صلوات شعبانیه (اقبال الاعمال)
۳۱ فروردین ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الثانی؛ الباب التاسع فيما نذكره من فضل شهر شعبان و فوائده و كمال موائده و موارده و فيه فصول؛ فصل فيما نذكره من [عن] الدعاء في شعبان مروي عن ابن خالويه
جلد دوم؛ باب نهم: فضیلت ماه شعبان و مزایا و اعمال ماه و در این باب فصل هایی قرار دارد، فصل دهم، مناجات شعبانيه روایت شده از ابن خالویه، در ادامه صلوات شعبانیه بیان می گردد:
وَ مِنَ الدُّعَاءِ كُلَّ يَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ عِنْدَ الزَّوَالِ مَا رُوِّينَاهُ بِعِدَّةِ طُرُقٍ إِلَى جَدِّي أَبِي جَعْفَرٍ الطُّوسِيِّ وَ رَوَاهُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الطِّرَازِيُّ فِي كِتَابِهِ وَ وَجَدْنَاهُ بِخَطِّهِ فَقَالا فِيمَا رَوَيَا عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ قَالَ حَدَّثَنِي أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ السَّيَّارِيُّ قَالَ حَدَّثَنِي الْعَبَّاسُ بْنُ مُجَاهِدٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ
جدّم «ابو جعفر طوسى» و نيز «محمد بن على طرازى» در كتاب خود-كه براساس نسخه‌اى كه به خط خود او نگاشته شده است-آورده‌اند كه «عباس بن مجاهد» به نقل از پدرش گفت:
كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ع يَدْعُو عِنْدَ كُلِّ زَوَالٍ مِنْ أَيَّامِ شَعْبَانَ وَ فِي لَيْلَةِ النِّصْفِ مِنْهُ وَ يُصَلِّي عَلَى النَّبِيِّ ص بِهَذِهِ الصَّلَوَاتِ [الدعاء]
حضرت على بن حسين-عليهما السّلام-هنگام ظهر تمام روزهاى شعبان و نيز در شب نيمه‌ى شعبان اين دعا را خوانده و بدين صورت بر پيامبر اكرم-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-صلوات مى‌فرستاد:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست،
شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعِ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفِ الْمَلَائِكَةِ وَ مَعْدِنِ الْعِلْمِ [و الصدق] وَ أَهْلِ بَيْتِ الْوَحْيِ
هم آنان كه درخت پيامبرى، جايگاه رسالت، محل آمدوشد فرشتگان، معدن دانش [و راستى]و خاندان وحى‌اند.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست،
الْفُلْكِ الْجَارِيَةِ فِي اللُّجَجِ الْغَامِرَةِ يَأْمَنُ مَنْ رَكِبَهَا وَ يَغْرَقُ مَنْ تَرَكَهَا
هم آنان كه كشتى روان در موج‌هاى فروگيرنده‌اند، به‌گونه‌اى كه كسى بر اين كشتى سوار شود، ايمنى مى‌يابد و هركس آن را رها سازد، غرق مى‌گردد.
الْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مَارِقٌ وَ الْمُتَأَخِّرُ عَنْهُمْ زَاهِقٌ وَ اللَّازِمُ لَهُمْ لَاحِقٌ
هركه از آنان پيشى گيرد، از دين بيرون مى‌شود و هركه از آنان بازماند، تباه مى‌گردد و هركه با ايشان همراه شود به آنان مى‌پيوندد.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدِ
خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست،
الْكَهْفِ الْحَصِينِ وَ غِيَاثِ المضطرين و المساكين [الْمُضْطَرِّ الْمُسْتَكِينِ] وَ مَلْجَإِ الْهَارِبِينَ وَ مُنْجِى الْخَائِفِينَ وَ عِصْمَةِ الْمُعْتَصِمِينَ
هم آنان كه پناهگاه امن و فريادرس گرفتاران و درماندگان [گرفتار و درمانده]و پناه گريختگان و نجات‌دهنده‌ى بيمناكان و دستاويز مددجويانند.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست،
صَلَاةً كَثِيرَةً طَيِّبَةً تَكُونُ لَهُمْ رِضًا وَ لِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَدَاءً وَ قَضَاءً بِحَوْلٍ مِنْكَ وَ قُوَّةٍ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ
درودى سرشار و پاكيزه كه آنان را خشنود كند و سبب شود تا به يارى و نيروى تو-اى پروردگار جهانيان-حق محمد و آل محمد-درود تو بر او و بر آنان-را ادا نموده [و به جاى آوريم].
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست،
الطَّاهِرِينَ الْأَخْيَارِ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ حَقَّهُمْ وَ فَرَضْتَ طَاعَتَهُمْ وَ وَلَايَتَهُمْ
همان خاندان پاك و نيك و برگزيده كه حقشان را واجب نموده فرمان‌برى و دوستى آنان را بايسته نموده‌اى.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست.
اللَّهُمَّ وَ اعْمُرْ قَلْبِي بِطَاعَتِكَ وَ لَا تُخْزِنِي بِمَعْصِيَتِكَ
خدايا، دلم را با طاعت و فرمان‌برى از خود آباد گردان و با نافرمانى‌ات رسوايم مكن
وَ ارْزُقْنِي مُوَاسَاةَ مَنْ قَتَّرْتَ عَلَيْهِ مِنْ رِزْقِكَ بِمَا وَسَّعْتَ عَلَيَّ مِنْ فَضْلِكَ
و چنان‌كه با كسانى كه روزى خود را بر آنان تنگ و اندك مقرر داشته‌اى، با روزى افزونى كه به من ارزانى داشته
وَ نَشَرْتَ عَلَيَّ مِنْ عَدْلِكَ وَ أَحْيَيْتَنِي تَحْتَ ظِلِّكَ
و با دادگرى‌ات كه بر من گسترده و در زير سايه‌ات زندگانى بخشيده‌اى، هم‌دردى نمايم
وَ هَذَا شَهْرُ نَبِيِّكَ سَيِّدِ رُسُلِكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ شَعْبَانُ الَّذِي حَفَفْتَهُ بِالرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ
و اين ماه، ماه پيامبرت، سرور رسولان-درودهاى تو بر او و خاندان او-و ماه شعبان است كه رحمت و خشنودى خود را بر آن درپيچيده‌اى،
الَّذِي كَانَ رَسُولُكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يَدْأَبُ فِي صِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ
همان ماهى كه رسول تو-درودهاى تو بر او و خاندان او-براى اخلاص بزرگداشت و تعظيم آن،
فِي لَيَالِيهِ وَ أَيَّامِهِ بُخُوعاً لَكَ فِي إِكْرَامِهِ وَ إِعْظَامِهِ إِلَى مَحَلِّ حِمَامِهِ
پيوسته تا زمان رحلتش در روزهاى آن به روزه‌دارى و در شب‌هاى آن به شب‌خيزى مى‌پرداخت.
اللَّهُمَّ فَأَعِنَّا عَلَى الِاسْتِنَانِ بِسُنَّتِهِ فِيهِ وَ نَيْلِ الشَّفَاعَةِ لَدَيْهِ
خدايا، پس ما را نيز بر پيروى از راه و روش ايشان در آن و در نتيجه‌ى نيل به شفاعت او، يارى ده.
اللَّهُمَّ فَاجْعَلْهُ لِي شَفِيعاً مُشَفَّعاً وَ طَرِيقاً إِلَيْكَ مَهْيَعاً
خدايا، او را شفاعتگر من كه شفاعتش مورد پذيرفته است و راهى گشاده به سوى خود قرار ده و مرا پيرو او بگردان،
وَ اجْعَلْنِي لَهُ مُتَّبِعاً حَتَّى أَلْقَاهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَنِّي رَاضِياً وَ عَنْ ذُنُوبِي غَاضِياً
تا اين‌كه در روز قيامت با او ملاقات كنم، در حالى كه از من خشنود است و از گناهانم چشم پوشيده است
وَ قَدْ أَوْجَبْتَ لِي مِنْكَ الْكَرَامَةَ وَ الرِّضْوَانَ وَ أَنْزَلْتَنِي دَارَ الْقَرَارِ وَ مَحَلَّ الْأَخْيَار[2]
و تو نيز كرامت و خشنودى خود را بر من بايسته نموده و مرا در سراى جاودانه و جايگاه نيكان منزل داده‌اى.
[2]) مصباح المتهجد، ص 828
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
