دعای امام علی (ع) برای فرد بیمار

ادعیه و عوذات آلام و اسقام و علل اعضا و تب؛ دعایی است كه جبرئيل وقتى حسن و حسين بيمار بودند به پيامبر صلّى اللّه عليه و آله آموخت:

سيّد ابن طاووس در كتاب «مهج»، از ابن عباس روايت كرده: نزد امير مؤمنان نشسته بودم، شخصى رنگ پريده آمد، و گفت: اى امير مؤمنان، من هميشه بيمارم، و دردهاى بسيارى دارم، به من دعايى بياموز، كه با آن بر بيماري هايم يارى جويم، فرمود: به تو دعايى مى‏ آموزم، كه جبرئيل وقتى حسن و حسين بيمار بودند به پيامبر صلّى اللّه عليه و آله آموخت، و آن دعا اين است:

اِلهى كُلَّما اَنْعَمْتَ عَلَىَّ نِعْمَةً قَلَّ لَكَ عِنْدَها شُكْرى وَ كُلَّمَا ابْتَلَيْتَنى بِبَلِيَّةٍ قَلَّ لَكَ عِنْدَها صَبْرى

اى معبود من، هر زمان به من نعمت دادى سپاسگذارى ‏ام براى تو در كنار آن نعمت اندك بود، و هر زمان مبتلاى به بلايم نمودى، صبرم براى تو نزد آن اندك بود،

فيامَنْ قَلَّ شُكْرى عِنْدَ نِعَمِهِ فَلَمْ يَحْرِمْنى وَ يا مَنْ قَلَّ صَبْرى عِنْدَ بَلاَّئِهِ فَلَمْ يَخْذُلنى

اى كه شكرم كنار نعمت هايش كم بود، ولى از نعمت محرومم نكرد، و اى كه صبرم نزد بلايش اندك بود، ولى مرا وا نگذاشت،

وَ يا مَنْ رَانى عَلَى الْمَعاصى فَلَمْ يَفْضَحْنى وَ يا مَنْ رَانى عَلَى الْخَطايا فَلَمْ يُعاقِبْنى عَلَيْها

و اى كه مرا بر گناهان ديد، ولى رسوايم نساخت و اى كه مرا بر خطاها ديد، ولى بر آنها عذابم نكرد،

صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لى ذَنْبى وَ اشْفِنى مِنْ مَرَضى اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْئٍ قَديرٌ

 بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و گناهم را بيامرز، و از بيمارى ‏ام شفا ده، به درستى كه تو بر هرچيز توانايى.

ابن عبّاس گفت: پس از يك سال آن مرد را ديدم، درحالى‏ كه رنگش نيكو و سرخ شده بود؟ و گفت: اين دعا را بر هيچ دردى نخواندم مگر آن‏كه شفا يافتم، و بر سلطانى كه از او مى‏ ترسيدم وارد نشدم، مگر آن‏كه خداى عزّ و جلّ‏ شرش را از من بازگرداند.