دعای امام باقر (ع) هنگام بیرون رفتن از خانه

در ذکر بعضی حرزها و دعاهای مختصر؛ اين حرزها و دعاها از كتاب «مهج الدعوات» و«مجتنى» كه هر دو از نوشته‏ هاى رضى الدين سيّد ابن طاووس هستند انتخاب شده‏ اند.

15. دعايى است از حضرت باقر عليه السّلام: از ابو حمزه ثمالى روايت شده: از حضرت باقر عليه السّلام اجازه خواستم خدمتش مشرّف شوم، حضرت از خانه بيرون آمد، درحالى كه لب هاى مباركش حركت مى‏ كرد، فرمود: تكلّم مرا دانستى؟ گفتم: آرى فدايت شوم. فرمود: تكلّم كردم به كلامى كه احدى هرگز به آن تكلم نكرده، مگر آن‏كه حق تعالى آنچه از امر دنيا و آخرت مهم اوست كفايت‏ فرموده، گفتم: فدايت شوم، پس مرا به آن خبر ده، فرمود: آرى هركه اين كلمات را در حال بيرون رفتن از خانه بخواند، مهمّات او آسان گردد:

بسم اللّه الرّحمن الرّحیم

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانى‏اش هميشگى است

حَسبِىَ اللّهُ تَوَكّلَتُ عَلَى اللّهِ

خداوند مرا کافی است و بر خدای یگانه توکل کردم

اَللّهُمَ اِنِّى اَساَلُكَ خَيرَ اُمُورِى كُلِّهَا،

خدایا بهبود و عاقبت نیک تمام کارهایم را از تو درخواست می کنم

وَ اَعُوذُ بِكَ مِن خِزىِ الدُّنيَا وَ عَذَابِ الاَخِرَةِ

و از ذلت و خواری دنیا و عذاب آخرت به تو پناه می آورم