اشعار جامی در مدح امام رضا (ع)

سَلامٌ عَلَى آلِ طَه وَ يس

سَلامٌ عَلَى آلِ خَيرِ النّبيين

سلام بر خاندان طه و یس

سلام بر خاندان بهترین پیامبران

سَلامٌ عَلَى رُوضَةٍ حَلَّ فِيهَا

اِمَامٌ يُبَاهِى بِهِ المُلكُ وَ الدِّين

سلام بر روضه ای که اقامت گزده در آن

امامی که پادشاهی و دین بدان می نازد

امام بحقّ، شاه مطلق که آمد،

حریم دَرَش قبله گاه سلاطین

شه کاخ عرفان، گل شاخ احسان

دُرّ دُرج امکان، مَه بُرج تمکین،

علیّ بن موسی الرّضا کز خدایش

رضا شد لقب، چون رضا بودش آیین

ز فضل و شرف بینی او را جهانی

اگر نَبوَدت تیره چشم جهان بین

پی عطر روبند حوران جنّت

غبار درش را به گیسوی مشکین

اگر خواهی آری به کف دامن او

برو دامن از هرچه جز اوست برچین