دعای اللهم اني امسيت لك عبدا... (اقبال الاعمال)
۰۹ فروردین ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثالث و العشرون فيما نذكره من زيادات و دعوات و صلوات في الليلة التاسعة عشر منه و يومها، دعاء آخر في ليلة تسع عشرة منه
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و سوم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز نوزدهم ماه، دعاهای مخصوص شب نوزدهم رمضان، (دعای چهارم):
اللَّهُمَّ إِنِّي أَمْسَيْتُ لَكَ عَبْداً دَاخِراً (لا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعاً وَ لا ضَرًّا)[1] وَ لَا أَصْرِفُ عَنْهَا سُوءاً
خداوندا، شب كردم درحالىكه بندهى خوار توام و اختيار زيان و سود خود را ندارم و نمىتوانم بدى را از خود دفع كنم.
أَشْهَدُ بِذَلِكَ عَلَى نَفْسِي وَ أَعْتَرِفُ لَكَ بِضَعْفِ قُوَّتِي وَ قِلَّةِ حِيلَتِي
به اين مطلب عليه خود گواهى مىدهم و به ضعف نيرو و بيچارگى خود اعتراف مىكنم.
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْجِزْ لِي مَا وَعَدْتَنِي وَ جَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ مِنَ الْمَغْفِرَةِ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ
پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و به وعدهى آمرزش كه در اين شب به من و همهى مردان و زنان دادهاى، وفا كن
وَ أَتْمِمْ عَلَيَّ مَا آتَيْتَنِي فَإِنِّي عَبْدُكَ الْمِسْكِينُ الْمُسْتَكِينُ الضَّعِيفُ الْفَقِيرُ الْمَهِينُ
و آنچه را كه به من دادهاى كامل كن، زيرا من بندهى بيچاره و زار و درمانده و نيازمند و خوار توام.
اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْنِي نَاسِياً لِذِكْرِكَ فِيمَا أَوْلَيْتَنِي وَ لَا غَافِلًا لِإِحْسَانِكَ فِيمَا أَعْطَيْتَنِي وَ لَا آيِساً مِنْ إِجَابَتِكَ
خدايا، در آنچه به من نيكى كردهاى مرا به فراموشى يادت و در آنچه عطا كردهاى به غفلت از نيكى و نوميدى از اجابتت دچار مكن
وَ إِنْ أَبْطَأَتْ عَنِّي فِي سَرَّاءَ كُنْتُ أَوْ ضَرَّاءَ أَوْ شِدَّةٍ أَوْ رَخَاءٍ
اگرچه اجابتت به تأخير بيفتد. خواه حالم خوش باشد يا رنجور، در سختى باشم يا فراخى،
أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ بَلَاءٍ أَوْ بُؤْسٍ أَوْ نَعْمَاءَ (إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعاء)[2]
در عافيت باشم يا گرفتار، نيازمند باشم يا در نعمت، به راستى كه تو دعا را مىشنوى.