نماز مستحبی دوازده رکعتی در روز مبعث (اقبال الاعمال)
۲۹ فروردین ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الثانی؛ الباب الثامن فيما نذكره مما يختص بشهر رجب و بركاته و ما نختاره من عباداته و خيراته و فيه فصول، فصل فيما نذكره من غسل و صلاة و عمل في اليوم السابع و العشرين من رجب
جلد دوم؛ باب هشتم: اعمال مخصوص ماه رجب و برکات و خیرات آن، فصل نود و ششم، اعمال روز بيست و هفتم ماه رجب (غسل و نماز و ...) سوم: نماز مخصوص این روز (اولین نماز):
و أما الصلوات فيه فذكر شيخنا المفيد في الرسالة العزية صلاة يوم المبعث و قال إنها تصلى صلاة [صدر] النهار و قال الشيخ سلمان بن الحسن في كتاب البداية عند ذكر صلاة يوم المبعث إنها تصلى قبل الزوال فأحببت أن يكون عند العامل بذلك معرفة بهذه الحال و سيأتي في رواية ابن يعقوب الكليني أنه يصليها أي وقت شاء [يعني] من يوم المبعث و نحن نذكر منها عدة روايات و إن اتفقت في عدد الركعات فإنها تختلف في بعض المرادات فمن ذلك
در رابطه با نماز اين روز بايد توجه كرد كه شيخ «مفيد» در كتاب «الرسالة العزّيّه» آورده است: «نماز روز مبعث در اوايل روز خوانده مى‌شود.»؛ ولى شيخ «سلمان بن حسن» در كتاب «البدايه» پيش از ذكر نماز روز مبعث آورده است: «اين نماز پيش از ظهر خوانده مى‌شود.» ما اين مطلب را در اينجا يادآور شديم تا هركس كه مى‌خواهد اين نماز را بخواند، از وقت انجام آن اطلاع داشته باشد. گذشته از اين دو، در روايت «ابن يعقوب كلينى» خواهد آمد كه: «انسان اين نماز را در هروقت-يعنى از روز مبعث-كه خواست، مى‌تواند بخواند.» اكنون نماز روز مبعث را از طريق چندين روايت ذكر مى‌كنيم؛ زيرا اين روايات اگرچه در تعداد ركعات متفق هستند، ولى در برخى موارد با هم اختلاف دارند، كه يادآور مى‌شويم:
ما رواه محمد بن علي الطرازي رحمه الله في كتابه فقال
«محمد بن على طرازى» -رحمه اللّه-در كتاب خويش آورده است:
صلاة يوم سبعة و عشرين من رجب و هو اليوم الذي بعث فيه سيدنا رسول الله ص
نماز روز بيست و هفتم رجب، يعنى همان روزى كه سرورمان رسول خدا-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم- در آن به پيامبرى مبعوث شد
أَبُو الْعَبَّاسِ أَحْمَدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ نُوحٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنِي أَبُو أَحْمَدَ الْمُحَسِّنُ بْنُ عَبْدِ الْحَكَمِ الشَّجَرِيُّ وَ كَتَبْتُهُ مِنْ أَصْلِ كِتَابِهِ قَالَ [في نسخته] نَسَخْتُ مِنْ كِتَابِ أَبِي نَصْرٍ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ الْهَيْثَمِ وَ ذَكَرَ أَنَّهُ خَرَجَ مِنْ جِهَةِ أَبِي الْقَاسِمِ الْحُسَيْنِ بْنِ رُوحٍ قَدَّسَ اللَّهُ رُوحَهُ
به‌گونه‌اى كه از سوى «ابو القاسم حسين بن روح» -قدس اللّه روحه-صادر شده، به اين صورت است:
أَنَّ الصَّلَاةَ يَوْمَ سَبْعَةٍ وَ عِشْرِينَ مِنْ رَجَبٍ اثْنَتَا عَشْرَةَ رَكْعَةً يَقْرَأُ فِي كُلِّ رَكْعَةٍ فَاتِحَةَ الْكِتَابِ[1] وَ مَا تَيَسَّرَ مِنَ السُّوَرِ وَ يَجْلِسُ [وَ يُسَلِّمُ] وَ يَقُولُ بَيْنَ كُلِّ رَكْعَتَيْنِ
اين نماز دوازده ركعت است، كه انسان در هر ركعت «فاتحة الكتاب» و هريك از سوره‌ها كه ميسّر شد مى‌خواند و بعد از اين‌كه سلام گفت و نشست، بعد از هر دو ركعت مى‌گويد:
لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ
معبودى جز خدا نيست و خداوند بزرگ‌تر است و ستايش از آن او و پاك و منزه است و هيچ دگرگونى و نيرويى جز به وسيله‌ى خداوند بلندپايه و بزرگ تحقق نمى‌يابد.
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً)[2]
ستايش خدايى را كه هيچ‌كس را به همسرى و فرزندى برنگرفت و هيچ شريكى در فرمانروايى ندارد و از روى خوارى، هيچ‌كس را به سرپرستى [امرى]نپذيرفته است و خدا را چنان‌كه بايد به بزرگى ياد كن.
يَا عُدَّتِي فِي مُدَّتِي وَ يَا صَاحِبِي فِي شِدَّتِي وَ يَا وَلِيِّي فِي نِعْمَتِي يَا غِيَاثِي فِي رَغْبَتِي
اى اندوخته‌ى من در طول عمرم، اى همدم من در حال سختى، اى سرپرست نعمت من، اى فريادرس من در خواسته‌ام،
يَا مُجِيبِي فِي حَاجَتِي يَا حَافِظِي فِي غَيْبَتِي يَا كَالِئِي فِي وَحْدَتِي يَا أُنْسِي فِي وَحْشَتِي
اى برآورنده‌ى نيازم، اى نگاه‌دار من در حال غيبتم [از وطن]، اى كسى كه در حال تنهايى از من نگاه‌دارى مى‌كنى، اى مونس من در حال هراس،
أَنْتَ السَّاتِرُ عَوْرَتِي فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ الْمُقِيلُ عَثْرَتِي فَلَكَ الْحَمْدُ
تويى پوشاننده‌ى عيبم. پس ستايش تو را [و تويى درگذرنده از لغزشم پس ستايش تو را
وَ أَنْتَ الْمُنَفِّسُ صَرْعَتِي فَلَكَ الْحَمْدُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْتُرْ عَوْرَتِي وَ آمِنْ رَوْعَتِي
و تويى دستگير من در حال افتادگى‌ام پس ستايش تو را]، بر محمد و آل محمد درود فرست و عيبم را بپوشان
وَ أَقِلْنِي عَثْرَتِي وَ اصْفَحْ عَنْ جُرْمِي وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَيِّئَاتِي (فِي أَصْحابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِي كانُوا يُوعَدُونَ)[3]
و لغزشم را ناديده انگار و از گناهم چشم پوشى كن و از بدى‌هايم درگذر و جزو بهشتيان قرار ده، وعده‌ى راستى كه به آن وعده داده مى‌شوند.
فَإِذَا فَرَغْتَ مِنَ الصَّلَاةِ وَ الدُّعَاءِ قَرَأْتَ الْحَمْدَ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ[4] وَ قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ[5] وَ الْمُعَوِّذَتَيْنِ[6] وَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ[7] وَ آيَةَ الْكُرْسِيِّ[8] سَبْعاً سَبْعاً ثُمَّ تَقُولُ
و وقتى نماز و دعاى يادشده را به پايان بردى، هريك از سوره‌هاى «حمد»، «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ»، «قُلْ يا أَيُّهَا اَلْكافِرُونَ»، دو سوره‌ى «معوذتين»، «إِنّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ اَلْقَدْرِ» و «آية الكرسى» را هفت بار بخواند، سپس بگويد:
اللَّهُمَّ اللَّهُ اللَّهُ رَبِّي لَا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً
خدا، خدا پروردگار من است و من هيچ‌چيز را شريك او قرار نمى‌دهم.
سَبْعَ مَرَّاتٍ ثُمَّ ادْعُ بِمَا أَحْبَبْتَ
هفت بار، آن‌گاه در مورد هرچه دوست داشتى، دعا كن.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
