دعای شب آخر شعبان و شب اول رمضان (اقبال الاعمال)
۰۳ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثالث فيما نذكره من الاستعداد لدخول شهر رمضان؛ فصل فيما نذكره من الدعاء آخر ليلة من شعبان لدخول شهر رمضان
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب سوم از اعمالی که برای داخل شدن به ماه رمضان انجام می گیرد؛ فصل چهارم: دعای آخر ماه شعبان هنگام آغاز ماه رمضان
نَرْوِيهِ مِنْ عِدَّةِ طُرُقٍ عَنِ الصَّادِقِ ع
با چندين سند نقل شده است كه امام صادق-عليه السّلام-
أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ فِي آخِرِ لَيْلَةٍ مِنْ شَعْبَانَ وَ أَوَّلِ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ
در شب آخر ماه شعبان و شب اوّل ماه رمضان اين دعا را مى خواند:
اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا الشَّهْرَ الْمُبَارَكَ الَّذِي أَنْزَلْتَ فِيهِ الْقُرْآنَ
خدايا، اين ماه مبارك-كه قرآن را در آن فروفرستادى
وَ جَعَلْتَهُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ قَدْ [فقد] حَضَرَ
و مايه هدايت مردم و نشانه هاى روشن از هدايت و جداسازى [حق از باطل]قرار دادى-فرارسيد؛
فَسَلِّمْنَا فِيهِ وَ سَلِّمْنَا مِنْهُ وَ سَلِّمْهُ لَنَا وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا فِي يُسْرٍ مِنْكَ وَ عَافِيَةٍ
پس ما را در آن و از آن سالم بدار و آن را براى ما نگاه دار و از دست ما سالم بدار، درحالى كه آسانى و فراوانى و تندرستى را از جانب خود [نصيب ما گردانيده اى].
يَا مَنْ أَخَذَ الْقَلِيلَ وَ شَكَرَهُ وَ سَتَرَ الْكَثِيرَ وَ غَفَرَهُ اغْفِرْ لِيَ الْكَثِيرَ مِنْ مَعْصِيَتِكَ وَ اقْبَلْ مِنِّي الْيَسِيرَ
اى خدايى كه [عمل]اندك را مى گيرى و سپاس مى گزارى و [گناه] بسيار را مى پوشى و مى آمرزى، گناه بسيار مرا بيامرز و طاعت اندك مرا بپذير.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ أَنْ تَجْعَلَ لِي إِلَى كُلِّ خَيْرٍ سَبِيلًا وَ مِنْ كُلِّ مَا لَا تُحِبُّ مَانِعاً يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
خدايا، از تو مى خواهم كه براى من، به هر خيرى راهى قرار به من دهى و در راه [انجام]هرچه دوست ندارى مانع ايجاد كنى. اى مهربان ترين مهربان،
يَا مَنْ عَفَا عَنِّي وَ عَمَّا خَلَوْتُ بِهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ في [مِنْ] طَاعَتِكَ
اى خدايى كه از من و از گناهانى كه پنهانى به جا آوردم، گذشتى.
يَا مَنْ لَمْ يُؤَاخِذْنِي بِارْتِكَابِ الْمَعَاصِي عَفْوَكَ عَفْوَكَ عَفْوَكَ يَا كَرِيمُ
اى خدايى كه به واسطه انجام گناهان مرا بازخواست نكردى. اى كريم، از كريم. عفوت عفوت عفوت را خواهانم.
إِلَهِي وَعَظْتَنِي فَلَمْ أَتَّعِظْ وَ زَجَرْتَنِي عَنِ الْمَعَاصِي فَلَمْ أَنْزَجِرْ فَمَا عُذْرِي فَاعْفُ عَنِّي يَا كَرِيمُ عَفْوَكَ عَفْوَكَ
معبودا، پندم دادى و پند نگرفتم، و از گناه بازم داشتى و باز نايستادم، اكنون عذر عذر من چيست؟ ! پس اى كريم، از من درگذر، از تو عفوت را عفوت را خواهانم.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ الْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسَابِ
خداوندا، از تو آسودگى در هنگام مرگ و عفو هنگام حساب رسى را خواهانم.
عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ
گناه بنده ات بزرگ است، پس عفو از جانب تو نيكو باشد.
يَا أَهْلَ التَّقْوَى وَ يَا أَهْلَ الْمَغْفِرَةِ عَفْوَكَ عَفْوَكَ
اى زيبنده نگاه دارى [از گناهان و غفلت ها] و اى اهل بخشايش، عفوت را عفوت را خواهانم.
اللَّهُمَّ إِنِّي عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِكَ ابْنُ أَمَتِكَ ضَعِيفٌ فَقِيرٌ إِلَى رَحْمَتِكَ
خدايا! من بنده، و فرزند بنده و كنيز توام، ناتوانم و به رحمت تو نياز دارم
وَ أَنْتَ مُنْزِلُ الْغِنَى وَ الْبَرَكَةِ عَلَى الْعِبَادِ قَاهِرٌ قَادِرٌ مُقْتَدِرٌ أَحْصَيْتَ أَعْمَالَهُمْ وَ قَسَمْتَ أَرْزَاقَهُمْ
و تو بى نيازى و بركت را بر بندگان فرومى فرستى و چيره و توانا و قدرتمند هستى، اعمال آنان را به شمار آورده و روزى هايشان را تقسيم نموده
وَ جَعَلْتَهُمْ مُخْتَلِفَةً أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَلْوَانُهُمْ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ
و زبان‌ها و رنگ هاى پوستشان را گوناگون قرار داده و آنان را [طى مراحل آفرينش] پى درپى مى آفرينى.
[اللَّهُمَ] لَا يَعْلَمُ الْعِبَادُ عِلْمَكَ وَ لَا يَقْدِرُ الْعِبَادُ قَدْرَكَ وَ كُلُّنَا فَقِيرٌ إِلَى رَحْمَتِكَ فَلَا تَصْرِفْ وَجْهَكَ عَنِّي
[خدايا]، بندگان دانش تو را نمى دانند و توانايى [درك] تو را ندارند و ما همه به رحمت تو نياز داريم، پس از من رو نگردان
وَ اجْعَلْنِي مِنْ صَالِحِ خَلْقِكَ فِي الْعَمَلِ وَ الْأَمَلِ وَ الْقَضَاءِ وَ الْقَدَرِ
و از آفريده هاى شايسته ات از لحاظ عمل و آرزو و در برابر قضا و قدر، قرار ده.
اللَّهُمَّ أَبْقِنِي خَيْرَ الْبَقَاءِ وَ أَفْنِنِي خَيْرَ الْفَنَاءِ عَلَى مُوَالاةِ أَوْلِيَائِكَ وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِكَ وَ الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ
خداوندا، مرا به بهترين خير زندگى زنده بدار و به بهترين مردن بميران، يعنى بر دوستى دوستانت و دشمنى با دشمنانت و گرايش به تو
وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ وَ الْخُشُوعِ وَ الْوَقَارِ وَ التَّسْلِيمِ لَكَ وَ التَّصْدِيقِ بِكِتَابِكَ وَ اتِّبَاعِ سُنَّةِ رَسُولِكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
و هراس از تو و فروتنى و آرامش و تسليم در برابر تو و باور داشتن كتابت و پيروى از شيوه فرستاده ات، كه درودهاى خداوند بر او و بر خاندان او باد.
اللَّهُمَّ مَا كَانَ فِي قَلْبِي مِنْ شَكٍّ أَوْ رِيبَةٍ أَوْ جُحُودٍ أَوْ قُنُوطٍ أَوْ فَرَحٍ أَوْ مَرَحٍ أَوْ بَذَخٍ أَوْ بَطَرٍ أَوْ فَخْرٍ أَوْ خُيَلَاءَ
خداوندا، هر ترديد و دودلى و انكار و نوميدى و شادمانى و افراط در نشاط و تكبّر و طغيان به هنگام نعمت و به خود باليدن و خودستايى و خودنمايى و انجام عمل به قصد رسيدن به گوش ديگران و ستيزه جويى
أَوْ رِيَاءٍ أَوْ سُمْعَةٍ أَوْ شِقَاقٍ أَوْ نِفَاقٍ أَوْ كِبْرٍ أَوْ فُسُوقٍ أَوْ عِصْيَانٍ أَوْ عَظَمَةٍ أَوْ شَيْءٍ لَا تُحِبُّ
و دورويى و خود بزرگ بينى و ناپارسايى و نافرمانى و احساس عظمت يا هر چيزى كه دوست ندارى و در قلب من است،
فَأَسْأَلُكَ يَا رَبِّ أَنْ تُبَدِّلَنِي مَكَانَهُ إِيمَاناً بِوَعْدِكَ وَ وَفَاءً بِعَهْدِكَ وَ رِضًا بِقَضَائِكَ
پس اى پروردگار من، از تو مى خواهم كه ايمان به وفاء نويدت و وفاى به پيمانت و خوشنودى در برابر اراده حتمى ات
وَ زُهْداً فِي الدُّنْيَا وَ رَغْبَةً فِيمَا عِنْدَكَ وَ أَثَرَةً وَ طُمَأْنِينَةً وَ تَوْبَةً نَصُوحاً
و عدم تمايل به دنيا و گرايش به آنچه نزد تو است و گزينش [تو]و آرامش و توبه پاكيزه را جانشين آنها كنى.
أَسْأَلُكَ ذَلِكَ يَا رَبِّ بِمَنِّكَ وَ رَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ
پروردگارا، من اين ها را به بخشش و رحمتت از تو خواهانم اى مهربان ترين مهربانان و اى پروردگار عالميان.
إِلَهِي أَنْتَ مِنْ حِلْمِكَ تُعْصَى فَكَأَنَّكَ لَمْ تَرَ وَ مِنْ كَرَمِكَ وَ جُودِكَ تُطَاعُ فَكَأَنَّكَ لَمْ تُعْصَ
معبودا، به خاطر بردبارى تو است كه از تو نافرمانى مى كنند، انگار كه نديده اى، و به لحاظ بزرگوارى و بخشش تو است كه از تو اطاعت مى كنند، انگار كه نافرمانى ات نكرده اند
وَ أَنَا وَ مَنْ لَمْ يَعْصِكَ سُكَّانُ أَرْضِكَ فَكُنْ عَلَيْنَا بِالْفَضْلِ جَوَاداً وَ بِالْخَيْرِ عَوَّاداً يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و من و كسانى كه نافرمانى تو را نكرده اند همه ساكنان زمين توايم، پس تفضّل خود را بر ما ارزانى و خير خود را بر من مستدام دار. اى مهربان‌ترين مهربانان
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلَاةً دَائِمَةً لَا تُحْصَى وَ لَا تُعَدُّ وَ لَا يَقْدِرُ قَدْرَهَا غَيْرُكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِين
و درود خدا [درود فرست]بر محمّد و خاندان او، درودى پيوسته كه قابل شمارش نيست و جز تو از مقدار آن آگاه نيست، غيرك. اى مهربان‌ترين مهربانان.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
