دعای روز چهاردهم رمضان از مجموعه امام سجاد (ع)
۲۴ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثامن عشر فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الرابعة عشر منه و يومها و فيها عدة روايات، فصل فيما نذكره مما يختص باليوم الرابع عشر من دعاء غير متكرر، دعاء آخر في اليوم الرابع عشر من مجموعة مولانا زين العابدين ص
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز چهاردهم ماه و روایاتی که در این شب و روز آمده، که در آن چند روایت، فصل اول دعاهای مخصوص روز چهاردهم رمضان (دعای سوم) دعاى دیگر روز چهارشنبه از مجموعه مولى امام زين العابدين-صلوات اللّه عليه:
إِلَهِي وَ سَيِّدِي بِكَ عَرَفْتُكَ وَ بِكَ اهْتَدَيْتُ إِلَى سَبِيلِكَ وَ أَنْتَ دَلِيلٌ عَلَى مَعْرِفَتِكَ
اى معبود و آقاى من، تو را به تو شناختم و بهوسيلهى تو به راهت رهنمون گرديدم و تويى راهنماى من بر شناختت
وَ لَوْ لَا أَنْتَ مَا عَرَفْتُ تَوْحِيدَكَ وَ لَا عَرَفْتُ وَ لَا اهْتَدَيْتُ إِلَى عِبَادَتِكَ
و اگر تو نبودى، هرگز به يگانگىات راه پيدا نمىكردم و تو را نمىشناختم و به پرستش تو هدايت نمىشدم.
فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا هَدَيْتَ وَ عَلَّمْتَ وَ بَصَّرْتَ وَ فَهَّمْتَ وَ أَوْضَحْتَ مِنَ الصِّرَاطِ الْمُسْتَقِيمِ
پس ستايش خدا را در برابر اينكه مرا هدايت نمود و آموخت و بينا كرد و فهماند و راه راست را روشن كرد.
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَدْعُوهُ فِيُجِيبُنِي وَ إِنْ كُنْتُ بَطِيئاً حِينَ يَدْعُونِي
ستايش خدا را كه به درگاه او دعا مىكنم و دعايم را مستجاب مىكند، اگرچه هنگامى كه او مرا مىخواند، سستم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَسْأَلُهُ فَيُعْطِينِي وَ إِنْ كُنْتُ بَخِيلًا حِينَ يَسْتَقْرِضُنِي
و ستايش خدا را كه از او درخواست مىكنم و عطايم مىكند، اگرچه وقتى او از من قرض مىطلبد، بخيل و تنگچشمم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أُنَاجِيهِ لِحَاجَتِي إِذَا شِئْتُ وَ أَخْلُو بِهِ حَيْثُ شِئْتُ بِسِرِّي فَيَقْضِي حَاجَتِي
و ستايش خدا را كه هرگاه او را بخوانم، براى برآوردن حاجتم با او مناجات مىكنم و هرگاه بخواهم راز خود را با او در ميان مىگذارم و او حاجتم را برمىآورد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَا أَرْجُو غَيْرَهُ وَ لَوْ رَجَوْتُ غَيْرَهُ لَأَخْلَفَ رَجَائِي
و ستايش خدا را كه به غير او اميد ندارم و اگر به غير او اميد بسته بودم، اميدم را نااميد مىكرد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَكَلَنِي إِلَيْهِ فَأَكْرَمَنِي وَ لَمْ يَكِلْنِي إِلَى النَّاسِ فَيُهِينُونِي
و ستايش خدا را كه مرا به خود واگذار نمود و گرامى داشت و به مردم واگذار نكرد تا به من اهانت و مرا خوار كنند
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي تَحَبَّبَ إِلَيَّ وَ هُوَ غَنِيٌّ عَنِّي
و ستايش خدا را كه باوجود بىنيازى از من، با من اظهار دوستى كرد.
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي تَحَلَّمَ عَنِّي حَتَّى كَأَنِّي لَا ذَنْبَ لِي فَرَبِّي أَحْمَدُ وَ هُوَ أَحَقُّ بِحَمْدِي
ستايش خدا را كه چنان بردبارى كرد و مرا عفو نمود كه گويى گناهى نكردهام. بنابراين، پروردگار من ستودهترين و زيبندهترين كس به ستايش است.
يَا ذَا الْمَنِّ وَ لَا يُمَنُّ عَلَيْكَ يَا ذَا الطَّوْلِ يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ
اى خداى بخشنده اى كه هيچكس نمىتواند بر تو منّت بگذارد، اى بخشنده اى بزرگوار و گرامى،
لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ظَهْرُ اللَّاجِينَ وَ جَارُ الْمُسْتَجِيرِينَ وَ أَمَانُ الْخَائِفِينَ
معبودى جز تو وجود ندارد و تويى پشتوانهى پناهندگان و همسايهى پناهجويان و ايمنىبخش بيمناكان،
إِلَيْكَ فَرَرْتُ بِنَفْسِي يَا مَلْجَأَ الْخَائِفِينَ وَ لَا أَجِدُ شَافِعاً إِلَيْكَ
به درگاه تو گريختهام اى پناهگاه هراسناكان و به درگاه تو شفاعتكنندهاى
إِلَّا مَعْرِفَتِي بِأَنَّكَ أَفْضَلُ مَنْ قَصَدَ إِلَيْهِ الْمُقَصِّرُونَ وَ أَمَلُ [آمَلُ] مَنْ لَجَأَ إِلَيْهِ الْخَائِفُونَ
جز شناخت من به اينكه تو برترين كسى هستى كه كوتاهىكنندگان آهنگ تو را كردهاند و آرزومندترين كسى هستى كه بيمناكان به درگاه تو پناه آوردهاند، ندارم.
أَسْأَلُكَ بِأَنَّ لَكَ الطَّوْلَ وَ الْقُدْرَةَ وَ الْحَوْلَ وَ أَنْ تَحُطَّ عَنِّي وِزْرِي وَ تَعْصِمَنِي
به اينكه بخشش و قدرت و بازدارندگى از آن تو است، از تو خواهانم كه بار گناه مرا از دوشم بردارى و مرا نگاه دارى
وَ تَجْعَلَنِي مِنَ الَّذِينَ انْتَجَبْتَهُمْ لِطَاعَتِكَ وَ أَدْخَلْتَهُمْ بِالتَّقْوَى فِي سَعَةِ رَحْمَتِكَ وَ رِضْوَانِكَ
و از كسانى بگردانى كه براى طاعتت برگزيدهاى و به واسطهى پرهيزكارى در رحمت گسترده و خشنودىات وارد كردهاى،
يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّم
اى مهربانترين مهربانان. درود و سلام خداوند بر حضرت محمّد و خاندان او.