دعای لا اله الا الله وحده لا شریک له فی ملکه و لا منازع له
۰۷ فروردین ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثاني و العشرون فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الثامنة عشر منه و يومها و فيها عدة روايات منها رواية من كتب أصحابنا العتيقة و هي في الليلة الثامنة عشر
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و دوم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز هجدهم ماه (دعای اول) براساس كتابهاى كهن راويان اماميّه-رحمهم اللّه-:
لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ فِي مُلْكِهِ وَ لَا مُنَازِعَ لَهُ فِي قُدْرَتِهِ أَحْصَى كُلَّ شَيْءٍ عَدَداً
معبودى جز خدا وجود ندارد، يگانه است و شريكى در سلطنت و ستيزهجويى در قدرتش نيست و هر چيز را به شماره درآورده
وَ خَلَقَهُ وَ جَعَلَ لَهُ أَمَداً [حَدّاً] فَكُلُّ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى (هالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ لَهُ الْحُكْمُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ)[1]
و آفريده و وقت مشخصى براى آن قرار داده است. از اينرو، تمام موجودات اعمّ از موجوداتى كه ديده مىشوند و يا ديده نمىشوند، جز روى [اسما و صفات، يا ذات]او نابود است و همه بهسوى او بازگردانده مىشوند
وَ سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي قَهَرَ كُلَّ شَيْءٍ بِجَبَرُوتِهِ وَ اسْتَوْلَى عَلَيْهِ بِقُدْرَتِهِ وَ مَلَكَهُ بِعِزَّتِهِ
و پاكا خدايى كه با سركشى برتر خود همهى اشيا را مغلوب خود قرار داده و به قدرت خويش بر آنها مستولى شده و به سربلندىاش در اختيار خود درآورده است.
سُبْحَانَ خَالِقِي وَ لَمْ أَكُ شَيْئاً الَّذِي كَفَلَنِي بِرَحْمَتِهِ وَ غَذَّانِي بِنِعْمَتِهِ وَ فَسَحَ لِي فِي عَطِيَّتِهِ
پاكا خدايى كه مرا آفريد درحالىكه هيچ چيز نبودم و به رحمت خويش سرپرستى مرا عهدهدار شد و به نعمت خود تغذيهام نمود و عطاهاى خود را بر من گستراند
وَ مَنَّ عَلَيَّ بِهِدَايَتِهِ بِمَا أَلْهَمَنِي مِنْ وَحْدَانِيَّتِهِ وَ التَّصْدِيقِ بِأَنْبِيَائِهِ وَ حَامِلِي رِسَالَتِهِ وَ بِكُتُبِهِ الْمُنْزَلَةِ عَلَى بَرِيَّتِهِ الْمُوجِبَةِ لِحُجَّتِهِ
و با الهام اعتقاد به يگانگى خود و تصديق پيامبران و حاملان پيامش و نيز تصديق كتابهايى كه بر آفريدگانش فروفرستاده و وسيلهى اتمام حجت بر آنها است، هدايت خود را بر من ارزانى داشت،
الَّذِي لَمْ يَخْذُلْنِي بِجُحُودٍ وَ لَمْ يُسَلِّمْنِي إِلَى عَنُودٍ
خدايى كه به واسطهى انكار مرا خوار نگردانيد و به ستيزهجويان نسپرد
وَ جَعَلَ مِنْ أَكَارِمِ أَنْبِيَائِهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمْ أَرُومَتِي وَ مِنْ أَفَاضِلِهِمْ نَبْعَتِي وَ لِخَاتَمِهِمْ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَوْنَتِي
و از نژاد و ريشهى بزرگوارترين و برترين پيامبران-درود خدا بر آنان-قرار داد و با خاتم پيامبران يارىام نمود.
اللَّهُمَّ لَا تُذَلِّلْ مِنِّي مَا أَعْزَزْتَ وَ لَا تَضَعْنِي بَعْدَ أَنْ رَفَعْتَ وَ لَا تَخْذُلْنِي بَعْدَ أَنْ نَصَرْتَ
خدايا، آنچه از من سرافراز نمودهاى خوار مگردان و بعد از آنكه بالايم بردى، پايين مياور و بعد از آنكه يارىام كردى، از يارىام دست مكش
وَ اطْوِ فِي مَطَاوِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ ذُنُوبِي مَغْفُورَةً وَ أَدْعِيَتِي مَسْمُوعَةً وَ قُرُبَاتِي مَقْبُولَةً
و در ضمن اين شب گناهانم را آمرزيده و دعاهايم را شنوده و اعمالى را كه براى تقرّب به درگاهت به جا آوردهام، بپذير.
فَ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِيما
به راستى كه تو بر هر چيز توانايى. درود و سلام شايستهى خداوند بر پيامبر خدا، حضرت محمّد و خاندان او.