دعای اللهم الیک غدوت بحاجتی (اقبال الاعمال)
۱۸ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب السادس فيما نذكره من وظائف الليلة الثانية من شهر رمضان و يومها و فيه فصول، فصل فيما نذكره من الأدعية لكل يوم غير متكررة
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب ششم: اعمال شب و روز دوم ماه رمضان و فصل های این باب؛ فصل سیزدهم دعاهای مخصوص روز دوم ماه رمضان (دعای اول):
فَمِنْ ذَلِكَ دُعَاءُ الْيَوْمِ الثَّانِي مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ
دعاى مخصوص روز دوم از ماه رمضان
اللَّهُمَّ إِلَيْكَ غَدَوْتُ بِحَاجَتِي وَ بِكَ أَنْزَلْتُ الْيَوْمَ فَقْرِي وَ مَسْكَنَتِي
خدايا، امروز سر صبح حاجت خود را فقط به درگاه تو آوردهام و نيازمندى و بيچارگىام را به تو فرود آوردهام،
فَإِنِّي لِمَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ أَرْجَى مِنِّي لِعَمَلِي وَ مَغْفِرَتُكَ وَ رَحْمَتُكَ أَوْسَعُ لِي مِنْ ذُنُوبِي كُلِّهَا
زيرا اميد من به آمرزش و رحمت تو بيشتر از اميدم به عمل خود است و بخشايش تو گستردهتر از همهى گناهان من است.
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَوَلَّ قَضَاءَ كُلِّ حَاجَةٍ لِي بِقُدْرَتِكَ عَلَيْهَا وَ تَيْسِيرِهَا عَلَيْكَ وَ فَقْرِي إِلَيْكَ
خدايا، پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و برآوردن همهى خواستههاى مرا عهدهدار شو، به قدرتى كه بر برآوردن آنها دارى و برآوردن آنها بر تو آسان است و به نيازى كه من به تو دارم؛
فَإِنِّي لَمْ أُصِبْ خَيْراً قَطُّ إِلَّا مِنْكَ وَ لَمْ يَصْرِفْ عَنِّي سُوءً قَطُّ أَحَدٌ غَيْرُكَ
زيرا من به هيچ خيرى دست نيافتهام جز اينكه از تو است و هيچكس جز تو بدى را از من بازنداشته است
وَ لَا أَرْجُو لِأَمْرِ آخِرَتِي وَ دُنْيَايَ سِوَاكَ يَوْمَ يُفْرِدُنِي النَّاسُ فِي حُفْرَتِي وَ أَقْضِي إِلَيْكَ يَا كَرِيمُ
و براى امر آخرت و دنيايم به جز تو اميد ندارم، آن روز كه مردم مرا در چالهى [گور]خود تنها گذاشته و بهسوى تو آورده مىشوم اى كريم!
اللَّهُمَّ مَنْ تَهَيَّأَ وَ تَعَبَّأَ وَ أَعَدَّ وَ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةٍ إِلَى مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ طَلَبَ نَائِلِهِ وَ جَائِزَتِهِ
خدايا، هركس خود را آماده و مهيا و فراهم و مستعد وارد شدن بر آفريدهاى كند، به اميد اينكه به عطاى او دست يابد و بخشش و جايزهاش را بطلبد،
فَإِلَيْكَ يَا رَبِّ تَهْيِئَتِي وَ تَعْبِيَتِي وَ اسْتِعْدَادِي رَجَاءَ رِفْدِكَ وَ طَلَبَ نَائِلِكَ وَ جَائِزَتِكَ فَلَا تُخَيِّبْ دُعَائِي
پس اى پروردگار من، من خود را تنها به اميد دست يافتن به پاداش و براى درخواست بخشش و جايزهى تو، خود را آماده و مهيا و مستعد نمودهام؛ پس دعايم را نوميد مكن،
يَا مَنْ لَا يَخِيبُ عَلَيْهِ السَّائِلُ وَ لَا يَنْقُصُهُ نَائِلٌ فَإِنِّي لَمْ آتِكَ ثِقَةً بِعَمَلٍ صَالِحٍ عَمِلْتُهُ
اى كسى كه هيچ درخواستكنندهاى از تو محروم نگرديده و بخشش تو از چيزى نمىكاهد. من نه با اعتماد به عمل شايستهاى كه انجام داده باشم به درگاه تو آمدهام
وَ لَا لِوَفَادَةٍ إِلَى مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ أَتَيْتُكَ مُقِرّاً بِالْإِسَاءَةِ عَلَى نَفْسِي وَ الظُّلْمِ لَهَا مُعْتَرِفاً
و نه براى وارد شدن به آفريدهاى كه بدان اميد بسته باشم، بلكه با اقرار به عمل بد و ستم به خويشتن و اعتراف به اينكه دليل و عذرى ندارم به درگاهت آمدهام، به درگاهت آمدهام
بِأَنْ لَا حُجَّةَ لِي وَ لَا عُذْرَ أَتَيْتُكَ أَرْجُو عَظِيمَ عَفْوِكَ الَّذِي عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخَاطِئِينَ [عَلَوْتَ بِهِ عَلَى الْخَاطِئِينَ] [الْخَطَّاءِينَ]
درحالىكه به آن گذشت بزرگ تو كه با آن از خطاكاران گذشتى اميد بستهام كه به مدت طولانى
فَلَمْ يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلَى عَظِيمِ الْجُرْمِ أَنْ عُدْتَ عَلَيْهِمْ بِالرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ
چسبيدن آنان بر گناه بزرگ مانع از آن نشد كه رحمت [و آمرزش]خود را به آنان ارزانى دارى.
فَيَا مَنْ رَحْمَتُهُ وَاسِعَةٌ وَ عَفْوُهُ عَظِيمٌ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا رَبِّ لَيْسَ يَرُدُّ غَضَبَكَ إِلَّا رَحْمَتُكَ وَ حِلْمُكَ
پس اى خدايى كه رحمتت گسترده و گذشتت بزرگ است، اى بزرگ اى بزرگ [اى بزرگ] اى پروردگار من، خشم تو را جز بردبارىات دفع نمىكند
وَ لَا يُنْجِي [يُنْجِينِي وَ يُنْجِينِي] مِنْ سَخَطِكَ [سخطك] إِلَّا التَّضَرُّعُ إِلَيْكَ
و از خشم تو جز تضرّع و التماس به درگاهت نجات نمىبخشد
فَهَبْ لِي يَا إِلَهِي فَرَجاً بِالْقُدْرَةِ الَّتِي تُحْيِي بِهَا مَيْتَ الْبِلَادِ وَ لَا تُهْلِكْنِي غَمّاً حَتَّى تَسْتَجِيبَ لِي دُعَائِي
پس اى معبود من، به قدرتى كه با آن مردگان سرزمينها را زنده مىگردانى، گشايش به من ارزانى دار و با دلگيرى و اندوه نابودم مكن تا اينكه دعايم را مستجاب كنى
وَ تُعَرِّفَنِي [تعترفني] الْإِجَابَةَ وَ أَذِقْنِي طَعْمَ الْعَافِيَةِ إِلَى مُنْتَهَى أَجَلِي وَ لَا تُشْمِتْ بِي عَدُوِّي
و اجابت آن را به من بفهمانى و مزهى عافيت را تا منتهاى سرآمد عمرم به من بچشان و مرا دشمنشاد مكن
وَ لَا تُسَلِّطْهُ عَلَيَّ وَ لَا تُمَكِّنْهُ مِنْ عُنُقِي إِلَهِي إِنْ وَضَعْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَرْفَعُنِي
و دشمنم را بر من مسلط مگردان و امكان كشتن مرا به او مده. معبودا، اگر تو خوارم كنى چه كسى مىتواند بلندم كند
وَ إِنْ رَفَعْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَضَعُنِي وَ إِنْ أَهْلَكْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَعْرِضُ لَكَ فِي عَبْدِكَ
؟ ! و اگر تو بالايم ببرى چه كسى مىتواند خوارم كند؟ ! و اگر تو نابودم كنى چه كسى مىتواند دربارهى بندهات به تو اعتراض نموده
أَوْ يَسْأَلُكَ عَنْ أَمْرِهِ وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّهُ لَيْسَ فِي حُكْمِكَ ظُلْمٌ وَ لَا فِي نَقِمَتِكَ عَجَلَةٌ
يا در رابطه با او از تو پرسوجو كند؟ ! قطعا مىدانم كه در فرمان تو ستم و در كيفرت، شتاب راه ندارد،
وَ إِنَّمَا يَعْجَلُ مَنْ يَخَافُ الْفَوْتَ وَ إِنَّمَا يَحْتَاجُ إِلَى الظُّلْمِ الضَّعِيفُ وَ قَدْ تَعَالَيْتَ عَنْ ذَلِكَ عُلُوّاً كَبِيراً
زيرا آنكه از دست شدن چيزى بيم دارد، شتاب مىكند و فقط شخص ناتوان نياز به ستم پيدا مىكند و تو از اينها منزّه و بسيار بلندپايهاى.
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ انْصُرْنِي وَ اهْدِنِي وَ ارْحَمْنِي وَ آثِرْنِي وَ ارْزُقْنِي وَ أَعِنِّي
پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و مرا يارى و هدايت كن و رحمتت را شامل حالم كن و [بر ديگران]مقدم نما و روزىام عطا كن و يارىام كن
وَ اغْفِرْ لِي وَ تُبْ عَلَيَّ وَ اعْصِمْنِي وَ اسْتَجِبْ لِي فِي جَمِيعِ مَا سَأَلْتُكَ وَ أَرِدْهُ لِي وَ قَدِّرْهُ لِي
و بيامرز و توبهام را بپذير و نگاهم بدار و تمام خواستههايم را مستجاب نما و آنها را براى من اراده و مقدّر كن
وَ يَسِّرْهُ وَ امْضِهْ وَ بَارِكْ لِي فِيهِ وَ تَفَضَّلْ عَلَيَّ بِهِ وَ أَسْعِدْنِي بِمَا تُعْطِينِي مِنْهُ
و آسان ساز و امضا كن و خجسته بگردان و به من ارزانى دار و به آنچه عطايم كردهاى، نيكبخت گردان
وَ زِدْنِي مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ سَعَةً مِنْ نِعَمِكَ الدَّائِمَةِ وَ أَوْصِلْ لِي ذَلِكَ كُلَّهُ بِخَيْرِ الْآخِرَةِ وَ نَعِيمِهَا يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و از [روزى] افزون و گستردهى خود نعمتهاى پيوسته را بهطور وسيع، بر آن بيفزاى و همهى اينها را به خير و نعمت بزرگ آخرت بپيوند، اى مهربانترين مهربانان.