روایت قطب راوندی از عابد بنی اسرائیل

رساله باقیات الصالحات در آخر کتاب مفاتیح الجنان، باب اول: اعمال شب و روز، فصل ششم: دعاهایی که در ساعات روز باید خواند و دعاهای هر روز که خصوصیتی به ساعتی ندارد؛

قطب راوندى‏ روايت كرده: در بنى اسرائيل عابدى بود، كه سالها به عبادت حق پرداخته بود، روزى به حضرت حق عرضه داشت: مى ‏خواهم‏ حال خود را نزد تو بدانم، اگر اعمال مرا پسنديده باشى، از اين اعمال بسيار انجام دهم، وگرنه پيش از مرگ توبه كنم، خدا فرشته ‏اى‏ با اين پيام نزد او فرستاد: كه براى تو نزد خدا هيچ عمل خيرى نيست! پرسيد پروردگارا عبادت هاى من چه شد؟ فرشته‏ گفت: هر كار خيرى انجام مى‏ دادى، مردم را خبر مى‏ كردى، كه تو را نيك بدانند، و به نيكى ياد كنند، اكنون ثواب‏ تو همان است، كه خود بر عمل خود خشنود شدى، اين سخن بر عابد بسيار گران آمد، و اندوهگين و نالان شد، بار ديگر فرشته آمد و گفت: حق تعالى مى ‏فرمايد: اكنون خود را ار من بخر، و پس از اين هر روز به عدد هر رگى‏ از رگ هاى بدن خود تصدّق بده، گفت: چگونه مى‏ توانم چنين كارى انجام دهم؟ پاسخ داد: هر روز سيصد و شصت‏ مرتبه به عدد رگ هاى بدنت بگو:

سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُلِلَّهِ وَلا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَاللَّهُ اَكْبَرُ وَلا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ

خداوند منزه است و سپاس از آن خداست و معبودی نیست جز خدا و خدا بزرگتر است و نیست جنبش و نیرویی جز به مدد خدا

عرضه داشت: پروردگارا بيشتر بفرما، فرمود: اگر بيشتر بگويى ثواب بيشتر دارد.