گمارد

فَوَضَعَ إِصْبَعَهُ فِي قَفَاهُ فَلَمْ يَزَلْ يَكْتُبُ مَا يَخْرُجُ مِنْ فِيهِ حَتَّى يَرِدَ الْحَائِرَ [الْحَيْرَ]

پس آن فرشته انگشتش را در پشت او قرار داده و پيوسته آنكه از دهان اين شخص خارج شود مى‏ نويسد تا به حائر وارد گردد

فَإِذَا خَرَجَ مِنْ بَابِ الْحَائِرِ [الْحَيْرِ] وَضَعَ كَفَّهُ وَسَطَ ظَهْرِهِ

و وقتى از درب حائر خارج شد كف دستش را وسط پشتش نهاده سپس به او مى ‏گويد:

ثُمَّ قَالَ لَهُ أَمَّا مَا مَضَى فَقَدْ غُفِرَ لَكَ فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ

آنچه گذشت تمام مورد غفران و آمرزش واقع شد اينك از ابتداء به عمل بپرداز

 وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ أَبِي الْبِلَادِ بِإِسْنَادِهِ‏ مِثْلَهُ.

 با همين اسناد، از حسن بن راشد، از ابراهيم بن ابى البلاد به اسنادش حديثى مثل همين حديث را نقل نموده.

حدیث هشتم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْأَنْصَارِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ قَالَ:

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللَّه بن حماد انصارى، از عبد اللَّه بن عبد الرحمن اصم، از عبد اللَّه بن مسكان، وى مى‏ گويد:

 شَهِدْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ قَدْ أَتَاهُ قَوْمٌ مِنْ أَهْلِ خُرَاسَانَ 

حضور مبارك حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام رسيدم در حالى كه گروهى از اهل خراسان خدمت آن جناب مشرّف شده بودند،

 فَسَأَلُوهُ عَنْ إِتْيَانِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع وَ مَا  فِيهِ مِنَ الْفَضْلِ  

ايشان از آن جناب راجع به زيارت قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام و ثوابى كه در آن است سؤال نمودند؟

قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ مَنْ زَارَهُ يُرِيدُ بِهِ وَجْهَ اللَّهِ

حضرت فرمودند: پدرم از جدّم نقل كردند كه مى‏ فرمودند: كسى كه آن حضرت را صرفا براى خدا و به قصد قربت زيارت كند

أَخْرَجَهُ اللَّهُ مِنْ ذُنُوبِهِ كَمَوْلُودٍ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ وَ شَيَّعَتْهُ الْمَلَائِكَةُ فِي مَسِيرِهِ

خداوند متعال‏ از گناهان رهايش نموده و او را همچون نوزادى كه مادر زائيده قرار مى‏ دهد و در طول سفرش فرشتگان مشايعتش كرده

فَرَفْرَفَتْ عَلَى رَأْسِهِ قَدْ صَفُّوا بِأَجْنِحَتِهِمْ عَلَيْهِ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَى أَهْلِهِ

و بالاى سرش بال‏هاى خود را گشوده و با اين حال او را همراهى كرده تا به اهلش باز گردد

وَ سَأَلَتِ الْمَلَائِكَةُ الْمَغْفِرَةَ لَهُ مِنْ رَبِّهِ وَ غَشِيَتْهُ الرَّحْمَةُ مِنْ أَعْنَانِ السَّمَاءِ

و نيز فرشتگان از خداوند مى ‏خواهند كه او را بيامرزد و از اطراف و اكناف آسمان رحمت واسعه الهى او را فرا گرفته

وَ نَادَتْهُ الْمَلَائِكَةُ طِبْتَ وَ طَابَ مَنْ زُرْتَ وَ حُفِظَ فِي أَهْلِهِ.

و فرشتگان نداء كرده و به وى مى ‏گويند: پاك هستى و آن كس كه زيارتش نمودى نيز پاك و مطهّر است و پيوسته وى را بين اهل و خويشانش حفظش مى‏ نمايند.

 

باب شصت و سوم- زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام معادل يك عمره مى‏ باشد

حدیث اول

حَدَّثَنِي أَبِي وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ ره جَمِيعاً عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ قَالَ:

پدرم و على بن الحسين و محمّد بن يعقوب رحمة اللَّه عليهم جملگى، از على بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش، از احمد بن محمّد بن ابى نصر نقل كرده ‏اند كه وى‏ گفت:

سَأَلَ بَعْضُ أَصْحَابِنَا أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا ع عَمَّنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع قَالَ تَعْدِلُ عُمْرَةً.

برخى از اصحاب ما، از حضرت ابا الحسن الرّضا عليه السّلام سؤال كرد و پرسيد: كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام برود ثوابش چه مقدار است؟ حضرت فرمودند: ثوابش معادل ثواب يك عمره مى‏ باشد.

حدیث دوم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي عُثْمَانَ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ عَبَّادٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْمَدَائِنِيِّ قَالَ:

محمّد بن جعفر، از محمّد الحسين، از حسن بن على بن ابى عثمان، از اسماعيل ابن عبّاد، از حسن بن على، از ابى سعيد مدائنى وى گفت:

دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ آتِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ

بر حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام داخل شدم و عرض كردم: فدايت شوم: آيا به زيارت قبر حضرت حسين عليه السّلام بروم؟

قَالَ نَعَمْ يَا أَبَا سَعِيدٍ ائْتِ قَبْرَ ابْنِ رَسُولِ اللَّهِ ص أَطْيَبِ الطَّيِّبِينَ

حضرت فرمودند: بلى، اى ابا سعد به زيارت قبر پسر رسول خدا كه پاكيزه‏ ترين پاكان

وَ أَطْهَرِ الطَّاهِرِينَ وَ أَبَرِّ الْأَبْرَارِ فَإِذَا زُرْتَهُ كُتِبَ لَكَ اثْنَتَانِ وَ عِشْرُونَ عُمْرَةً.

و نيكوكارترين نيكوكاران است برو و بدان هر گاه او را زيارت كردى ثواب بيست و دو عمره برايت نوشته مى‏ شود.

حدیث سوم

وَ عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا ع يَقُولُ‏

و از محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن سنان، وى گفت: از حضرت امام رضا عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند:

زِيَارَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع تَعْدِلُ عُمْرَةً مَبْرُورَةً مُتَقَبَّلَةً.

زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام معادل يك عمره مقبول مى‏ باشد.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي أَبِي ره وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ وَ عَبْدِ اللَّهِ ابْنَيْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُوسَى بْنِ الْقَاسِمِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه و محمّد بن الحسن، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد و عبد اللَّه پسران محمّد بن عيسى، از موسى بن قاسم، از حسن بن الجهم، وى گفت:

قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ ع مَا تَقُولُ فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَقَالَ لِي مَا تَقُولُ أَنْتَ فِيهِ

محضر مبارك حضرت ابى الحسن عليه السّلام عرض كردم: چه مى‏ فرمائيد درباره زيارت قبر امام حسين عليه السّلام؟ حضرت فرمودند: تو در باره آن چه مى‏ گوئى؟

فَقُلْتُ بَعْضُنَا يَقُولُ حِجَّةٌ وَ بَعْضُنَا يَقُولُ عُمْرَةٌ فَقَالَ هُوَ عُمْرَةٌ مَقْبُولَةٌ.

عرض كردم: بعضى از ما معتقدند كه ثواب آن به مقدار ثواب يك حج بوده و برخى ديگر مى‏ گويند ثوابش به اندازه ثواب يك عمره مى‏ باشد.حضرت فرمودند: ثوابش به مقدار عمره مقبول مى ‏باشد.

حدیث پنجم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ قَالَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ يَحْيَى الْقَطَّانُ عَنْ أَبِيهِ أَبِي الْبِلَادِ قَالَ:

محمّد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفّار، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد بن علي، وى مى‏گويد:ابراهيم بن يحيى قطان از پدرش ابى البلاد براى ما حديث گفت و اظهار نمود:

سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا ع عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَقَالَ مَا تَقُولُونَ أَنْتُمْ

از حضرت ابا الحسن الرضا عليه السّلام راجع به زيارت قبر مطهّر حضرت حسين بن على عليهما السّلام پرسيدم؟ حضرت فرمودند: شما در باره آن چه مى‏ گوئيد؟

قُلْتُ نَقُولُ حِجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ قَالَ تَعْدِلُ عُمْرَةً مَبْرُورَةً.

عرض كردم: ما مى‏ گوئيم: ثواب آن معادل ثواب حج و عمره است. حضرت فرمودند: ثواب آن معادل عمره مقبول مى‏ باشد.

حدیث ششم

حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ أَشْيَمَ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى قَالَ:

على بن الحسين، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از على بن احمد بن أشيم، از صفوان بن يحيى، وى مى‏ گويد:

سَأَلْتُ الرِّضَا ع عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع

از حضرت رضا عليه السّلام راجع به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام پرسيده و عرضه داشتم:

أَيُّ شَيْ‏ءٍ فِيهِ مِنَ الْفَضْلِ قَالَ تَعْدِلُ عُمْرَةً.

چه ثوابى در آن مى‏ باشد. حضرت فرمودند: ثواب آن معادل با يك عمره مى‏ باشد.

حدیث هفتم

حَدَّثَنِي أَبِي ره وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ جَمِيعاً عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَخِيهِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ ع يَقُولُ

پدرم رحمة اللَّه عليه و محمّد بن عبد اللَّه جميعا، بن جعفر حميرى، از ابراهيم بن مهزيار، از برادرش على بن مهزيار، از محمّد بن سنان وى گفت: از حضرت ابا الحسن عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمود:

‏ إِنَّ زِيَارَةَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع تَعْدِلُ عُمْرَةً مَبْرُورَةً مُتَقَبَّلَةً.

زيارت قبر امام حسين عليه السّلام معادل عمره قبول شده مى‏ باشد.

حدیث هشتم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ أَبِي الْحَسَنِ ع قَالَ:

محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسين، از صفوان بن يحيى، از حضرت ابى الحسن عليه السّلام، وى گفت:

سَأَلْتُهُ عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع

راجع به زيارت قبر مطهّر حضرت امام حسين عليه السّلام از آن جناب سؤال كرده و پرسيدم:

أَيُّ شَيْ‏ءٍ فِيهِ مِنَ الْفَضْلِ قَالَ تَعْدِلُ عُمْرَةً.

ثواب آن چه مقدار مى‏ باشد؟ حضرت فرمودند: ثواب آن معادل يك عمره مى ‏باشد.

حدیث نهم

حَدَّثَنِي جَمَاعَةُ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ بَعْضِهِمْ ع قَالَ:

جماعتى از اصحاب ما، از احمد بن ادريس و محمّد بن يحيى عطّار، از عمركى ابن على، از برخى اصحابش، از بعضى از ائمه عليهم السّلام كه فرمودند:

أَرْبَعُ عُمَرٍ تَعْدِلُ حِجَّةً وَ زِيَارَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع‏ تَعْدِلُ عُمْرَةً.

چهار تا عمره معادل يك حج است و زيارت قبر مطهّر حضرت امام حسين معادل يك عمره مى ‏باشد.

حدیث دهم

وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ الْبُوفَكِيِّ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفَضْلِ عَنْ أَبِي رَبَابٍ [رِئَابٍ‏] قَالَ:

و با همين اسناد، از عمركى بوفكى، از كسى كه برايش حديث گفته، از محمّد بن فيض، از ابن رئاب، وى گفت

سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع

از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام راجع به زيارت قبر مطهّر امام حسين عليه السّلام پرسيدم؟

قَالَ نَعَمْ تَعْدِلُ عُمْرَةً وَ لَا يَنْبَغِي أَنْ يَتَخَلَّفَ عَنْهُ أَكْثَرَ مِنْ أَرْبَعِ سِنِينَ.

حضرت فرمودند: بلى، زيارت آن جناب معادل يك عمره است و شايسته و سزاوار نيست كه بيشتر از چهار سال از آن تخلّف شود.

 

باب شصت و چهارم- زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام معادل يك حج مى‏ باشد

حدیث اول

حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ جَمِيلِ بْنِ دَرَّاجٍ عَنْ فُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:

حسن بن عبد اللَّه بن محمّد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از جميل ابن درّاج، از فضيل بن يسار، از حضرت أبى جعفر عليه السّلام، آن حضرت فرمودند:

 زيَارَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع وَ زِيَارَةُ قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ ص 

زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام و قبر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم

 وَ زِيَارَةُ قُبُورِ الشُّهَدَاءِ تَعْدِلُ حِجَّةً  مَبْرُورَةً مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص. 

و قبور شهداء معادل يك حج قبول شده است كه با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بجا آورده شده باشد.

حدیث دوم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا ع يَقُولُ‏

محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن سنان، وى مى‏گويد:از حضرت ابو الحسن الرضا عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حِجَّةً مَبْرُورَةً.

كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام رود خداوند يك حجّ قبول شده برايش مى‏ نويسد.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنْ عَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ قَالَ أَخْبَرَنِي عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُبَيْدٍ الْأَنْبَارِيُّ قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از حسن بن على بن عبد اللَّه بن مغيرة، از عبّاس بن عامر، وى مى‏ گويد: عبد اللَّه بن عبيد انبارى به من خبر داد و گفت:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّهُ لَيْسَ كُلَّ سَنَةٍ يَتَهَيَّأُ لِي مَا أَخْرُجُ بِهِ إِلَى الْحَجِّ

محضر مبارك حضرت أبى عبد اللَّه عليه السّلام عرضه داشتم: فدايت شوم هر سال آمادگى ندارم براى رفتن به حجّ چه بايد كرد؟

فَقَالَ إِذَا أَرَدْتَ الْحَجَّ وَ لَمْ يَتَهَيَّأْ لَكَ فَائْتِ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَإِنَّهَا تُكْتَبُ لَكَ حِجَّةٌ

حضرت فرمودند: هر گاه اراده حج نموده ولى آمادگى براى آن را نداشتى به زيارت قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام برو زيرا براى تو يك حجّ منظور مى ‏شود

وَ إِذَا أَرَدْتَ الْعُمْرَةَ وَ لَمْ يَتَهَيَّأْ لَكَ فَأْتِ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَإِنَّهَا تُكْتَبُ لَكَ عُمْرَةٌ.

و هر وقت اراده‏ عمره نمودى و براى انجام آن مهيّا نبودى به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام برو زيرا ثواب يك عمره برايت مى‏ نويسند.

حدیث چهارم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ عَبْدِ الْكَرِيمِ بْنِ حَسَّانَ قَالَ:

محمّد بن الحسن، از محمّد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمّد بن عيسى، از پدرش، از ابن ابى عمير، از هشام بن الحكم، از عبد الكريم بن حسان، وى مى ‏گويد:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا يُقَالُ إِنَّ زِيَارَةَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع تَعْدِلُ حِجَّةً وَ عُمْرَةً

محضر امام عليه السّلام عرض كردم: اين گفتار چيست كه مى‏ گويند: زيارت قبر امام حسين عليه السّلام معادل يك حجّ و عمره است؟

قَالَ فَقَالَ إِنَّمَا الْحَجُّ وَ الْعُمْرَةُ هَاهُنَا وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا أَرَادَ الْحَجَّ وَ لَمْ يَتَهَيَّأْ لَهُ

حضرت فرمودند: معادل بودن زيارت آن حضرت با حجّ و عمره تنها در وقتى است كه شخص اراده حجّ كند ولى آمادگى براى آن را نداشته ولى به زيارت آن جناب بشتابد

فَأَتَاهُ ‏كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حِجَّةً وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا أَرَادَ الْعُمْرَةَ وَ لَمْ يَتَهَيَّأْ لَهُ كُتِبَتْ لَهُ عُمْرَةٌ.

در اينجا حق تعالى ثواب يك حجّ براى او مى‏ نويسد چنانچه اگر اراده عمره نمود ولى برايش ميسور نبود ولى به زيارت امام عليه السّلام رفت در اينجا نيز ثواب يك عمره برايش منظور مى‏ گردد.

حدیث پنجم

وَ عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ حَرِيزٍ عَنْ فُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ قَالَ قَالَ ع‏

و از محمّد بن الحسن، از محمّد بن الحسن صفّار، از احمد بن محمّد بن عيسى، از حسن بن علىّ بن فضّال، از حريز، از فضيل بن يسار، وى گفت: امام عليه السّلام فرمودند:

إِنَّ زِيَارَةَ قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ زِيَارَةَ قُبُورِ الشُّهَدَاءِ وَ زِيَارَةَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع تَعْدِلُ حِجَّةً مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص

زيارت قبر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و قبور شهداء و قبر حضرت امام حسين عليه السّلام معادل حجّى است كه با پيغمبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بجا آورده شود.

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ حَرِيزٍ عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ مِثْلَهُ.

محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسين، از صفوان بن يحيى، از حريز، از فضيل بن يسار، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام حديثى مثل حديث مذكور را نقل كرده است.

حدیث ششم

حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ جَمِيلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ فُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:

حسن بن عبد اللَّه بن محمّد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از جميل ابن صالح، از فضيل بن يسار، از حضرت ابى جعفر عليه السّلام، حضرت فرمودند:

زِيَارَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع تَعْدِلُ حِجَّةً مَبْرُورَةً مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص.

زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام معادل حجّ مقبولى است كه با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بجا آورده شود.

حدیث هفتم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ حَرِيزٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ جَمِيلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ فُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ عَنْهُمَا قَالا

محمّد بن الحسن بن على بن مهزيار، از پدرش، از على بن مهزيار، از حسن بن سعيد، از صفوان بن يحيى، از حريز و حسن بن محبوب، از جميل بن صالح، از فضيل بن يسار، از امام باقر و امام صادق عليهما السّلام اين دو امام بزرگوار فرمودند:

زِيَارَةُ قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ زِيَارَةُ قُبُورِ الشُّهَدَاءِ وَ زِيَارَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع تَعْدِلُ حِجَّةً مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص.

زيارت قبر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و قبور شهداء و قبر حسين بن على عليهما السّلام معادل حجّى است كه با پيغمبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بجا آورده شود.

حدیث هشتم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْقَمَّاطِ عَنِ ابْنِ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ

محمّد بن الحسن، از محمّد بن الحسن الصفّار، از محمّد بن عيسى بن عبيد، از ابى سعيد قمّاط، از ابن ابى يعفور، وى گفت: از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند:

‏ لَوْ أَنَّ رَجُلًا أَرَادَ الْحَجَّ وَ لَمْ يَتَهَيَّأْ لَهُ ذَلِكَ فَأَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَعَرَّفَ عِنْدَهُ يُجْزِيهِ ذَلِكَ عَنِ الْحَجِّ.

اگر شخصى اراده حجّ كند ولى آماده نباشد و در اين حال به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام برود پس در روز عرفه نزد حضرت بوده و آن جناب را زيارت كند اين عمل مجزى از حجّ مى‏ باشد يعنى ثواب حجّ را دريافت نموده بدون اينكه عمل حجّ انجام داده باشد

حدیث نهم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُقْبَةَ قَالَ:

محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن سنان، از ابراهيم بن عقبة، وى گفت:

كَتَبْتُ إِلَى الْعَبْدِ الصَّالِحِ ع إِنْ رَأَى سَيِّدُنَا أَنْ يُخْبِرَنِي بِأَفْضَلِ مَا جَاءَ بِهِ فِي زِيَارَةِ الْحُسَيْنِ ع

نام ه‏اى محضر مبارك عبد صالح عليه السّلام نوشته و در آن عرض كردم: اگر آقا و سرور ما مصلحت ديدند به ما خبر دهند از افضل و برترين ثوابى كه در زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام وارد شده است

وَ هَلْ تَعْدِلُ ثَوَابَ الْحَجِّ لِمَنْ فَاتَهُ فَكَتَبَ ع تَعْدِلُ الْحَجَّ لِمَنْ فَاتَهُ الْحَجُّ.

و آيا ثواب آن معادل ثواب حجّ هست از كسى كه نتوانسته عمل حجّ را بجا آورد؟ امام عليه السّلام در جوابش مرقوم فرمودند: ثواب زيارت امام حسين عليه السّلام معادل ثواب حجّ است براى كسى كه حجّ از دستش رفته است.

 

باب شصت و پنجم- در بيان اينكه زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام معادل يك حجّ و يك عمره مى‏ باشند

حدیث اول

حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ نَهِيكٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنِ الْحُسَيْنِ الْأَحْمَسِيِّ عَنْ أُمِّ سَعِيدٍ الْأَحْمَسِيَّةِ قَالَتْ‏

جعفر بن محمّد ابراهيم بن عبيد اللَّه بن موسى بن جعفر، از عبد اللَّه بن احمد بن نهيك، از محمّد بن ابى عمير، از حسن احمسى، از امّ سعيد احمسيّه، وى گفت:

سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع

از حضرت أبا عبد اللَّه عليه السّلام سؤال كرده و از زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام پرسيدم؟

فَقَالَ تَعْدِلُ حِجَّةً وَ عُمْرَةً وَ مِنَ الْخَيْرِ هَكَذَا وَ هَكَذَا وَ أَوْمَأَ بِيَدِهِ.

حضرت فرمودند: زيارت آن حضرت معادل با يك حجّ و يك عمره مى‏ باشد و از اعمال خير و پسنديده معادل و مساوى با چنان و چنان است. سپس با دست اشاره به عدد آن اعمال خير فرمودند

حدیث دوم

وَ عَنْهُ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ نَهِيكٍ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ عَبْدِ الْكَرِيمِ بْنِ حَسَّانَ قَالَ:

و از جعفر بن محمّد بن ابراهيم بن عبيد اللَّه بن موسى بن جعفر، از عبد اللَّه بن نهيك، از ابن ابى عمير، از هشام بن حكم، از عبد الكريم بن حسان، وى گفت:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا يُقَالُ إِنَّ زِيَارَةَ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ ع تَعْدِلُ حِجَّةً وَ عُمْرَةً

محضر مبارك امام صادق عليه السّلام عرض كردم: اين كلام چيست كه مى‏ گويند: زيارت قبر حضرت ابى عبد اللَّه الحسين عليه السّلام معادل يك حج و عمره مى‏ باشد؟

فَقَالَ إِنَّمَا الْحَجُّ وَ الْعُمْرَةُ هَاهُنَا وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا أَرَادَ الْحَجَّ وَ لَمْ يَتَهَيَّأْ لَهُ

حضرت فرمودند: معادل بودن با حجّ و عمره تنها در اينجا اينست كه شخص اراده حجّ نموده و برايش ميسور نباشد پس بجاى آن به زيارت قبر مطهّر حضرت امام حسين عليه السّلام برود

فَأَتَاهُ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حِجَّةً وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا أَرَادَ الْعُمْرَةَ وَ لَمْ يَتَهَيَّأْ لَهُ فَأَتَاهُ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ عُمْرَةً.

كه در اين فرض خداوند متعال ثواب يك حجّ برايش مى ‏نويسد و نيز اگر شخص بخواهد عمره رود ولى برايش ميسور نباشد پس بجاى آن به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام برود حق تعالى ثواب يك عمره برايش ضبط مى‏ كند.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه و محمّد بن الحسن، از حسين بن حسن بن ابان، از حسين‏ ابن سعيد، از قاسم بن محمّد، از اسحاق بن ابراهيم، از هارون بن خارجه، وى گفت:

سَأَلَ رَجُلٌ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ أَنَا عِنْدَهُ فَقَالَ مَا لِمَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع

مردى از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام سؤال كرد و من نيز آنجا حاضر بودم، سائل پرسيد: چه اجر و ثوابى است براى كسى كه حضرت امام حسين عليه السّلام را زيارت كند؟

فَقَالَ إِنَّ الْحُسَيْنَ وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ

حضرت فرمودند: خداوند متعال چهار هزار فرشته را به آن حضرت موكّل كرده كه جملگى ژوليده و غبار آلود بوده و تا روز قيامت براى آن حضرت گريه مى‏ كنند.

فَقُلْتُ لَهُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي رُوِيَ عَنْ أَبِيكَ الْحَجُّ وَ الْعُمْرَةُ قَالَ نَعَمْ حِجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ حَتَّى عَدَّ عَشَرَةً.

عرض كردم: پدر و مادرم فدايت شوند، از پدر بزرگوارتان نقل شده كه فرموده ‏اند: ثواب زيارت امام حسين عليه السّلام معادل حج و عمره است؟ حضرت فرمودند: بلى، حجّ و عمره بعد تعداد حجّ و عمره را شمرده تا به ده حجّ و عمره رسيد.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي أَبِي ره وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْوَشَّاءِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَائِذٍ عَنْ أَبِي خَدِيجَةَ عَنْ رَجُلٍ‏

پدرم رحمة اللَّه عليه و على بن الحسين، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد، ازحسن بن علىّ و شاء، از احمد بن عائذ، از أبى خديجه،

سَأَلَ أَبَا جَعْفَرٍ ع عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَقَالَ

از شخصى كه از حضرت ابا جعفر عليه السّلام راجع بن زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام سؤال كرده بود: امام عليه السّلام فرمودند:

إِنَّهُ تَعْدِلُ حِجَّةً وَ عُمْرَةً وَ قَالَ بِيَدِهِ هَكَذَا مِنَ الْخَيْرِ يَقُولُ بِجَمِيعِ يَدَيْهِ هَكَذَا.

زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام معادل يك حجّ و عمره است و با دست اشاره كردند كه معادل اين مقدار از اعمال خير است (تمام انگشتان دو دست را نشان دادند).

حدیث پنجم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَيْمَانَ النَّيْسَابُورِيِّ أَبِي سَعِيدٍ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ الْيَمَانِيُّ عَنْ مَنِيعِ بْنِ الْحَجَّاجِ عَنْ يُونُسَ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از محمّد بن يحيى، از حمدان بن سليمان نيشابورى (ابو سعيد) وى گفت:عبد اللَّه بن محمّد يمانى، از منيع بن حجّاج، از يونس، از هشام بن سالم، از حضرت ابى عبد اللَّه نقل كرد: حضرت فرمودند:

زِيَارَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع حِجَّةٌ وَ مِنْ بَعْدِ الْحِجَّةِ حِجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ مِنْ بَعْدِ حِجَّةِ الْإِسْلَامِ.

زيارت قبر امام حسين عليه السّلام يك حجّ بوده و بعد از يك حجّ يعنى بعد از حجة الاسلام) يك حجّ و يك عمره مى‏ باشد

حدیث ششم

وَ بِإِسْنَادِهِ عَنْ يُونُسَ عَنِ الرِّضَا ع قَالَ:

و باسناد ابو سعيد، از يونس، از حضرت رضا عليه السّلام، حضرت فرمودند:

مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَقَدْ حَجَّ وَ اعْتَمَرَ قَالَ قُلْتُ يَطْرَحُ عَنْهُ حِجَّةَ الْإِسْلَامِ

كسى كه قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را زيارت بكند پس يك حجّ و يك عمره به جا آورده. راوى مى‏ گويد: عرض كردم يعنى حجة الإسلام از او ديگر ساقط است؟

قَالَ لَا هِيَ حِجَّةُ الضَّعِيفِ حَتَّى يَقْوَى وَ يَحُجَّ إِلَى بَيْتِ اللَّهِ الْحَرَامِ

حضرت فرمودند: خير مقصود اين است كه اين زيارت حجّ افراد ضعيف محسوب شده تا قوى گردند و به بيت اللَّه الحرام بروند،

أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ الْبَيْتَ يَطُوفُ بِهِ كُلَّ يَوْمٍ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ حَتَّى إِذَا أَدْرَكَهُمُ اللَّيْلُ صَعِدُوا

آيا نمى‏ دانى كه هر روز هفتاد هزار فرشته بيت اللَّه را طواف كرده تا شب فرا برسد و پس از آمدن شب به آسمان رفته

وَ نَزَلُوا غَيْرُهُمْ فَطَافُوا بِالْبَيْتِ حَتَّى الصَّبَاحِ وَ إِنَّ الْحُسَيْنَ ع لَأَكْرَمُ عَلَى اللَّهِ مِنَ الْبَيْتِ

و فرشتگان ديگر نازل شده و تا صباح بيت را طواف مى‏ كنند و اما حضرت امام حسين عليه السّلام نزد خدا عزيزتر از بيت بوده

وَ إِنَّهُ فِي وَقْتِ كُلِّ صَلَاةٍ لَيَنْزِلُ عَلَيْهِ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ شُعْثٌ غُبْرٌ لَا تَقَعُ عَلَيْهِمُ النَّوْبَةُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.

و در هر وقت نماز هفتاد هزار فرشته كه جملگى ژوليده و غبار آلوده و گرفته هستند نازل شده و قبر مطهّر را طواف مى ‏كنند و تا روز قيامت به ايشان ديگر نوبت نمى‏ رسد

حدیث هفتم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ عَنْ يُونُسَ بْنِ يَعْقُوبَ عَنْ أُمِّ سَعِيدٍ الْأَحْمَسِيَّةِ قَالَتْ‏

پدرم رحمة اللَّه عليه از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد و محمّد بن عبد الحميد، از يونس بن يعقوب، از امّ سعيد احمسيّه وى گفت: محضر مبارك امام صادق عليه السّلام عرض كردم:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَيَّ شَيْ‏ءٍ تَذْكُرُ فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع مِنَ الْفَضْلِ

.چه فضيلتى را در زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام ذكر مى‏ فرماييد؟

قَالَ يُذْكَرُ فِيهِ يَا أُمَّ سَعِيدٍ فَضْلُ حِجَّةٍ وَ عُمْرَةٍ وَ خَيْرُهَا كَذَا

حضرت فرمود: اى امّ سعيد فضيلت يك حجّ و عمره را در آن ذكر مى‏ كنيم و بهتر از آن چنين است

وَ بَسَطَ يَدَيْهِ [يَدَهُ‏] وَ نَكَسَ أَصَابِعَهُ.

و همزمان با گفتن اين عبارت اخير دو دستشان را باز كرده و انگشتانشان را برگرداندند به طورى كه كف دست به طرف روى مبارك و روى دست به طرف مخاطب واقع شد.

حدیث هشتم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِيدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ حَبِيبٍ عَنْ فُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‏

محمّد بن احمد بن وليد، از محمّد بن الحسين صفّار، از احمد بن محمّد بن عيسى، از حسين بن سعيد، از قاسم بن محمّد از حبيب، از فضيل بن يسار، وى مى‏ گويد: از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام، شنيدم كه مى‏ فرمود:

وَكَّلَ اللَّهُ بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ ع أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ

خداوند متعال چهار هزار فرشته كه جملگى ژوليده و غبار آلود و گرفته هستند را بر قبر حضرت امام حسين عليه السّلام، موكّل قرار داد و ايشان تا روز قيامت بر آن حضرت گريه مى‏ كنند

وَ إِتْيَانُهُ يَعْدِلُ حِجَّةً وَ عُمْرَةً وَ قُبُورَ الشُّهَدَاءِ.

و زيارت آن حضرت معادل يك حجّ و يك عمره بوده و زيارت قبور شهداء (مقصود شهداء احد مى‏ باشد) نيز همين فضيلت را دارد.

حدیث نهم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْكُوفِيِّ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَبَانٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَطِيَّةَ أَبِي النَّابِ بَيَّاعِ السَّابِرِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ يَقُولُ‏

پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از سعد بن عبد اللَّه، از حسن ابن على كوفى، از عبّاس بن عامر، از ابان، از حسين بن عطيّة «ابى الناب» بيّاع‏ السابرى، وى گفت:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حِجَّةً وَ عُمْرَةً أَوْ عُمْرَةً وَ حِجَّةً وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ.

از حضرت أبا عبد اللَّه عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند: كسى كه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام رود خداوند يك حجّ و عمره يا عمره و يك حجّ برايش مى‏ نويسد.

حدیث دهم

وَ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ قَالَ حَدَّثَنِي أَبُو خَلَّانَ [أَبُو فُلَانٍ‏] الْكِنْدِيُّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

و سعد بن عبد اللَّه به اسنادش، از عباس بن عامر، از أبان بن عثمان وى مى‏ گويد:

مَنْ‏ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حِجَّةً وَ عُمْرَةً.

كسى كه به زيارت قبر حضرت حسين عليه السّلام رود خداوند يك حجّ و عمره برايش مى‏ نويسد.

حدیث یازدهم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَبِي الْقَاسِمِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ قَالَ:

محمّد بن الحسن بن على، از پدرش، از جدّش على بن مهزيار، از ابى القاسم، از قاسم بن محمّد، از اسحاق بن ابراهيم، از هارون بن خارجه، وى گفت:

سَأَلَ رَجُلٌ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع فِي حَدِيثٍ لَهُ طَوِيلٍ يَقُولُ فِي آخِرِهِ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي

مردى در ضمن حديث طولانى از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام سؤال كرد و در آخر آن محضر مبارك آن جناب عرضه داشت: پدر و مادرم فدايت شوند

رَوَوْا عَنْ أَبِيكَ فِي الْحَجِّ قَالَ نَعَمْ حِجَّةً وَ عُمْرَةً حَتَّى عَدَّ عَشَرَةً.

راويان از پدر بزرگوارتان روايت كرده ‏اند كه ثواب زيارت حضرت سيّد الشهداء عليه السّلام معادل يك حجّ است آيا اين مضمون صحيح مى ‏باشد؟ حضرت فرمودند: بلى، بلكه يك حجّ و عمره و دو حجّ و دو عمره ... و همين طور بالا رفتند تا ده حجّ را ذكر نمودند.

حدیث دوازدهم

حَدَّثَنِي أَبِي وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي ره عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنِ الْعَمْرَكِيِّ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ فُضَيْلٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُصَادِفٍ قَالَ حَدَّثَنِي مَالِكٌ الْجُهَنِيُّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏

پدرم و جماعتى از مشايخ و اساتيدم رحمة اللَّه عليهم، از محمّد بن يحيى عطّار، از عمركى، از كسى كه برايش حديث گفته، از محمّد بن الحسن، از محمّد بن فضيل، از محمّد بن مصادف، وى مى‏ گويد: مالك جهتى از حضرت أبى جعفر برايم نقل كرد كه آن حضرت راجع به زيارت حضرت ابا عبد اللَّه الحسين عليه السّلام فرمودند:

فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ مَنْ أَتَاهُ زَائِراً لَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حِجَّةً

كسى كه به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام رود در حالى كه عارف و آگاه به حق آن جناب باشد خداوند يك حجّ براى او مى‏ نويسد

وَ لَمْ يَزَلْ مَحْفُوظاً حَتَّى يَرْجِعَ قَالَ فَمَاتَ مَالِكٌ فِي تِلْكَ السَّنَةِ

و پيوسته محفوظ و برقرار هست تا به اهلش مراجعت كند. راوى مى‏ گويد: مالك در همان سال فوت كرد

وَ حَجَجْتُ فَدَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَقُلْتُ إِنَّ مالك [مَالِكاً] حَدَّثَنِي بِحَدِيثٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع

و من به حجّ رفته و بر حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام وارد شدم و محضر مباركش عرض كردم: مالك حديثى را از حضرت ابى جعفر عليه السّلام راجع به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام برايم نقل نمود.

قَالَ هَاتِهِ فَحَدَّثْتُهُ فَلَمَّا فَرَغْتُ قَالَ نَعَمْ يَا مُحَمَّدُ حِجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ.

امام صادق عليه السّلام فرمودند: حديث را بيان كن.پس حديث را نقل كرده و هنگامى كه فارغ شدم، حضرت فرمودند: بلى ثواب زيارت آن حضرت معادل يك حجّ و عمره مى‏ باشد.

حدیث سیزدهم

وَ حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ وَ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ جَمِيعاً عَنِ الْعَمْرَكِيِّ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْمُخْتَارِ قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى، از مشايخ و اساتيدم، از محمّد بن يحيى العطّار، و احمد بن ادريس، از عمركى، از كسى كه براى او حديث گفته، از حماد بن عيسى، از حسين بن مختار، وى مى ‏گويد:

سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع [سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ‏] عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَقَالَ فِيهَا حِجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ.

از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام راجع به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام سؤال كردم؟ حضرت فرمودند: اجر اين زيارت به مقدار ثواب يك حجّ و عمره مى‏ باشد.

حدیث چهاردهم

وَ حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الزَّيْتُونِيِّ عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ عِيسَى بْنِ رَاشِدٍ قَالَ:

و پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از حسن بن على زيتونى، از هارون بن مسلم، از عيسى بن راشد وى مى‏ گويد:

سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا لِمَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع وَ صَلَّى عِنْدَهُ رَكْعَتَيْنِ

از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام سؤال كرده و محضر مباركش عرضه داشتم: فدايت شوم: كسى كه قبر امام حسين عليه السّلام را زيارت كرده و دو ركعت نماز آنجا بخواند ثواب آن چيست؟

قَالَ كُتِبَتْ لَهُ حِجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ كَذَلِكَ كُلُّ مَنْ أَتَى قَبْرَ إِمَامٍ مُفْتَرَضٍ طَاعَتُهُ

حضرت در جواب فرمودند: براى او يك حج و عمره نوشته مى‏ شود. راوى مى‏ گويد: محضر مباركش عرض كردم: فدايت شوم و همچنين است ثواب هر كسى كه به زيارت قبر امام مفترض الطّاعة برود؟

قَالَ وَ كَذَلِكَ كُلُّ مَنْ أَتَى قَبْرَ إِمَامٍ مُفْتَرَضٍ طَاعَتُهُ.

حضرت فرمودند: و همين طور است هر كسى كه به زيارت قبر امامى كه طاعتش فرض و واجب است رود.

حدیث پانزدهم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُرَشِيُّ الْكُوفِيُّ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ يَزِيدَ بْنِ عَبْدِ الْمَلِكِ قَالَ:

محمّد بن جعفر قرشى كوفى رزّاز، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن اسماعيل ابن بزيع، از صالح بن عقبه، از يزيد بن عبد الملك وى مى‏ گويد:

كُنْتُ مَعَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ فَمَرَّ قَوْمٌ عَلَى حَمِيرٍ فَقَالَ أَيْنَ يُرِيدُونَ هَؤُلَاءِ

در محضر مبارك حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام بودم در اين هنگام گروهى كه بر دراز گوش‏ها سوار بودند عبور كردند، حضرت فرمودند: ايشان اراده كجا دارند؟

قُلْتُ قُبُورَ الشُّهَدَاءِ قَالَ فَمَا يَمْنَعُهُمْ مِنْ زِيَارَةِ الشَّهِيدِ الْغَرِيبِ

عرض كردم: زيارت قبور شهداء. فرمودند: چه چيز ايشان را باز داشت از زيارت شهيد غريب؟!!

قَالَ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ زِيَارَتُهُ وَاجِبَةٌ

راوى مى‏ گويد: شخصى از اهل عراق به آن حضرت عرض كرد: آيا زيارت او واجب است؟

قَالَ زِيَارَتُهُ خَيْرٌ مِنْ حِجَّةٍ وَ عُمْرَةٍ حَتَّى عَدَّ عِشْرِينَ حِجَّةً وَ عُمْرَةً ثُمَّ قَالَ مَبْرُورَاتٍ مُتَقَبَّلَاتٍ

حضرت فرمودند: زيارت آن جناب بهتر از يك حجّ و يك عمره، از دو حج و دو عمره ... و پيوسته بر آن مى‏ افزودند تا فرمودند: بهتر از بيست حج و بيست عمره مى‏باشد و سپس افزودند: از بيست حجّ و عمره مقبول و پذيرفته شده بهتر است.

قَالَ فَوَ اللَّهِ مَا قُمْتُ مِنْ عِنْدِهِ حَتَّى أَتَاهُ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ

راوى مى ‏گويد: به خدا سوگند از محضر مباركش برنخاستم تا اينكه شخصى خدمتش مشرّف شد و به آن حضرت عرض كرد:

إِنِّي قَدْ حَجَجْتُ تِسْعَةَ عَشَرَ حِجَّةً فَادْعُ اللَّهَ لِي أَنْ يَرْزُقَنِي تَمَامَ الْعِشْرِينَ

من نوزده حجّ به جا آورده‏ ام تقاضا دارم از خدا بخواهيد كه يك حجّ ديگر روزى من كرده تا بيست حجّ برايم كامل باشد.

قَالَ فَهَلْ زُرْتَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع قَالَ لَا قَالَ إِنَّ زِيَارَتَهُ خَيْرٌ مِنْ عِشْرِينَ حِجَّةً.

حضرت به وى فرمودند: آيا قبر حضرت حسين عليه السّلام را زيارت كرده ‏اى؟ عرض كرد: خير. حضرت فرمودند: زيارت آن حضرت از بيست حجّ بهتر است.

 

باب شصت و ششم- زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام معادل چند حجّ مى‏ باشد

حدیث اول

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مُخْتَارٍ عَنْ زَيْدٍ الشَّحَّامِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد ابن سنان، از حسين بن مختار، از زيد شحّام، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

زِيَارَةُ الْحُسَيْنِ ع تَعْدِلُ عِشْرِينَ حِجَّةً وَ أَفْضَلُ مِنْ عِشْرِينَ حِجَّةً

زيارت امام حسين عليه السّلام: معادل بيست حجّ بلكه برتر از بيست حجّ مى‏ باشد.

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ بِإِسْنَادِهِ‏ مِثْلَهُ.

و محمّد بن يعقوب، از عدّه‏ اى اصحاب، از احمد بن محمّد به اسنادش مثل همين حديث را نقل نموده.

حدیث دوم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْمَدَائِنِيِّ قَالَ:

محمّد بن الحسن، از محمّد بن الحسن الصفّار، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد بن اسماعيل بن بزيع، از صالح بن عقبه، از سعيد مدائنى، وى گفت:

دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ آتِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع

بر حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام داخل شده عرض كردم: فدايت شوم به زيارت قبر حسين عليه السّلام بروم؟

قَالَ نَعَمْ يَا أَبَا سَعِيدٍ ائْتِ قَبْرَ الْحُسَيْنِ بْنِ رَسُولِ اللَّهِ ص أَطْيَبِ الْأَطْيَبِينَ

حضرت فرمودند: بلى، اى ابا سعيد به زيارت قبر حضرت حسين بن علىّ عليهما السّلام كه فرزند رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و پاكيزه‏ ترين پاكان

وَ أَطْهَرِ الطَّاهِرِينَ وَ أَبَرِّ الْأَبْرَارِ فَإِنَّكَ إِذَا زُرْتَهُ كَتَبَ اللَّهُ لَكَ بِهِ خَمْساً وَ عِشْرِينَ حِجَّةً

 و نيكوكارترين نيكوكاران است برو زيرا وقتى آن حضرت را زيارت كردى خداوند متعال ثواب بيست و پنج حجّ برايت مى ‏نويسد.

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بِإِسْنَادِهِ‏ مِثْلَهُ.

محمّد بن يعقوب، از محمّد بن يحيى، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از محمّد بن اسماعيل باسنادش مثل همين خبر را نقل نموده.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ عَنْ شِهَابِ بْنِ عَبْدِ رَبِّهِ أَوْ عَنْ رَجُلٍ عَنْ شِهَابٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسين، از احمد بن نضر، از شهاب بن عبد ربّه يا از مردى، از شهاب، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، شهاب مى‏ گويد:

سَأَلَنِي فَقَالَ يَا شِهَابُ كَمْ حَجَجْتَ مِنْ حِجَّةٍ فَقُلْتُ تِسْعَةَ عَشَرَ حِجَّةً

امام عليه السّلام از من سؤال نموده و فرمودند: اى شهاب چند بار به حجّ رفته ‏اى؟ عرض كردم: نوزده مرتبه.

فَقَالَ لِي تَمِّمْهَا عِشْرِينَ حِجَّةً تُحْسَبْ لَكَ بِزِيَارَةِ الْحُسَيْنِ ع.

فرمودند: آن را به بيست مرتبه تتميم و تكميل نما تا برايت آن‏ها را معادل يك زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام حساب كنند.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي أَبُو الْعَبَّاسِ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْن عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ مَنْصُورٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

ابو العبّاس مى‏ گويد: محمّد بن الحسين، از ابن سنان، از حذيفة بن منصور نقل كرده، وى گفت: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

كَمْ حَجَجْتَ قُلْتُ تِسْعَةَ عَشَرَ قَالَ فَقَالَ أَمَا إِنَّكَ لَوْ أَتْمَمْتَ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ حِجَّةً لَكُنْتَ كَمَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع.

چند مرتبه به حجّ رفته ‏اى؟عرض كردم: نوزده بار. فرمودند: بدان اگر آن را به بيست و يك بار برسانى مانند كسى هستى كه زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام را نموده است.

حدیث پنجم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ صَدَقَةَ عَنْ صَالِحٍ النِّيلِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن الحسين بن أبى الخطّاب، از محمّد بن سنان، از محمّد بن صدقه، از صالح نيلى، وى گفت: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ كَانَ كَمَنْ حَجَّ مِائَةَ حِجَّةٍ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص.

كسى كه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام برود در حالى كه به حقّ آن حضرت آگاه و مطّلع باشد مثل كسى است كه صد مرتبه با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم حجّ بجا آورده باشد.

حدیث ششم

وَ عَنْهُ عَنْ سَعْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ صَدَقَةَ عَنْ مَالِكِ بْنِ عَطِيَّةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

از پدرم، از سعد، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن صدقه، از مالك بن عطيّه، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام حضرت فرمودند:

مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع كَتَبَ اللَّهُ لَهُ ثَمَانِينَ حِجَّةً مَبْرُورَةً.

كسى كه حضرت امام حسين عليه السّلام را زيارت كند خداوند متعال برايش هشتاد حجّ مقبول منظور مى ‏دارد.

حدیث هفتم

حَدَّثَنِي أَبُو الْعَبَّاسِ الْكُوفِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْخَيْبَرِيِّ عَنْ مُوسَى بْنِ الْقَاسِمِ الْحَضْرَمِيِّ قَالَ:

ابو العبّاس كوفى، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن اسماعيل، از خيبرى، از موسى بن قاسم حضرمى وى مى‏ گويد:

قَدِمَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فِي أَوَّلِ وَلَايَةِ أَبِي جَعْفَرٍ فَنَزَلَ النَّجَفَ

حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام در ابتداء حكومت ابو جعفر عباسى (منصور دوانيقى) وارد عراق شده و در نجف نزول اجلال فرمودند،

فَقَالَ يَا مُوسَى اذْهَبْ إِلَى الطَّرِيقِ الْأَعْظَمِ فَقِفْ عَلَى الطَّرِيقِ فَانْظُرْ فَإِنَّهُ سَيَأْتِيكَ رَجُلٌ مِنْ نَاحِيَةِ الْقَادِسِيَّةِ

به من فرمودند: اى موسى، برو كنار جاده بزرگ بايست و منتظر باش كه عنقريب مردى از طرف قادسيّه خواهد آمد،

فَإِذَا دَنَا مِنْكَ فَقُلْ لَهُ هَاهُنَا رَجُلٌ مِنْ وُلْدِ رَسُولِ اللَّهِ ص يَدْعُوكَ فَسَيَجِي‏ءُ مَعَكَ

هر گاه نزديك تو شد به وى بگو: يكى از فرزندان رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم تو را مى‏ خواند، او بزودى با تو خواهد آمد.

قَالَ فَذَهَبْتُ حَتَّى قُمْتُ عَلَى الطَّرِيقِ وَ الْحَرُّ شَدِيدٌ فَلَمْ أَزَلْ قَائِماً

موسى مى‏ گويد: پس من به طرف جاده مزبور رفته و به آنجا رسيدم و كنار آن ايستاده و هوا بسيار گرم بود، پيوسته در آنجا ايستاده بودم

حَتَّى كِدْتُ أَعْصِي وَ أَنْصَرِفُ وَ أَدَعُهُ إِذْ نَظَرْتُ إِلَى شَيْ‏ءٍ يُقْبِلُ شِبْهَ رَجُلٍ عَلَى بَعِيرٍ

بحدّى كه نزديك بود مخالفت كرده و برگشته و ملاقات با او را ترك كنم، در اين هنگام چشمم به چيزى خورد كه به جلو مى ‏آيد و شبيه مردى است كه روى شترى نشسته،

 فَلَمْ أَزَلْ أَنْظُرُ إِلَيْهِ حَتَّى دَنَا مِنِّي فَقُلْتُ يَا هَذَا هَاهُنَا رَجُلٌ مِنْ وُلْدِ رَسُولِ اللَّهِ ص يَدْعُوكَ وَ قَدْ وَصَفَكَ لِي  

پس چشم به آن دوخته تا نزديك به من شد به او گفتم: اى مرد در اينجا يكى از فرزندان رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بود، و شما را مى‏ خواند ايشان شما را به من معرفى كرده و پيام برايت فرستاده ‏اند.

 قَالَ اذْهَبْ بِنَا إِلَيْهِ قَالَ فَجِئْتُ بِهِ حَتَّى أَنَاخَ بَعِيرَهُ نَاحِيَةً قَرِيباً مِنَ‏ الْخَيْمَةِ فَدَعَا بِهِ  

مرد گفت: با هم به خدمتش برويم. موسى مى‏ گويد: او را بردم تا به نزديك خيمه رسيديم، وى شترش را خواباند و درب خيمه ايستاد منتظر اذن دخول بود، پس حضرت از درون خيمه او را خواندند،

 فَدَخَلَ  الْأَعْرَابِيُّ إِلَيْهِ  وَ دَنَوْتُ أَنَا فَصِرْتُ إِلَى بَابِ الْخَيْمَةِ أَسْمَعُ الْكَلَامَ وَ لَا أَرَاهُمْ

اعرابى داخل خيمه شد و من نيز نزديك شده تا درب خيمه رسيده و سخن ايشان را مى‏شنيدم ولى آنها را نمى‏ديدم.

فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مِنْ أَيْنَ قَدِمْتَ قَالَ مِنْ أَقْصَى الْيَمَنِ قَالَ أَنْتَ مِنْ مَوْضِعِ كَذَا وَ كَذَا

حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام به وى فرمودند: از كجا آمدى؟ او گفت: از دورترين نواحى يمن. حضرت فرمودند: تو از فلان و فلان مكان هستى؟

قَالَ نَعَمْ أَنَا مِنْ مَوْضِعِ كَذَا وَ كَذَا قَالَ فَبِمَا جِئْتَ هَاهُنَا قَالَ جِئْتُ زَائِراً لِلْحُسَيْنِ ع

او عرض كرد: بلى من از فلان موضع مى‏ باشم. حضرت فرمودند: براى چه به اين صوب آمدى؟ عرض كرد: به قصد زيارت حضرت ابا عبد اللَّه الحسين عليه السّلام آمدم.

فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فَجِئْتَ مِنْ غَيْرِ حَاجَةٍ لَيْسَ إِلَّا لِلزِّيَارَةِ

حضرت فرمودند: تنها براى زيارت آمده و هيچ حاجت ديگرى نداشتى؟

قَالَ جِئْتُ مِنْ غَيْرِ حَاجَةٍ إِلَّا أَنْ أُصَلِّيَ عِنْدَهُ وَ أَزُورَهُ فَأُسَلِّمَ عَلَيْهِ وَ أَرْجِعَ إِلَى أَهْلِي

عرض كرد: هيچ حاجتى نداشتم مگر آنكه به سر قبر مطهّر آن حضرت رفته و نماز آنجا خوانده و جنابش را زيارت كرده و سپس از حضرتش خداحافظى كرده و به اهل و خويشانم برگردم.

فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع وَ مَا تَرَوْنَ فِي زِيَارَتِهِ قَالَ نَرَى فِي زِيَارَتِهِ الْبَرَكَةَ فِي أَنْفُسِنَا

حضرت فرمودند: در زيارت آن حضرت چه مى ‏بينيد؟عرض كرد: در زيارتش بركت در عمر خود

وَ أَهَالِينَا وَ أَوْلَادِنَا وَ أَمْوَالِنَا وَ مَعَايِشِنَا وَ قَضَاءَ حَوَائِجِنَا

و اهل و اولاد و اموال و معايشمان بوده و حوائج و خواسته‏ هايمان بر آورده شده و برطرف مى ‏گردد.

قَالَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَ فَلَا أَزِيدُكَ مِنْ فَضْلِهِ فَضْلًا يَا أَخَا الْيَمَنِ قَالَ زِدْنِي يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ

موسى مى‏ گويد: امام عليه السّلام به وى فرمودند: اى برادر يمنى آيا از فضيلت زيارت آن حضرت بيشتر از اين برايت نگويم؟ آن مرد عرض كرد: اى پسر رسول خدا زيادتر بفرمائيد:

قَالَ إِنَّ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ ع تَعْدِلُ حِجَّةً مَقْبُولَةً زَاكِيَةً مَعَ رَسُولِ اللَّهِ فَتَعَجَّبَ مِنْ ذَلِكَ

حضرت فرمودند: زيارت امام حسين عليه السّلام معادل يك حجّ مقبول و پاكيزه‏ اى است كه با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم انجام شود. آن مرد از اين گفتار تعجب كرد.

قَالَ إِي وَ اللَّهِ وَ حِجَّتَيْنِ مَبْرُورَتَيْنِ مُتَقَبَّلَتَيْنِ زَاكِيَتَيْنِ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص فَتَعَجَّبَ

حضرت فرمودند: آرى، به خدا سوگند معادل دو حجّ مقبول و پاكيزه ‏اى است كه با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم انجام شود. آن مرد بر تعجبش افزوده شد

فَلَمْ يَزَلْ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع يَزِيدُ حَتَّى قَالَ ثَلَاثِينَ حِجَّةً مَبْرُورَةً مُتَقَبَّلَةً زَاكِيَةً مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص.

پس بدين ترتيب امام عليه السّلام بر تعداد حج‏هاى مقبول مى ‏افزودند تا اينكه در آخر فرمودند: زيارت آن حضرت معادل با سى حجّ مقبول و پاكيزه ‏اى است كه با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم انجام گيرد.

حدیث هشتم

وَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ يَزِيدَ بْنِ عَبْدِ الْمَلِكِ قَالَ:

علىّ بن الحسين، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از يزيد بن عبد الملك وى مى‏گويد:

كُنْتُ مَعَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَمَرَّ قَوْمٌ عَلَى حَمِيرٍ فَقَالَ لِي أَيْنَ يُرِيدُونَ هَؤُلَاءِ

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام بودم پس گروهى كه بر درازگوش‏ها سوار بودند بر ما گذشتند. حضرت به من فرمودند: اينها قصد كجا را دارند؟

قُلْتُ قُبُورَ الشُّهَدَاءِ قَالَ فَمَا يَمْنَعُهُمْ مِنْ زِيَارَةِ الْغَرِيبِ الشَّهِيدِ

عرض كردم: به زيارت قبور شهداء مى‏ روند. فرمودند: چه چيز ايشان را از زيارت غريب شهيد باز داشت؟!!

فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ زِيَارَتُهُ وَاجِبَةٌ

مردى از اهل عراق محضر مباركش عرض كرد: آيا زيارت آن حضرت (امام حسين عليه السّلام) واجب است؟

فَقَالَ زِيَارَتُهُ خَيْرٌ مِنْ حِجَّةٍ وَ عُمْرَةٍ وَ عُمْرَةٍ وَ حِجَّةٍ

حضرت فرمودند: زيارت آن جناب از يك حجّ و عمره و يك عمره و يك حجّ بهتر است

حَتَّى عَدَّ عِشْرِينَ حِجَّةً وَ عِشْرِينَ عُمْرَةً مَبْرُورَاتٍ مُتَقَبَّلَاتٍ

  سپس حضرت تعداد حجّ و عمره‏ ها را زياد كرده تا بيست حجّ و بيست عمره شمردند و بعد فرمودند: البتّه تمام آنها مقبول و مبرور باشند.

قَالَ فَوَ اللَّهِ مَا قُمْتُ حَتَّى أَتَاهُ رَجُلٌ

راوى مى‏ گويد: به خدا سوگند از محضرش مرخّص نشده بودم كه مردى آمد و حضورش رسيد و عرض كرد:

فَقَالَ إِنِّي قَدْ حَجَجْتُ تِسْعَةَ عَشَرَ حِجَّةً فَادْعُ اللَّهَ أَنْ يَرْزُقَنِي تَمَامَ الْعِشْرِينَ

من نوزده حجّ انجام داده ‏ام، از خداوند بخواهيد كه يك حجّ ديگر نصيبم شده‏ و بدين ترتيب تا عدد بيست كامل گردد.

قَالَ فَهَلْ زُرْتَ الْحُسَيْنَ ع قَالَ لَا قَالَ لَزِيَارَتُهُ خَيْرٌ مِنْ عِشْرِينَ حِجَّةً.

حضرت فرمودند: آيا قبر امام حسين عليه السّلام را زيارت كرده ‏اى؟آن مرد عرض كرد: خير. حضرت فرمودند: زيارت آن حضرت از بيست حجّ بهتر مى ‏باشد.

حدیث نهم

حَدَّثَنِي أَبِي ره وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ره عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِي الْقَاسِمِ هَارُونَ‏ بْنِ مُسْلِمِ بْنِ سَعْدَانَ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ قَالَ:

پدرم و علىّ بن الحسين رحمة اللَّه عليهما، از سعد بن عبد اللَّه، از ابى القاسم هارون بن مسلم بن سعدان، از مسعدة بن صدقه، وى مى ‏گويد:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا لِمَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع قَالَ تُكْتَبُ لَهُ حِجَّةٌ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم: براى كسى كه قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را زيارت كند چه اجر و ثوابى است؟ حضرت فرمودند: ثواب يك حجّى كه با رسول خدا بجا آورند مى ‏باشد.

قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ حِجَّةٌ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص قَالَ نَعَمْ وَ حِجَّتَانِ

راوى مى ‏گويد: محضرش عرضه داشتم: فدايت شوم، ثواب يك حجّ با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم؟!! حضرت فرمودند: بلى بلكه ثواب دو حجّ.

قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ حِجَّتَانِ قَالَ نَعَمْ وَ ثَلَاثٌ فَمَا زَالَ يَعُدُّ حَتَّى بَلَغَ عَشْراً

راوى مى‏ گويد: عرض كردم: فدايت شوم، ثواب دو حجّ؟ امام عليه السّلام فرمودند: بلى بلكه ثواب سه حجّ و پيوسته تعداد حجّ‏ها را حضرت اضافه مى‏ كردند تا به ده حجّ رسيدند.

قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ عَشْرُ حِجَجٍ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص قَالَ نَعَمْ وَ عِشْرُونَ حِجَّةً

عرض كردم: فدايت شوم، ثواب ده حجّ با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم!! امام عليه السّلام فرمودند: بلى بلكه ثواب بيست حجّ.

قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ عِشْرُونَ فَمَا زَالَ يَعُدُّ حَتَّى بَلَغَ خَمْسِينَ فَسَكَتُّ.

عرض كردم: فدايت شوم، ثواب بيست حجّ؟! پس پيوسته عدد حجّ‏ها را بالا مى‏ بردند تا به پنجاه تا رسيد و ديگر سكوت اختيار فرمودند.

حدیث دهم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ الْوَلِيدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَيْمُونٍ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

و محمّد بن الحسن بن الوليد، از محمّد بن الحسن الصّفّار، از احمد بن محمّد بن عيسى، از پدرش، از عبد اللَّه بن مغيره، از عبد اللَّه بن ميمون قدّاح، از حضرت‏ ابى عبد اللَّه عليه السّلام، وى مى ‏گويد: محضرش عرض كردم‏

قُلْتُ لَهُ مَا لِمَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع زَائِراً عَارِفاً بِحَقِّهِ غَيْرَ مُسْتَكْبِرٍ وَ لَا مُسْتَنْكِفٍ

براى كسى كه به زيارت امام حسين عليه السّلام رود در حالى كه به حق آن حضرت عارف و آگاه بوده و هيچ استكبار و استنكافى از زيارتش نداشته باشد چه اجر و ثوابى مى‏ باشد؟

قَالَ يُكْتَبُ لَهُ أَلْفُ حِجَّةٍ وَ أَلْفُ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ

حضرت فرمودند: براى او ثواب هزار حجّ و هزار عمره مقبول مى‏ نويسند

وَ إِنْ كَانَ شَقِيّاً كُتِبَ سَعِيداً وَ لَمْ يَزَلْ يَخُوضُ فِي رَحْمَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.

و اگر شقى بوده سعيد محسوبش مى‏ كنند و پيوسته در رحمت خدا غوطه ‏ور است.

 

باب شصت و هفتم- زيارت حضرت امام حسين معادل با آزاد كردن بندگان مى‏ باشد

حدیث اول

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ الْكُوفِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ الزَّيَّاتِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ صَدَقَةَ عَنْ صَالِحٍ النِّيلِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

محمّد بن جعفر رزّاز كوفى، از محمّد بن الحسين زيّات، از محمّد بن سنان، از محمّد بن صدقه، از صالح نيلى، وى مى‏ گويد: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَجْرَ مَنْ أَعْتَقَ أَلْفَ نَسَمَةٍ

كسى كه به زيارت قبر حضرت حسين عليه السّلام رفته در حالى كه به حق آن حضرت عارف و آگاه باشد حق تعالى اجر و ثواب كسى كه هزار بنده آزاد كرده است را به او داده

وَ كَمَنْ حَمَلَ عَلَى أَلْفِ فَرَسٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ مُسْرَجَةً مُلْجَمَةً

و وى مانند كسى است كه هزار اسب را زين نموده و لجام زده و در راه خدا با آنها جهاد كرده باشد.

حَدَّثَنِي أَبِي ره وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ بِإِسْنَادِهِ‏ مِثْلَهُ.

پدرم رحمة اللَّه عليه و محمّد بن يعقوب، از محمّد بن يحيى عطّار، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب به اسنادش حديثى نظير حديث گذشته را نقل نموده است.

حدیث دوم

وَ حَدَّثَنِي أَبُو الْعَبَّاسِ الْقُرَشِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْمَدَائِنِيِّ قَالَ:

ابو العباس قرشى، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از ابو سعيد مدائنى، وى مى‏ گويد:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ آتِي قَبْرَ ابْنِ رَسُولِ اللَّهِ

محضر حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم: فدايت شوم، آيا به زيارت قبر فرزند رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بروم؟

قَالَ نَعَمْ يَا أَبَا سَعِيدٍ ائْتِ قَبْرَ ابْنِ رَسُولِ اللَّهِ أَطْيَبِ الطَّيِّبِينَ [الْأَطْيَبَيْنِ‏]

حضرت فرمودند: بلى، اى ابا سعيد به زيارت قبر فرزند رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم كه پاكيزه ‏ترين پاكيزه‏ گان

وَ أَطْهَرَ الْأَطْهَرِينَ وَ أَبَرِّ الْأَبْرَارِ فَإِذَا زُرْتَهُ كَتَبَ اللَّهُ لَكَ عِتْقَ خَمْسٍ وَ عِشْرِينَ رَقَبَةً

و نيكوكارترين نيكوكاران هست برو و وقتى آن حضرت را زيارت كردى خداوند متعال براى تو ثواب آزاد كردن بيست و پنج بنده را مى ‏نويسد.

 حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْمَدَائِنِيِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع وَ ذَكَرَ مِثْلَهُ.

پدرم رحمة اللَّه عليه از عدّه‏اى اصحاب، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از ابو سعيد مدائنى نقل كرده كه وى گفت: محضر مبارك امام صادق عليه السّلام عرض كردم ... و نظير همين حديث را نقل كرده است.

 

باب شصت و هشتم- زوّار حضرت امام حسين عليه السّلام شفاعت ديگران را مى‏ كنند

حدیث اول

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ مَتٍّ الْجَوْهَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ يَحْيَى بْنِ عِمْرَانَ الْأَشْعَرِيِّ عَنْ مُوسَى بْنِ عُمَرَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

محمّد بن الحسين بن متّ جوهرى، از محمّد بن احمد بن يحيى بن عمران اشعرى، از موسى بن عمر، از علىّ بن نعمان، از عبد اللَّه بن مسكان وى مى‏ گويد: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَتَجَلَّى لِزُوَّارِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قَبْلَ أَهْلِ عَرَفَاتٍ وَ يَقْضِي حَوَائِجَهُمْ

خداوند تبارك و تعالى براى زوّار قبر حضرت امام حسين عليه السّلام قبل از اهل عرفات تجلّى كرده و حوائج آنها را برآورده

وَ يَغْفِرُ ذُنُوبَهُمْ وَ يُشَفِّعُهُمْ فِي مَسَائِلِهِمْ ثُمَّ يَثْنِي بِأَهْلِ عَرَفَاتٍ فَيَفْعَلُ بِهِمْ ذَلِكَ.

و گناهانشان را آمرزيده و در مسائل و خواسته‏ هايشان شفاعتشان را كرده و سپس توجّه به اهل عرفات نموده و آنچه در حق زوّار امام حسين عليه السّلام منظور نمود براى ايشان نيز ملحوظ مى‏ دارد.

حدیث دوم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ وَ عَلِيُ بْنُ الْحُسَيْنِ جَمِيعاً عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ رَجُلٍ عَنْ سَيْفٍ التَّمَّارِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ‏

پدرم رحمة اللَّه عليه و محمّد بن الحسن و علىّ بن الحسين جملگى، از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن عيسى بن عبيد، از صفوان بن يحيى، از مردى از سيف تمّار، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، وى گفت: شنيدم حضرت امام صادق عليه السّلام مى‏ فرمودند:

زَائِرُ الْحُسَيْنِ ع مُشَفَّعٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لِمِائَةِ رَجُلٍ كُلُّهُمْ قَدْ وَجَبَتْ لَهُمُ النَّارُ مِمَّنْ كَانَ فِي الدُّنْيَا مِنَ الْمُسْرِفِينَ.

زائر امام حسين عليه السّلام در روز قيامت صد نفر كه همگى اهل دوزخ بوده و در دنيا از مسرفين بودند را شفاعت مى‏ كند.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ قُولَوَيْهِ جَمِيعاً عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ الْبُوفَكِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا يَحْيَى وَ كَانَ فِي خِدْمَةِ أَبِي جَعْفَرٍ الثَّانِي ع عَنْ عَلِيٍّ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي حَدِيثٍ لَهُ طَوِيلٍ‏

پدرم رحمة اللَّه عليه و محمّد بن الحسن و علىّ بن الحسين و علىّ بن محمّد بن قولويه جملگى، از احمد بن ادريس و محمّد بن يحيى، از عمركى بن على بوفكى، وى مى ‏گويد: يحيى كه در خدمت ابو جعفر ثانى (از خلفاء عبّاسى) بود، از على، از صفوان جمال، از حضرت ابي عبد اللَّه عليه السّلام در ضمن حديث طولانى نقل كرده ....

قُلْتُ فَمَالِمَنْ قُتِلَ عِنْدَهُ يَعْنِي عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ جَارَ عَلَيْهِ السُّلْطَانُ فَقَتَلَهُ قَالَ أَوَّلُ قَطْرَةٍ مِنْ دَمِهِ يُغْفَرُ لَهُ بِهَا كُلُّ خَطِيئَةٍ وَ تُغْسَلُ طِينَتُهُ الَّتِي خُلِقَ مِنْهَا الْمَلَائِكَةُ حَتَّى يَخْلُصَ كَمَا خَلَصَتِ الْأَنْبِيَاءُ المخلصين [الْمُخْلَصُونَ‏] وَ يَذْهَبُ عَنْهَا مَا كَانَ خَالَطَهَا مِنْ أَدْنَاسِ طِينِ أَهْلِ الْكُفْرِ وَ الْفَسَادِ- وَ يُغْسَلُ قَلْبُهُ وَ يُشْرَحُ وَ يُمْلَأُ إِيمَاناً فَيَلْقَى اللَّهَ وَ هُوَ مُخْلَصٌ مِنْ كُلِّ مَا يُخَالِطُهُ الْأَبْدَانُ وَ الْقُلُوبُ وَ يُكْتَبُ لَهُ شَفَاعَةٌ فِي أَهْلِ بَيْتِهِ وَ أَلْفٍ مِنْ إِخْوَانِهِ وَ تَتَوَلَّى الصَّلَاةَ عَلَيْهِ الْمَلَائِكَةُ مَعَ جَبْرَئِيلَ وَ مَلَكِ الْمَوْتِ وَ يُؤْتَى بِكَفَنِهِ وَ حَنُوطِهِ مِنَ الْجَنَّةِ وَ يُوَسَّعُ قَبْرُهُ وَ يُوضَعُ لَهُ مَصَابِيحُ فِي قَبْرِهِ وَ يُفْتَحُ لَهُ بَابٌ مِنَ الْجَنَّةِ وَ تَأْتِيهِ الْمَلَائِكَةُ بِطُرَفٍ مِنَ الْجَنَّةِ وَ يُرْفَعُ بَعْدَ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ يَوْماً إِلَى حَظِيرَةِ الْقُدْسِ فَلَا يَزَالُ فِيهَا مَعَ أَوْلِيَاءِ اللَّهِ حَتَّى تُصِيبَهُ النَّفْخَةُ الَّتِي لَا تَبْقَى شَيْئاً فَإِذَا كَانَتِ النَّفْخَةُ الثَّانِيَةُ وَ خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ كَانَ أَوَّلُ مَنْ يُصَافِحُهُ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَوْصِيَاءَ وَ يُبَشِّرُونَهُ وَ يَقُولُونَ لَهُ الْزَمْنَا وَ يُقِيمُونَهُ عَلَى الْحَوْضِ فَيَشْرَبُ مِنْهُ وَ يَسْقِي مَنْ أَحَبَّ.

مترجم گويد: اين حديث بطور تمام و مشروح در باب چهل و چهارم (ثواب کسی که به زیارت امام حسین رفته و یا دیگری را به زیارت آن حضرت بفرستد) ذيل حديث شماره دوم نقل و ترجمه شده لذا از ترجمه مكرّر خوددارى مى‏ نمائيم.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي أَبِي ره عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْمُؤْمِنِ عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ

پدرم رحمة اللَّه عليه از حسين بن حسن بن ابان، از محمّد بن اورمه، از ابى عبد اللَّه مؤمن از ابن مسكان، از سليمان بن خالد، از حضرت ابي عبد اللَّه عليه السّلام، وى مى‏ گويد: از حضرت امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند:

‏ إِنَّ لِلَّهِ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ مِائَةَ أَلْفِ لَحْظَةٍ إِلَى الْأَرْضِ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْهُ

خداوند عزّ و جلّ در هر روز و هر شب صد هزار بار نظر به سكنه زمين مى‏ فرمايد و در هر نظر هر كس را كه بخواهد آمرزيده

وَ يُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ مِنْهُ وَ يَغْفِرُ لِزَائِرِي قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع خَاصَّةً وَ لِأَهْلِ بَيْتِهِمْ

و هر كس را كه بخواهد عذاب نموده و زائرين قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را بالخصوص و نيز اهل بيت ايشان

وَ لِمَنْ يَشْفَعُ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ كَائِناً مَنْ كَانَ وَ إِنْ كَانَ رَجُلًا قَدِ اسْتَوْجَبَهُ النَّارُ

و كسانى را كه زائرين در روز قيامت شفاعت آنها را مى‏ كنند خواهد آمرزيد. ناگفته نماند اشخاص شفاعت شده هر كس و هر شخصى كه باشد مشمول آمرزش حق تعالى قرار خواهد گرفت اگر چه كسى بوده كه مستوجب آتش دوزخ باشد.

قَالَ قُلْتُ وَ إِنْ كَانَ رَجُلًا قَدِ اسْتَوْجَبَهُ النَّارُ قَالَ وَ إِنْ كَانَ مَا لَمْ يَكُنْ نَاصِبِيّاً.

راوى مى ‏گويد: عرض كردم: اگر چه كسى بوده كه مستحق آتش دوزخ باشد؟ حضرت فرمودند: اگر چه اين طور باشد مشروط به اينكه ناصبى محسوب نگردد

حدیث پنجم

حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ وَضَّاحٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ شُعَيْبٍ التَّمِيمِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

حسن بن عبد اللَّه بن محمّد بن عيسى، از پدرش از عبد اللَّه بن محمّد بن عيسى، از حسن بن محبوب، از عبد اللَّه بن وضّاح، از عبد اللَّه بن شعيب تيعى، از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

يُنَادِي مُنَادٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَيْنَ شِيعَةُ آلِ مُحَمَّدٍ فَيَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ لَا يُحْصِيهِمْ إِلَّا اللَّهُ تَعَالَى

روز قيامت منادى ندا مى‏ كند: شيعيان آل محمّد در كجا هستند؟! پس از ميان مردم گردنهائى كشيده شده و افرادى بپا مى‏ خيزند كه عدد آنها را غير از حق تعالى كس ديگر نمى‏ داند.

فَيَقُومُونَ نَاحِيَةً مِنَ النَّاسِ ثُمَّ يُنَادِي مُنَادٍ أَيْنَ زُوَّارُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَيَقُومُ أُنَاسٌ كَثِيرٌ

ايشان در قسمتى از مردم بپا خاسته‏ اند، سپس منادى ندا مى‏ كند: زوّار قبر حضرت امام حسين عليه السّلام در كجا هستند؟! خلق بسيارى به پا مى‏ خيزند.

فَيُقَالُ لَهُمْ خُذُوا بِيَدِ مَنْ أَحْبَبْتُمْ انْطَلِقُوا بِهِمْ إِلَى الْجَنَّةِ فَيَأْخُذُ الرَّجُلُ مَنْ أَحَبَّ

پس به ايشان گفته مى ‏شود: دست هر كسى را كه دوست داريد بگيريد و آنها را به بهشت ببريد، پس شخصى كه جزء زائرين است هر كسى را كه بخواهد گرفته و به بهشت مى‏ برد

حَتَّى إِنَّ الرَّجُلَ مِنَ النَّاسِ يَقُولُ لِرَجُلٍ يَا فُلَانُ أَ مَا تَعْرِفُنِي أَنَا الَّذِي قُمْتُ لَكَ يَوْمَ كَذَا وَ كَذَا

حتى بعضى از مردم به برخى ديگر مى‏ گويند: اى فلانى من را مى‏ شناسى؟ من كسى هستم كه در فلان روز در فلان مجلس براى تو ايستاده و احترام از تو نمودم

فَيُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ لَا يُدْفَعُ وَ لَا يُمْنَعُ.

پس من را نيز درياب، زائر او را نيز گرفته و به بهشت داخل نموده بدون اينكه دافع و مانعى در بين باشد.

 

باب شصت و نهم- زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام غم و اندوه را بر طرف كرده و به واسطه ‏اش حوائج بر آورده مى‏ شود

حدیث اول

حَدَّثَنِي أَبُو الْقَاسِمِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْمُوسَوِيُّ الْعَلَوِيُّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ [عُبَيْدِ اللَّهِ‏] بْنِ نَهِيكٍ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ فُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

ابو القاسم جعفر بن محمّد بن ابراهيم بن عبد اللَّه موسوى علوى از عبيد اللَّه بن نهيك، از ابن ابي عمير از هشام بن حكم، از فضيل بن يسار، وى مى‏ گويد: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

إِنَّ إِلَى جَانِبِكُمْ لَقَبْراً مَا أَتَاهُ مَكْرُوبٌ إِلَّا نَفَّسَ اللَّهُ كُرْبَتَهُ وَ قَضَى حَاجَتَهُ.

در طرف شما قبرى است كه هيچ حزين و اندوهگينى آن را زيارت نمى‏ كند مگر آنكه حق تعالى حزن و اندوهش را برطرف كرده و حاجتش را روا مى‏ سازد.

حدیث دوم

وَ عَنْهُ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ نَهِيكٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ سَلَمَةَ صَاحِبِ السَّابِرِيِّ عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ الْكِنَانِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‏

و از ابو القاسم، جعفر بن محمّد بن ابراهيم بن عبد اللَّه موسوى علوى از عبد اللَّه بن نهيك، از محمّد بن ابى عمير، از سلمة صاحب سابرى، از ابى الصباح كنانى، وى مى‏ گويد: از حضرت امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمود:

إِنَّ إِلَى جَانِبِكُمْ قَبْراً مَا أَتَاهُ مَكْرُوبٌ إِلَّا نَفَّسَ اللَّهُ كُرْبَتَهُ

 در طرف شما قبرى است كه هيچ مكروب و اندوهگينى به زيارت آن نمى‏ رود مگر آنكه خداوند متعال اندوهش را بر طرف كرده  

وَ قَضَى حَاجَتَهُ وَ إِنَّ عِنْدَهُ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ مُنْذُ يَوْمَ قُبِضَ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ

 و حاجتش را روا مى‏ سازد و از روزى كه آن حضرت شهيد شدند چهار هزار فرشته كه جملگى ژوليده و غبار آلود و گرفته هستند اطراف قبر مطهّرش بوده و تا روز قيامت بر آن جناب مى‏ گريند  

فَمَنْ زَارَهُ شَيَّعُوهُ إِلَى مَأْمَنِهِ وَ مَنْ مَرِضَ عَادُوهُ وَ مَنْ مَاتَ اتَّبَعُوا جَنَازَتَهُ.

 و كسى كه او را  زيارت كند فرشتگان تا  وطن و مأوايش مشايعتش كرده و اگر مريض و بيمار شود عيادتش كنند و اگر بميرد جنازه ‏اش را تشييع نمايند.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي أَبِي ره عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرٍو الزَّيَّاتِ عَنْ كَرَّامٍ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ جَابِرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ‏

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از على بن اسماعيل بن عيسى، از محمّد ابن عمرو زيّات، از كرام، از اسماعيل بن جابر، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، وى مى‏ گويد: از حضرت امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمود:

إِنَّ الْحُسَيْنَ ع قُتِلَ مَكْرُوباً وَ حَقِيقٌ عَلَى اللَّهِ أَنْ لَا يَأْتِيَهُ مَكْرُوبٌ إِلَّا رَدَّهُ اللَّهُ مَسْرُوراً.

حضرت امام حسين عليه السّلام با حالى حزين و اندوه كشته شدند و سزاوار است بر خدا كه هيچ حزين و اندوهگينى به زيارت آن جناب نرود مگر آنكه حق تعالى وى را مسرور و شادمان به اهلش برگرداند.

حدیث چهارم

وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ مُفَضَّلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْحَلَبِيِّ عَنْ‏ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمّد بن حسن، از محمّد بن حسن صفّار، از احمد بن محمّد بن عيسى، از حسن بن على بن فضّال، از مفضل بن صالح، از محمّد بن على حلبي، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

 إِنَّ اللَّهَ عَرَضَ وَلَايَتَنَا عَلَى أَهْلِ الْأَمْصَارِ فَلَمْ يَقْبَلْهَا إِلَّا أَهْلُ الْكُوفَةِ

خداوند متعال ولايت ما اهل بيت را بر شهرها عرضه كرد پس تنها اهل كوفه آن را پذيرفتند

وَ إِنَّ إِلَى جَانِبِهَا قَبْراً لَا يَأْتِيهِ مَكْرُوبٌ فَيُصَلِّي عِنْدَهُ أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ إِلَّا رَجَّعَهُ اللَّهُ مَسْرُوراً بِقَضَاءِ حَاجَتِهِ.

و بر جانب اين شهر قبرى است كه هيچ اندوهگينى به زيارت آن نرودو چهار ركعت نماز نزد آن نخواند مگر آنكه حق تعالى وى را مسرور و با حاجت روا به اهلش برگرداند.

حدیث پنجم

حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ رَزِينٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:

حسن بن عبد اللَّه بن محمّد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از علاء بن رزين، از محمّد بن مسلم، از حضرت ابى جعفر عليه السّلام، آن حضرت فرمودند:

إِنَّ الْحُسَيْنَ صَاحِبَ كَرْبَلَاءَ قُتِلَ مَظْلُوماً مَكْرُوباً عَطْشَاناً لَهْفَاناً [فَآلَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى نَفْسِهِ أَنْ‏]

حضرت حسين عليه السّلام كه صاحب كربلاء است در حالى كه مظلوم و اندوهگين و تشنه و غصه ‏دار بود شهيد شد

وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ لَا يَأْتِيَهُ لَهْفَانٌ وَ لَا مَكْرُوبٌ وَ لَا مُذْنِبٌ وَ لَا مَغْمُومٌ وَ لَا عَطْشَانٌ وَ لَا ذُو عَاهَةٍ

و غصّه ‏دار و اندوهگين و گناه‏كار و غمگين و تشنه و صاحب عيب و آفتى به زيارت آن حضرت نيايد

ثُمَّ دَعَا عِنْدَهُ وَ تَقَرَّبَ بِالْحُسَيْنِ ع إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَّا نَفَّسَ اللَّهُ كُرْبَتَهُ

و سپس نزد آن حضرت دعا كند و بواسطه آن جناب به خداوند تقرّب جويد مگر آنكه بر خداست كه حزن و اندوهش را بر طرف كرده

وَ أَعْطَاهُ مَسْأَلَتَهُ وَ غَفَرَ ذُنُوبَهُ [ذَنْبَهُ‏] وَ مَدَّ فِي عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فِي رِزْقِهِ‏ فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ(1)

و خواسته ‏اش را اعطاء نموده و گناهانش را آمرزيده و عمرش را طولانى نموده و روزى و رزقش را فراخ نمايد پس اى صاحبان بصيرت عبرت بگيريد.

حدیث ششم

حَدَّثَنِي أَبِي وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى وَ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ عَنِ الْعَمْرَكِيِّ عَنْ يَحْيَى وَ كَانَ فِي خِدْمَةِ أَبِي جَعْفَرٍ ع عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم و جماعتى از مشايخ و اساتيدم و محمّد بن الحسن، از محمد بن يحيى و احمد بن ادريس، از عمركى، از يحيى (وى در خدمت ابى جعفر عباسى بود) از برخى اصحاب، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

إِنَّ بِظَهْرِ الْكُوفَةِ لَقَبْراً مَا أَتَاهُ مَكْرُوبٌ قَطُّ

در پشت كوفه قبرى است كه هيچ حزين و غمگينى به زيارت آن نمى ‏رود

إِلَّا فَرَّجَ اللَّهُ كُرْبَتَهُ يَعْنِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع.

مگر آنكه حق تعالى حزنش را برطرف مى‏ فرمايد، مقصود از آن قبر، قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام مى‏ باشد.

حدیث هفتم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ نَاجِيَةَ عَنْ عَامِرِ بْنِ كَثِيرٍ عَنْ أَبِي النُّمَيْرِ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع

محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطاب، از محمّد بن ناحيه، از عامر بن كثير، از ابى النّمير، وى گفت: حضرت ابو جعفر عليه السّلام فرمودند:

‏ إِنَّ وَلَايَتَنَا عُرِضَتْ عَلَى أَهْلِ الْأَمْصَارِ فَلَمْ يَقْبَلْهَا قَبُولَ أَهْلِ الْكُوفَةِ

ولايت ما اهل بيت بر اهل شهرها عرضه شد هيچ كس آن را مانند اهل كوفه نپذيرفت

وَ ذَلِكَ لِأَنَّ قَبْرَ عَلِيٍّ ع فِيهَا وَ أَنَّ إِلَى لِزْقِهِ لَقَبْراً آخَرَ يَعْنِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع

زيرا در آن قبر على بن ابى طالب عليه السّلام مى ‏باشد و معلوم باشد كه در جانب آن، قبر ديگرى است (مقصود قبر حضرت امام حسين عليه السّلام مى‏ باشد)

فَمَا مِنَ آتٍ يَأْتِيهِ فَيُصَلِّي عِنْدَهُ رَكْعَتَيْنِ أَوْ أَرْبَعَةً ثُمَّ يَسْأَلُ اللَّهَ حَاجَتَهُ

و هيچ زائرى آن را زيارت نكرده و دو يا چهار ركعت نزد آن نماز نخوانده و سپس حاجتش را از خداوند بخواهد

إِلَّا قَضَاهَا لَهُ وَ إِنَّهُ لَيَحِفُّ بِهِ كُلَّ يَوْمٍ أَلْفُ مَلَكٍ.

مگر آنكه حق تعالى حاجت او را برآورده نموده و بايد توجّه داشت كه در هر روز هزار فرشته بر آن قبر مطهّر احاطه داشته و طوافش مى‏ كنند.

جدیث هشتم

حَدَّثَنِي أَبُو الْعَبَّاسِ الْكُوفِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ صَفْوَانَ عَنِ الْوَلِيدِ بْنِ حَسَّانَ عَنِ ابْنِ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ:

ابو العبّاس كوفى، از محمّد بن الحسين، از صفوان، از وليد بن حسّان، از ابن‏ ابى يعفور، وى گفت:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع دَعَانِي الشَّوْقُ إِلَيْكَ أَنْ تَجَشَّمْتُ إِلَيْكَ عَلَى مَشَقَّةٍ

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم: شوق ملاقات شما من را بر آن داشت كه مشقّت‏ها و مشكلات را تحمّل كرده تا محضر شما برسم.

فَقَالَ لِي لَا تَشْكُ رَبَّكَ فَهَلَّا أَتَيْتَ مَنْ كَانَ أَعْظَمَ حَقّاً عَلَيْكَ مِنِّي

حضرت به من فرمودند: به پروردگارت شك مكن، آيا به زيارت كسى كه حقّش بر تو از من بر تو بيشتر است رفته ‏اى؟!

فَكَانَ مِنْ قَوْلِهِ فَهَلَّا أَتَيْتَ مَنْ كَانَ أَعْظَمَ حَقّاً عَلَيْكَ مِنِّي أَشَدَّ عَلَيَ‏ مِنْ قَوْلِهِ لَا تَشْكُ رَبَّكَ قُلْتُ وَ مَنْ أَعْظَمُ عَلَيَّ حَقّاً مِنْكَ

ابن ابى يعفور مى‏ گويد: عبارت (آيا به زيارت كسى كه حقّش بر تو از من ....) بر من گران‏تر آمد از فرموده ديگر امام عليه السّلام كه فرمودند (به پروردگارت شك مكن)، لذا محضرش عرضه داشتم: چه كسى حقّش بر من از شما بيشتر است؟

قَالَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ ع أَ لَا [أَلَّا] أَتَيْتَ الْحُسَيْنَ ع فَدَعَوْتَ اللَّهَ عِنْدَهُ وَ شَكَوْتَ إِلَيْهِ حَوَائِجَكَ.

حضرت فرمودند: حضرت حسين بن على عليهما السّلام، آيا به زيارت آن حضرت رفته ‏اى؟ و خدا را در آنجا خوانده ‏اى؟و حوائج و نيازمندى ‏هاى خود را در آنجا بر خداى متعال عرضه كرده ‏اى يا نه؟

حدیث نهم

حَدَّثَنِي حَكِيمُ بْنُ دَاوُدَ بْنِ حَكِيمٍ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْمُعَلَّى عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ زِيَادٍ [يَزْدَادَ] قَالَ:

حكيم بن داود بن حكيم، از سلمة بن الخطاب، از ابراهيم بن محمّد، از على ابن معلّى، از اسحاق بن زياد (اسحاق بن يزداد بدل) وى مى‏ گويد:

أَتَى رَجُلٌ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَالَ إِنِّي قَدْ ضَرَبْتُ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ لِي ذَهَباً وَ فِضَّةً وَ بِعْتُ ضِيَاعِي

 شخصى نزد حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام مشرف شد عرض كرد: آنچه طلا و نقره داشتم معامله كرده و املاك خود را نيز فروخته‏ ام و همه را به صورت پول نقد درآورده ‏ام كه از شهر خود به جاى ديگر بروم آيا كجا ساكن گردم؟  

فَقُلْتُ أَنْزِلُ مَكَّةَ فَقَالَ لَا تَفْعَلْ فَإِنَّ أَهْلَ مَكَّةَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ جَهْرَةً

 اسحاق مى‏ گويد من به وى گفتم: به مكه وارد شو و در آنجا منزل كن. حضرت به آن مرد فرمودند: اين كار را مكن زيرا اهل مكّه كافر به خدا بوده و علنا به وى كفر مى‏ ورزند.  

قَالَ فَفِي حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ ص قَالَ هُمْ شَرٌّ مِنْهُمْ قَالَ فَأَيْنَ أَنْزِلُ

 آن مرد عرضه داشت:  پس به حرم رسول خدا صل ّى اللَّه عليه و آله و سلّم (يعنى مدينه) بروم؟ حضرت فرمودند: اهل اين شهر از اهل مكّه شرّتر و بدتر مى‏ باشند. آن مرد عرض كرد: پس كجا منزل كنم؟

قَالَ عَلَيْكَ بِالْعِرَاقِ الْكُوفَةِ فَإِنَّ الْبَرَكَةَ مِنْهَا عَلَى اثْنَيْ عَشَرَ مِيلًا هَكَذَا وَ هَكَذَا

حضرت فرمودند: بر تو باد به عراق و شهر كوفه زيرا بركت از آن شهر ناشى شده و تا شعاع دوازده ميلى آن شهر پرتو افكنده

وَ إِلَى جَانِبِهَا قَبْرٌ مَا أَتَاهُ مَكْرُوبٌ قَطُّ وَ لَا مَلْهُوفٌ إِلَّا فَرَّجَ اللَّهُ عَنْهُ.

و در يك جانب آن شهر قبرى است (قبر مطهّر حضرت ابا عبد اللَّه الحسين عليه السّلام) كه هيچ اندوهگين و محزونى هرگز به زيارتش نمى‏ رود مگر آنكه حق تعالى حزن و غم او را برطرف مى‏ فرمايد.

 

باب هفتاد و چهارم- ثواب كسى كه حضرت امام حسين عليه السّلام را در غير روز عيد و عرفه زيارت كند

حدیث اول

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ بَشِيرٍ الدَّهَّانِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از محمّد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از بشير دهّان، وى گفت:حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

أَيُّمَا مُؤْمِنٍ زَارَ الْحُسَيْنَ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ فِي غَيْرِ عِيدٍ وَ لَا عَرَفَةَ

هر مؤمنى كه امام حسين عليه السّلام را در غير روز عيد و عرفه زيارت كند در حالى كه به حق آن حضرت آگاه و مطّلع باشد

كَتَبَ اللَّهُ لَهُ عِشْرِينَ حِجَّةً وَ عِشْرِينَ عُمْرَةً مَبْرُورَاتٍ مُتَقَبَّلَاتٍ وَ عِشْرِينَ غَزْوَةً مَعَ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ أَوْ إِمَامٍ عَدْلٍ.

خداوند متعال ثواب بيست حج و بيست عمره مقبول و بيست جهاد در ركاب نبى مرسل يا امام عادل برايش مى ‏نويسد.

حدیث دوم

وَ عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ هِلَالٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

 قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا أَدْنَى مَا لِزَائِرِ الْحُسَيْنِ ع فَقَالَ لِي يَا عَبْدَ اللَّهِ إِنَّ أَدْنَى مَا يَكُونُ لَهُ أَنَّ اللَّهَ يَحْفَظُهُ فِي نَفْسِهِ وَ مَالِهِ حَتَّى يَرُدَّهُ إِلَى أَهْلِهِ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ كَانَ اللَّهُ الْحَافِظَ لَهُ

 حَدَّثَنِي أَبِي ره عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنْ صَالِحٍ‏ مِثْلَ حَدِيثِهِ الْأَوَّلِ فِي الْبَابِ.

مترجم گويد: اين حديث با ترجمه ‏اش با سند ديگر در باب چهل و نهم (ثواب کسی که پیاده یا سواره به زیارت امام حسین برود) ذيل حديث شماره پنجم قبلا ذكر شد.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي أَبِي ره عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ الْبُوفَكِيِّ عَنْ صَنْدَلٍ عَنْ دَاوُدَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى و از احمد بن ادريس، از عمركى بن على البوفكى، از صندل، از داود بن يزيد، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي كُلِّ جُمُعَةٍ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ الْبَتَّةَ

كسى كه قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را در هر جمعه زيارت كند البتّه حق تعالى او را مى‏ آمرزد

وَ لَمْ يَخْرُجْ مِنَ الدُّنْيَا وَ فِي نَفْسِهِ حَسْرَةٌ مِنْهَا وَ كَانَ مَسْكَنُهُ فِي الْجَنَّةِ مَعَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع

و از دنيا خارج نمى‏ شود در حالى كه از دنيا حسرتى در خاطر داشته باشد و مكانش در بهشت با حضرت ابا عبد اللَّه الحسين عليه السّلام مى ‏باشد،

ثُمَّ قَالَ يَا دَاوُدُ مَنْ لَا يَسُرُّهُ أَنْ يَكُونَ فِي الْجَنَّةِ جَارَ الْحُسَيْنِ ع قُلْتُ مَنْ لَا أَفْلَحَ.

سپس فرمودند: اى داود چه كسى است كه دوست نداشته باشد در بهشت همسايه حسين عليه السّلام ‏باشد؟داود مى‏ گويد: عرض كردم: كسى كه رستگار نباشد.

حدیث چهارم

وَ عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ عَنِ الْعَمْرَكِيِّ عَنْ صَنْدَلٍ عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ قَالَ:

و از پدرم، از احمد بن ادريس، از عمركى، از صندل، از داود بن فرقد، وى مى ‏گويد:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا لِمَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع فِي كُلِّ شَهْرٍ مِنَ الثَّوَابِ

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم: ثواب كسى كه در هر ماه حسين عليه السّلام را زيارت كند چيست؟

قَالَ لَهُ [مِنَ الثَّوَابِ‏] ثَوَابُ مِائَةِ أَلْفِ شَهِيدٍ مِثْلَ شُهَدَاءِ بَدْرٍ.

 حضرت فرمودند: براى او ثواب صد هزار شهيد مانند شهداء بدر مى‏ باشد.

حدیث پنجم

وَ بِإِسْنَادِهِ عَنْ صَنْدَلٍ عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ الْكِنَانِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم به اسنادش از صندل، از ابى الصباح كنانى، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام حضرت فرمودند:

إِذَا كَانَ لَيْلَةُ الْقَدْرِ فِيها يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ‏ نَادَى مُنَادٍ تِلْكَ اللَّيْلَةَ مِنْ بُطْنَانِ الْعَرْشِ

هنگامى كه شب قدر فرا برسد يعنى شبى كه در آن كارهاى مصلحت‏ آميز عباد توزيع و تفريق مى‏ گردد از طرف عرش منادى نداء مى‏ كند:

إِنَّ اللَّهَ قَدْ غَفَرَ لِمَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ.

خداوند متعال در اين شب گناهان كسى را كه به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام رفته مى ‏آمرزد.

حدیث ششم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ بَشِيرٍ الدَّهَّانِ قَالَ:

 قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع رُبَّمَا فَاتَنِي الْحَجُّ فَأُعَرِّفُ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ أَحْسَنْتَ يَا بَشِيرُ أَيُّمَا مُؤْمِنٍ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ فِي غَيْرِ يَوْمِ عِيدٍ وَ لَا عَرَفَةَ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ عِشْرِينَ حِجَّةً وَ عِشْرِينَ عُمْرَةً مَبْرُورَاتٍ مُتَقَبَّلَاتٍ وَ عِشْرِينَ غَزْوَةً مَعَ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ أَوْ إِمَامٍ عَدْلٍ وَ مَنْ أَتَاهُ فِي يَوْمِ عِيدٍ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ.

مترجم گويد: اين حديث با ترجمه ‏اش با سند ديگر در باب هفتادم (ثواب زیارت امام حسین در روز عرفه) ذيل حديث شماره يك قبلا ذكر شد.

 

باب هفتاد و هفت- در بيان اينكه زائرين حضرت امام حسين عليه السّلام كه به حق آن حضرت عارف هستند فرشتگان به مشايعت و استقبالشان رفته و هنگام مرض عيادتشان نموده و در هنگام مرگ بر بالين آنها حاضر شده و براى ايشان تا روز قيامت طلب مغفرت مى‏ كنند

حدیث اول

حَدَّثَنِي أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ حَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْجَوْهَرِيِّ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ

پدرم و محمّد بن الحسن از حسين بن حسن بن ابان، از حسين بن سعيد، از قاسم بن محمّد جوهرى، از اسحاق بن ابراهيم، از هارون بن خارجه، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، وى گفت: شنيدم كه حضرت مى ‏فرمودند:

‏ وَكَّلَ اللَّهُ بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ ع أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ

خداوند متعال چهار هزار فرشته را موكّل قبر حضرت امام حسين عليه السّلام فرموده كه جملگى ژوليده و غبار آلود و گرفته بوده و تا روز قيامت بر آن جناب گريه مى‏ كنند،

فَمَنْ زَارَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ شَيَّعُوهُ حَتَّى يُبْلِغُوهُ مَأْمَنَهُ

پس كسى كه حضرت را زيارت كند و به حق آن حضرت عارف باشد اين فرشتگان او را مشايعت كرده تا وى را به منزلش برسانند

وَ إِنْ مَرِضَ عَادُوهُ غُدْوَةً وَ عَشِيَّةً وَ إِنْ مَاتَ شَهِدُوا جِنَازَتَهُ وَ اسْتَغْفَرُوا لَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.

و اگر بيمار شود صبح و شام عيادتش كرده و اگر فوت كند بر جنازه ‏اش حاضر شده و تا روز قيامت براى او طلب آمرزش مى‏ كنند.

حدیث دوم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنْ أَبِي إِسْمَاعِيلَ السَّرَّاجِ عَنْ يَحْيَى بْنِ مَعْمَرٍ الْعَطَّارِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:

محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن اسماعيل بن بزيع، از ابى اسماعيل السّرّاج، از يحيى بن معمّر عطّار، از ابى بصير، از مولانا ابى جعفر عليه السّلام، حضرت فرمودند:

 أَرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ شُعْثٌ غُبْرٌ يَبْكُونَ الْحُسَيْنَ ع إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ

چهار هزار فرشته ژوليده و غبار آلود و گرفته بر حضرت امام حسين عليه السّلام تا روز قيامت مى‏ گريند

فَلَا يَأْتِيهِ أَحَدٌ إِلَّا اسْتَقْبَلُوهُ وَ لَا يَرْجِعُ أَحَدٌ مِنْ عِنْدِهِ إِلَّا شَيَّعُوهُ

پس احدى به زيارت حضرت نمى ‏آيد مگر آنكه ايشان استقبالش مى كنند و احدى از نزد آن جناب بر نمى‏ گردد مگر آنكه اين فرشتگان مشايعتش مى‏ نمايند،

وَ لَا يَمْرَضُ أَحَدٌ إِلَّا عَادُوهُ وَ لَا يَمُوتُ أَحَدٌ إِلَّا شَهِدُوهُ

و احدى از زوّار آن حضرت بيمار نمى‏ شود مگر آنكه اين فرشتگان عيادتش مى‏ كنند و احدى از زائرين آن مظلوم فوت نمى‏ كند مگر آنكه اين فرشته ‏ها بر جنازه ‏اش حاضر مى ‏گردند.

وَ حَدَّثَنِي أَبِي ره عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ بِإِسْنَادِهِ‏ مِثْلَه

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد بن اسماعيل بن بزيع مثل همين حديث را نقل كرده است.

حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ سَعْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُوسَى بْنِ سَعْدَانَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ‏عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ مِثْلَهُ.

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد، از محمّد بن الحسين، از موسى بن سعدان، از عبد اللَّه بن القاسم، از عمر بن ابان از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام مثل همين حديث را نقل كرده است.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ نَهِيكٍ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ سَلَمَةَ صَاحِبِ السَّابِرِيِّ عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ الْكِنَانِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ

جعفر بن محمّد بن ابراهيم از عبد اللَّه بن نهيك، از ابن ابى عمير، از سلمة صاحب سابرى، از ابى الصباح الكنانى وى مى‏گويد: شنيدم امام صادق عليه السّلام مى‏ فرمودند:

‏ إِنَّ إِلَى جَانِبِكُمْ قَبْراً مَا أَتَاهُ مَكْرُوبٌ إِلَّا نَفَّسَ اللَّهُ كُرْبَتَهُ

در طرف و حوالى شما قبرى است كه هيچ غمگينى به زيارتش نرفته مگر خداوند متعال غم او را برطرف كرده

وَ قَضَى حَاجَتَهُ وَ إِنَّ عِنْدَهُ أَرْبَعَةَ أَلْفِ مَلَكٍ مُنْذُ يَوْمَ قُبِضَ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ

و حاجتش را بر آورده مى‏ كند و در نزد آن قبر چهار هزار فرشته بوده كه از زمان شهادت صاحب قبر اين فرشتگان به هيئتى ژوليده و حالى گرفته و غبار آلود تا روز قيامت بر او مى‏ گريند،

فَمَنْ زَارَهُ شَيَّعُوهُ وَ مَنْ مَرِضَ عَادُوهُ وَ مَنْ مَاتَ اتَّبَعُوا جِنَازَتَهُ.

پس هر كس او را زيارت كند فرشتگان او را مشايعت كرده و اگر مريض شود عيادتش نموده و اگر از دنيا برود جنازه ‏اش را تشييع مى ‏كنند.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي أَبِي وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَيْمَانَ النَّيْسَابُورِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْيَمَانِيِّ عَنْ مَنِيعِ بْنِ الْحَجَّاجِ عَنْ يُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از محمّد بن يحيى العطّار، از حمدان بن سليمان نيشابورى، از عبد اللَّه بن محمّد يمانى، از منيع بن حجاج، از يونس عبد الرحمن، از صفوان جمّال، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام حضرت فرمودند:

 إِنَّ الرَّجُلَ إِذَا خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ ع شَيَّعَتْهُ

هنگامى كه شخص به قصد زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام از منزلش بيرون مى‏ رود

سَبْعُمِائَةِ مَلَكٍ مِنْ فَوْقِ رَأْسِهِ وَ مِنْ تَحْتِهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ حَتَّى يُبْلِغُوهُ مَأْمَنَهُ

هفتصد فرشته از بالاى سر و زير پا و دست راست و طرف چپ و از مقابل و از پشت سر او را مشايعت كرده تا وى را به قصدش برسانند

فَإِذَا زَارَ الْحُسَيْنَ ع نَادَاهُ مُنَادٍ قَدْ غُفِرَ لَكَ فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ

و وقتى وى آن حضرت را زيارت كرد منادى نداء مى‏ دهد: گناهانت آمرزيده شد اعمال را از ابتدا شروع كن،

ثُمَّ يَرْجِعُونَ مَعَهُ مُشَيِّعِينَ لَهُ إِلَى مَنْزِلِهِ فَإِذَا صَارُوا إِلَى مَنْزِلِهِ قَالُوا

سپس فرشتگان با او مراجعت كرده و وى را همچنان‏ مشايعت نموده تا او را به منزلش برسانند و وقتى به منزلش رسيدند مى‏ گويند:

نَسْتَوْدِعُكَ اللَّهَ فَلَا يَزَالُونَ يَزُورُونَهُ إِلَى يَوْمِ مَمَاتِهِ

ما تو را به خدا مى‏ سپاريم. پس پيوسته او را زيارت كرده تا روز فوتش فرا برسد،

ثُمَّ يَزُورُونَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ ثَوَابُ ذَلِكَ لِلرَّجُلِ.

و پس از فوت در هر روز قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را زيارت كرده و ثواب آن براى آن شخص منظور مى‏ گردد.

حدیث پنجم

وَ عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى بِإِسْنَادِهِ إِلَى مَنِيعٍ عَنْ زِيَادٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَنْ مُحَمَّدٍ الْحَلَبِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‏

از پدرم، از محمّد بن يحيى باسنادش تا منيع، از زياد، از عبد اللَّه بن مسكان، از محمّد حلبى، وى گفت: شنيدم حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام مى‏ فرمودند:

 إِنَّ اللَّهَ وَكَّلَ بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ ع أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً إِلَى أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ

خداوند متعال چهار هزار فرشته را موكّل قبر مطهّر حضرت سيّد الشهداء قرار داده كه همگى ژوليده و غبارآلود و گرفته هستند و تا قيامت اطراف آن قبر مى‏ باشند،

يُشَيِّعُونَ مَنْ زَارَهُ يَعُودُونَهُ إِذَا مَرِضَ وَ يَشْهَدُونَ جِنَازَتَهُ‏إِذَا مَاتَ.

وقتى كسى حضرت را زيارت كند اين فرشتگان مشايعتش كرده و هنگامى كه زائر بيمار شود او را عيادت نموده و زمانى كه از دنيا برود بر سر جنازه‏اش حاضر مى ‏گردند.

حدیث ششم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِيدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَبَانٍ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

إِنَّ اللَّهَ وَكَّلَ بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ ع أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً فَلَمْ يَزَلْ يَبْكُونَهُ

 خداوند متعال چهار هزار فرشته را بر قبر حضرت حسين بن على عليه السّلام موكّل قرار داده كه جملگى ژوليده و غمگين و گرفته بوده 

مِنْ طُلُوعِ الْفَجْرِ إِلَى زَوَالِ الشَّمْسِ فَإِذَا زَالَتِ الشَّمْسُ هَبَطَ أَرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ

 و از طلوع صبح تا زوال آفتاب (وقت ظهر) بر آن جناب مى‏  گريند و وقتى ظهر مى‏ شود چهار هزار فرشته ديگر به زمين فرود آمده

وَ صَعِدَ أَرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ فَلَمْ يَزَلْ يَبْكُونَهُ حَتَّى يَطْلُعَ الْفَجْرُ

و اين چهار هزار نفر به آسمان مى ‏روند و فرشتگان به زمين آمده پيوسته مى‏ گريند تا صبح طلوع كند

وَ يَشْهَدُونَ لِمَنْ زَارَهُ وَ يُشَيِّعُونَهُ بِالْوَفَاءِ إِلَى أَهْلِهِ وَ يَعُودُونَهُ إِذَا مَرِضَ وَ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ إِذَا مَاتَ.

و گواهی می دهند که او را مشایعت کنند تا به سوی خانواده برگردد و هنگام مریضی عیادتش کنند و هنگام وفات برایش نماز بخوانند.

مترجم گويد: اين حديث با ترجمه ‏اش در باب بيست و هفتم (گریست فرشتگان بر حسین بن علی (ع)) ذيل شماره يازده قبلا نقل گرديد.

حدیث هفتم

حَدَّثَنِي أَبِي وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ الْبَرْقِيِّ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي إِبْرَاهِيمَ ع قَالَ:

مَنْ خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ ع وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَكاً يَضَعُ [فَوَضَعَ‏] إِصْبَعَهُ فِي قَفَاهُ فَلَمْ يَزَلْ يَكْتُبُ مَا يَخْرُجُ مِنْ فِيهِ حَتَّى يَرِدَ الْحَائِرَ [الْحَيْرَ] فَإِذَا دَخَلَ مِنْ بَابِ الْحَائِرِ [الْحَيْرِ] وَضَعَ كَفَّهُ وَسَطَ ظَهْرِهِ ثُمَّ قَالَ لَهُ أَمَّا مَا مَضَى فَقَدْ غُفِرَ لَكَ فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ

مترجم گويد: اين حديث با ترجمه ‏اش در باب شصت و دوّم (زیارت امام حسین (ع) گناهان را محو می کند) ذيل شماره هفتم قبلا نقل گرديد.

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي إِبْرَاهِيمَ ع قَالَ:

محمّد بن الحسن، از محمّد بن الحسن الصفّار، از احمد بن محمّد بن عيسى، از قاسم بن يحيى، از جدّش حسن بن راشد، از حضرت ابى ابراهيم عليه السّلام، حضرت فرمودند:

مَنْ خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع مِثْلَهُ.

كسى كه از خانه ‏اش بيرون بيايد و قصدش زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام باشد ... سپس بقيه حديث را مثل حديث گذشته ذكر فرموده.

حدیث هشتم

حَدَّثَنِي أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ ره جَمِيعاً عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَخِيهِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَبِي الْقَاسِمِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ قَالَ:

پدرم و محمّد بن عبد اللَّه رحمة اللَّه عليهما جملگى از عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از ابراهيم بن مهزيار، از برادرش على بن مهزيار، از ابى القاسم، از قاسم بن محمّد، از اسحاق بن ابراهيم، از هارون بن خارجه، وى مى ‏گويد:

سَأَلَ رَجُلٌ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ أَنَا عِنْدَهُ فَقَالَ مَا لِمَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع

 شخصى از حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام سؤال كرد و من نيز در آنجا حاضر بودم، سائل پرسيد؟ ثواب كسى كه قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را زيارت كند چيست؟

قَالَ إِنَّ الْحُسَيْنَ ع لَمَّا أُصِيبَ بَكَتْهُ حَتَّى الْبِلَادُ

 حضرت فرمودند:  هنگامى كه حضرت امام ح سين عليه السّلام به مصيبت گرفتار شدند موجودات جملگى بر او گريستند حتى شهرها

فَوَكَّلَ اللَّهُ بِهِ أَرْبَعَةَآلَافِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ

پس حق تعالى چهار هزار فرشته را بر قبر مطهّرش موكّل ساخت كه جملگى ژوليده و غبار آلود و گرفته بوده و تا روز قيامت بر آن جناب مى‏ گريند،

فَمَنْ زَارَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ شَيَّعُوهُ حَتَّى يُبْلِغُوهُ مَأْمَنَهُ

پس كسى كه آن حضرت را زيارت كند و به حقّش آگاه و عارف باشد اين فرشتگان مشايعتش كرده تا وى را به مقصدش برسانند

وَ إِنْ مَرِضَ عَادُوهُ غُدْوَةً وَ عَشِيَّةً وَ إِنْ مَاتَ شَهِدُوا جِنَازَتَهُ وَ اسْتَغْفَرُوا لَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.

 و اگر بيمار گردد صبح و شام عيادتش كنند و اگر از دنيا رفت بر جنازه ‏اش حاضر شده و تا روز قيامت براى او طلب آمرزش مى‏ كنند.

حدیث نهم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ مُوسَى بْنِ سَعْدَانَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ الْكَلْبِيِّ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع

‏ هَبَطَ أَرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ يُرِيدُونَ الْقِتَالَ مَعَ الْحُسَيْنِ ع فَلَمْ يُؤْذَنْ لَهُمْ فِي الْقِتَالِ فَرَجَعُوا فِي الِاسْتِئْذَانِ فَهَبَطُوا وَ قَدْ قُتِلَ الْحُسَيْنُ ع فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ يَبْكُونَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ رَئِيسُهُمْ مَلَكٌ يُقَالُ لَهُ مَنْصُورٌ فَلَا يَزُورُهُ زَائِرٌ إِلَّا اسْتَقْبَلُوهُ وَ لَا يُوَدِّعُهُ مُوَدِّعٌ إِلَّا شَيَّعُوهُ وَ لَا يَمْرَضُ مَرِيضٌ إِلَّا عَادُوهُ وَ لَا يَمُوتُ إِلَّا صَلَّوْا عَلَى جِنَازَتِهِ وَ اسْتَغْفَرُوا لَهُ بَعْدَ مَوْتِهِ وَ كُلُّ هَؤُلَاءِ فِي الْأَرْضِ يَنْتَظِرُونَ قِيَامَ الْقَائِمِ ع.

مترجم گويد: اين حديث در ضمن حديث طولانى با ترجمه‏ اش قبلا در باب چهل و يكم (دعاء فرشتگان در حق زائرین قبر امام حسین (ع)) ذيل شماره پنجم نقل شد.

حدیث دهم

حَدَّثَنِي أَبُو الْعَبَّاسِ الرَّزَّازُ عَنِ ابْنِ أَبِي الْخَطَّابِ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْفُضَيْلِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُضَارِبٍ عَنْ مَالِكٍ الْجُهَنِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ:

ابو العباس رزّاز، از ابن ابى الخطاب، وى مى ‏گويد: محمّد بن فضيل، از محمّد ابن مضارب، از مالك جهنى، از حضرت ابى جعفر عليه السّلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:

يَا مَالِكُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمَّا قُبِضَ الْحُسَيْنُ ع بَعَثَ إِلَيْهِ أَرْبَعَةَ أَلْفِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ

اى مالك هنگامى كه حق تعالى حضرت امام حسين عليه السّلام را قبض روح كرد چهار هزار فرشته بر سر قبرش گسيل داشت كه جملگى ژوليده و غبار آلود و گرفته بوده و تا روز قيامت بر او مى‏ گريند،

فَمَنْ زَارَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ كَتَبَ لَهُ حِجَّةً

پس كسى كه او را زيارت كند و به حقّش معرفت داشته باشد خداوند منّان گناهان گذشته و آينده ‏اش را مى ‏آمرزد و براى او يك حج مى‏ نويسد

وَ لَمْ يَزَلْ مَحْفُوظاً حَتَّى يَرْجِعَ إِلَى أَهْلِهِ

و پيوسته محفوظش داشته تا به اهلش مراجعت كند.

قَالَ فَلَمَّا مَاتَ مَالِكٌ وَ قُبِضَ أَبُو جَعْفَرٍ ع دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع

محمّد بن مضارب مى‏ گويد: وقتى مالك از دنيا رفت و حضرت ابو جعفر عليه السّلام نيز قبض روح شدند بر حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام داخل شده

فَأَخْبَرْتُهُ بِالْحَدِيثِ فَلَمَّا انْتَهَيْتُ إِلَى حِجَّةٍ قَالَ وَ عُمْرَةً يَا مُحَمَّدُ.

و حديث مذكور را محضر مباركش بازگو كردم و وقتى به كلمه «كتب له حجّة» منتهى شدم، حضرت فرمودند: اى محمّد حجّة و عمرة.


[1] ) سوره المطففین، آیه 6                                  [2] ) سوره القمر، آیات 54-55

کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام
کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام
تلگرام قرآن و حدیث
کانال قرآن و حدیث در ایتا
کانال قرآن و حدیث در گپ
پیام رسان سروش _ کانال قرآن و حدیث