زیارت دوازدهم امام حسین (ع) (کامل الزیارات)
۱۵ آذر ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتباب هفتاد و نهم در نقل زيارات وارده براى حضرت حسين بن علىّ عليهما السّلام؛ حدیث دوازدهم، زیارت امام حسین علیه السلام که در ابتدا ثنای خداوند عز و جل و صلوات بر پیامبر و بعد از آن متن زیارت:
حَدَّثَنِي الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ سَعْدٍ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدَانُ بْنُ مُسْلِمٍ قَائِدُ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ حَدَّثَنَا بَعْضُ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
حسين بن محمّد بن عامر، از احمد بن اسحاق بن سعد، وى مى گويد: سعدان بن مسلم، از قائد ابى بصير نقل نموده كه وى گفت: برخى از اصحاب ما از حضرت أبى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده اند كه آن حضرت فرمودند:
إِذَا أَتَيْتَ الْقَبْرَ بَدَأْتَ فَأَثْنَيْتَ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ صَلَّيْتَ عَلَى النَّبِيِّ ص وَ اجْتَهَدْتَ فِي ذَلِكَ ثُمَّ تَقُولُ
وقتى به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام رفتى ابتداء بر خداوند عزّ و جلّ ثناء بگو و سپس بر پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم صلوات و درود بفرست و در فرستادن صلوات بر آن حضرت كوشش و مبالغه نما و پس از آن بگو:
سَلَامُ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ فِيمَا تَرُوحُ وَ تَغْدُو الزَّاكِيَاتُ الطَّاهِرَاتُ لَكَ
درود خدا و درود فرشتگان در هر شام و بامداد براى تو و بر تو باد آن درودهائى كه پاك و پاكيزه مى باشند،
وَ عَلَيْكَ وَ سَلَامُ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ الْمُسَلِّمِينَ لَكَ بِقُلُوبِهِمْ وَ النَّاطِقِينَ بِفَضْلِكَ
و درود خدا و درود فرشتگان مقرّب و ملائكه اى كه قلبا تسليم تو هستند بر تو باد، درود فرشتگانى كه فضل تو را بازگو مى كنند بر تو باد،
وَ الشُّهَدَاءِ عَلَى أَنَّكَ صَادِقٌ صِدِّيقٌ صَدَقْتَ وَ نَصَحْتَ فِيمَا أَتَيْتَ بِهِ وَ أَنَّكَ ثَارُ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ
درود آنان كه شهادت مى دهند بر اينكه تو راستگو و راست هستى بر تو باد، در آنچه خبر دادى و بازگو نمودى راست گفتى و مردم را نصيحت كردى، تو خون خدا در زمين هستى،
وَ الدَّمُ الَّذِي لَا يُدْرِكُ ثَارَهُ [تِرَتَهُ] أَحَدٌ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ وَ لَا يُدْرِكُهُ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ
تو خونى هستى كه احدى از اهل زمين نمىتواند آن را تقاص كند و كسى غير از خداوند متعال قادر بر خونخواهى آن نيست،
جِئْتُكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَافِداً إِلَيْكَ وَ أَتَوَسَّلُ إِلَى اللَّهِ بِكَ فِي جَمِيعِ حَوَائِجِي مِنْ أَمْرِ دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي
اى پسر رسول خدا به نزد تو آمده ام در حالى كه از سرزمين خود به سوى تو كوچ كرده ام، و به واسطه تو در تمام نيازمندى هايم چه امور دنيائى و چه امور اخروى به خدا متوسل مى شوم،
وَ بِكَ يَتَوَسَّلُ الْمُتَوَسِّلُونَ إِلَى اللَّهِ فِي حَوَائِجِهِمْ وَ بِكَ يُدْرِكُ أَهْلُ التِّرَاتِ مِنْ عِبَادِ اللَّهِ طَلِبَتَهُمْ
و به واسطه تو تمام نيازمندان در نيازهايشان به خداوند منّان متوسّل مى شوند، و به توسّط تو اولياء دماء از بندگان خدا طلب خود را مى گيرند.
ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا ثُمَّ تَسْتَقْبِلُ الْقَبْرَ وَ الْقِبْلَةَ بَيْنَ كَتِفَيْكَ فَقُلِ
سپس اندكى قدم بردار و پس از آن قبر را مقابل خود و قبله را بين دو كتف قرار داده و بگو:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْأَحَدِ الْمُتَوَحِّدِ بِالْأُمُورِ كُلِّهَا خَالِقِ الْخَلْقِ
حمد و سپاس براى خداوند واحدى است كه در تمام امور مستقل مى باشد، آفريننده مخلوقات بوده
فَلَمْ يَعْزُبْ عَنْهُ شَيْءٌ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ عَالِمِ كُلِّ شَيْءٍ بِلَا [بِغَيْرِ] تَعْلِيمٍ
پس هيچ امرى از امور خلائق از او مخفى و پنهان نمى باشد، بدون اينكه تعليم گرفته باشد به تمام اشياء عالم و دانا است،
ضَمَّنَ الْأَرْضَ وَ مَنْ عَلَيْهَا دَمَكَ وَ ثَارَكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ
اى فرزند رسول اللَّه خداوند منّان زمين و تمام موجودات روى آن را تاوان خون تو قرار داده است،
أَشْهَدُ أَنَّ لَكَ مِنَ اللَّهِ مَا وَعَدَكَ مِنَ النَّصْرِ وَ الْفَتْحِ
شهادت مى دهم نصرت و فتحى را كه خدا به تو وعده داده برايت منجّز و فراهم فرموده،
وَ أَنَّ لَكَ مِنَ اللَّهِ الْوَعْدَ الْحَقَّ فِي هَلَاكِ عَدُوِّكَ وَ تَمَامِ مَوْعِدِهِ إِيَّاكَ
و نيز شهادت مى دهم وعده راست و حقّى را كه خدا در ارتباط با هلاك نمودن دشمن تو داده و نيز تمام وعده هايش به تو به وقوع پيوسته است،
أَشْهَدُ أَنَّهُ قَاتَلَ مَعَكَ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ كَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَى
شهادت مىدهم كه همراه تو جماعت بسيارى مقاتله و كارزار كردند چنانچه حق تعالى در قرآن فرموده:
(وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ)[1]
و چه بسا پيامبر كه گروه زيادى از پيروانش همراه او كارزار كرده و كشته شدند ولى هيچ سستى و رخنه اى از اين رهگذر در آنها پيدا نشد.
ثُمَّ كَبِّرْ سَبْعَ تَكْبِيرَاتٍ ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا وَ اسْتَقْبِلِ الْقَبْرَ ثُمَّ قُلِ
سپس هفت تا تكبير بگو و پس از آن اندكى جلو برو و قبر را روبروى خود قرار داده و بگو:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لَا وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ خَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيراً
حمد و سپاس مر خدائى را سزد كه همراه و فرزند براى خود نگرفت و در سلطنت و پادشاهى برايش شريكى نمى باشد، تمام اشياء را آفريد پس آنها را متناسب و معيّن نمود،
أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ عَنِ اللَّهِ مَا أُمِرْتَ بِهِ وَ وَفَيْتَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ تَمَّتْ بِكَ كَلِمَاتُهُ
شهادت مى دهم كه تو آنچه را مأمور به ابلاغش بودى ابلاغ نمودى و بعهدى كه با خدا نموده بودى وفاء كردى، و به واسطه تو كلمات خدا و نعمتهايش تماميّت و كمال پيدا مى كنند،
وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِهِ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ
و شهادت مى دهم كه در راه او مجاهدت و كوشش نموده تا اجل تو را دريافت،
لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْكَ وَ أُمَّةً خَذَلَتْكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً خَذَّلْتَ عَنْكَ
خدا لعنت كند جماعتى را كه تو را كشتند و گروهى را كه يارى تو را ننمودند، و خدا لعنت كند آن دسته از مردمى را كه ديگران را به ترك يارى تو واداشتند،
اللَّهُمَّ إِنِّي أَشْهَدُ بِالْوَلَايَةِ لِمَنْ وَالَيْتَ وَ وَالَتْ رُسُلُكَ
خدايا من شهادت مى دهم آنان را كه تو و رسولانت را دوست دارند من دوست دارم،
وَ أَشْهَدُ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ بَرِئْتَ مِنْهُ وَ بَرِئَتْ مِنْهُ رُسُلُكَ
و شهادت مى دهم كه بىزارم از كسانى را كه تو و رسولانت از آنها بيزار مى باشيد،
اللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذِينَ كَذَّبُوا رَسُولَكَ وَ هَدَمُوا كَعْبَتَكَ وَ حَرَّفُوا كِتَابَكَ
بار خدايا لعنت كن كسانى را كه پيغمبرت را تكذيب كرده، و كعبه تو را منهدم و خراب نموده، و كتابت را سوزانده،
وَ سَفَكُوا دِمَاءَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ وَ أَفْسَدُوا عِبَادَكَ وَ اسْتَذَلُّوهُمْ
و خونهاى اهل بيت پيغمبرت را ريخته، و بندهگانت را فساد كرده و خوار نمودند،
اللَّهُمَّ ضَاعِفْ لَهُمُ اللَّعْنَةَ فِيمَا جَرَتْ بِهِ سُنَّتُكَ فِي بَرِّكَ وَ بَحْرِكَ
خداوند لعنت ايشان را مضاعف و دو چندان نما در آنچه سنّت تو بر آن جارى شده در خشكى و دريا،
اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ فِي سَمَائِكَ وَ أَرْضِكَ
خداوندا ايشان را در آسمان و زمينت لعنت نما،
اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي أَوْلِيَائِكَ وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَشَاهِدَهُمْ
بار خدايا قرار بده براى من زبانى راست در دوستانت و محبوب من نما مشاهد ايشان را،
حَتَّى تُلْحِقَنِي بِهِمْ وَ تَجْعَلَهُمْ لِي فَرَطاً وَ تَجْعَلَنِي لَهُمْ تَبَعاً فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
تا به آنها ملحقم نمائى، و قرار بده ايشان را رهبران من و من را در دنيا و آخرت تابع ايشان.
ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا فَكَبِّرْ سَبْعاً وَ هَلِّلْ سَبْعاً وَ احْمَدِ اللَّهَ سَبْعاً وَ سَبِّحِ اللَّهَ تَعَالَى سَبْعاً وَ أَجِبْهُ سَبْعاً وَ تَقُولُ
سپس اندكى جلو برو و هفت مرتبه تكبير و هفت مرتبه لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ گفته و هفت بار حمد خدا را نموده و هفت مرتبه حق تعالى را تسبيح كرده و هفت مرتبه حق تعالى را اجابت نموده (يعنى بگو: لبيك) و بعدا بگو:
لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ
اجابت مى كنم تو را اى خواننده خدا، اجابت مى كنم تو را اى خواننده خدا،
إِنْ كَانَ لَمْ يُجِبْكَ بَدَنِي فَقَدْ أَجَابَكَ قَلْبِي وَ شَعْرِي وَ بَشَرِي وَ رَأْيِي وَ هَوَايَ عَلَى التَّسْلِيمِ لِخَلَفِ النَّبِيِّ الْمُرْسَلِ
اگر بدنم تو را اجابت نكند پس قطعا قلب و موى و پوست و فكر و خواست نفسم بر تسليم شدن و اطاعت نمودن از فرزند نبىّ مرسل اجابت مى كنند،
وَ السِّبْطِ الْمُنْتَجَبِ وَ الدَّلِيلِ الْعَالِمِ وَ الْأَمِينِ الْمُسْتَخْزَنِ وَ الْمَرْضِيِّ الْبَلِيغِ [الْوَصِيِّ الْمُبَلِّغِ] وَ الْمَظْلُومِ الْمُهْتَضَمِ
و نيز اجابت دختر زاده پيامبر كه برگزيده و راهنما و آگاه مى باشد را مى نمايند، و همچنين اجابت مى كنند امين و خزينه دار و پسنديده و بليغ و مظلوم و ستم كشيده را،
جِئْتُ انْقِطَاعاً إِلَيْكَ وَ إِلَى وَلَدِكَ وَ وَلَدِ وَلَدِكَ الْخَلَفِ مِنْ بَعْدِكَ عَلَى بَرَكَةِ الْحَقِّ
آمدم به سوى تو و فرزند تو و فرزند فرزندت كه بعد از تو جانشين تو مى باشد،
فَقَلْبِي لَكُمْ مُسَلِّمٌ وَ أَمْرِي لَكُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِي لَكُمْ مُعَدَّةٌ
پس دلم تسليم شما است و امر و كارم تابع شما بوده، و نصرت و يارى من آماده براى شما است،
حَتَّى يَحْكُمَ اللَّهُ وَ هُوَ خَيْرُ الْحاكِمِينَ لِدِينِي وَ يَبْعَثُكُمْ
يا خدا حكم كند در حالى كه او بهترين حكم كنندگان براى دين من بوده و شما را برمى انگيزد،
فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لَا مَعَ عَدُوِّكُمْ إِنِّي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ بِرَجْعَتِكُمْ
پس كسى كه با شما باشد با شما است نه با دشمن شما، من از كسانى هستم كه به رجعت شما ايمان و اعتقاد دارم،
لَا أُنْكِرُ لِلَّهِ قُدْرَةً وَ لَا أُكَذِّبُ لَهُ مَشِيَّةً وَ لَا أَزْعُمُ أَنَّ مَا شَاءَ لَا يَكُونُ
نه قدرت خدا و نه مشيت او را انكار مى كنم، و گمان ندارم كه آنچه را خدا بخواهد وجود پيدا نكند.
ثُمَّ امْشِ حَتَّى تَنْتَهِيَ إِلَى الْقَبْرِ وَ قُلْ وَ أَنْتَ قَائِمٌ
سپس به جلو برو تا به قبر منتهى شوى و پس از آن در حالى كه ايستاده اى بگو:
سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي يُسَبِّحُ لَهُ ذِي الْمُلْكِ وَ الْمَلَكُوتِ وَ يُقَدِّسُ بِأَسْمَائِهِ جَمِيعُ خَلْقِهِ
منزّه است خدا، تمام مخلوقات و آفريده گان تسبيح خدا را مى گويند آن خدائى كه داراى ملك (عالم ماده) ملكوت (عالم معنا) مى باشد و نيز تمام مخلوقات او را با اسمائش تقديس مى نمايند،
سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ رَبِّنَا وَ رَبِّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ
منزه است خدائى كه فرمان فرما و بسيار منزّه است، او پروردگار ما و پروردگار فرشتگان و روح الامين مى باشد،
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِي وَفْدِكَ إِلَى خَيْرِ بِقَاعِكَ وَ خَيْرِ خَلْقِكَ اللَّهُمَّ الْعَنِ الْجِبْتَ وَ الطَّاغُوتَ
خداوندا من را در ميان مسافرانت قرار بده بطرف بهترين سرزمينهايت و به سوى بهترين مخلوقاتت، خداوندا جبت (باطل) و طاغوت (ستمكار) را لعنت نما.
ثُمَّ ارْفَعْ يَدَيْكَ حَتَّى تَضَعَهُمَا مَمْدُودَتَيْنِ عَلَى الْقَبْرِ ثُمَّ تَقُولُ
سپس دو دستت را بلند كن تا به حالت كشيده آنها را روى قبر بگذارى و سپس بگو:
أَشْهَدُ أَنَّكَ طُهْرٌ طَاهِرٌ مِنْ طُهْرٍ طَاهِرٍ قَدْ طَهُرَتْ بِكَ الْبِلَادُ
شهادت مى دهم كه تو عين پاكى و پاك بوده و از عين پاكى و پاك متولّد شده اى، شهرها و سرزمينها بواسطه تو پاكيزه شده اند
وَ طَهُرَتْ أَرْضٌ أَنْتَ فِيهَا وَ أَنَّكَ ثَارُ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ حَتَّى يَسْتَثِيرَ لَكَ مِنْ جَمِيعِ خَلْقِهِ
و شهادت مى دهم زمينى كه تو در آن هستى پاكيزه مى باشد، شهادت مى دهم كه تو خون خدا در زمين مى باشى تا حق تعالى براى تو از تمام مخلوقاتش خونخواهى نمايد،
ثُمَّ ضَعْ خَدَّيْكَ وَ يَدَيْكَ جَمِيعاً عَلَى الْقَبْرِ ثُمَّ اجْلِسْ عِنْدَ رَأْسِهِ وَ اذْكُرِ اللَّهَ بِمَا أَحْبَبْتَ وَ تَوَجَّهْ إِلَيْهِ وَ اسْأَلْ حَوَائِجَكَ
سپس صورت و دستهايت را روى قبر بگذار و پس از آن بالاى سر نشسته و هر ذكرى كه خواستى بگو و به آن حضرت توجّه نما و حوائج خود را سؤال نما.
ثُمَّ ضَعْ يَدَيْكَ وَ خَدَّيْكَ عِنْدَ رِجْلَيْهِ وَ قُلْ
سپس دو دست و صورت را پائين پاى قبر بگذار و بگو:
صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَى رُوحِكَ وَ بَدَنِكَ فَلَقَدْ صَدَقْتَ وَ صَبَرْتَ
خدا بر تو بر جان و بدنت درود بفرستد، پس همانا راست گفته و صبر نمودى،
وَ أَنْتَ الصَّادِقُ الْمُصَدَّقُ قَتَلَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ بِالْأَيْدِي وَ الْأَلْسُنِ
و تو راستگو و تصديق شده مى باشى، خدا بكشد كسانى را كه تو را با دستها و زبانهايشان كشتند.
ثُمَّ تَقُومُ إِلَى قَبْرِ وَلَدِهِ وَ تُثْنِي عَلَيْهِمْ بِمَا أَحْبَبْتَ وَ تَسْأَلُ رَبَّكَ حَوَائِجَكَ وَ مَا بَدَا لَكَ
سپس بالاى قبر فرزندان آن حضرت بايست و بر ايشان ثناء گفته و هر چه خواستى بگو و بعدا از خداوند حوائج خود و آنچه مى خواهى را طلب نما
ثُمَّ تَسْتَقْبِلُ قُبُورَ الشُّهَدَاءِ قَائِماً فَتَقُولُ
سپس در حالى كه ايستاده اى رو به قبور شهدا كن و بگو:
السَّلَامُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا الرَّبَّانِيُّونَ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ وَ نَحْنُ لَكُمْ تَبَعٌ وَ أَنْصَارٌ
سلام بر شما اى اهل اللَّه، شما رهبران ما و ما تابعين و ياران شما هستيم،
أَبْشِرُوا بِمَوْعِدِ اللَّهِ الَّذِي لَا خُلْفَ لَهُ
بشارت باد شما را به وعده هائى كه حق تعالى راجع به شما داده و تخلّفى در آنها نمى باشد،
وَ أَنَّ اللَّهَ مُدْرِكٌ بِكُمْ ثَارَكُمْ وَ أَنْتُمْ سَادَةُ الشُّهَدَاءِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
و خداوند متعال خون خواهى شما را خواهد نمود، شما سروران شهداء هستيد در دنيا و آخرت.
ثُمَّ اجْعَلِ الْقَبْرَ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ صَلِّ مَا بَدَا لَكَ
سپس قبر آن حضرت را در مقابل قرار داده و هر دعائى كه خواستى بخوان.
وَ كُلَّمَا دَخَلْتَ الْحَائِرَ [الْحَيْرَ] فَسَلِّمْ ثُمَّ امْشِ حَتَّى تَضَعَ يَدَيْكَ وَ خَدَّيْكَ جَمِيعاً عَلَى الْقَبْرِ
و هر گاه داخل حائر شدى ابتداء سلام كن و سپس بطرف قبر به قدرى حركت كن كه دو دست و دو گونه هاى خود را جميعا بر روى قبر بتوانى گذارد
فَإِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَخْرُجَ فَاصْنَعْ مِثْلَ ذَلِكَ وَ لَا تُقَصِّرْ عِنْدَهُ مِنَ الصَّلَاةِ مَا أَقَمْتَ
و وقتى خواستى خارج شوى باز همين عمل را انجام بده (يعنى دو دست و دو طرف صورت خود را روى قبر بگذار) و از خواندن نماز نزد قبر تا زمانى كه آنجا هستى كوتاهى مكن،
وَ إِذَا انْصَرَفْتَ مِنْ عِنْدِهِ فَوَدِّعْهُ وَ قُلْ
و وقتى از محضر امام عليه السّلام مرخّص شدى پس آن جناب را وداع كرده و بگو:
سَلَامُ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَنْبِيَائِهِ الْمُرْسَلِينَ وَ عِبَادِهِ الصَّالِحِينَ
درود خدا و درود فرشتگان مقرّبش و درود انبياء مرسلش و درود بندگان صالحش
عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ عَلَى رُوحِكَ وَ بَدَنِكَ وَ ذُرِّيَّتِكَ وَ مَنْ حَضَرَكَ مِنْ أَوْلِيَائِكَ
بر تو اى فرزند رسول خدا و بر جان و جسمت و بر اولاد تو و بر تو و دوستدارانت كه با تو حاضر گرديدند.
حَدَّثَنِي بِهَذِهِ الزِّيَارَةِ أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ سَهْلٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ مُوسَى بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هِلَالٍ قَالَ حَدَّثَنَا أُمَيَّةُ بْنُ عَلِيٍّ الْقَيْسِيُّ الشَّامِيُّ عَنْ سَعْدَانَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع
احمد بن محمّد بن الحسن بن سهل همين زيارت را براى من از پدرش و او از جدّ وى و او از موسى بن الحسن بن عامر و او از احمد بن هلال نقل نمود، وى گفت: اميّة بن على قيسى شامى، از سعدان بن مسلم و او از شخصى و او از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام
مِثْلَهُ وَ زَادَ فِي آخِرِهِ مِنْ عِنْدِ مَنْ حَضَرَكَ مِنْ أَوْلِيَائِكَ
مثل همين زيارتنامه را نقل نمود منتهى در آخر آن بعد از «من حضرك من اولائك» اين عبارت را اضافه كرده:
فَإِذَا بَلَغْتَ الرَّوَاحَ فَقُلْ هَذَا الْكَلَامَ مِنْ أَوَّلِهِ إِلَى آخِرِهِ
پس هنگامى كه شب فرارسيد اين كلام را از ابتداء تا آخر
كَمَا قُلْتَ حِينَ دَخَلْتَ الْحَائِرَ [الْحَيْرَ] فَإِذَا دَخَلْتَ مَنْزِلَكَ فَقُلِ
همان طورى كه در وقت دخول حائر خواندى بخوان و وقتى به منزلت رسيده و وارد آن شدى بگو:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي سَلَّمَنِي وَ سَلَّمَ مِنِّي الْحَمْدُ لِلَّهِ فِي الْأُمُورِ كُلِّهَا وَ عَلَى كُلِّ حَالٍ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ
حمد و سپاس خدائى را كه من را از آزار ديگران بر حذر داشت و ديگران را نيز از شرّ من محفوظ نمود، حمد در تمام امور و در هر حالى براى خدا است، حمد براى پروردگار عالميان است،
ثُمَّ كَبِّرْ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ تَكْبِيرَةً مُتَتَابِعَةً وَ سَهِّلْ وَ لَا تُعَجِّلْ فِيهَا إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى وَ الْبَاقِي مِثْلُهُ.
سپس بيست و يك بار پشت سر هم تكبير بگو و با تأنّى و آهسته آنها را گفته و ان شاء اللَّه در آن عجله نمى كنى، و باقى الفاظ اين زيارت مثل همان زيارت مذكور مى باشد.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
