نماز امام زمان (ع) در شب جمعه

ذکر نمازهای مستحبه که در مفاتیح الجنان ذکر نشده است؛ 18. نماز حضرت حجت در شب جمعه:

در نجم الثّاقب از کتاب کنوز النّجاح شیخ طبرسى نقل کرده که بیرون آمد از ناحیه مقدسّه حضرت صاحب الزّمان علیه الصَّلوهُ والسَّلامُ که هرکس را بسوى حق تعالى حاجتى باشد پس باید که بعد از نصف شب جمعه غسل کند و بجاى نماز خود رود و دو رکعت نماز گذارد در رکعت اوّل بخواند سوره حمد را و چون به اِیّاکَ نَعْبُدُ وَ اِیّاکَ نَسْتَعینُ برسد صد مرتبه آن را مکرّر کند و بعد از آنکه صد مرتبه تمام شود تتمّه سوره حمد را بخواند و بعد از تمام شدن سوره حمد، سوره قُلْ هُوَاللَّه اَحَد را یک مرتبه بخواند و رکوع و دو سجده بجا آورد و «سُبْحانَ رَبَّىِ الْعَظیمِ وَ بِحَمْدِهِ» را هفت مرتبه در رکوع بگوید و «سُبْحانَ رَبِّىَ الاَْعْلى وَ بِحَمْدِهِ» را در هر یک از دو سجده هفت مرتبه بگوید و بعد از آن رکعت دویّم را نیز مانند رکعت اوّل بجا آورد و بعد از تمام شدن نماز این دعا را بخواند پس بدرستى که حق تعالى البّته حاجت او را برمى آورد هرگونه حاجتى که باشد مگر آنکه حاجت او در قطع کردن صله رحم باشد و دعا این است :

اَللّهُمَّ اِنْ اَطْعَتُکَ فَالْمَحْمِدَهُ لَکَ وَ اِنْ عَصَیْتُکَ فَالْحُجَّهُ لَکَ مِنْکَ الرَّوْحُ وَ مِنْکَ الْفَرَجُ سُبْحانَ مَنْ اَنْعَمَ وَ شَکَرَ سُبْحانَ مَنْ قَدَّرَ وَ غَفَرَ اللّهُمَّ اِنْ کُنْتُ

خدایا اگر فرمانبرداریت کنم پس حمد و ستایش از آن تو است و اگر نافرمانیت کنم تو حجت دارى از تو است مهر و یارى و از تو است گشایش منزه است آنکه نعمت داده و قدردانى کرد منزه است آنکه مقدر کرد و آمرزید خدایا اگر من

عَصَیْتُکَ فَاِنّى قَدْ اَطَعْتُکَ فى اَحَبِّ الاَشْیآءِ اِلَیْکَ وَ هُوَ الاْ یمانُ بِکَ لَمْ اَتَّخِذْ لَکَ وَلَداً وَ لَمْ اَدْعُ لَکَ شَریکاً مَنّاً مِنْکَ بِهِ عَلَىَّ لا مَنّاً مِنّى بِهِ عَلَیْکَ

تو را نافرمانى کردم ولى در عوض فرمانبرداریت کردم در محبوبترین چیزها در نزد تو و آن ایمان به تو است که برایت فرزندى نگرفتم و برایت شریکى قائل نشدم و این منتى بود از تو بر من نه اینکه منتى باشد از من بر تو

وَ قَدْعَصَیْتُکَ یا اِلهى عَلى غَیْرِ وَجْهِ المُکابَرَهِ وَ لاَ الْخُروُجِ عَنْ عُبُودِیَّتِکَ وَلاَ الْجُحُودِ لِرُبُوبِیَّتِکَ وَلکِنْ اَطَعْتُ هَواىَ وَ اَزَلَّنىِ الشَّیْطانُ فَلَکَ الْحُجَّهُ عَلَىَّ وَ

و اینکه تو را نافرمانى کردم اى خدا نه از روى کبر و عنادورزى بود و نه بخاطر اینکه از تحت بندگیت بیرون رفته و پروردگاریت را منکر شده باشم بلکه پیروى کردم هواى نفسم را و شیطان مرا لغزاند پس تو را بر من حجت و

الْبَیانُ فَاِنْ تُعَذِّبْنى فَبِذُنُوبى غَیْرُ ظالِمٍ لى وَ اِنْ تَغْفِرْلى وَ تَرْحَمْنى فَاِنَّکَ جَوادٌ کَریمٌ

بیان هست و اگر عذابم کنى بخاطر گناهان من است و تو ستمکار بر من نیستى واگر بیامرزى مرا و رحمم کنى پس براستى تو بخشنده و بزرگوارى

و بعد از آن تا نفس او وفا کند یا کریمُ یا کَریمُ را مکرّر بگوید و بعد از آن بگوید:

یا آمِناً مِنْ کُلِّ شَیْى ءٍ وَ کُلُّ شَیْى ءٍ مِنْکَ خآئِفٌ حَذِرٌ اَسْئَلُکَ بِاَمْنِکَ مِنْ کُلِّ شَیْى ءٍ وَ خَوْفِ کُلِّ شَیْى ءٍ مِنْکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ

اى ایمن از هر چیز و هرچیز از تو ترسان و بیمناک از تو خواهم به همان امانى که از هر چیز دارى و آن ترسى که هرچیز از تو دارند که درود فرستى بر محمد و آل محمد و

اَنْ تُعْطِیَنى اَماناً لِنَفْسى وَ اَهْلى وَ وَلَدى وَ سآئِرِ ما اَنْعَمْتَ بِهِ عَلَىَّ حَتّى لااَخافَ وَ لا اَحْذَرَ مِنْ شَیْى ءٍ اَبَداً اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْىءٍ قَدیرٌ وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ

به من امانى دهى براى خود و خانواده و فرزندان و سایر چیزهایى که به من عطا فرموده اى تا نترسم و بیم نداشته باشم از چیزى هرگز که براستى تو بر هر چیز توانایى و

نِعْمَ الْوَکیلُ یا کافِىَ اِبْراهیمَ نُمْرُودَ وَ یا کافِىَ مُوسى فِرْعَوْنَ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَکْفِیَنى شَرَّ فلان بن فلان

کافى است ما را خدا و نیکو وکیلى است اى کفایت کننده ابراهیم از نمرود و اى کفایت کننده موسى از فرعون از تو خواهم که درود فرستى بر محمد و آل محمد و کفایت کنى از من شر فلان پسر فلان را

به جاى فلان بن فلان نام شخصى را که از ضرر او مى ترسد و نام پدر او را بگوید و از حق تعالى طلب کند که ضرر او را دفع نماید و کفایت کند پس بدرستى که حق تعالى البّته کفایت ضرر او خواهد کرد انشاءاللّه تعالى و بعد از آن به سجده رود و حاجت خود را مسئلت نماید و تضرّع و زارى کند بسوى حق تعالى پس بدرستى که نیست مرد مؤ منى و نه زن مؤ منه اى که این نماز را بگذارد و این دعا را از روى اخلاص ‍ بخواند مگر آنکه گشوده مى شود براى او درهاى آسمان براى برآمدن حاجات او و دعاى او مستجاب مى گردد در همان وقت و در همان شب هرگونه حاجتى که باشد و این به سبب فضل و انعام حق تعالى است بر ما و بر مردمان

مؤ لّف گوید که نجل جلیل شیخ طبرسى رضىّ الدّین حسن بن فضل نیز این نماز را در مکارم الا خلاق نقل کرده و در اوّل دعا بجاى «اَللّهُمَّ اِنْ کُنْتُ قَدْ عَصَیْتُکَ»، «اِنْ کُنْتُ قَدْ عَصَیْتُکَ» ذکر کرده و بعد از «حَتّى لا اَخافَ» کلمه «اَحَداً» اضافه کرده و بعد از «فِرْعَوْن اَسْئَلُکَ» و بقیّه مثل هم اند