ترتیب و دعای بعد از نوافل ماه رمضان بعد از نماز مغرب (اقبال الاعمال)
۰۵ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الرابع فيما نذكره مما يختص بأول ليلة من شهر رمضان؛ فصل فيما نذكره من ترتيب نافلة شهر رمضان بين العشاءين و أدعيتها في كل ليلة تكون نافلتها عشرين ركعة
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب چهارم از اعمالی که مختص شب اول ماه رمضان است؛ فصل یازدهم: ترتيب انجام نوافل ماه رمضان بين نماز مغرب و عشا و دعاهاى هريك از نافله ها که ده رکعت می باشد:
اعلم أننا نذكر من الأدعية بعض ما رويناه و نفرد كل فصل وحده و لا نشركه بسواه بحيث يكون عملك بحسب توفيقك لسعادتك و إن شرفت بالعمل بالجميع فقد ظهر لك أن الله جل جلاله قد ارتضاك لتشريفك بخدمتك له و طاعتك و إن كان لك عذر صالح و مانع واضح فاعمل بالأدعية المختصرات أقول و ها نحن نبدأ بين كل ركعتين بدعوات مقتصرات [متفرقات] ننقلها من خط جدي أبي جعفر الطوسي أمده الله تعالى بالرحمات و العنايات فمنها في تهذيب الأحكام و غيره
نكته قابل توجه در دعاهاى وارده در تعقيب نمازهاى نافله ماه رمضان اين است كه ما از ميان دعاهاى وارده فقط بخشى از آن ها را يادآور شده و هر فصل را به صورت مستقلّ و جداگانه مى آوريم، تا به حسب توفيق براى نيل به سعادتت، عمل نمايى و اگر بر عمل به همه دعاها مشرّف شدى، روشن است كه خداوند-جلّ جلاله-تو را براى توفيق خدمت و طاعتش پسنديده است و اگر عذر شايسته و مانع روشن داشتى، فقط به دعاهاى مختصر عمل كن. اكنون شروع نموده و دعاهاى متفرّق [مختصر] بين هر دو ركعت را از روى خطّ «ابو جعفر طوسى» -كه خداوند متعال با رحمت ها و عنايات خود او را يارى دهد- نقل مى كنيم. در كتاب «تهذيب الاحكام» و غير آن
عَنِ الصَّادِقِ ع
به نقل از امام صادق-عليه السّلام-آمده است:
إِذَا صَلَّيْتَ الْمَغْرِبَ وَ نَوَافِلَهَا فَصَلِّ الثَّمَانِيَ رَكَعَاتٍ الَّتِي بَعْدَ الْمَغْرِبِ فَإِذَا صَلَّيْتَ رَكْعَتَيْنِ فَسَبِّحْ تَسْبِيحَ الزَّهْرَاءِ ع بَعْدَ كُلِّ رَكْعَتَيْنِ وَ قُلْ
هنگامى كه نماز مغرب و نوافل آن را خواندى، 8 ركعت نماز نافله بخوان و تسبيح فاطمه زهرا-عليها السّلام-را بعد از هر دو ركعت بگو، آن گاه بعد از دو ركعت اوّل بگو:
اللَّهُمَّ أَنْتَ الْأَوَّلُ فَلَيْسَ قَبْلَكَ شَيْءٌ وَ أَنْتَ الْآخِرُ فَلَيْسَ بَعْدَكَ شَيْءٌ وَ أَنْتَ الظَّاهِرُ
خداوندا، تويى اوّلى كه چيزى پيش از تو نيست و تويى آخرى كه هيچ چيز بعد از تو وجود ندارد و تويى آشكارى
فَلَيْسَ فَوْقَكَ شَيْءٌ وَ أَنْتَ الْبَاطِنُ فَلَيْسَ دُونَكَ شَيْءٌ وَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
كه چيزى آشكارتر از تو نيست و تويى نهانى كه هيچ چيز نهان تر از تو وجود ندارد و تويى سرافراز فرزانه. خدايا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست
وَ أَدْخِلْنِي فِي كُلِّ خَيْرٍ أَدْخَلْتَ فِيهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ أَخْرِجْنِي مِنْ كُلِّ سُوءٍ أَخْرَجْتَ مِنْهُ
و مرا در هر خيرى كه محمّد و آل محمّد را در آن وارد آل كرده‌اى، وارد كن و از هر بدى كه محمّد و آل محمّد را از آن بيرون آورده اى، بيرون آور.
مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُه
درود و رحمت و بركات خداوند بر محمّد و آل محمّد!
فَإِنْ أَحْبَبْتَ زِيَادَةَ السَّعَادَاتِ فَادْعُ بَعْدَ هَاتَيْنِ الرَّكْعَتَيْنِ بِالدُّعَاءِ الْمُطَوَّلِ مِنْ كِتَابِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي قُرَّةَ فِي عَمَلِ شَهْرِ رَمَضَانَ فَقُلْ
اگر خواهان نيكبختى بيشتر بودى، بعد از اين دو ركعت (ركعت 1 و 2) ، دعاى بلندى را كه در كتاب «عمل شهر رمضان» نوشته «محمّد بن ابى قرّه» آمده است، بخوان و بگو:
اللَّهُمَّ هَذَا شَهْرُ رَمَضَانَ وَ هَذَا شَهْرُ الصِّيَامِ وَ هَذَا شَهْرُ الْقِيَامِ وَ هَذَا شَهْرُ الْإِنَابَةِ
خداوندا، اين ماه، ماه رمضان و ماه روزه دارى و ماه شب خيزى و ماه بازگشت
وَ هَذَا شَهْرُ التَّوْبَةِ وَ هَذَا شَهْرُ الرَّحْمَةِ وَ هَذَا شَهْرُ الْمَغْفِرَةِ وَ هَذَا شَهْرُ الْفَوْزِ بِالْجَنَّةِ
و ماه توبه و ماه رحمت و ماه آمرزش و ماه كاميابى به بهشت
وَ هَذَا شَهْرُ الْعِتْقِ مِنَ النَّارِ وَ هَذَا شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أَنْزَلْتَ فِيهِ الْقُرْآنَ
و ماه آزادى از آتش جهنّم و همان ماه رمضانى است كه قرآن را در آن فروفرستاده اى.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَعِنِّي عَلَى صِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ وَ سَلِّمْهُ لِي وَ تَسَلَّمْهُ مِنِّي
خدايا، بر حضرت محمّد و خاندان او درود فرست و مرا در روزه دارى و شب خيزى در اين ماه يارى ده و آن را براى من و از [گناهان و غفلت هاى] من سالم بدار
وَ سَلِّمْنِي فِيهِ وَ أَعِنِّي فِيهِ بِأَفْضَلِ عَوْنِكَ وَ وَفِّقْنِي فِيهِ لِطَاعَتِكَ وَ طَاعَةِ رَسُولِكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ السَّلَامُ
و مرا در آن سالم بدار و با برترين يارى ات كمكم كن و به طاعت خود و اطاعت از پيامبرت-درود بر او [و خاندان او]-موفق گردان
وَ فَرِّغْنِي فِيهِ لِعِبَادَتِكَ وَ دُعَائِكَ وَ تِلَاوَةِ كِتَابِكَ وَ أَعْظِمْ لِي فِيهِ الْبَرَكَةَ وَ ارْزُقْنِي فِيهِ الْعَافِيَةَ
و براى عبادت و دعا و قرائت كتابت فراغت ده، و بركت بزرگ در آن به من ارزانى دار و عافيتت را روزى ام كن
وَ أَصِحَّ فِيهِ بَدَنِي وَ أَوْسِعْ فِيهِ رِزْقِي وَ اكْفِنِي فِيهِ مَا أَهَمَّنِي وَ اسْتَجِبْ فِيهِ دُعَائِي وَ بَلِّغْنِي فِيهِ رَجَائِي
و بدنم را تندرست و روزى ام را وسيع گردان و هرچه را كه مورد اهتمام من است كفايت كن و دعايم را درباره آن مستجاب فرما و به آرزويم برسان.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَذْهِبْ عَنِّي فِيهِ النُّعَاسَ وَ الْكَسَلَ وَ السَّأْمَةَ وَ الْفَتْرَةَ وَ الْقَسْوَةَ وَ الْغَفْلَةَ وَ الْغِرَّةَ
خداوند، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و خواب آلودگى و تنبلى و خستگى و ماندگى و سخت دلى و غفلت و فراموشى را در اين ماه از من برطرف كن.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ جَنِّبْنِي فِيهِ الْعِلَلَ وَ الْأَسْقَامَ وَ الْأَوْجَاعَ وَ الْأَشْغَالَ
خدايا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و مرا در اين ماه از ناخوشى ها و بيمارى ها و دردها و شغل هاى سرگرم كننده
وَ الْهُمُومَ وَ الْأَحْزَانَ وَ الْأَعْرَاضَ وَ الْأَمْرَاضَ وَ الْخَطَايَا وَ الذُّنُوبَ
و ناراحتى و اندوه ها و آسيب ها و امراض و اشتباهات و گناهان دور دار،
وَ اصْرِفْ عَنِّي فِيهِ السُّوءَ وَ الْفَحْشَاءَ وَ الْجَهْدَ وَ الْبَلَاءَ وَ التَّعَبَ وَ الْعَنَاءَ (إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعاءِ)[1]
و بدى و زشتى و مشقّت و بلا و رنج و ستوه را از من منصرف كن، به راستى كه تو شنواى دعا هستى.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَعِذْنِي فِيهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ
خداوندا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و مرا از شيطان [رانده‌شده]
وَ هَمْزِهِ وَ لَمْزِهِ وَ نَفْثِهِ وَ نَفْخِهِ وَ بَغْيِهِ وَ وَسْوَسَتِهِ وَ مَكْرِهِ وَ تَثْبِيطِهِ وَ حِيلَتِهِ وَ حَبَائِلِهِ وَ خُدَعِهِ وَ أَمَانِيِّهِ
و خطورات و انواع القاء انديشه هاى بد و تجاوز و وسوسه و فريب و بازداشتن و حيله و نيز از تورها و نيرنگ ها و خواست ها
وَ غُرُورِهِ وَ خَيْلِهِ وَ رَجِلِهِ وَ شُرَكَائِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ أَحْزَابِهِ وَ أَشْيَاعِهِ وَ أَتْبَاعِهِ وَ أَوْلِيَائِهِ وَ جَمِيعِ مَكَايِدِهِ
و گول ها و لشكريان سواره و پياده و همدستان و ياوران و احزاب و پيروان و اتباع و دوستان و تمام مكرهاى او، در پناه خود در آور.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْزُقْنِي فِيهِ تَمَامَ صِيَامِهِ وَ بُلُوغَ الْأَمَلِ فِيهِ وَ فِي قِيَامِهِ
خدايا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و اتمام روزه دارى در اين ماه و رسيدن به آرزوى خود را در آن و شب خيزى در آن
وَ اسْتِكْمَالَ مَا يُرْضِيكَ عَنِّي صَبْراً وَ احْتِسَاباً وَ إِيمَاناً وَ يَقِيناً
و نيز تكميل اعمالى كه از روى صبر وخالصانه و باايمان و يقين انجام مى دهم و مورد پسند تو است، روزى ام كن،
ثُمَّ تَقَبَّلْ ذَلِكَ مِنِّي بِالْأَضْعَافِ الْكَثِيرَةِ وَ الْأَجْرِ الْعَظِيمِ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ
سپس همه اين ها را چندين برابر گردان و همراه با پاداش بزرگ از من بپذير اى پروردگار جهانيان.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْزُقْنِي فِيهِ الصِّحَّةَ وَ الْفَرَاغَ وَ الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ
خدايا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و در اين ماه تندرستى و فراغت و حجّ و عمره
وَ الْجِدَّ وَ الِاجْتِهَادَ وَ التَّوْبَةَ وَ الْقُرْبَةُ وَ الْقُوَّةَ وَ النَّشَاطَ وَ الْإِنَابَةَ وَ الرَّغْبَةَ وَ الرَّهْبَةَ وَ الرِّقَّةَ وَ الْخُشُوعَ وَ التَّضَرُّعَ
و جدّيّت و سخت كوشى و توبه و تقرّب و نيرو و نشاط و بازگشت و گرايش و بيم و نازكدلى و فروتنى و تضرّع
وَ صِدْقَ النِّيَّةِ وَ الْوَجَلَ مِنْكَ وَ الرَّجَاءَ لَكَ وَ التَّوَكُّلَ عَلَيْكَ وَ الثِّقَةَ بِكَ وَ الْوَرَعَ عَنْ مَحَارِمِكَ وَ صَلَاحَ الْقَوْلِ وَ مَقْبُولَ السَّعْيِ وَ مَرْفُوعَ الْعَمَلِ وَ مُسْتَجَابَ الدُّعَاءِ
و نيّت صادق و خوف و هراس از خود و اميد به خود و توكّل و اعتماد بر خود و پرهيز از محرماتت و سخن شايسته و كوشش پذيرفته و عمل مقبول و دعاى مستجاب را روزى ام كن
وَ لَا تَحُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَ شَيْءٍ مِنْ ذَلِكَ بِعَرَضٍ وَ لَا مَرَضٍ وَ لَا سَقَمٍ وَ لَا غَفْلَةٍ وَ لَا نِسْيَانٍ بَلْ بِالتَّعَهُّدِ
و ميان من و هيچ يك از اين امور، به واسطه آسيب و مرض و بيمارى و غفلت و فراموشى فاصله مينداز، بلكه كارى كن كه همه را با تعهّد
وَ التَّحَفُّظِ لَكَ وَ فِيكَ وَ الرِّعَايَةِ لِحَقِّكَ وَ الْوَفَاءِ بِعَهْدِكَ وَ وَعْدِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و تحفّظ براى تو و در [راه خشنودى] تو و مراعات حقّت و وفا نمودن به پيمان و نويدت انجام دهم. اى مهربان ترين مهربانان.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اقْسِمْ لِي فِيهِ أَفْضَلَ مَا تَقْسِمُ [تَقْسِمُهُ] لِعِبَادِكَ الصَّالِحِينَ
خداوندا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و برترين چيزهايى را كه به بندگان شايسته ات در اين ماه قسمت مى كنى،
وَ أَعْطِنِي فِيهِ أَفْضَلَ مَا تُعْطِي أَوْلِيَاءَكَ الْمُقَرَّبِينَ الْمُؤْمِنِينَ مِنَ الْهُدَى وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ وَ الْخَيْرِ
و برترين چيزهايى را كه به اوليا [مقرّب] مؤمن خود مى دهى، مانند هدايت و رحمت و آمرزش و خير
وَ التَّحَنُّنِ وَ الْإِجَابَةِ وَ الْعَوْنِ وَ الْغُنْمِ وَ الْعُمُرِ وَ الْعَافِيَةِ وَ الْمُعَافَاةِ الدَّائِمَةِ وَ الْعِتْقِ مِنَ النَّارِ وَ الْفَوْزِ بِالْجَنَّةِ
و مهربانى و اجابت [دعا] و يارى و غنيمت و عمر و عافيت و سلامتى دايمى و آزادى از آتش جهنّم و كاميابى به بهشت
وَ خَيْرِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ اصْرِفْ عَنِّي شَرَّ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و خير دنيا و آخرت، به من نيز عطا كن و شرّ دنيا و آخرت را از من دور دار. به رحمتت، اى مهربان ترين مهربانان.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْ دُعَائِي إِلَيْكَ فِيهِ وَاصِلًا وَ خَيْرَكَ إِلَيَّ فِيهِ نَازِلًا وَ عَمَلِي فِيهِ مَقْبُولًا
خداوندا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و در اين ماه دعايم را به درگاهت واصل و خيرت را بر من نازل گردان و عملم را پذيرفته
وَ سَعْيِي فِيهِ مَشْكُوراً وَ ذَنْبِي فِيهِ مَغْفُوراً حَتَّى يَكُونَ نَصِيبِي فِيهِ الْأَكْثَرَ وَ حَظِّي فِيهِ الْأَوْفَرَ
و كوششم را مورد سپاس قرار داده و گناهم را بيامرز، به حدّى كه سهم من در اين ماه بيشترين سهم و بهره ام فراوان ترين بهره باشد.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ وَفِّقْنِي فِيهِ لِلَيْلَةِ الْقَدْرِ عَلَى أَفْضَلِ حَالٍ تُحِبُّ أَنْ يَكُونَ عَلَيْهَا أَحَدٌ مِنْ أَوْلِيَائِكَ وَ أَرْضَاهَا لَكَ
خدايا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و بر بهترين و پسنديده ترين حالى كه دوست دارى يكى از اوليائت داشته باشد، به درك شب قدر موفق كن،
ثُمَّ اجْعَلْهَا لِي خَيْراً مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ وَ ارْزُقْنِي فِيهَا أَفْضَلَ مَا رَزَقْتَ أَحَداً مِمَّنْ بَلَّغْتَهُ إِيَّاهَا وَ أَكْرَمْتَهُ بِهَا
سپس آن را براى من از هزار ماه بهتر قرار ده و برترين روزى هايى را كه به كسانى كه به درك آن موفق و گرامى داشته اى، عطا مى كنى، به من نيز عطا كن
وَ اجْعَلْنِي فِيهَا مِنْ عُتَقَائِكَ وَ طُلَقَائِكَ مِنَ النَّارِ وَ سُعَدَاءِ خَلْقِكَ الَّذِينَ أَغْنَيْتَهُمْ وَ أَوْسَعْتَ عَلَيْهِمْ فِي الرِّزْقِ
و مرا در آن شب از آزادشدگان از آتش جهنّم و مردم نيكبخت قرار ده، كسانى كه بى نيازشان ساخته و روزى گسترده به آنان عطا كرده
وَ صُنْتَهُمْ مِنْ بَيْنِ خَلْقِكَ وَ لَمْ تَبْتَلِهِمْ وَ مِمَّنْ مَنَنْتَ عَلَيْهِمْ بِرَحْمَتِكَ وَ مَغْفِرَتِكَ وَ رَأْفَتِكَ وَ تَحَنُّنِكَ
و از ميان آفريده هايت محفوظشان داشته و گرفتارشان نساخته و رحمت و آمرزش و رأفت و مهربانى
وَ إِجَابَتِكَ وَ رِضَاكَ وَ مَحَبَّتِكَ وَ عَفْوِكَ وَ عَافِيَتِكَ وَ طَوْلِكَ وَ قُدْرَتِكَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و اجابت دعا و خشنودى و محبّت و گذشت و بخشش و قدرتت را بر آنان ارزانى داشته اى. معبودى جز تو وجود ندارد، به رحمتت اى مهربان ترين مهربانان.
اللَّهُمَّ رَبَّ الْفَجْرِ وَ لَيَالٍ عَشْرٍ وَ رَبَّ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ مَا أَنْزَلْتَ فِيهِ مِنَ الْقُرْآنِ
خدايا، اى پروردگار سپيده دم و شب هاى دهگانه [اول ذى حجّه] و اى پروردگار ماه رمضان و قرآنى كه در آن فروفرستادى
وَ رَبَّ جَبْرَئِيلَ وَ مِيكَائِيلَ وَ إِسْرَافِيلَ وَ عِزْرَائِيلَ وَ رَبَّ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْبَاطِ
و اى پروردگار جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل و عزرائيل و پروردگار ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و نوادگان [او]
وَ رَبَّ مُوسَى وَ عِيسَى وَ جَمِيعِ النَّبِيِّينَ وَ رَبَّ مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِالْحَقِّ
و پروردگار موسى و عيسى [و همه پيامبران] و پروردگار حضرت محمّد خاتم پيامبران، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و آنان را امامانى كه به حقّ هدايت مى كنند
وَ بِهِ يَعْدِلُونَ وَ انْصُرْهُمْ وَ انْتَصِرْ بِهِمْ وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِ رَسُولِكَ وَ آلِ رَسُولِكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ وَ أَتْبَاعِهِمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
و به عدل و داد باز مى گردند، قرار داده و يارى ده و توسط آنان [از ظالمان] انتقام بگير و مرا در دنيا و آخرت از ياران و پيروان پيامبر و خاندان او-سلام بر او و خاندان او! -قرار ده.
وَ أَسْأَلُكَ بِحَقِّهِمْ عَلَيْكَ وَ بِحَقِّكَ الْعَظِيمِ لَمَّا نَظَرْتَ إِلَيَّ نَظْرَةً مِنْكَ رَحِيمَةً تَرْضَى بِهَا عَنِّي رِضًى لَا تَسْخَطُ عَلَيَّ بَعْدَهُ أَبَداً
به حقّ آنان بر تو و به حقّ بزرگ تو بر آنان، از تو مى خواهم كه يك نگاه مهربانانه به من بيندازى كه بدان از من خشنود گردى، خشنودى اى كه ديگر هرگز بر من خشم نگيرى
وَ أَعْطِنِي جَمِيعَ سُؤْلِي وَ رَغْبَتِي وَ أُمْنِيَّتِي وَ إِرَادَتِي وَ اصْرِفْ عَنِّي جَمِيعَ مَا أَكْرَهُ
و تمام حاجت ها و خواهش ها و آرزوها و خواسته هايم را برآورده كن و همه امورى را كه ناخوشايند من است
وَ أَحْذَرُ وَ أَخَافُ عَلَى نَفْسِي وَ مَا لَا أَخَافُ وَ عَنْ أَهْلِي وَ مَالِي وَ ذُرِّيَّتِي
و من از آن بر خود ترس و بيم دارم و يا بيم ندارم، از من و خاندان و اموال و فرزندانم دور دار.
إِلَهِي إِلَيْكَ فَرَرْتُ مِنْ ذُنُوبِي فَآوِنِي تَائِباً فَتُبْ عَلَيَّ مُسْتَغْفِراً فَاغْفِرْ لِي مُتَعَوِّذاً فَأَعِذْنِي مُسْتَجِيراً فَأَجِرْنِي مُسْتَسْلِماً
معبودا، از گناهانم به سوى تو گريخته ام، پس مرا كه توبه نموده ام پناه ده و توبه مرا كه از تو آمرزش مى خواهم بپذير و مرا كه پناهنده ات شده ام ببخش و در پناه خود در آور و مرا كه تسليمت شده ام نجات ده
فَلَا تَخْذُلْنِي رَاهِباً فَآمِنِّي رَاغِباً فَشَفِّعْنِي سَائِلًا فَأَعْطِنِي مُصَدِّقاً فَتَصَدَّقْ عَلَيَّ مُتَضَرِّعاً إِلَيْكَ فَلَا تُخَيِّبْنِي
و مرا كه بيمناكم خوار مكن بلكه اينك كه به تو گراييده ام ايمنى بخش و اكنون كه از تو درخواست مى كنم شفاعت كن، و اينك كه تو را باور دارم به من عطا كن، و مرا كه به تو تضرّع مى كنم، ببخش و محروم مكن.
يَا قَرِيبُ يَا مُجِيبُ عَظُمَتْ ذُنُوبِي وَ جَلَّتْ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لَا تَفْعَلْ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُ
اى نزديك اى اجابت كننده، گناهانم عظيم و بزرگ است، پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و آنچه تو شايسته آنى با من كن، نه آنچه من شايسته آنم.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْزِلْ عَلَيَّ وَ عَلَى وَالِدَيَّ وَ أَهْلِ بَيْتِي وَ أَهْلِ حُزَانَتِي وَ إِخْوَانِيَ الْمُؤْمِنِينَ
خداوندا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و آن مقدار از روزى و رحمت و آرامش و محبّت و مهربانى و روزى گسترده و گوارا و دلچسب خود
مِنْ رِزْقِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ سَكِينَتِكَ وَ مَحَبَّتِكَ وَ تَحَنُّنِكَ وَ رِزْقِكَ الْوَاسِعِ الْهَنِيءِ الْمَرِيءِ مَا تَجْعَلُهُ صَلَاحاً لِدُنْيَانَا وَآخِرَتِنَا يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
را بر من و پدر و مادر و خانواده ام و كسانى كه مورد اهتمام من هستند و برادران مؤمنم، فروفرست كه به صلاح دنيا و آخرت ما باشد. اى مهربان ترين مهربانان.
اللَّهُمَّ وَ مَا كَانَتْ لِي إِلَيْكَ مِنْ حَاجَةٍ أَنَا فِي طَلَبِهَا وَ الْتِمَاسِهَا شَرَعْتُ فِيهَا أَوْ لَمْ أَشْرَعْ سَأَلْتُكَهَا أَوْ لَمْ أَسْأَلْكَهَا نَطَقْتُ أَنَا بِهَا أَوْ لَمْ أَنْطِقْ وَ أَنْتَ أَعْلَمُ بِهَا مِنِّي
اى خدا، هر حاجتى كه از تو مى خواهم و هر خواهش و التماسى كه از تو نموده و يا ننموده ام، از تو درخواست كرده ام و يا نكرده ام، به زبان آورده ام و يا نياورده ام و تو نسبت به آن آگاه تر از من هستى،
فَأَسْأَلُكَ بِحَقِّ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ إِلَّا تَوَلَّيْتَ قَضَائَهَا السَّاعَةَ السَّاعَةَ وَ قَضَاءَ جَمِيعِ حَوَائِجِي كُلِّهَا صَغِيرِهَا وَ كَبِيرِهَا إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
به حقّ پيامبرت حضرت محمّد و خاندان او از تو مى خواهم كه هم اكنون و همين حالا برآوردن آن را عهده دار شده و تمامى حوايجم اعمّ از كوچك و بزرگ را برآورى، به راستى كه تو بر هر چيز توانايى.
وَ أَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ بِعِزَّتِكَ الَّتِي أَنْتَ أَهْلُهَا وَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِي أَنْتَ أَهْلُهَا أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِي ذُنُوبِي كُلَّهَا قَدِيمَهَا وَ حَدِيثَهَا
اى خدا، به عزّت و رحمتى كه تو اهل آنى، از تو درخواست مى كنم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستاده و تمامى گناهان من اعمّ از گناهان گذشته و جديد را بيامرزى
وَ مَنْ أَرَادَنِي بِخَيْرٍ فَأَرِدْهُ بِخَيْرٍ وَ مَنْ أَرَادَنِي بِسُوءٍ فَارْدُدْهُ بِسُوئِهِ فِي نَحْرِهِ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّهِ وَ أَسْتَعِينُ بِكَ عَلَيْهِ
و به هركس كه قصد خير رسانى به من دارد، به او خير برسان و هركس قصد بدى به من دارد، بدى او را به خود او برگردان. من از شرّ او به تو پناه آورده و عليه او از تو يارى مى جويم.
اللَّهُمَّ احْفَظْنِي مِنْ بَيْنِ يَدَيَّ وَ مِنْ خَلْفِي وَ عَنْ يَمِينِي وَ عَنْ شِمَالِي وَ اجْعَلْنِي فِي حِفْظِكَ
خداوندا، مرا از پيش و از پس و از سمت راست و چپ نگاه دار و در [سايه] محافظت و در كنار و پهلو و تحت حمايت خود قرار ده.
وَ فِي جِوَارِكَ وَ كَنَفِكَ عَزَّ جَارُكَ سَيِّدِي وَ جَلَّ ثَنَاؤُكَ وَ لَا إِلَهَ غَيْرُكَ
اى آقاى من، كسى كه در كنار و تحت حمايت تو است، سرافراز و مدح و ثناى تو بزرگ است و معبودى جز تو وجود ندارد.
ثُمَّ تُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ و تقول بعدهما ما نقلناه من خط جدي أبي جعفر الطوسي
سپس دو ركعت ديگر(ركعت سوم و چهارم ) را بخوان و بعد از آن، دعايى را كه از روى خطّ جدّم «ابو جعفر طوسى» -رحمه اللّه-
بِإِسْنَادِهِ عَنِ الصَّادِقِ ع
به روايت از امام صادق-عليه السّلام-نقل مى‌كنيم، بخوان:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي عَلَا فَقَهَرَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَلَكَ فَقَدَرَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي بَطَنَ فَخَبَرَ
ستايش خدايى را كه بلندمرتبه است و لذا چيره است و ستايش خدايى را كه مالك و لذا توانا است و ستايش خدايى را كه نهان و لذا آگاه است
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يُحْيِ الْمَوْتى وَ يُمِيتُ الْأَحْيَاءَ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي تَوَاضَعَ كُلُّ شَيْءٍ لِعَظَمَتِهِ
و ستايش خدايى را كه مردگان را زنده مى‌كند و زنده‌ها را مى ميراند و بر هر چيز توانا است و ستايش خدايى را كه تمام اشيا در برابر عظمت او فروتن هستند
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي ذَلَّ كُلُّ شَيْءٍ لِعِزَّتِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي اسْتَسْلَمَ كُلُّ شَيْءٍ لِقُدْرَتِهِ
و ستايش خدايى را كه هر چيز در برابر عزّت او ذليل است و ستايش خدايى را كه همه موجودات در برابر قدرت او تسليم هستند
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَضَعَ كُلُّ شَيْءٍ لِمَلَكَتِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ وَ لَا يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ غَيْرُهُ
و ستايش خدايى را كه همه اشيا در برابر فرمانروايى و سلطنت او افتاده و خاضع اند و ستايش خدايى را كه هرچه بخواهد مى كند و جز او نمى تواند هرچه خواست، بكند.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَدْخِلْنِي فِي كُلِّ خَيْرٍ أَدْخَلْتَ فِيهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ
خدايا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و مرا در هر خيرى كه محمّد و آل محمّد را در آن وارد كردى، وارد كن
وَ أَخْرِجْنِي مِنْ كُلِّ سُوءٍ أَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ
و از هر بدى اى كه محمّد و آل محمّد را از آن بيرون آوردى، بيرون آور.
صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً كَثِيراً
درود و سلام و رحمت و بركات خداوند بر محمّد و آل محمّد و سلام شايسته و فراوان او بر آنان باد.
و إن قويت على طلب زيادات العنايات فقل دعاء هاتين الركعتين
اگر خواهان عنايت بيشتر بودى، دعاى مخصوص اين دو ركعت (ركعت سوم و چهارم ) را
مَا ذَكَرَهُ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي قُرَّةَ فِي كِتَابِهِ عَمَلِ شَهْرِ رَمَضَانَ
به نقل از كتاب عمل ماه رمضان«محمّد بن ابى قرّه» بخوان:
يَا مَوْضِعَ كُلِّ شَكْوَى السَّائِلِينَ وَ يَا مُنْتَهَى رَغْبَةِ الرَّاغِبِينَ وَ يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِينَ
اى جايگاه شكوه درخواست كنندگان و اى منتهاى گرايش خواهش كنندگان و اى فريادرس يارى و خواهان
وَ يَا جَارَ الْمُسْتَجِيرِينَ وَ يَا خَيْرَ مَنْ رُفِعَتْ إِلَيْهِ أَيْدِي السَّائِلِينَ وَ مُدَّتْ إِلَيْهِ أَعْنَاقُ الطَّالِبِينَ
و اى همسايه پناه جويان و اى بهترين كسى كه دست هاى درخواست كنندگان به درگاه تو بلند، و گردن طالبان به سوى تو كشيده مى شود،
أَنْتَ مَوْلَايَ وَ أَنَا عَبْدُكَ وَ أَحَقُّ مَنْ سَأَلَ الْعَبْدُ رَبَّهُ وَ لَمْ يَسْأَلِ الْعِبَادُ مِثْلَكَ كَرَماً وَ جُوداً
تو سرپرست من هستى و من بنده توام و سزاوارترين كسى كه بنده از او درخواست مى كند، پروردگار او است و بندگان از كسى مثل تو درخواست كرم و بخشش نكرده اند.
أَنْتَ غَايَتِي فِي رَغْبَتِي وَ كَالِئِي فِي وَحْدَتِي وَ حَافِظِي فِي غُرْبَتِي وَ ثِقَتِي فِي طَلِبَتِي
تو منتهاى گرايش من و محافظ من در تنهايى و نگاه دار من در غربت و تكيه گاهم در خواسته هايم
وَ نَاجِحِي فِي حَاجَتِي وَ مُجِيبِي فِي دَعْوَتِي وَ مُصْرِخِي فِي وَرْطَتِي وَ مَلْجَئِي عِنْدَ انْقِطَاعِ حِيلَتِي
و برآورنده حوايج و اجابت كننده دعاى من و بيرون‌آورنده من از گرداب و پناهگاه من هنگام بيچارگى ام هستى.
أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُعِزَّنِي وَ تَغْفِرَ لِي وَ تَنْصُرَنِي وَ تَرْفَعَنِي وَ لَا تَضَعَنِي
از تو مى خواهم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و مرا سرافراز نموده و بيامرزى و يارى دهى و بالا برى و پايينم نياورى
وَ عَلَى طَاعَتِكَ فَقَوِّنِي وَ بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فَثَبِّتْنِي وَ قَرِّبْنِي إِلَيْكَ وَ أَدْنِنِي وَ أَحِبَّنِي [وَ أَحْبِبْنِي] وَ اسْتَصْفِنِي وَ اسْتَخْلِصْنِي
و در انجام طاعتت نيرو بخشى و به گفتار استوار، ثابت گردانى و به خود نزديك و مقرّب گردانى و دوستم بدارى و بى آلايش و خالص نموده
وَ أَمْتِعْنِي وَ اصْطَنِعْنِي وَ زَكِّنِي وَ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ وَ رَحْمَتِكَ فَإِنَّهُ لَا يَمْلِكُهَا غَيْرُكَ
و بهره مندم ساخته و پرورش داده و پاكيزه ام گردانى و از فضل و رحمتت به اندازه اى كه جز تو داراى آن نيست، روزى ام كنى
وَ اجْعَلْ غِنَايَ فِيمَا رَزَقْتَنِي وَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ فَلَا تُذْهِبْ إِلَيْهِ نَفْسِي وَ كِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِكَ فَآتِنِي وَ لَا تَحْرِمْنِي وَ لَا تُذِلَّنِي
و بى نيازى‌ام را در آنچه به من روزى داده اى قرار ده و هرچه حقّ من نيست، مرا به سوى آن مكش و دو بهره كامل از رحمتت را به من ده و مرا محروم و خوارم مكن
وَ لَا تَسْتَبْدِلْ بِي غَيْرِي وَ خَيْرَ السَّرَائِرِ فَاجْعَلْ سَرِيرَتِي وَ خَيْرَ الْمَعَادِ فَاجْعَلْ مَعَادِي وَ نَظْرَةً فِي [من] وَجْهِكَ الْكَرِيمِ فَأَنِلْنِي
و به جاى من ديگرى را مگزين و ضمير مرا بهترين ضميرها و بازگشتم را بهترين بازگشت قرار ده و يك نگاه به روى [ذات يا اسما و صفات] با كرامتت را نايلم گردان
وَ مِنْ ثِيَابِ الْجَنَّةِ فَأَلْبِسْنِي وَ مِنَ الْحُورِ الْعِينِ فَزَوِّجْنِي وَ تَوَلَّنِي يَا سَيِّدِي وَ لَا تُوَلِّنِي غَيْرَكَ وَ اعْفُ عَنِّي كُلَّ مَا سَلَفَ مِنِّي
و از لباس هاى بهشتى بپوشان و از زنان زيباى بهشتى به ازدواجم در آور. اى آقاى من، خود عهده دار من شو و سرپرستى ام را به ديگرى وامگذار و از گناهان گذشته ام درگذر
وَ اعْصِمْنِي فِيمَا بَقِيَ مِنْ عُمُرِي وَ اسْتُرْ عَلَيَّ وَ عَلَى وَالِدَيَّ وَ قَرَابَتِي وَ مَنْ كَانَ مِنِّي بِسَبِيلٍ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
و در باقيمانده عمرم معصوم بدار و بر من و پدر و مادر و نزديكانم و هركس كه ارتباطى با من دارد، در دنيا و آخرت بپوشان؛
فَإِنَّ ذَلِكَ كُلَّهُ بِيَدِكَ وَ أَنْتَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ فَلَا تُخَيِّبْنِي يَا سَيِّدِي وَ لَا تَرُدَّ يَدِي إِلَى نَحْرِي حَتَّى تَفْعَلَ ذَلِكَ بِي وَ تَسْتَجِيبَلِي مَا سَأَلْتُكَ
زيرا همه اين ها به دست [جمال] تو است و تو آمرزش گسترى، پس اى آقاى من، مرا محروم مگردان و مگذار دستم به پايين برگردد مگر اين كه اين امور را براى من انجام داده و خواسته هايم را اجابت كنى
وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و بر حضرت محمّد بنده و فرستاده ات و خاندان او درود فرست.
إِلَهِي أَنْتَ رَبُّ شَهْرِ رَمَضَانَ الَّذِي أَنْزَلْتَ فِيهِ الْقُرْآنَ وَ افْتَرَضْتَ فِيهِ عَلَى عِبَادِكَ الصِّيَامَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
معبودا، تو پروردگار ماه رمضان هستى، ماهى كه قرآن را در آن فروفرستاده و روزه را بر بندگانت واجب نموده اى، پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست
وَ ارْزُقْنِي حَجَّ بَيْتِكَ الْحَرَامِ فِي عَامِنَا هَذَا وَ فِي كُلِّ عَامٍ وَ اغْفِرْ لِي تِلْكَ الْأُمُورَ الْعِظَامَ فَإِنَّهُ لَا يَغْفِرُهَا غَيْرُكَ يَا رَحْمَانُ يَا عَلَّامُ
و حجّ خانه محترمت را در اين سال و در تمام سال ها روزى ام كن و آن امور [گناهان] بزرگ مرا بيامرز، زيرا آنها را جز تو نمى تواند ببخشايد، اى رحمت گستر اى بسيار آگاه.
ثُمَّ تُصَلِّي رَكْعَتَيْن
سپس دو رکعت دیگر(ركعت 5 و 6) را بخوان
وَ تَقُولُ بَعْدَهُمَا مَا نَقَلْنَاهُ مِنْ خَطِّ جَدِّي أَبِي جَعْفَرٍ الطُّوسِيِّ رَحِمَهُ اللَّهُ-: مِمَّا رَوَاهُ عَنِ الصَّادِقِ ع
و بعد از آن، دعايى را كه از روى خطّ جدّم «ابو جعفر طوسى» -رحمه اللّه-به روايت از امام صادق-عليه السّلام-نقل مى كنيم، بخوان:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَعَانِي جَمِيعِ مَا دَعَاكَ بِهِ عِبَادُكَ الَّذِينَ اصْطَفَيْتَهُمْ لِنَفْسِكَ
خداوندا، از تو به معناى تمام دعاهاى بندگانت درخواست مى كنم، بندگانى كه براى خود برگزيده اى
الْمَأْمُونُونَ عَلَى سِرِّكَ الْمُحْتَجِبُونَ بِغَيْبِكَ الْمُسْتَسِرُّونَ بِدِينِكَ الْمُعْلِنُونَ بِهِ الْوَاصِفُونَ لِعَظَمَتِكَ
و امانت دار سرّ و رازدار غيب تو و رازداران و اظهار كنندگان دين تو و توصيف كننده عظمت تواند
الْمُنَزَّهُونَ [الْمُتَنَزِّهُونَ] عَنْ مَعَاصِيكَ الدَّاعُونَ إِلَى سَبِيلِكَ السَّابِقُونَ فِي عِلْمِكَ الْفَائِزُونَ بِكَرَامَتِكَ
و از گناهان مبرّا هستند و به راه تو دعوت مى كنند و در علم تو [از همه] پيشى گرفته و به كرامتت كامياب گرديده اند.
أَدْعُوكَ عَلَى مَوَاضِعِ حُدُودِكَ وَ كَمَالِ طَاعَتِكَ وَ بِمَا يَدْعُوكَ بِهِ وُلَاةُ أَمْرِكَ
تو را براساس جايگاه احكام و كمال طاعتت و نيز به آنچه واليان امر تو درخواست مى كنند،
أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لَا تَفْعَلَ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُ
درخواست مى كنم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و به آنچه شايسته آنى با من رفتار كنى، نه آنچه من شايسته آنم.
ثُمَّ تَقُولُ مَا ذَكَرَهُ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي قُرَّةَ فِي كِتَابِهِ عَقِيبَ هَاتَيْنِ الرَّكْعَتَيْنِ
آن گاه دعايى را كه «محمّد بن ابى قرّه» در كتاب خود در تعقيب اين دو ركعت (ركعت 5 و 6) يادآور شده، بخوان:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ وَ بِعِزَّتِكَ الَّتِي قَهَرَتْ كُلَّ شَيْءٍ وَ بِجَبَرُوتِكَ الَّتِي غَلَبَتْ كُلَّ شَيْءٍ
خداوندا، از تو درخواست مى كنم به رحمت تو كه هر چيز را فراگرفته و به عزّت تو كه بر همه اشيا چيره است و به شكوه چيره ات كه بر همه موجودات غلبه كرده است
وَ بِقُدْرَتِكَ الَّتِي لَا يَقُومُ لَهَا شَيْءٌ وَ بِعَظَمَتِكَ الَّتِي مَلَأَتْ كُلَّ شَيْءٍ
و به قدرتت كه هيچ چيز نمى تواند در برابر آن ايستادگى كند و به عظمتت كه [سراسر وجود]همه اشيا را پر كرده
وَ بِعِلْمِكَ الَّذِي (أَحاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ)[2] وَ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِي أَضَاءَ لَهُ كُلُّ شَيْءٍ
و به دانشت كه به هر چيز احاطه دارد و به نور روى [ذات يا اسما و صفات] تو كه هر چيز بدان روشن و نورانى است.
يَا أَقْدَمَ قَدِيمٍ فِي الْعِزِّ وَ الْجَبَرُوتِ وَ يَا رَحِيمَ كُلِّ مُسْتَرْحِمٍ وَ يَا رَاحَةَ كُلِّ مَحْزُونٍ وَ مُفَرِّجَ كُلِّ مَلْهُوفٍ
اى قديم ترين در عزّت و جبروت و اى مهربان بر هر مهرجو و اى مايه‌ى راحتى هر اندوهناك و برطرف‌كننده ناراحتى هر فريادخواه،
أَسْأَلُكَ بِأَسْمَائِكَ الَّتِي دَعَاكَ بِهَا حَمَلَةُ عَرْشِكَ وَ مَنْ حَوْلَ عَرْشِكَ وَ بِأَسْمَائِكَ الَّتِي دَعَاكَ بِهَا جَبْرَئِيلُ وَ مِيكَائِيلُ وَ إِسْرَافِيلُ
از تو درخواست مى كنم به آن اسم و كمالت كه حاملان عرش و پيرامون آن تو را بدان مى خوانند و به آن اسماى تو كه جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل تو را بدان مى خوانند،
أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرْضَى عَنِّي رِضًى لَا تَسْخَطُ عَلَيَّ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً وَ أَنْ تَمُدَّ لِي فِي عُمُرِي
كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و چنان از من خشنود گردى كه ديگر هرگز بعد از آن بر من خشم نگيرى و عمرم را طولانى
وَ أَنْ تُوَسِّعَ عَلَيَّ فِي رِزْقِي وَ أَنْ تَصِحَّ لِي جِسْمِي وَ أَنْ تُبَلِّغَنِي أَمَلِي وَ تُقَوِّيَنِي عَلَى طَاعَتِكَ وَ عِبَادَتِكَ
و روزى ام را گسترده و تنم را سالم گردانيده و آرزويم را برآورى و بر طاعت و عبادتت نيرو بخشيده
وَ تُلْهِمَنِي شُكْرَكَ فَقَدْ ضَعُفَ عَنْ نَعْمَائِكَ شُكْرِي وَ قَلَّ عَلَى بَلْوَاكَ صَبْرِي وَ ضَعُفَ عَنْ أَدَاءِ حَقِّكَ عَمَلِي
و سپاسگزارى از خود را به من الهام كنى؛ زيرا سپاسگزارى من در برابر نعمت تو، اندك و شكيبايى ام به هنگام بلا، كم و عملم از اداى حقّ تو ناتوان است.
وَ أَنَا مَنْ قَدْ عَرَفْتَ سَيِّدِي الضَّعِيفُ عَنْ أَدَاءِ حَقِّكَ الْمُقَصِّرُ فِي عِبَادَتِكَ الرَّاكِبُ لِمَعْصِيَتِكَ
اى آقاى من، من همانم كه مى شناسى؛ كسى كه از اداى حقّ تو ناتوان و در عبادتت مقصّر و مرتكب معصيتت هستم.
فَإِنْ تُعَذِّبْنِي فَأَهْلُ ذَلِكَ أَنَا وَ إِنْ تَعْفُ عَنِّي فَأَهْلُ الْعَفْوِ أَنْتَ
اگر عذابم كنى، شايسته عذابم و اگر درگذرى، زيبنده عفو و گذشتى.
إِلَهِي إِلَهِي ظَلَمْتُ نَفْسِي وَ عَظُمَ عَلَيْهَا إِسْرَافِي وَ طَالَ لِمَعَاصِيكَ انْهِمَاكِي
معبودا معبودا، به خود ستم نمودم و بسيار از حدّ درگذشتم و مدّتى طولانى است كه در معصيتت غوطه ور شده ام
وَ تَكَاثَفَتْ ذُنُوبِي وَ تَظَاهَرَتْ سَيِّئَاتِي وَ طَالَ بِكَ اغْتِرَارِي وَ دَامَ لِشَهَوَاتِي اتِّبَاعِي
و گناهانم بسيار و بدى هايم آشكار گرديده است و مدّت طولانى است كه به [عفو]تو فريفته شده و پيوسته از خواسته هاى نفسم پيروى نموده ام.
إِلَهِي إِلَهِي غَرَّتْنِي الدُّنْيَا بِغُرُورِهَا فَاغْتَرَرْتُ وَ دَعَتْنِي إِلَى الْغَيِّ بِشَهَوَاتِهَا فَأَجَبْتُ
معبودا معبودا، دنيا با فريب خود، مرا فريفته خود كرد و من بدان فريفته شدم و با خواهش هاى خود به سوى گمراهى فراخواند و اجابت نمودم
وَ صَرَفَتْنِي عَنْ رُشْدِي فَانْصَرَفْتُ إِلَى الْهُلْكِ بِقَلِيلِ حَلَاوَتِهَا فَأَنْفَذْتُ وَ تَزَيَّنَتْ لِي لِأَرْكَنَ إِلَيْهَا فَرَكِنْتُ
و از راه راست بازداشت و به واسطه شيرينى اندك آن به سوى هلاكت و گمراهى روانه شدم و [فرمان او را به جا آوردم] خود را براى من آراست تا بدان بگرايم و من به آن گراييدم.
إِلَهِي إِلَهِي قَدِ اقْتَرَفْتُ ذُنُوباً عِظَاماً مُوبِقَاتٍ وَ جَنَيْتُ عَلَى نَفْسِي بِالذُّنُوبِ الْمُهْلِكَاتِ وَ تَتَابَعَتْ مِنِّي السَّيِّئَاتُ
معبودا معبودا، گناهان بزرگ مهلك را مرتكب شدم و با ارتكاب آن ها بر خود جنايت كردم و بدى ها پى در پى از من صادر شد
وَ قَلَّتْ مِنِّي الْحَسَنَاتُ وَ رَكِبْتُ مِنَ الْأُمُورِ عَظِيماً وَ أَخْطَأْتُ خَطَأً جَسِيماً وَ أَسَأْتُ إِلَى نَفْسِي حَدِيثاً وَ قَدِيماً
و نيكى هايم اندك گرديد و امور [گناهان] بزرگى را مرتكب شدم و اشتباه بزرگ كردم و اكنون و نيز درگذشته به خود بدى كردم
وَ كُنْتُ فِي مَعَاصِيكَ سَاهِياً لَاهِياً وَ عَنْ طَاعَتِكَ نَوَّاماً نَاسِياً فَقَدْ طَالَ عَنْ ذِكْرِكَ سَهْوِي
و با انجام گناهان به فراموشى و سرگرمى پرداختم و از طاعتت در خواب و فراموشى ماندم. از اين رو، مدّت طولانى است كه ياد تو را فراموش نموده ام
وَ قَدْ أَسْرَعَتْ إِلَيَّ مَا كَرِهْتُ بِجَمِيعِ جَوَارِحِي
و با تمام اعضا به امورى كه ناخوشايند تو است، شتافته‌ام.
إِلَهِي قَدْ أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَمْ أَشْكُرْ وَ بَصَّرْتَنِي فَلَمْ أَبْصُرْ وَ أَرَيْتَنِي الْعِبَرَ فَلَمْ أَعْتَبِرْ وَ أَقَلْتَنِي الْعَثَرَاتِ فَلَمْ أُقَصِّرْ
معبودا، نعمت خود را بر من ارزانى داشتى سپاسگزارى ننمودم و بينايم كردى و چشم باز نكردم و عبرت ها را نشانم دادى و عبرت نگرفتم و لغزش هايم را ناديده گرفتى و كوتاه نيامدم
وَ سَتَرْتَ مِنِّي الْعَوْرَاتِ فَلَمْ أَسْتَتِرْ وَ ابْتَلَيْتَنِي فَلَمْ أَصْبِرْ وَ عَصَمْتَنِي فَلَمْ أَعْتَصِمْ وَ دَعَوْتَنِي إِلَى النَّجَاةِ فَلَمْ أُجِبْ وَ حَذَّرْتَنِي الْمَهَالِكَ فَلَمْ أَحْذَرْ
و عيب هايم را پوشيدى و خود را نپوشيدم و به بلايم گرفتار نمودى و شكيبايى نكردم و به سوى نجات فراخواندى و اجابت نكردم و از مهالك پرهيز دادى و نهراسيدم.
إِلَهِي إِلَهِي خَلَقْتَنِي سَمِيعاً فَطَالَ لِمَا كَرِهْتَ سَمَاعِي وَ أَنْطَقْتَنِي فَكَثُرَ فِي مَعَاصِيكَ مَنْطِقِي وَ بَصَّرْتَنِي فَعَمِيَ عَنِ الرُّشْدُ بَصَرِي
معبودا معبودا، مرا شنوا آفريدى ولى بسيار به آنچه ناخوشايند تو است گوش فرادادم و قدرت سخن گويى ام دادى ولى بسيار در معصيت تو سخن راندم و بينايم قرار دادى ولى چشمم از ديدن راه راست كور گرديد
وَ جَعَلْتَنِي سَمِيعاً بَصِيراً فَكَثُرَ فِيمَا يُرْدِينِي سَمْعِي وَ بَصَرِي وَ جَعَلْتَنِي قَبُوضاً بَسُوطاً فَدَامَ فِيمَا نَهَيْتَنِي عَنْهُ قَبْضِي وَ بَسْطِي
و شنوا و بينايم آفريدى ولى بسيار به آنچه موجب هلاكت و گمراهى من است، گوش فرادادم و چشم گشادم و قدرت گرفتن و دست گشادن به من عطا كردى ولى من پيوسته چيزهايى را كه نهى كرده اى گرفتم و به سوى آن ها دست گشادم
وَ جَعَلْتَنِي سَاعِياً مُتَقَلِّباً فَطَالَ فِيمَا يُرْدِينِي سَعْيِي وَ تَقَلُّبِي وَ غَلَبَتْ عَلَيَّ شَهَوَاتِي وَ عَصَيْتُكَ بِجَمِيعِ جَوَارِحِي
و قدرت كوشش و راه رفتن به من عطا كردى ولى بسيار در آنچه موجب هلاكت من است سعى كردم و رهسپار شدم و خواسته هاى نفسم بر من چيره شد و با تمام اعضا از تو نافرمانى كردم.
فَقَدِ اشْتَدَّتْ إِلَيْكَ فَاقَتِي وَ عَظُمَتْ إِلَيْكَ حَاجَتِي وَ اشْتَدَّ إِلَيْكَ فَقْرِي فَبِأَيِّ وَجْهٍ أَشْكُو إِلَيْكَ أَمْرِي وَ بِأَيِّ لِسَانٍ أَسْأَلُكَ حَوَائِجِي
اكنون سخت به تو نيازمند و بسيار به تو حاجتمندم و شديدا به تو نياز دارم، پس با كدام رو از كارم به تو شكوه آورم و با كدامين زبان حوايجم را از تو بخواهم؟
وَ بِأَيِّ يَدٍ أَرْفَعُ إِلَيْكَ رَغْبَتِي وَ بِأَيَّةِ نَفْسٍ أُنْزِلُ إِلَيْكَ فَاقَتِي وَ بِأَيِّ عَمَلٍ أَبُثُّ إِلَيْكَ حُزْنِي وَ فَقْرِي أَ بِوَجْهِيَ الَّذِي قَلَّ حَيَاؤُهُ مِنْكَ يَا سَيِّدِي
و با كدام دست براى خواهش از تو، به‌سوى تو دست دراز كنم؟ و با كدامين جان، نادارى ام را به درگاه تو فرود آورم و با كدام عمل اندوه و نيازمندى ام را به تو اظهار كنم؟ آيا با روى‌اى كه كم از تو حيا نموده است اى آقاى من؟
أَمْ بِقَلْبِيَ الَّذِي قَلَّ اكْتِرَاثُهُ مِنْكَ يَا مَوْلَايَ أَمْ بِلِسَانِيَ النَّاطِقِ كَثِيراً بِمَا كَرِهْتَ يَا رَبِّ أَمْ بِبَدَنِيَ السَّاكِنِ فِيهِ حُبُّ مَعَاصِيكَ يَا إِلَهِي
يا با قلبى كه كم به تو اعتنا نموده اى مولاى من؟ يا با زبانى كه بسيار آنچه را كه خوشايند تو نيست، به زبان آورده اى پروردگار من؟ يا با بدنى كه دوستى گناهان در آن قرار گرفته اى معبود من؟
أَمْ بِعَمَلِيَ الْمُخَالِفِ لِمَحَبَّتِكَ يَا خَالِقِي أَمْ بِنَفْسِيَ التَّارِكَةِ لِطَاعَتِكَ يَا رَازِقِي فَأَنَا الْهَالِكُ إِنْ لَمْ تَرْحَمْنِي وَ أَنَا الْهَالِكُ إِنْ كُنْتَ غَضِبْتَ عَلَيَّ
يا با عملى كه با محبّت تو مخالف است اى آفريدگار من؟ يا با جانى كه طاعت تو را ترك كرده است اى روزى ده من؟ بنابراين، اگر رحم نكنى، نابودم و اگر بر من خشم بگيرى، نابودم.
وَ يَا وَيْلِي وَ الْعَوْلُ عَلَيَّ مِنْ ذُنُوبِي وَ خَطِيئَتِي وَ إِسْرَافِي عَلَى نَفْسِي فَبِمَنْ أَسْتَغِيثُ فَيُغِيثُنِي إِنْ لَمْ تُغِثْنِي يَا سَيِّدِي وَ إِلَى مَنْ أَشْكُو فَيَرْحَمَنِي
واى بر من و فرياد بر من از گناهان و اشتباه و اسراف من بر نفس خود! اگر تو به فرياد من نرسى اى آقاى من از چه كسى فريادرسى كنم تا مرا كمك كند؟
إِنْ كُنْتَ أَعْرَضْتَ عَنِّي يَا سَيِّدِي وَ مَنْ أَدْعُو فَيَشْفَعَ لِي إِنْ صَرَفْتَ وَجْهَكَ الْكَرِيمَ عَنِّي يَا سَيِّدِي وَ إِلَى مَنْ أَتَضَرَّعُ فِيُجِيبُنِي
و اگر تو از من روى بگردانى اى آقاى من به چه كسى گله كنم تا بر من رحم آورد؟ و اگر تو روى باكرامتت را از من بگردانى اى آقاى من از چه كسى بخواهم تا از من شفاعت كند؟
إِنْ كُنْتَ سَخِطْتَ عَلَيَّ فَلَمْ تُجِبْنِي يَا سَيِّدِي وَ مَنْ أَسْأَلُ فَيُعْطِيَنِي إِنْ لَمْ تُعْطِنِي وَ مَنَعْتَنِي يَا سَيِّدِي وَ بِمَنْ أَسْتَجِيرُ فَيِجِيرَنِي
و اگر تو بر من خشم بگيرى و پاسخ ندهى اى آقاى من به چه كسى التماس كنم تا پاسخ بگويد؟ و اگر تو به من عطا نكنى و [كرم خود را از من] بازدارى اى آقاى من از چه كسى بخواهم كه به من عطا كند؟
إِنْ خَذَلْتَنِي يَا سَيِّدِي وَ لَمْ تُجِرْنِي وَ بِمَنْ أَعْتَصِمُ فَيَعْصِمَنِي يَا سَيِّدِي
و اگر تو اى آقاى من مرا محروم كنى و پناه ندهى، از چه كسى بخواهم كه مرا پناه دهد؟ و اگر تو اى آقاى من مرا نگاه ندارى به چه كسى چنگ بزنم تا مرا نگاه دارد؟
إِنْ لَمْ تَعْصِمْنِي وَ عَلَى مَنْ أَتَوَكَّلُ فَيَحْفَظَنِي وَ يَكْفِيَنِي إِنْ خَذَلْتَنِي يَا سَيِّدِي وَ بِمَنْ أَسْتَشْفِعُ فَيَشَفْعَ لِي
و اگر تو مرا خوار كنى اى آقاى من بر چه كسى توكّل كنم تا مرا حفظ و از من كفايت كند؟ و اگر تو مرا به دور بيندازى [خشم كنى] اى آقاى من از چه كسى بخواهم كه از من شفاعت كند؟
إِنْ كُنْتَ قَدْ مَقَتَّنِي [لفظتني] [أبغضتني] يَا سَيِّدِي وَ إِلَى مَنْ أَلْتَجِأُ وَ إِلَى أَيْنَ أَفِرُّ إِنْ كُنْتَ قَدْ غَضِبْتَ عَلَيَّ يَا سَيِّدِي
و اگر تو بر من خشم بگيرى اى آقاى من به چه كسى پناه ببرم و به كجا فرار كنم؟
إِلَهِي إِلَهِي لَيْسَ إِلَّا إِلَيْكَ مِنْكَ مِنْكَ فِرَارِي وَ لَيْسَ إِلَّا بِكَ مِنْكَ مَنْجَايَ وَ إِلَيْكَ مَلْجَئِي وَ لَيْسَ إِلَّا بِكَ اعْتِصَامِي
معبودا معبودا، [از تو] جز به سوى تو نمى گريزم و نجات من تنها به [دست]تو است و فقط به سوى تو پناه مى آورم و تنها به تو چنگ زده ام
وَ لَيْسَ إِلَّا عَلَيْكَ تَوَكُّلِي وَ مِنْكَ رَجَائِي وَ لَيْسَ إِلَّا رَحْمَتُكَ وَ عَفْوُكَ يَسْتَنْقِذَانِي [يَسْتَنْقِذُنِي] وَ لَيْسَ إِلَّا رَأْفَتُكَ وَ مَغْفِرَتُكَ تُنْجِيَانِي [تُنْجِينِي]
و بر توتوكّل نموده ام و از تو اميد دارم و فقط رحمت و گذشت تو مى تواند مرا نجات دهد و تنها رأفت و آمرزش تو مى تواند مرا رهايى دهد.
أَنْتَ يَا سَيِّدِي أَمَانِي مِمَّا أَخَافُ وَ مِمَّا لَا أَخَافُ بِرَحْمَتِكَ فَآمِنِّي وَ أَنْتَ يَا سَيِّدِي رَجَائِي مِمَّا أَحْذَرُ وَ مِمَّا لَا أَحْذَرُ بِمَغْفِرَتِكَ فَنَجِّنِي وَ أَنْتَ يَا سَيِّدِي
اى آقاى من، تو مايه ايمنى منى از تمام آنچه بيم دارم و يا ندارم، [پس]به رحمتت مرا ايمنى بخش و تو اى آقاى من اميد منى از آنچه مى پرهيزم و يا نمى پرهيزم، پس به آمرزشت مرا [از گناهان و غفلت ها] رهايى ده و تو اى آقاى من،
مُسْتَغَاثِي مِمَّا تَوَرَّطْتُ فِيهِ مِنْ ذُنُوبِي فَأَغِثْنِي وَ أَنْتَ يَا سَيِّدِي مُشْتَكَايَ مِمَّا تَضَرَّعْتُ إِلَيْكَ مِنْهُ فَارْحَمْنِي
فريادرس من از باتلاق گناهانم هستى، پس به فرياد من برس و تو اى آقاى من گله گزار منى از امورى كه به تو تضرّع نمودم، پس به من رحم كن.
وَ أَنْتَ يَا سَيِّدِي مُسْتَجَارِي مِنْ عَذَابِكَ الْأَلِيمِ فَبِعِزَّتِكَ فَأَجِرْنِي وَ أَنْتَ يَا سَيِّدِي كَهْفِي وَ نَاصِرِي وَ رَازِقِي فَلَا تُضَيِّعْنِي
اى آقاى من، تو رهايى دهنده من از عذاب دردناكت هستى، پس به عزتت سوگند مرا رهايى ده و تو اى آقاى من، پناهگاه و ياور و روزى ده منى، پس مرا ضايع مكن
وَ أَنْتَ يَا سَيِّدِي الْحَافِظُ لِي وَ الذَّابُّ عَنِّي وَ الرَّحِيمُ بِي فَلَا تَبْتَلِيَنِّي سَيِّدِي فَمِنْكَ أَطْلُبُ حَاجَتِي فَأَعْطِنِي
و تو اى آقاى من، نگاه دار و مدافع منى و نسبت به من مهربانى، پس گرفتارم مكن. اى آقاى من، تنها از تو حاجت مى طلبم پس عطايم كن.
سَيِّدِي وَ إِيَّاكَ أَسْأَلُ رِزْقاً وَاسِعاً فَلَا تَحْرِمْنِي سَيِّدِي وَ بِكَ أَسْتَهْدِي فَاهْدِنِي وَ لَا تُضِلَّنِي
اى آقاى من، تنها از تو روزى گسترده مى خواهم پس محرومم مكن. اى آقاى من، تنها از تو راهنمايى مى جويم، پس هدايتم كن و گمراهم مكن.
سَيِّدِي وَ مِنْكَ أَسْتَقِيلُ فَأَقِلْنِي عَثْرَتِي سَيِّدِي وَ إِيَّاكَ أَسْتَغْفِرُ فَاغْفِرْ لِي ذُنُوبِي
اى آقاى من، تنها از تو مى خواهم كه لغزش هايم را ناديده بگيرى پس ناديده بگير. اى آقاى من، فقط از تو آمرزش مى خواهم، پس گناهانم را ببخشاى.
سَيِّدِي وَ قَدْ رَجَوْتُ غِنَاكَ لِي بِرَحْمَتِكَ فَأَغْنِنِي سَيِّدِي وَ قَدْ رَجَوْتُ رَحْمَتَكَ لِي بِمَنِّكَ فَارْحَمْنِي
آقاى من، از تو اميد دارم كه با رحمتت، بى نيازى به من عطا كنى، پس مرا بى نياز كن. آقاى من، از تو اميد دارم كه به جود و بخششت، رحمتت را بر من ارزانى دارى، پس به من رحم كن.
سَيِّدِي وَ قَدْ رَجَوْتُ عَطَايَاكَ بِفَضْلِكَ فَأَعْطِنِي سَيِّدِي وَ قَدْ رَجَوْتُ إِجَارَتَكَ لِي بِفَضْلِكَ فَأَجِرْنِي
آقاى من، از تو اميد دارم كه به فضل خود عطايت را بر من ارزانى دارى، پس عطايم كن. آقاى من، از تو اميد دارم كه به فضلت پناهم دهى، پس پناهم ده.
سَيِّدِي وَ قَدْ رَجَوْتُ عَفْوَكَ عَنِّي بِحِلْمِكَ فَاعْفُ عَنِّي سَيِّدِي وَ قَدْ رَجَوْتُ تَجَاوُزَكَ عَنِّي بِرَحْمَتِكَ فَتَجَاوَزْ عَنِّي
آقاى من، از تو اميد دارم كه به بردبارى ات از من درگذرى، پس مرا عفو كن. آقاى من، از تو اميد دارم كه به رحمتت از من گذشت كنى، پس از من درگذر.
سَيِّدِي وَ قَدْ رَجَوْتُ تَخْلِيصَكَ إِيَّايَ مِنَ النَّارِ فَخَلِّصْنِي سَيِّدِي وَ قَدْ رَجَوْتُ إِدْخَالَكَ إِيَّايَ الْجَنَّةَ بِجُودِكَ فَأَدْخِلْنِي
آقاى من از تو اميد دارم كه مرا از آتش جهنّم رهايى دهى، پس رهايى ام ده. آقاى من، از تو اميد دارم كه به بخششت مرا به بهشت داخل كنى، پس مرا به بهشت وارد كن.
سَيِّدِي وَ قَدْ رَجَوْتُ إِعْطَاءَكَ أَمَلِي وَ رَغْبَتِي وَ طَلِبَتِي فِي أَمْرِ دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ فَلَا تُخَيِّبْنِي
آقاى من، از تو اميد دارم كه به جود و كرمت آرزو و خواهش و حوايج دنيوى و اخروى ام را به من عطا كنى، پس محرومم مكن.
إِلَهِي إِنْ لَمْ أَكُنْ أَهْلَ ذَلِكَ مِنْكَ فَإِنَّكَ أَهْلُهُ وَ أَنْتَ لَا تُخَيِّبُ مَنْ دَعَاكَ وَ لَا تُضَيِّعُ مَنْ وَثِقَ بِكَ وَ لَا تَخْذُلُ مَنْ تَوَكَّلَ عَلَيْكَ
معبودا، اگر من شايسته اين ها نباشم، تو شايسته اى و تويى كه دعاكنندگان به درگاهت را نوميد و اعتمادكنندگان بر خود را ضايع نمى كنى و توكّل كنندگان بر خود را خوار نمى گردانى،
فَلَا تَجْعَلْنِي أَخْيَبَ مَنْ سَأَلَكَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ وَ لَا تَجْعَلْنِي أَخْسَرَ مَنْ سَأَلَكَ فِي هَذَا الشَّهْرِ وَ مُنَّ عَلَيَّ بِالْإِجَابَةِ وَ الْقَبُولِ وَ الْعِتْقِ مِنَ النَّارِ وَ الْفَوْزِ بِالْجَنَّةِ
پس امشب مرا از محروم ترين و زيان ديده ترين درخواست كنندگان از درگاهت قرار مده و اجابت و پذيرش و آزادى از آتش جهنّم و كاميابى به بهشت را بر من ارزانى دار
وَ اجْمَعْ لِي خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي وَ عُيُوبِي وَ إِسَاءَتِي وَ ظُلْمِي وَ تَفْرِيطِي وَ إِسْرَافِي عَلَى نَفْسِي
و خير دنيا و آخرت را براى من جمع كن و گناهان و عيب ها و بدى و ستم و كوتاهى و اسرافم بر نفس خود را بيامرز
وَ احْبِسْنِي عَنْ كُلِّ ذَنْبٍ يَحْبِسُ عَنِّي الرِّزْقَ أَوْ يَحْجُبُ دُعَائِي عَنْكَ أَوْ يَرُدُّ مَسْأَلَتِي دُونَكَ أَوْ يُقَصِّرُنِي عَنْ بُلُوغِ أَمَلِي
و مرا از هر گناهى كه روزى را از من باز مى دارد، يا مانع رسيدن دعايم به تو است، يا خواسته ام را نزد تو ردّ مى كند، يا موجب كوتاهى من از رسيدن به آرزويم مى گردد،
أَوْ يَعْرِضُ كَذَا بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ عَنِّي فَقَدِ اشْتَدَّتْ بِكَ ثِقَتِي يَا سَيِّدِي وَ اشْتَدَّ لَكَ دُعَائِي وَ انْطَلَقَ بِدُعَائِكَ لِسَانِي
يا روى باكرامتت را از من برمى گرداند، بازدار؛ زيرا اى آقاى من، سخت به تو اعتماد دارم و شديدا از تو خواهانم و زبانم به دعاى تو روان است
وَ انْشَرَحَ لِمَسْأَلَتِكَ صَدْرِي لِمَا رَحِمْتَنِي وَ وَعَدْتَنِي عَلَى لِسَانِ نَبِيِّكَ الصَّادِقِ عَلَيْهِ وَ آلِهِ السَّلَامُ وَ فِي كِتَابِكَ
و سينه ام براى درخواست از تو گشاده است، چرا كه خود بر زبان پيامبر راستگو-درود بر او و خاندان او! -و در كتابت، مهربانى نموده و نويد داده اى.
فَلَا تَحْرِمْنِي يَا سَيِّدِي لِقِلَّةِ شُكْرِي وَ لَا تَضَعْنِي [تُضَيِّعْنِي] يَا سَيِّدِي لِقِلَّةِ صَبْرِي وَ أَعْطِنِي يَا سَيِّدِي لِفَقْرِي وَ فَاقَتِي
پس اى آقاى من، به واسطه سپاسگزارى اندكم مرا محروم مكن. اى آقاى من، به خاطر شكيبايى اندكم ضايعم مكن [فرومگذار]. اى آقاى من، به خاطر نادارى و نيازمندى ام به من عطا كن.
وَ ارْحَمْنِي يَا سَيِّدِي لِذُلِّي وَ ضَعْفِي وَ تَمِّمْ يَا سَيِّدِي إِحْسَانَكَ لِي وَ نِعَمَكَ عَلَيَّ
اى آقاى من، به خاطر افتادگى و ناتوانى ام بر من رحم آر. اى آقاى من، نيكى و نعمت هايت را بر من كامل گردان.
وَ أَعْطِنِي يَا سَيِّدِي الْكَثِيرَ مِنْ خَزَائِنِكَ وَ أَدْخِلْنِي يَا سَيِّدِي الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ وَ أَسْكِنِّي يَا سَيِّدِي الْأَرْضَ بِخَشْيَتِكَ
اى آقاى من، از گنجينه هايت به من بسيار عطا كن. اى آقاى من، به رحمتت مرا وارد بهشت كن. اى آقاى من، همراه با بيم از تو، مرا در زمين ساكن گردان.
وَ ادْفَعْ عَنِّي يَا سَيِّدِي بِذِمَّتِكَ وَ ارْزُقْنِي يَا سَيِّدِي وُدَّكَ وَ مَحَبَّتَكَ وَ مَوَدَّتَكَ وَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ الْمُعَافَاةَ عِنْدَ الْحِسَابِ
اى آقاى من، به ايمنى بخشى خود از من دفاع كن. اى آقاى من مهر و محبّت و دوستى ات و آسودگى به هنگام مرگ و عافيت هنگام حسابرسى را روزى ام كن
وَ ارْزُقْنِي الْغِنَاءَ وَ الْعَفْوَ وَ الْعَافِيَةَ وَ حُسْنَ الْخُلُقِ وَ أَدَاءَ الْأَمَانَةِ وَ تَقَبَّلْ صَوْمِي وَ صَلَاتِي وَ اسْتَجِبْ دُعَائِي
و نيز بى نيازى و عفو و عافيت و خوش خلقى و بازپس دادن امانت را روزى ام گردان و روزه و نمازم را قبول كن و دعايم را مستجاب گردان
وَ ارْزُقْنِي الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ مِنْ عَامِي هَذَا أَبَداً مَا أَبْقَيْتَنِي وَ صَلِّ عَلَى خَيْرِ خَلْقِكَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْأَلْ حَوَائِجَكَ
و از همين سال براى هميشه تا زمانى كه مرا زنده نگاه داشته اى، هر سال حجّ و عمره را روزى ام كن و بر بهترين آفريدگانت، محمّد و آل محمّد درود فرست. در این جا حوایج خود را بخواه
ثم تصلي ركعتين و تقول ما نقلنا من خط جدي أبي جعفر الطوسي
سپس دو ركعت ديگر(ركعت 7 و 8 ) را بخوان و بعد از آن، دعايى را كه از روى خطّ جدّم «ابو جعفر طوسى» -رحمه اللّه-
مِمَّا رَوَاهُ عَنْ مَوْلَانَا الصَّادِقِ ع
به روايت از مولايمان امام صادق -عليه السّلام-نقل مى كنيم، بخوان:
يَا ذَا الْمَنِّ لَا يُمَنُّ عَلَيْكَ يَا ذَا الطَّوْلِ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ظَهْرَ اللَّاجِينَ وَ مَأْمَنَ الْخَائِفِينَ وَ جَارَ الْمُسْتَجِيرِينَ
اى خداى منّت گذارى كه هيچ كس نمى تواند بر تو منّت بگذارد. اى خداى بخشنده اى كه معبودى جز تو نيست، تو پشتوانه پناه آورندگان و مأمن هراسناكان و پناهگاه پناه جويان هستى.
إِنْ كَانَ فِي أُمِّ الْكِتَابِ عِنْدَكَ أَنِّي شَقِيٌّ أَوْ مَحْرُومٌ أَوْ مُقَتَّرٌ عَلَيَّ رِزْقِي فَامْحُ مِنْ أُمِّ الْكِتَابِ شَقَائِي
اگر در كتاب مادر و اصلى اى كه در نزد تو است، من بدبخت يا محروم يا كم روزى هستم، بدبختى
وَ حِرْمَانِي وَ إِقْتَارَ رِزْقِي وَ اكْتُبْنِي عِنْدَكَ سَعِيداً مُوَفَّقاً لِلْخَيْرِ مُوَسَّعاً عَلَيَّ فِي رِزْقِكَ
و محروميت و كمى روزى مرا از آن پاك كن و مرا در نزد خود، نيكبخت، موفق به انجام خير و با روزى گسترده، بنويس؛
فَإِنَّكَ قُلْتَ فِي كِتَابِكَ الْمُنْزَلِ عَلَى لِسَانِ نَبِيِّكَ الْمُرْسَلِ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
زيرا خود در كتابى كه فرو فرستاده اى بر زبان پيامبر فرستاده شده خود-درودهاى خدا بر او و خاندان او-فرموده اى:
(يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ)[3] وَ قُلْتَ (وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ)[4]
«خداوند هر چه را بخواهد، مى زدايد يا ثبت مى كند و كتاب مادر نزد او است.» و نيز فرموده اى: «رحمت من هر چيز را فراگرفته است» .
وَ أَنَا شَيْءٌ فَلْتَسَعْنِي رَحْمَتُكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ صَلِّ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و من نيز چيزى هستم، پس رحمتت مرا نيز فراگيرد. اى مهربان ترين مهربانان و بر آقايمان حضرت محمّد و خاندان او درود فرست.
وَ ادْعُ بِمَا بَدَا لَكَ
سپس هر دعايى خواستى، بخوان
ثم تقول ما ذكره محمد بن أبي قرة في كتابه عقيب هاتين الركعتين
و آن گاه دعايى را كه «محمّد بن ابى قرّه» در كتاب خود در تعقيب اين دو ركعت (ركعت 7 و 8 ) ذكر كرده است، بخوان:
إِلَهِي إِلَهِي أَوْجَلَتْنِي ذُنُوبِي وَ ارْتُهِنْتُ بِعَمَلِي وَ ابْتُلِيتُ بِخَطِيئَتِي
معبودا معبودا، گناهانم مرا به بيم و لرزه درآورده اند و در گرو عملم قرار گرفته ام و به اشتباهم گرفتار شده ام،
فَيَا وَيْلِي وَ الْعَوْلُ لِي مَا خِفْتُ عَلَى نَفْسِي مِمَّا ارْتَكَبْتُ بِجَوَارِحِي
پس واى و فرياد بر من كه از گناهانى كه با اعضايم مرتكب شدم بر خود نهراسيدم!
وَ الْوَيْلُ وَ الْعَوْلُ لِي أَمْ كَيْفَ أَمِنْتُ عُقُوبَةَ رَبِّي فِي مَا اجْتَرَأْتُ بِهِ عَلَى خَالِقِي
واى و فرياد بر من كه چگونه از عذاب پروردگارم به واسطه گستاخى هاى خود بر آفريدگارم، ايمن گردم!
فَيَا وَيْلِي وَ الْعَوْلُ لِي عَصَيْتُ رَبِّي بِجَمِيعِ جَوَارِحِي
پس واى و فرياد بر من كه با تمام اعضا از پروردگارم نافرمانى كردم!
وَ يَا وَيْلِي وَ الْعَوْلُ لِي أَسْرَفْتُ عَلَى نَفْسِي وَ أَثْقَلْتُ ظَهْرِي بِجَرِيرَتِي
واى و فرياد بر من كه بر نفس خود اسراف كردم و با جنايت خود [بار گناه] پشتم را سنگين نمودم!
وَ يَا وَيْلِي بَغَّضْتُ نَفْسِي إِلَى خَالِقِي بِعَظِيمِ ذُنُوبِي
واى بر من كه به واسطه گناهان بزرگم خود را مبغوض آفريدگارم نمودم!
وَ يَا وَيْلِي صِرْتُ كَأَنِّي لَا عَقْلَ لِي بَلْ لَيْسَ لِي عَقْلٌ يَنْفَعُنِي
واى بر من كه چنان گرديدم كه گويى عقل ندارم! بلكه عقلى كه به نفعم باشد، ندارم!
وَ يَا وَيْلِي وَ الْعَوْلُ لِي أَ مَا تَفَكَّرْتُ فِيمَا اكْتَسَبْتُ وَ خِفْتُ مِمَّا عَمِلَتْ يَدِي
واى و فرياد بر من كه در آنچه به دست آوردم [اعمالى كه به جا آوردم] نينديشيدم و از آنچه بدان عمل كردم، نترسيدم!
وَ يَا وَيْلِي وَ الْعَوْلُ لِي عَمِيتُ عَنِ النَّظَرِ فِي أَمْرِي وَ عَنِ التَّفَكُّرِ فِي ظُلْمِي
واى و فرياد بر من كه از دقّت در امرم و از تفكّر در ستم خود نابينا شد!
وَ يَا وَيْلِي وَ الْعَوْلُ لِي إِنْ كَانَ عِقَابِي مَذْخُوراً لِي إِلَى آخِرَتِي
واى و فرياد بر من اگر عذابم براى آخرت اندوخته شده باشد!
وَ يَا وَيْلِي وَ يَا عَوْلِي إِنْ أُتِيَ بِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَغْلُولَةً يَدِي إِلَى عُنُقِي
واى و فرياد بر من اگر مرا در روز قيامت درحالى كه دستم به گردن بسته شده، احضار كنند!
وَ يَا وَيْلِي وَ يَا عَوْلِي إِنْ بَدَّدَتِ النَّارُ جَسَدِي وَ عَرَكَتْ مَفَاصِلِي
واى و فرياد بر من اگر آتش جهنّم بدنم را پاره پاره كند و بندهاى تنم را از هم بپاشد!
وَ يَا وَيْلِي إِنْ فَعَلَ بِي مَا أَسْتَوْجِبُهُ بِذُنُوبِي وَ يَا وَيْلِي إِنْ لَمْ يَرْحَمْنِي سَيِّدِي وَ يَعْفُ عَنِّي إِلَهِي
واى بر من اگر با من آنچه به واسطه گناهانم مستحقّم، رفتار شود، واى بر من اگر مولايم بر من رحم نكند و معبودم از من گذشت نكند،
وَ يَا وَيْلِي لَوْ عَلِمَتِ الْأَرْضُ بِذُنُوبِي لَسَاخَتْ بِي وَ يَا وَيْلِي لَوْ عَلِمَتِ الْبِحَارُ بِذُنُوبِي لَغَرَقَتْنِي
واى بر من؟ اگر زمين از گناهانم آگاه مى‌شد، قطعا مرا در خود فرومى برد! واى بر من! اگر درياها گناهانم را مى دانستند، حتما مرا غرق مى كردند!
وَ يَا وَيْلِي لَوْ عَلِمَتِ الْجِبَالُ بِذُنُوبِي لَدَهْدَهَتْنِي وَ يَا وَيْلِي مِنْ فِعْلِيَ الْقَبِيحِ وَ عَمَلِيَ الْخَبِيثِ وَ فَضَائِحِ جَرِيرَتِي
واى بر من! اگر كوه ها گناهان مرا مى دانستند، حتما مرا منهدم مى نمودند! واى بر من از كردار زشت و عمل پليد و جنايت هاى رسواكننده ام!
وَ يَا وَيْلِي لَوْ ذُكِرَتْ لِلْأَرْضِ ذُنُوبِي لَابْتَلَعَتْنِي وَ يَا وَيْلِي لَيْتَ الَّذِي كَانَ خِفْتُ نَزَلَ بِي وَ لَمْ أُسْخِطْ إِلَهِي
واى بر من اگر زمين گناهان مرا مى دانست، قطعا مرا مى بلعيد! واى بر من اى كاش آنچه از آن بيم دارم بر من فرود مى آمد ولى معبودم را به خشم در نمى آوردم.
وَ يَا وَيْلِي إِنِّي لَمُفْتَضَحٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِعَظِيمِ ذُنُوبِي وَ يَا وَيْلِي إِنِ اسْوَدَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِي الْمَوْقِفِ وَجْهِي
واى بر من قطعا به واسطه گناهان بزرگم در روز قيامت رسوا خواهم شد! واى بر من اگر در جايگاه ايستادن مردم در روز قيامت، رويم سياه گردد!
وَ يَا وَيْلِي إِنْ قُصِفَ عَلَى رُءُوسِ الْخَلَائِقِ ظَهْرِي وَ يَا وَيْلِي إِنْ قُويِسْتُ أَوْ حُوسِبْتُ أَوْ جُوزِيتُ بِعَمَلِي
واى بر من اگر در برابر ديد مردم كمرم شكسته شود! واى بر من اگر [اعمال من] سنجيده شود يا از من حساب كشيده شود يا در برابر عملم پاداش بدهند!
وَ يَا وَيْلِي وَ الْعَوْلُ لِي إِنْ لَمْ يَرْحَمْنِي رَبِّي يَا مَوْلَايَ قَدْ حَسُنَ ظَنِّي بِكَ لِمَا أَخَّرْتَ مِنْ عِقَابِي
واى و فرياد بر من اگر پروردگارم بر من رحم نكند! اى مولاى من، از آنجا كه عذاب مرا به تأخير انداخته اى، گمان نيك به تو دارم.
يَا مَوْلَايَ فَاعْفُ عَنِّي وَ اغْفِرْ لِي وَ تُبْ عَلَيَّ وَ أَصْلِحْنِي يَا مَوْلَايَ وَ تَقَبَّلْ مِنِّي صَوْمِي وَ صَلَاتِي وَ اسْتَجِبْ لِي دُعَائِي
اى مولاى من، پس از من درگذر و بر من ببخشاى و توبه ام را بپذير و مرا اصلاح كن. اى مولاى من، روزه و نمازم را بپذير و دعايم را مستجاب كن.
يَا مَوْلَايَ وَ ارْحَمْ تَضَرُّعِي وَ تَذَلُّلِي وَ تَلْوِيذِي وَ بُؤْسِي وَ مَسْكَنَتِي يَا مَوْلَايَ وَ لَا تُخَيِّبْنِي وَ لَا تَقْطَعْ رَجَائِي
اى مولاى من، بر تضرّع و خاكسارى و پناه آوردن و رنجورى و بيچارگى ام رحم آر اى مولاى من، مرا محروم و اميدم را قطع مكن
وَ لَا تَضْرِبْ بِدُعَائِي وَجْهِي وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْزُقْنِي الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ فِي عَامِي هَذَا وَ أَبَداً مَا أَبْقَيْتَنِي
و دعايم را به رويم مزن و بر محمّد و آل محمّد درود فرست و در اين سال و براى هميشه تا زمانى كه زنده ام داشته اى، حجّ و عمره را روزى ام كن.
فَإِذَا فَرَغْتَ مِنَ الدُّعَاءِ سَجَدْتَ وَ قُلْتَ فِي سُجُودِكَ مَا نَقَلْنَاهُ مِنْ خَطِّ جَدِّي أَبِي جَعْفَرٍ الطُّوسِيِّ رَحِمَهُ اللَّهُ
هنگامى كه دعاى گذشته را به پايان بردى، سجده كن و در حال سجده دعايى را كه از روى خطّ جدّم «ابو جعفر طوسى» -رحمه اللّه-نقل مى كنيم، بخوان:
اللَّهُمَّ أَغْنِنِي بِالْعِلْمِ وَ زَيِّنِّي بِالْحِلْمِ وَ كَرِّمْنِي بِالتَّقْوَى وَ جَمِّلْنِي بِالْعَافِيَةِ
خداوندا، مرا با دانش بى نياز كن، و به بردبارى زينت ده و باتقوا، كرامت بخش و با عافيت بياراى.
يَا وَلِيَّ الْعَافِيَةِ عَفْوَكَ عَفْوَكَ مِنَ النَّارِ
ای سرپرست عافيت، عفوت عفوت را از آتش جهنّم مى خواهم.
فَإِذَا رَفَعْتَ رَأْسَكَ فَقُلْ
وقتى سر از سجده برداشتى، بگو:
يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ أَسْأَلُكَ بِلَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ بِاسْمِكَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
اى خدا اى خدا اى خدا، از تو درخواست مى كنم [اى خدايى كه معبودى جز تو نيست]، به حقّ اين كه معبودى جز تو نيست، به اسمت بسم اللّه الرحمن الرحيم
يَا رَحْمَانُ يَا اللَّهُ يَا رَبِّ يَا قَرِيبُ يَا مُجِيبُ يَا بَدِيعَ السَّمَوَاتِ وَ الْأَرْضِ
اى رحمت گستر، اى خدا اى پروردگار، اى نزديك اى اجابت كننده اى پديدآورنده‌ى آسمان ها و زمين،
يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ تُحِبُّ
اى صاحب بزرگى و بزرگوارى، اى بسيار مهربان اى بسيار بخشنده اى زنده و اى پاينده، به هر اسمى كه دوست دارى به آن خوانده شوى
أَنْ تُدْعَى بِهِ وَ بِكُلِّ دَعْوَةٍ دَعَاكَ بِهَا أَحَدٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ
و به هر دعايى كه نسل هاى پيشين و متأخّر تو را بدان خوانده اند و دعايشان را مستجاب نموده اى،
أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَصْرِفَ قَلْبِي إِلَى خَشْيَتِكَ وَ رَهْبَتِكَ
از تو مى خواهم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و قلبم را به سوى بيم و هراس از خود منصرف گردانى
وَ أَنْ تَجْعَلَنِي مِنَ الْمُخْلَصِينَ وَ تُقَوِّيَ أَرْكَانِي كُلَّهَا لِعِبَادَتِكَ وَ تَشْرَحَ صَدْرِي لِلْخَيْرِ
و مرا از مخلصان قرار دهى و تمامى اعضاى بدنم را براى انجام عبادتت نيرو بخشى و دلم را براى پذيرش خير
وَ التُّقَى وَ تُطْلِقَ لِسَانِي لِتِلَاوَةِ كِتَابِكَ يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و تقوا و زبانم را براى تلاوت كتابت بگشايى اى سرپرست مؤمنان، و بر محمّد و آل محمّد درود فرست.
وَ ادْعُ بِمَا أَحْبَبْتَ ثُمَّ صَلِّ الْعِشَاءَ الْآخِرَةَ وَ مَا يَتَعَقَّبُهَا
آن گاه هر دعايى را دوست داشتى بكن، سپس نماز عشا و تعقيبات آن را به جا آور.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
