دعا بعد از نماز زیارت امام جواد (ع)

در ملحقات دوم مفاتیح، دعاهایی که در مفاتیح به واسطه طولانی بودن آنها ذکر نشد، را بیان می کنیم: دوم- دعائى است که بعد از نماز زیارت حضرت جوادعلیه السلام باید خوانده شود و دعا این است :

اللّهُمَّ اَنْتَ الرَّبُّ وَاَنَا الْمَرْبُوبُ وَاَنْتَ الْخالِقُ وَاَنَا الْمَخْلُوقُ وَاَنْتَ الْمالِکُ وَاَنَا الْمَمْلُوکُ وَاَنْتَ الْمُعْطى وَاَنَا السّآئِلُ وَاَنْتَ الرّازِقُ وَاَنَا

خدایا توئى پروردگار و منم پروریده و توئى آفریدگار و منم آفریده و توئى مالک و منم مملوک و توئى عطابخش و منم درخواست کننده و توئى روزى ده و منم

الْمَرْزُوقُ وَاَنْتَ الْقادِرُ وَاَنَا الْعاجِزُ وَاَنْتَ الْقَوِىُّ وَاَنَا الضَّعیفُ وَاَنْتَ الْمُغیثُ وَاَنَا الْمُسْتَغیثُ وَاَنْتَ الدّآئِمُ وَاَنَا الزّآئِلُ وَاَنْتَ

روزى خور و توئى توانا و منم خسته درمانده و توئى نیرومند و منم ناتوان و توئى فریادرس و منم فریادخواه و توئى پاینده و منم زوال پذیر و توئى

الْکَبیرُ وَاَنَا الْحَقیرُ وَاَنْتَ الْعَظیمُ وَاَنَا الصَّغیرُ وَاَنْتَ الْمَوْلى وَاَنَا الْعَبْدُ وَاَنْتَ الْعَزیزُ وَاَنَا الذَّلیلُ وَاَنْتَ الرَّفیعُ وَاَنَا الْوَضیعُ وَاَنْتَ

بزرگ و منم حقیر بى مقدار و توئى عظیم و منم کوچک و توئى سرپرست و منم بنده و توئى عزیز و منم خوار و ذلیل و توئى والا رتبه و منم پست و توئى

الْمُدَبِّرُ وَاَنَا الْمُدَبَّرُ وَاَنْتَ الْباقى وَاَنَا الْفانى وَاَنْتَ الدَیّانُ وَاَنَا الْمُدانُ وَاَنْتَ الْباعِثُ وَاَنَا الْمَبْعُوثُ وَاَنْتَ الْغَنِىُّ وَاَنَا الْفَقیرُ وَاَنْتَ

تدبیر کننده و منم که در تحت تدبیر تواءم و توئى باقى و منم فانى و توئى پاداش دهنده و منم پاداش گیرنده و توئى برانگیزنده و منم برانگیخته و توئى بى نیاز و منم فقیر نیازمند و توئى

الْحَىُّ وَاَنَا الْمَیِّتُ تَجِدُ مَنْ تُعَذِّبُ یا رَبِّ غَیْرى وَلا اَجِدُ مَنْ یَرْحَمُنى غَیْرَکَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَقَرِّبْ فَرَجَهُمْ

زنده و منم مرده تو براى عذاب کردن پروردگارا غیر مرا هم دارى ولى من غیر تو کسى را ندارم که به من رحم کند خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد و ظهور و فرجشان را نزدیک کن

وَارْحَمْ ذُلّى بَیْنَ یَدَیْکَ وَتَضَرُّعى اِلَیْکَ وَوَحْشَتى مِنَ النّاسِ وَاُنْسى بِکَ یا کَریمُ تَصَدَّقْ عَلَىَّ فى هذِهِ السّاعَهِ بِرَحْمَهٍ مِنْ عِنْدِکَ

و رحم کن بخواریم در برابرت و زاریم بدرگاهت و وحشتم از مردم و انسم به تو اى بزرگوار تصدق کن (و کرم فرما) بر من در این ساعت به دادن رحمتى از نزد خودت

تَهْدى بِها قَلْبى وَتَجْمَعُ بِها اَمْرى وَتَلُمُّ بِها شَعَثى وَتُبَیِّضُ بِها وَجْهى وَتُکْرِمُ بِها مَقامى وَتَحُطُّ بِها عَنّى وِزْرى وَتَغْفِرُ بِها ما

که راهنمائى کنى بدان دلم را و فراهم کنى بدان (پراکندگى ) کارم را و گردآورى بدان پریشانیم را و سفید گردانى بدان رویم را و گرامى دارى بدان مقامم را و بریزى بدان بار گناهم را و بیامرزى بدان

مَضى مِنْ ذُنُوبى وَتَعْصِمُنى فیما بَقِىَ مِنْ عُمْرى وَتَسْتَعْمِلُنى فى ذلِکَ کُلِّهِ بِطاعَتِکَ وَما یُرْضیکَ عَنّى وَتَخْتِمُ عَمَلى بِاَحْسَنِهِ

گناهان گذشته ام را و نگاهم دارى در باقیمانده از عمرم و در همه موارد بگمارى مرا به کار فرمانبردارى و طاعتت و بدانچه تو را از من خشنود سازد و پایان دهى کردارم را به بهترین

وَتَجْعَلُ لى ثَوابَهُ الْجَنَّهَ وَتَسْلُکُ بى سَبیلَ الصّالِحینَ وَتُعینُنى عَلى صالِحِ ما اَعْطَیْتَنى کَما اَعَنْتَ الصّالِحینَ على صالِحِ ما اَعْطَیْتَهُمْ

آنها و پاداش آن را بهشت برایم مقرر فرمائى و مرا به راه مردمان شایسته وادارى و کمکم دهى تا آنچه به من عطا کرده اى در راه شایسته اى بکار برم چنانچه شایستگان را کمک دادى به انجام عمل صالح در آنچه به آنها عطا

وَلا تَنْزِعْ مِنّى صالِحاً اَبَداً وَلا تَرُدَّنى فى سُوَّءٍ اسْتَنْقَذْتَنى مِنْهُ اَبَداً وَلا تُشْمِتْ بى عَدُوّاً وَلا حاسِداً اَبَداً وَلا تَکِلْنى اِلى نَفْسى طَرْفَهَ

فرمودى و هیچگاه توفیق کار شایسته انجام دادن را از من مگیر و هیچگاه برمگردان در آن بدى که مرا از آن نجات داده اى و هیچگاه مرا گرفتار شماتت دشمن و حسودى مکن و هیچگاه مرا چشم برهمزدنى به خودم

عَیْنٍ اَبَداً وَلا اَقَلَّ مِنْ ذلِکَ وَلا اَکْثَرَ یا رَبَّ الْعالَمینَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَرِنِى الْحَقَّ حَقّاً فَاَتَّبِعَهُ وَالْباطِلَ باطِلاً

وامگذار و نه کمتر از این مقدار و نه بیشتر از آن اى پروردگار جهانیان خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد و حق را (همانطور که هست ) حق به من نشان ده تا پیرویش کنم و باطل را نیز باطل بنمایان

فَاَجْتَنِبَهُ وَلا تَجْعَلْهُ عَلَىَّ مُتَشابِهاً فَاَتَّبِعَ هَواىَ بِغَیْرِ هُدىً مِنْکَ وَاجْعَلْ هَواىَ تَبَعاً لِطاعَتِکَ وَخُذْ رِضا نَفْسِکَ مِنْ نَفْسى وَاهْدِنى

تا از آن دورى گزینم و آن را بر من مشتبه مکن تا در نتیجه بدون بصیرت و راهنمائى تو پیروى از هواى نفسم کنم و میل مرا پیرو طاعت خودت قرار ده و آنچه رضایت تو است از نفس من برگیر و راهنمائیم کن

لِمَا اخْتُلِفَ فیهِ مِنَ الْحَقِّ بِاِذْنِکَ اِنَّکَ تَهْدى مَنْ تَشآءُ اِلى صِراطٍ مُسْتَقیمٍ

به اذن خودت بدان حقى که در آن اختلاف شده که براستى تو راهنمائى کنى هر که را خواهى بسوى راه راست

پس حاجات خود را از خدا بطلب که برآورده خواهد شد انشاء اللَّه تعالى