نماز نافله مغرب (رساله باقیات الصالحات)

رساله باقیات الصالحات در آخر کتاب مفاتیح الجنان، باب اول: اعمال شب و روز، فصل سوم: اعمال متعلق به مابین غروب آفتاب تا وقت خواب؛

آنگاه براى خواندن نافله بر مى‏ خيزى، كه چهار ركعت است، و سخن گفتن مابين نماز مغرب و نافله آن كراهت دارد. در ركعت اول سوره «كافرون» و در ركعت دوم سوره «توحيد» و در دو ركعت ديگر هر سوره ‏اى را كه خواستى بخوان، البته شايسته است در ركعت سوم سوره‏ «حديد» تا «عليم بذات الصّدور» ^[1] و در ركعت چهارم آخر سوره حشر يعنى «لو انزلنا هذا القرآن» ^[2] را تا پايان سوره بخوانى. و اگر مانند ساير نوافل به حمد تنها هم اكتفا كنى جايز است و بلند خواندن قرائت در نافله مغرب، و همچنين در ساير نوافل سزاوار است. وقتى از نافله مغرب فارغ شدى، از تعقيبات مشترك آنچه بخواهى بخوانى مانعى نيست، پس سجده شكر بجا مى‏ آورى به‏ صورتى كه پيش از اين گذشت و كمتر چيزى كه در سجده شكر لازم است اين است كه بگويى: «شكرا شكرا شكرا». شيخ كلينى از حضرت‏ صادق عليه السّلام روايت كرده: هرگاه از نماز مغرب فارغ شدى، بر جبين خود دست بكش، و سه مرتبه بگو:

بسم اللّه الّذى لا اله الاّ هو عالم الغيب و الشّهادة الرّحمن الرّحيم اللّهمّ اذهب‏ عنّى الهمّ و الحزن

به نام خداوندی که معبودی جز او نیست دانای نهان و آشکار است، رحمتگر مهربان است. بار خدایا! غم و غصه را از من بزدای.

و شايسته است نماز غفيله را بخوانی، كه كيفيت آن در «مفاتيح» و غير آن ذكر شده بخوانى.

[1] ) سوره الحدید، آیات 1-6.

[2] ) سوره الحشر، آیات 21-24.