دعای اللهم سبحانک لا اله الا انت تعبد بتوفیقک
۲۵ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب العشرون فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة السادسة عشر و يومها و فيها ما نختاره من عدة روايات
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیستم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز شانزدهم ماه از تعدادی روایات دعاهای شب شانزدهم (دعای اول):
مِنْهَا مَا وَجَدْنَاهُ فِي كُتُبِ أَصْحَابِنَا الْعَتِيقَةِ فَهُوَ دُعَاءُ اللَّيْلَةِ السَّادِسَةَ عَشَرَ
دعاى شب شانزدهم براساس كتابهاى كهن راويان اماميّه-رحمهم اللّه-:
اللَّهُمَّ سُبْحَانَكَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ تُعْبَدُ بِتَوْفِيقِكَ وَ تُجْحَدُ بِخِذْلَانِكَ أَرَيْتَ عِبَرَكَ وَ ظَهَرَتْ غِيَرُكَ
خداوندا، منزّهى تو و معبودى جز تو وجود ندارد، به توفيق خود پرستيده مىشوى و به واسطهى يارى نكردن مورد انكار قرار مىگيرى، عبرتها را نشان دادهاى
وَ بَقِيَتْ آثَارُ الْمَاضِينَ عِظَةً لِلْبَاقِينَ وَ الشَّهَوَاتُ غَالِبَةٌ وَ اللَّذَّاتُ مُجَاذِبَةٌ
و دگرگونىهاى تو [در طول زمان]آشكار گرديده است و آثار گذشتگان براى پند باقيماندگان، باقى مانده است و خواهشهاى نفس چيره است و لذّتها انسان را بهسوى خود مىكشند
نَعْتَرِضُ أَمْرَكَ وَ نَهْيَكَ بِسُوءِ الِاخْتِيَارِ وَ الْعَمَى عَنِ الِاسْتِبْصَارِ وَ نَمِيلُ عَنِ الرَّشَادِ وَ نُنَافِرُ طُرُقَ السَّدَادِ
و ما با امر و نهى تو با اختيار زشت و روى گردانيدن از روشندلى و بصيرت برخورد نموده و از راه راست منحرف گرديده و از راههاى درست دورى مىجوييم.
فَلَوْ [فَإِنْ] عَجَّلْتَ لا انتقمت [لَانْتَقَمْتَ] وَ مَا ظَلَمْتَ وَ لَكِنَّكَ تُمْهِلُ عَوْداً عَلَى يَدِكَ [بَدْئِكَ] بِالْإِحْسَانِ
بنابراين، اگر شتاب مىكردى، از ما انتقام مىگرفتى و در اين حال ستمى از تو سرنزده بود، ليكن نيكوكارىات را ادامه داده و مهلت مىدهى
وَ تُنْظِرُ تَعَمُّداً لِلرَّأْفَةِ وَ الِامْتِنَانِ فَكَمْ مِمَّنْ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ وَ مَكَّنْتَهُ أَنْ يَتُوبَ كُفْرَ الْحُوبِ
و براى تكميل مهرورزى و بخشش خود، درنگ مىكنى. از اينرو، چهبسا كسانى كه نعمت خود را به آنان ارزانى داشتى و امكان دادى كه از كفر گناه بزرگ توبه كنند
وَ أَرْشَدْتَهُ الطَّرِيقَ بَعْدَ أَنْ تَوَغَّلَ فِي الْمَضِيقِ فَكَانَ ضَالًّا لَوْ لَا هِدَايَتُكَ وَ كَانَ طَائِحاً حَتَّى تَخَلَّصَتْهُ دَلَائِلُكَ
و بعد از فرورفتن در تنگنا به راه [راست]هدايت نمودى، بهگونهاى كه اگر هدايت تو نبود، گمراه و نابود [سرگشته]بودند، تا اينكه براهين تو آنان را رهايى بخشيد
وَ كَمْ مِمَّنْ وَسَّعْتَ لَهُ فَطَغَى وَ رَاخَيْتَ لَهُ فَاسْتَشْرَى فَأَخَذْتَهُ أَخْذَةَ الِانْتِقَامِ وَ جَذَذْتَهُ جُذَاذَ الصِّرَامِ
و چهبسا كسانى كه [نعمتت را]بر آنان گستردى و طغيان ورزيدند و كوتاه آمدى و لجوج و گستاخ شدند و سرانجام با انتقام خود آنان را گرفتى و بركندى.
اللَّهُمَّ فَاجْعَلْنِي فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ مِمَّنْ رَضِيتَ عَمَلَهُ وَ غَفَرْتُ زَلَلَهُ وَ رَحِمْتَ غَفْلَتَهُ وَ أَخَذْتَ إِلَى طَاعَتِكَ نَاصِيَتَهُ
خداوندا، پس در اين شب مرا از كسانى قرار ده كه عملشان را پسنديده و لغزشهايش را آمرزيده و بر غفلتشان رحم آورده و [موى]پيشانى [و زمام امور]شان را گرفته و بهسوى طاعتت كشاندهاى
وَ جَعَلْتَ إِلَى جَنَّتِكَ أَوْبَتَهُ وَ إِلَى جِوَارِكَ رَجْعَتَهُ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِين
و بازگشتشان را به بهشتت و جوار خود قرار دادهاى. درود و سلام خداوند بر حضرت محمّد و خاندان او، اى مهربانترين مهربانان.