دعای دیگر وداع ماه رمضان
۱۲ خرداد ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الرابع و الثلاثين فيما نذكره من زيادات و دعوات في آخر ليلة منه
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب سی و چهارم- اعمال و دعاهای مخصوص شب سی ام ماه رمضان، ششمین دعای وداع ماه رمضان:
وَجَدْنَاهُ فِي كُتُبِ الدَّعَوَاتِ
دعاى وداع با ماه رمضان به نقل از كتابهاى دعا
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَا يُدْرِكُ الْعُلَمَاءُ عِلْمَهُ وَ لَا يَسْتَخِفُّ الْجُهَّالُ حِلْمَهُ
به نام خداوند رحمتگستر مهربان. ستايش خدا را كه دانشمندان نمىتوانند به دانش او برسند و نادانان نمىتوانند او را كه بردبار است به سبكى و خوارى وادارند
وَ لَا يُحْسِنُ الْخَلَائِقُ وَصْفَهُ وَ لَا يَخْفَى عَلَيْهِ مَا فِي الصُّدُورِ خَلَقَ خَلْقَهُ مِنْ غَيْرِ أَصْلٍ
و آفريدگان نمىتوانند توصيف او را نيكو ادا كنند و آنچه در دلها است بر او پنهان نمىماند. آفريدهها را نه از روى اصل
وَ لَا مِثَالٍ بِلَا تَعَبٍ وَ لَا نَصَبٍ وَ لَا تَعْلِيمٍ وَ رَفَعَ السَّمَاوَاتِ الْمَوْطُودَاتِ بِلَا أَصْحَابٍ
و نمونه و بدون رنج و ماندگى و آموزش، آفريد و آسمانهاى استوار را بدون يار و ياور برافراشت
وَ لَا أَعْوَانٍ وَ بَسَطَ الْأَرْضَ عَلَى الْهَوَاءِ بِغَيْرِ أَرْكَانٍ عَلِمَ بِلَا تَعْلِيمٍ [بِغَيْرِ تَعْلِيمٍ]
و زمين را بدون نياز به پايهها بر هوا گستراند. بدون آموزش دانست و بدون نمونهبردارى آفريد.
وَ خَلَقَ بِلَا مِثَالٍ عِلْمُهُ بِخَلْقِهِ قَبْلَ أَنْ يُكَوِّنَهُمْ كَعِلْمِهِ بِهِمْ بَعْدَ تَكْوِينِهِ لَهُمْ لَمْ يَخْلُقِ الْخَلْقَ لِتَشْدِيدِ سُلْطَانٍ
آگاهى او از آفريدههايش پيش از پديد آوردن آنها، همانند آگاهى او به آنها بعد از پديد آوردن آنها است. آفريدهها را به جهت شدت بخشيدن به تسلّط خود
وَ لَا لِخَوْفٍ مِنْ زَوَالٍ وَ لَا نُقْصَانٍ وَ لَا اسْتَعَانَ بِخَلْقِهِ عَلَى ضِدٍّ مُكَابِرٍ وَ لَا نِدٍّ مُشَاوِرٍ مَا لِسُلْطَانِهِ حَدٌّ
و يا از بيم نابودى و كاستى، نيافريد و از آفريدههايش عليه ناسازگارى كه با او ستيزه كند و يا همانندى كه با او مشورت و رايزنى نمايد، يارى نجست. نه تسلّط او مرزى دارد
وَ لَا لِمُلْكِهِ نَفَادٌ تَقَدَّسَ بِنُورِ قُدْسِهِ دَنَا فَعَلا وَ عَلَا فَدَنَا فَلَهُ الْحَمْدُ حَمْداً يَنْتَهِي مِنْ سَمَائِهِ إِلَى مَا لَا نِهَايَةَ فِي اعْتِلَائِهِ
و نه سلطنتش پايان مىپذيرد، بلكه به نور مقدّس و پاك خود، پاكيزه است. نزديك است و لذا برتر است، و بلندپايه است لذا نزديك است. پس ستايش او را، ستايشى كه از آسمانش به آنچه در برترى نهايتى براى آن نيست، منتهى گردد.
حَسُنَ فَعَالُهُ وَ عَظُمَ جَلَالُهُ وَ أُوضِحَ بُرْهَانُهُ فَلَهُ الْحَمْدُ زِنَةَ الْجِبَالِ ثِقْلًا وَ عَدَدَ الْمَاءِ وَ الثَّرَى وَ عَدَدَ مَا يُرَى وَ عَدَدَ مَا لَا يُرَى
كارهايش نيك و شكوهش بزرگ و برهانش آشكار است. پس ستايش او را به اندازهى سنگينى كوهها و به شمارهى آب و خاك و آنچه ديده مىشود و يا نمىشود.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي كَانَ إِذْ لَمْ تَكُنْ أَرْضٌ مَدْحِيَّةٌ وَ لَا سَمَاءٌ مَبْنِيَّةٌ وَ لَا جِبَالٌ مُرْسَيَةً وَ لَا شَمْسٌ تَجْرِي وَ لَا قَمَرٌ يَسْرِي
ستايش خدا را كه وجود داشت آنگاه كه نه زمينى گسترده بود و نه آسمانى بنياد شده بود و نه كوهها استوار بودند و نه آفتاب مىگشت و نه ماه روان بود
وَ لَا لَيْلٌ يُدْجَى وَ لَا نَهَارٌ يُضَحَّى [يَضْحَى] اكْتَفَى بِحَمْدِهِ عَنْ حَمْدِ غَيْرِهِ الْحَمْدُ الَّذِي تَفَرَّدَ بِالْحَمْدِ
و نه شب تاريك مىكرد و نه روز روشن مىكرد و او به ستايش خود از ستايش ديگران بسنده نموده بود. ستايش خدا را كه به تنهايى خود را ستايش نمود
وَ دَعَا بِهِ فَهُوَ وَلِيُّ الْحَمْدِ وَ مُنْشِئُهُ وَ خَالِقُهُ وَ وَاهِبُهُ مَلَكَ فَقَهَرَ وَ حَكَمَ فَعَدَلَ وَ أَضَاءَ فَاسْتَنَارَ هُوَ كَهْفُ الْحَمْدِ
و به آن فراخواند. پس او سرپرست و پديدآورنده و آفريننده و بخشندهى ستايش است. فرمان راند و چيره گرديد، و حكم كرد و دادگرى نمود، و پرتو افكند و روشن كرد.
وَ قَرَارُهُ وَ مِنْهُ مُبْتَدَاهُ وَ إِلَيْهِ مُنْتَهَاهُ اسْتَخْلَصَ الْحَمْدَ لِنَفْسِهِ وَ رَضِيَ بِهِ مِمَّنْ حَمِدَهُ
او پناهگاه و جايگاه استقرار ستايش است و آغاز ستايش از او و منتهاى آن به او است. ستايش را براى خود خالص گردانيد و از ستايشكنندگان خشنود گرديد.
فَهُوَ الْوَاحِدُ بِلَا نِسْبَةٍ الدَّائِمُ بِلَا مُدَّةٍ الْمُتَفَرِّدُ بِالْقُوَّةِ الْمُتَوَحِّدُ بِالْقُدْرَةِ لَمْ يَزَلْ مُلْكُهُ عَظِيماً
از اينرو، او يگانهى بدون انتساب و جاودانهى بدون مدت، و يگانه در نيرومندى و تك در قدرت است و پيوسته سلطنت او بزرگ
وَ مَنُّهُ قَدِيماً وَ قَوْلُهُ رَحِيماً وَ أَسْمَاؤُهُ ظَاهِرَةً رَضِيَ مِنْ عِبَادِهِ بَعْدَ الصُّنْعِ أَنْ قَالُوا (الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ)[1]
و بخشش او ديرينه و گفتارش مهرورزانه و اسمايش آشكار بوده است و بعد از آفرينش، از بندگانش به همين خشنود است كه بگويند: ستايش خدا را كه پروردگار جهانيان است.
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ مِثْلَ جَمِيعِ مَا خَلَقَ وَ زِنَتَهُ وَ أَضْعَافَ ذَلِكَ أَضْعَافاً لَا تُحْصَى عَلَى جَمِيعِ نِعَمِهِ وَ عَلَى مَا هَدَانَا وَ آتَانَا
و ستايش خدا همانند همهى آفريدهها و به وزن آنها و چندين برابر اين به صورت غير قابل شمارش بر تمام نعمتهايش و در برابر اينكه ما را هدايت نمود و عطا كرد
وَ قَوَّانَا بِمَنِّهِ عَلَى صِيَامِ شَهْرِنَا هَذَا وَ مَنَّ عَلَيْنَا بِقِيَامِ بَعْضِ لَيْلِهِ وَ آتَانَا مَا لَمْ نَسْتَأْهِلْهُ وَ لَمْ نَسْتَوْجِبْهُ بِأَعْمَالِنَا فَلَكَ الْحَمْدُ
و به بخشش خود ما را بر روزهدارى در اين ماه نيرومند گردانيد و شبخيزى پاسى از شبهاى اين ماه را به ما ارزانى داشت و آنچه را كه با اعمال خود شايسته و مستحق آن نيستيم، عطا كرد. پس ستايش او را.
اللَّهُمَّ رَبَّنَا فَأَنْتَ مَنَنْتَ عَلَيْنَا فِي شَهْرِنَا هَذَا بِتَرْكِ لَذَّاتِنَا وَ اجْتِنَابِ شَهَوَاتِنَا وَ ذَلِكَ مِنْ مَنِّكَ عَلَيْنَا لَا مِنْ مَنِّنَا [لَا مَنٍّ مِنَّا] عَلَيْكَ
خداوندا پروردگارا، تو در اين ماه بر ما منّت نهادى كه لذّتهاى خود را ترك گفته و از خواهشهاى نفس خود بپرهيزيم و اين منّت تو بر ما است، نه منّت ما بر تو-پروردگارا-
رَبَّنَا فَلَيْسَ أَعْظَمُ الْأَمْرَيْنِ عَلَيْنَا نُحُولَ أَجْسَامِنَا وَ نَصْبَ أَبْدَانِنَا وَ لَكِنْ أَعْظَمُ الْأَمْرَيْنِ
بنابراين، بزرگترين كارها از ميان دو كار، لاغرى جسم و ماندگى تن ما نيست، بلكه بزرگترين كارها
وَ أَجَلُّ الْمَصَائِبِ عِنْدَنَا مَا إِنْ [أَنْ] خَرَجْنَا مِنْ شَهْرِنَا هَذَا مُحْتَقِبِينَ بِالْخَيْبَةِ [الْخَيْبَةَ] مَحْرُومِينَ قَدْ خَابَ طَمَعُنَا وَ كَذَبَ ظَنُّنَا
و سختترين مصيبتها بر ما، اين است كه با اكتساب محروميت از اين ماه بيرون آييم، درحالىكه آزمندى ما نوميد گردد و گمان ما به واقعيت نپيوندد.
فَيَا مَنْ لَهُ صُمْنَا وَ وَعْدَهُ صَدَّقْنَا وَ أَمْرَهُ اتَّبَعْنَا وَ إِلَيْهِ رَغِبْنَا لَا تَجْعَلِ الْحِرْمَانَ حَظَّنَا وَ لَا الْخَيْبَةَ جَزَاءَنَا
پس اى خدا، ما براى تو روزه داشتيم و وعدهات را تصديق نموديم و از فرمانت پيروى كرديم و بهسوى تو گراييديم، مباد كه بهرهى ما را محروميت و پاداشمان را نوميدى قرار دهى،
فَإِنَّكَ إِنْ حَرَمْتَنَا فَأَهْلُ ذَلِكَ نَحْنُ لِسُوءِ صَنِيعِنَا وَ كَثْرَةِ خَطَايَانَا وَ إِنْ تَعْفُ عَنَّا
زيرا اگر تو محروممان كنى، ما به خاطر كار زشت و خطاهاى بسيار خود مستحق اين هستيم، ولى اگر-اى پروردگار ما-از ما درگذرى
رَبَّنَا وَ تَقْضِ حَوَائِجَنَا فَأَنْتَ أَهْلُ ذَلِكَ مَوْلَانَا فَطَالَ مَا بِالْعَفْوِ عِنْدَ الذُّنُوبِ اسْتَقْبَلْتَنَا
و خواستههايمان را برآورى-اى مولاى ما-تو زيبندهى اين هستى؛ زيرا چه بسيار از گناهان ما كه با گذشت خود استقبال نمودى
وَ بِالرَّحْمَةِ لَدَى اسْتِيجَابِ عُقُوبَتِكَ أَدْرَكْتَنَا وَ بِالتَّجَاوُزِ وَ السَّتْرِ عِنْدَ ارْتِكَابِ مَعَاصِيكَ كَافَيْتَنَا
و هنگامى كه مستحق كيفرت بوديم، ما را دريابيدى و هنگام ارتكاب گناهان با گذشت و پوشش پاداش دادى.
وَ بِالضَّعْفِ وَ الْوَهْنِ وَ كَثْرَةِ الذُّنُوبِ وَ الْعَوْدِ فِيهَا عَرَّفْتَنَا وَ بِالتَّجَاوُزِ وَ الْعَفْوِ عَرَفْنَاكَ
تو ما را ناتوان و سست و داراى گناهان فراوان و بازگشت به گناهان معرفى كردهاى و ما تو را به گذشت و عفو شناختهايم.
رَبَّنَا فَمُنَّ عَلَيْنَا بِعَفْوِكَ يَا كَرِيمُ فَقَدْ عَظُمَ [عَظُمَتْ] مُصِيبَتُنَا وَ كَثُرَ أَسَفُنَا عَلَى مُفَارَقَةِ شَهْرٍ كَبُرَ فِيهِ أَمَلُنَا قَدْ خَفِيَ عَلَيْنَا عَلَى أَيِّ الْحَالاتِ فَارَقْنَا
پروردگارا، پس گذشت خود را بر ما ارزانى دار، اى بزرگوار؛ كه مصيبت ما بزرگ و افسوس ما بر جدايى از اين ماه بسيار است، ماهى كه آرزوى ما در آن بزرگ بود و بر ما پنهان مانده كه با چه حالى از آن جدا شديم
وَ بِأَيِّ الزَّادِ مِنْهُ خَرَجْنَا بِاحْتِقَابِ الْخَيْبَةِ لِسُوءِ صَنِيعِنَا بِجَزِيلِ عَطَائِكَ بِمَنِّكَ مَوْلَانَا وَ سَيِّدَنَا
و با كدامين توشه از آن بيرون آمديم، آيا با اكتساب محروميت به واسطهى كردار زشت خود، يا با عطاى فراوانت به واسطهى بخشش تو، اى مولى و سرور ما؟ !
فَعَلَى شَهْرِ صَوْمِنَا الْعَظِيمِ فِيهِ رَجَاؤُنَا السَّلَامُ فَلَوْ عَقَلْنَا مُصِيبَتَنَا لِمُفَارَقَةِ شَهْرِ أَيَّامِ صَوْمِنَا عَلَى ضَعْفِ اجْتِهَادِنَا
پس بر ماه صيام كه اميد بزرگ به او بسته بوديم، درود. كه اگر مصيبت خود به واسطهى جدايى اين ماه را كه روزهاى آن را روزه مىداشتيم، مىفهميديم، گذشته از كم كوشيدن در آن،
فِيهِ لَاشْتَدَّ لِذَلِكَ حُزْنُنَا وَ عَظُمَ عَلَى مَا فَاتَنَا فِيهِ مِنَ الِاجْتِهَادِ تَلَهُّفُنَا
قطعا سخت اندوهگين مىشديم و بر عدم كوشيدن در آن، بسيار حسرت مىخورديم.
اللَّهُمَّ فَاجْعَلْ عِوَضَنَا مِنْ شَهْرِ صَوْمِنَا مَغْفِرَتَكَ وَ رَحْمَتَكَ
خداوندا، پس پاداش ما را از اين ماه رمضان، آمرزش و رحمت خود قرار ده.
رَبَّنَا وَ إِنْ كُنْتَ رَحِمْتَنَا فِي شَهْرِنَا هَذَا فَذَلِكَ ظَنُّنَا وَ أَمَلُنَا وَ تِلْكَ حَاجَتُنَا فَازْدَدْ عَنَّا رِضًا
پروردگارا، اگر در اين ماه ما را آمرزيدهاى، همين گمان و آرزوى ما به تو است و همين خواسته را از تو داريم، پس بر خشنودى خود از ما بيفزا؛
وَ إِنْ كُنَّا حُرِمْنَا ذَلِكَ بِذُنُوبِنَا فَمِنَ الْآنَ رَبَّنَا لَا تُفَرِّقْ جَمَاعَتَنَا حَتَّى تَشْهَدَ لَنَا بِعِتْقِنَا
و اگر به واسطهى گناهانمان از اينها محروم داشتهاى، اى پروردگار من از هماكنون گروه ما را متفرق مكن تا اينكه به آزادى ما [از آتش جهنّم]گواهى دهى
وَ تُعْطِيَنَا فَوْقَ أَمَلِنَا وَ تَزِيدَنَا فَوْقَ طَلِبَتِنَا وَ تَجْعَلَ شَهْرَنَا هَذَا أَمَاناً لَنَا مِنْ عَذَابِكَ
و بيشتر از آنچه آرزو مىكرديم، به ما عطا كن و بيش از خواستهى ما به ما بيفزا و اين ماه را مايهى ايمنى ما از عذابت
وَ عِصْمَةً لَنَا مَا أَبْقَيْتَنَا وَ إِنْ أَنْتَ بَلَّغْتَنَا شَهْرَ رَمَضَانَ أَيْضاً فَبَلِّغْنَا غَيْرَ عَائِدِينَ فِي شَيْءٍ مِمَّا تُكْرَهُ
و مصونيّت ما [از گناه]تا زمانى كه پاينده داشتهاى، قرار ده و اگر به ماه رمضان ديگر رساندى، بدون بازگشت حتى به يك مورد از امور ناخوشايند
وَ لَا مُخَالِفِينَ لِشَيْءٍ مِمَّا تُحِبُّ ثُمَّ بَارِكْ لَنَا فِيهِ وَ اجْعَلْنَا أَسْعَدَ أَهْلِهِ بِهِ وَ إِنْ أَتَتْ آجَالُنَا دُونَ ذَلِكَ
و مخالفت با يك مورد از آنچه دوست دارى، ما را به درك ماه رمضان آينده برسان، سپس آن را براى ما مبارك گردان و ما را از نيكبختترين اهل آن قرار ده و اگر پيش از آن، عمرمان بهسر آمد،
فَاجْعَلِ الْجَنَّةَ مُنْقَلَبَنَا وَ مَصِيرَنَا وَ اجْعَلْ شَهْرَنَا هَذَا أَمَاناً لَنَا مِنْ أَهْوَالِ مَا يَرِدُ عَلَيْنَا [نَرِدُ عَلَيْهِ]
بهشت را جايگاه بازگشت و انتقال ما قرار ده و اين ماه رمضان را مايهى ايمنى از بيمهايى كه بر ما وارد مىشود بگردان
وَ اجْعَلْ خُرُوجَنَا إِلَى مُصَلَّانَا وَ مُجْتَمَعِنَا خُرُوجاً مِنْ جَمِيعِ ذُنُوبِنَا وَ وُلُوجاً فِي سَابِغَاتِ رَحْمَتِكَ
و بيرون آمدن ما به نمازگاهها و گرد آمدن در آنجا را بيرون آمدن از همهى گناهان و ورود به رحمتهاى فراوان خود قرار ده
وَ اجْعَلْنَا أَوْجَهَ مَنْ تَوَجَّهَ إِلَيْكَ وَ أَقْرَبَ مَنْ تَقَرَّبَ إِلَيْكَ وَ أَنْجَحَ مَنْ سَأَلَكَ فَأَعْطَيْتَهُ وَ دَعَاكَ فَأَجَبْتَهُ
و ما را از آبرومندترين روىآورندگان و نزديكترين نزديكىجويندگان و كاميابترين كسانى كه از تو درخواست نمودهاند و عطا كردهاى و به درگاهت دعا كردهاند و دعايشان را مستجاب نمودهاى، بگردان
وَ اقْلِبْنَا مِنْ مُصَلَّانَا وَ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا مَا سَلَفَ مِنْ ذُنُوبِنَا وَ عَصَمْتَنَا فِي بَقِيَّةِ أَعْمَارِنَا وَ أَسْعَفْتَنَا بِحَوَائِجِنَا
و از نمازگاهمان برگردان درحالىكه گناهان گذشتهى ما را آمرزيدهاى و در مقدارى كه از عمرمان باقى مانده است [از گناه]نگاه داشتهاى و خواستههايمان را برآورده
وَ أَعْطَيْتَنَا جَمِيعَ خَيْرِ الْآخِرَةِ وَ الدُّنْيَا ثُمَّ لَا تُعِدْنَا فِي ذَنْبٍ وَ لَا مَعْصِيَةٍ أَبَداً وَ لَا تُطْعِمْنَا رِزْقاً تَكْرَهُهُ أَبَداً
و همهى خيرهاى دنيا و آخرت را به ما عطا كردهاى، آنگاه هرگز ما را بهسوى گناه و معصيت باز مگردان و هيچگاه روزيى را كه ناخوشايند تو است، روزى ما مكن
وَ اجْعَلْ لَنَا فِي الْحَلَالِ مَفْسَحاً وَ مُتَّسَعاً اللَّهُمَّ وَ نَبِيَّكَ الْمُحَبَّبَ الْمُكَرَّمَ الرَّاسِخَ لَهُ فِي قُلُوبِ أُمَّتِهِ خَالِصِي الْمَحَبَّةِ لِصَفْوِ نَصِيحَتِهِ لَهُمْ
و در حلال براى ما فراخى و گستردگى قرار ده. خداوندا، و نيز به پيامبر اجابتكننده و گرامى خود-كه به واسطهى خيرخواهى بىآلايش
وَ شِدَّةِ شَفَقَتِهِ [شفقته] عَلَيْهِمْ وَ لِتَبْلِيغِهِ رِسَالاتِكَ وَ صَبْرِهِ فِي ذَاتِكَ وَ تَحَنُّنِهِ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ مِنْ عِبَادِكَ فَاجْزِهِ
و شدت مهرورزى نسبت به امت خود و رساندن پيامهاى تو و شكيبايى براى ذات تو و مهربانى بر بندگان مؤمن تو، محبّت او در دل امّت و پيروان او كه خالصانه او را دوست مىدارند، جا كرده است -پاداش ده.
اللَّهُمَّ عَنَّا أَفْضَلَ مَا جَزَيْتَ نَبِيّاً عَنْ أُمَّتِهِ وَ صَلِّ عَلَيْهِ عَدَدَ كَلِمَاتِكَ التَّامَّاتِ أَنْتَ وَ مَلَائِكَتُكَ
خدايا، برترين پاداشى را كه به پيامبرى در رابطه با امتش دادهاى، به من عطا كن و خود تو و فرشتگانت به شمارهى سخنان كاملت بر او درود فرست
وَ ارْفَعْهُ إِلَى أَعْلَى الدَّرَجِ وَ أَشْرَفِ الْغُرَفِ حَيْثُ يَغْبِطُهُ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُونَ
و به بالاترين درجهها و والاترين طبقات بهشت، آنجا كه پيشينيان و نسلهاى متأخر بر او رشك مىبرند، بالا بر
وَ أَنْضِرْ وُجُوهَنَا بِالنَّظَرِ إِلَيْهِ فِي جِنَانِكَ وَ أَقِرَّ أَعْيُنَنَا وَ أَنِلْنَا مِنْ حَوْضِهِ رَيّاً لَا ظَمَأَ بَعْدَهُ
و چهرههاى ما را به واسطهى نگريستن به او در بهشتهايت برافروخته گردان و چشمهايمان را روشن كن و از حوض او چنان سيرابمان كن كه بعد از آن ديگر هيچ تشنگى و بدبختى وجود نداشته باشد
وَ لَا شَقَاءَ وَ بَلِّغْ رُوحَهُ مِنْكَ تَحِيَّةً وَ سَلَاماً مِنَّا فَنَشْهَدُ [مُسْتَشْهَداً] لَهُ بِالْبَلَاغِ وَ النَّصِيحَةِ
و به روح او از ما درود و سلام برسان، درحالىكه به تبليغ و خيرخواهى او گواهى مىدهيم.
اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى جَمِيعِ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ بَلِّغْ أَرْوَاحَهُمْ مِنَّا السَّلَامَ وَ شَهَادَتَنَا لَهُمْ بِالنَّصِيحَةِ وَ الْبَلَاغِ
خدايا، و نيز بر تمام پيامبران و فرستادگانت درود فرست و به روح آنان از ما سلام و گواهى ما را مبنى بر خيرخواهى و تبليغ آنان، به آنان برسان
وَ صَلِّ عَلَى مَلَائِكَتِكَ أَجْمَعِينَ وَ اجْزِ نَبِيَّنَا عَنَّا أَفْضَلَ الْجَزَاءِ
و نيز بر همهى فرشتگانت درود فرست و به پيامبر ما برترين پاداش را عطا كن.
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَنَا وَ لِمَنْ وَلَدَنَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ الْأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ
خدايا، ما و همهى مردان و زنان مؤمن، اعمّ از زنده و مرده را كه ما را زادهاند، بيامرز
وَ أَدْخِلْ عَلَى أَسْلَافِنَا مِنْ أَهْلِ الْإِيمَانِ الرَّوْحَ وَ الرَّاحَةَ [وَ الرَّحْمَةَ] وَ الضِّيَاءَ وَ الْمَغْفِرَةَ
و آسودگى و رحمت و روشنايى و آمرزش خود را بر گذشتگان مؤمن از ما وارد كن.
اللَّهُمَّ انْصُرْ جُيُوشَ الْمُسْلِمِينَ وَ اسْتَنْقِذْ أُسَارَاهُمْ وَ اجْعَلْ جَائِزَتَكَ لَهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ
خدايا، لشكريان مسلمان را يارى كن و اسيران مسلمان را رهايى بخش و جايزهى آنان را بهشتهاى پرنعمت قرار ده.
اللَّهُمَّ اطْوِ لِحُجَّاجِ بَيْتِكَ الْحَرَامِ وَ عُمَّارِهِ الْبُعْدَ وَ سَهِّلْ لَهُمُ الْحَزْنَ وَ أَرْجِعْهُمْ غَانِمِينَ
خدايا، دورى را براى حاجيان خانهى محترم و عبادتكنندگان در آن، در پيچ [زود بگذران]و اندوه آنان را آسان كن
مِنْ كُلِّ بِرِّ مَغْفُوراً لَهُمْ كُلُّ ذَنْبٍ وَ مَنْ أَوْجَبْتَ عَلَيْهِ الْحَجَّ مِنْ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ ص فَيَسِّرْ لَهُ ذَلِكَ
و درحالىكه از هر كار نيك غنيمتى برداشته و همهى گناهانشان آمرزيده است، بازگردان و براى هركس از امّت محمّد-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-كه حجّ را واجب نمودهاى، اينها را آسان كن
وَ اقْضِ عَنْهُ فَرِيضَتَكَ وَ تَقَبَّلْهَا مِنْهُ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ اللَّهُمَّ وَ فَرِّجْ عَنْ مَكْرُوبِي أُمَّةِ أَحْمَدَ
و واجب خود [حجّ]را از آنان برآورده كن و بپذير، اجابت فرما اى پروردگار جهانيان. خداوندا، و نيز اندوه اندوهگينان امّت احمد [حضرت محمّد-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-]را بگشا
وَ مَنْ كَانَ مِنْهُمْ فِي غَمٍّ أَوْ هَمٍّ أَوْ ضَنْكٍ أَوْ مَرَضٍ فَفَرِّجْ عَنْهُ وَ أَعْظِمْ أَجْرَهُ
و نيز اندوه هركس از آنان كه دچار غم يا اندوه يا گرفتار يا بيمار است برطرف كن و پاداش بزرگ به آنان عطا كن.
اللَّهُمَّ وَ كَمَا سَأَلْتُكَ فَافْعَلْ ذَلِكَ بِنَا وَ بِجَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ أَشْرِكْنَا فِي صَالِحِ دُعَائِهِمْ وَ أَشْرِكْهُمْ فِي صَالِحِ دُعَائِنَا
خدايا، و نيز همان گونه كه از تو درخواست نمودم، اينها را با من و همهى مردان و زنان مؤمن بكن و آنان را در دعاهاى شايستهى ما شريك و ما را در دعاهاى شايستهى آنان شريك گردان.
اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْ بَعْضَنَا عَلَى بَعْضٍ بَرَكَةً اللَّهُمَّ وَ مَا سَأَلْنَاكَ أَوْ لَمْ نَسْأَلْكَ مِنْ جَمِيعِ الْخَيْرِ كُلِّهِ فَأَعْطِنَاهُ
خداوندا، ما را مايهى بركت براى همديگر قرار ده. خدايا، هرچه از امور خير از تو درخواست نمودهايم يا ننمودهايم، به ما عطا كن
وَ مَا نَعُوذُ بِكَ مِنْهُ أَوْ لَمْ نَعُذْ مِنْ جَمِيعِ الشَّرِّ كُلِّهِ فَأَعِذْنَا مِنْهُ بِرَحْمَتِكَ
و هرچه از بدىها به تو پناه بردهايم يا نبردهايم، به رحمت خود در پناه خود در آور
وَ (آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ)[2]
و نيكى دنيا و آخرت را به ما عطا كن و از عذاب آتش جهنّم نگاه دار.
اللَّهُمَّ وَ اجْمَعْ لَنَا خَيْرَ الْآخِرَةِ وَ الدُّنْيَا وَ أَعِذْنَا مِنْ شَرِّهِمَا يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِين
خدايا، خير دنيا و آخرت را براى ما گردآور و از شرّ آن دو در پناه خود در آور، اى مهربانترين مهربانان.