فضیلت سی روز روزه داری در ماه رجب (اقبال الاعمال)
۳۰ فروردین ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الثانی؛ الباب الثامن فيما نذكره مما يختص بشهر رجب و بركاته و ما نختاره من عباداته و خيراته و فيه فصول، فصل فيما نذكره من فضل صوم ثلاثين يوما من رجب
جلد دوم؛ باب هشتم: اعمال مخصوص ماه رجب و برکات و خیرات آن، فصل صد و سوم، فضيلت سی روز روزه ماه رجب و روزه روز سی ام، ابتدا فضیلت 30 روز روزه داری:
رُوِّينَا ذَلِكَ بِإِسْنَادِنَا إِلَى أَبِي جَعْفَرِ بْنِ بَابَوَيْهِ فِي كِتَابِ أَمَالِيهِ وَ فِي كِتَابِ ثَوَابِ الْأَعْمَالِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى النَّبِيِّ ص قَالَ
«ابو جعفر ابن بابويه» در كتاب «امالى» و «ثواب الاعمال» به سند خود نقل كرده است كه پيامبر اكرم-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-فرمود:
وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ ثَلَاثِينَ يَوْماً نَادَى مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ يَا عَبْدَ اللَّهِ أَمَّا مَا مَضَى فَقَدْ غُفِرَ لَكَ فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فِيمَا بَقِيَ
هركس سی روز رجب را روزه بدارد، منادى‌اى از آسمان ندا در مى‌دهد: اى بنده‌ى خدا، گذشته‌ات آمرزيده شد، اكنون عملبراى آينده را آغاز كن
فَأَعْطَاهُ اللَّهُ فِي الْجِنَانِ كُلِّهَا فِي كُلِّ جَنَّةٍ أَرْبَعِينَ [أربعون] أَلْفَ مَدِينَةٍ مِنْ ذَهَبٍ فِي كُلِّ مَدِينَةٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ قَصْرٍ فِي كُلِّ قَصْرٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ بَيْتٍ
و نيز خداوند در تمامى بهشت‌ها، در هر بهشت چهل هزار شهر طلايى به او عطا مى‌كند كه در هر شهر چهل ميليون كاخ وجود دارد و در هر كاخ چهل ميليون اتاق
فِي كُلِّ بَيْتٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ مَائِدَةٍ مِنْ ذَهَبٍ عَلَى كُلِّ مَائِدَةٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ قَصْعَةٍ
و در هر اتاق چهل ميليون سفره از طلا گسترده شده است و بر هر سفره چهل ميليون كاسه است
فِي كُلِّ قَصْعَةٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ لَوْنٍ مِنَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ لِكُلِّ طَعَامٍ وَ شَرَابٍ مِنْ ذَلِكَ لَوْنٌ عَلَى حَدِّهِ
و در هر كاسه چهل ميليون نوع غذا و نوشيدنى است كه هر يك رنگ جداگانه‌اى دارد
وَ فِي كُلِّ بَيْتٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ سَرِيرٍ مِنْ ذَهَبٍ طُولُ كُلِّ سَرِيرٍ أَلْفُ [أَلْفِ] ذِرَاعٍ فِي عَرْضِ أَلْفِ ذِرَاعٍ
و نيز در هر اتاق چهل ميليون تخت طلايى است كه اندازه‌ى هر تخت هزار ذراع در هزار ذراع است
عَلَى كُلِّ سَرِيرٍ جَارِيَةٌ مِنَ الْحُورِ الْعِينِ عَلَيْهَا ثَلَاثُ مِائَةِ أَلْفِ ذُؤَابَةٍ مِنْ نُورٍ تَحْمِلُ كُلَّ ذُؤَابَةٍ مِنْهَا أَلْفُ أَلْفِ وَصِيفَةٍ تُغَلِّفُهَا بِالْمِسْكِ وَ الْعَنْبَرِ إِلَى أَنْ يُوَافِيَهَا صَائِمُ رَجَبٍ
و بر روى هر تخت، دوشيزه‌اى از حورعين و زنان زيباى بهشتى است كه سيصد هزار زلف از نور دارد و هر زلف را يك ميليون خادمه برداشته و با مشك و عنبر معطر مى‌كنند، تا اين‌كه به روزه‌دار ماه رجب تحويل دهند.
هَذَا لِمَنْ صَامَ [شَهْرَ] رَجَبٍ كُلَّهُ قِيلَ يَا نَبِيَّ اللَّهِ فَمَنْ عَجَزَ عَنْ صِيَامِ رَجَبٍ لِضَعْفٍ أَوْ عِلَّةٍ كَانَتْ بِهِ أَوِ امْرَأَةٌ غَيْرُ طَاهِرَةٍ تَصْنَعُ مَا ذَا لِتَنَالَ مَا وَصَفْتَ
اين ثواب براى كسى است كه كل ماه رجب را روزه بدارد.» عرض شد: «اى پيامبر خدا، اگر كسى به خاطر ضعف يا بيمارى نتوانست و يا زنى پاكيزه نبود و نتوانست در ماه رجب را روزه بدارد، چه كارى بكند تا به آنچه توصيف فرموديد، برسد؟»
قَالَ تَتَصَدَّقُ عَنْ كُلِّ يَوْمٍ بِرَغِيفٍ عَلَى الْمَسَاكِينِ وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ إِنَّهُ إِذَا تَصَبدَقَ بِهَذِهِ الصَّدَقَةِ كُلَّ يَوْمٍ يَنَالُ مَا وَصَفْتُ وَ أَكْثَرَ
فرمود: «در عوض هر روز، يك گرده نان به بيچارگان بدهد. سوگند به خدايى كه جانم در دست او است، هركس اين صدقه را در هر روز بپردازد، به آنچه توصيف كردم، بلكه به بيشتر از آن مى‌رسد؛
لِأَنَّهُ لَوْ اجْتَمَعَ جَمِيعُ الْخَلَائِقِ كُلِّهِمْ مِنْ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ يُقَدِّرُوا قَدْرَ ثَوَابِهِ مَا بَلَغُوا عُشْرَ مَا يُصِيبُ فِي الْجِنَانِ مِنَ الْفَضَائِلِ وَ الدَّرَجَاتِ
زيرا اگر همه‌ى آفريده‌هاى آسمان‌ها و زمين گرد هم آيند تا اندازه‌ى ثواب صدقه را تعيين كنند، نمى‌توانند به يك دهم فضايل و درجاتى كه صدقه‌دهندگان در بهشت‌ها مى‌رسند، نايل گردند.»
قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَمَنْ لَمْ يَقْدِرْ عَلَى هَذِهِ الصَّدَقَةِ يَصْنَعُ مَا ذَا لِيَنَالَ مَا وَصَفْتَ قَالَ يُسَبِّحُ اللَّهَ فِي كُلِّ يَوْمٍ مِنْ شَهْرِ رَجَبٍ إِلَى تَمَامِ ثَلَاثِينَ يَوْماً هَذَا التَّسْبِيحِ مِائَةَ مَرَّةٍ
عرض شد: «اى رسول خدا، اگر كسى نتوانست اين مقدار صدقه بدهد، چه كار كند تا به آنچه توصيف فرموديد، نايل گردد؟» فرمود: «در هر روز از ماه رجب تا پايان سی روز، اين تسبيح را صدبار بگويد:
سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِيلِ سُبْحَانَ مَنْ لَا يَنْبَغِي التَّسْبِيحُ إِلَّا لَهُ
پاكا معبود بزرگ، پاكا خدايى كه جز او زيبنده‌ى تسبيح نيست،
سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَكْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ[1]
پاكا خداى سرافراز و گرامى‌تر، پاكا خدايى كه جامه‌ى عزت را به تن كرده و زيبنده‌ى آن است.
[1]) ثواب الاعمال، ص 83؛ امالى صدوق، ص 433
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
