صلوات شعبانیه (زاد المعاد)

به سند معتبر منقول است كه حضرت امام زين العابدين عليه السّلام در هرروز ماه شعبان در وقت زوال و در شب نيمه‌ى شعبان اين دعا را مى‌خواندند:

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خدايا! درود فرست بر محمد و آلش

شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعِ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفِ الْمَلَائِكَةِ وَ مَعْدِنِ الْعِلْمِ وَ أَهْلِ بَيْتِ الْوَحْيِ،

كه درخت نبوت‌اند و محل رسالت و جايگاه رفت‌وآمد فرشتگان و معدن علم و حكمت و خاندان وحى‌اند.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خدايا! درود فرست بر محمد (صلّى اللّه عليه و آله) و آلش

الْفُلْكِ الْجَارِيَةِ فِي اللُّجَجِ الْغَامِرَةِ يَأْمَنُ مَنْ رَكِبَهَا وَ يَغْرَقُ مَنْ تَرَكَهَا

كه كشتى (درياى معرفت‌اند) و روان در درياهاى عميق كه هركس بر آن كشتى درآيد از غرق ايمن است و هركس درنيايد به درياى هلاكت غرق خواهد شد؛

الْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مَارِقٌ وَ الْمُتَأَخِّرُ عَنْهُمْ زَاهِقٌ وَ اللَّازِمُ لَهُمْ لَاحِقٌ،

هركس بر آنها تقدم جويد از دين خارج شود و هركس از آنان عقب ماند نابود گردد و هركس همراه آنان باشد ملحق به آنها خواهد شد.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدِ

خدايا! درود فرست بر محمد و آلش

الْكَهْفِ الْحَصِينِ وَ غِيَاثِ الْمُضْطَرِّ الْمُسْتَكِينِ وَ مَلْجَإِ الْهَارِبِينَ وَ عِصْمَةِ الْمُعْتَصِمِينَ،

كه حصار محكم امت و فريادرس بيچارگان و درماندگان و پناه‌گريختگان و نگهبان عصمت‌طلبان‌اند.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خدايا! درود فرست بر محمد (صلّى اللّه عليه و آله) و آلش درود بسيار

صَلَاةً كَثِيرَةً تَكُونُ لَهُمْ رِضًى وَ لِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَدَاءً وَ قَضَاءً بِحَوْلٍ مِنْكَ وَ قُوَّةٍ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ،

كه آن درود موجب خشنودى آنها باشد و اداى حقّ آنها بر ما شود به حول و قوه‌ى تو اى خداى عالميان!

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خدايا! درود فرست بر محمد (صلّى اللّه عليه و آله) و آلش

الطَّيِّبِينَ الْأَبْرَارِ الْأَخْيَارِ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ حُقُوقَهُمْ وَ فَرَضْتَ طَاعَتَهُمْ وَ وَلَايَتَهُمْ،

كه پاكان و نيكان و برگزيدگان عالم‌اند كه براى آنان بر ما حقوقشان را واجب كردى و طاعت و محبتشان را فرض نمودى.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خدايا! درود فرست بر محمد و آلش

وَ اعْمُرْ قَلْبِي بِطَاعَتِكَ وَ لَا تُخْزِنِي بِمَعْصِيَتِكَ

و قلب مرا به طاعتت پرنور و معمور ساز و مرا به عصيان خود رسوا و خوار مگردان

وَ ارْزُقْنِي مُوَاسَاةَ مَنْ قَتَّرْتَ عَلَيْهِ مِنْ رِزْقِكَ بِمَا وَسَّعْتَ عَلَيَّ مِنْ فَضْلِكَ

و روزى‌ام كن كه مواسات كنم با فقيران كه رزقشان تنگ نمودى، به وسعتى كه از فضل و كرمت به من عطا كردى،

وَ نَشَرْتَ عَلَيَّ مِنْ عَدْلِكَ وَ أَحْيَيْتَنِي تَحْتَ ظِلِّكَ.

 تا عدالت تو را منتشر گردانم و مرا زنده بدار در سايه‌ى عنايتت.

وَ هَذَا شَهْرُ نَبِيِّكَ سَيِّدِ رُسُلِكَ، شَعْبَانُ الَّذِي حَفَفْتَهُ مِنْكَ بِالرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ

و اين است شعبان، ماه رسولت، سيد پيغمبران كه اين ماه را به رحمت و رضا و خوشنودى‌ات در پوشيده‌اى

الَّذِي كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ و [سلّم] يَدْأَبُ فِي صِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ

و رسولت صلّى اللّه عليه و آله جهد و كوشش بسيار به نماز و روزه

فِي لَيَالِيهِ وَ أَيَّامِهِ بُخُوعاً لَكَ فِي إِكْرَامِهِ وَ إِعْظَامِهِ إِلَى مَحَلِّ حِمَامِهِ.

در شب‌ها و روزهاى اين ماه داشت و براى فروتنى به درگاه تو اين ماه را تا به آخر محترم و گرامى مى‌داشت.

اللَّهُمَّ فَأَعِنَّا عَلَى الِاسْتِنَانِ بِسُنَّتِهِ فِيهِ وَ نَيْلِ الشَّفَاعَةِ لَدَيْهِ.

اى خدا! پس تو ما را هم يارى فرما بر پيروى سنتش و به شفاعتش نايل گردان.

اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْهُ لِي شَفِيعاً مُشَفَّعاً وَ طَرِيقاً إِلَيْكَ مَهْيَعاً

خدايا! و حضرتش را براى من شفيع مقبول الشفاعه قرار ده و طريق مستقيم هموار به سوى خود گردان

وَ اجْعَلْنِي لَهُ مُتَّبِعاً حَتَّى أَلْقَاكَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَنِّي رَاضِياً وَ عَنْ ذُنُوبِي غَاضِياً

و مرا پيرو آن بزرگوار ساز، تا روزى كه تو را ملاقات مى‌كنم، كه روز قيامت است، در آن روز از من خوشنود باشى و از گناهانم چشم پوشى

قَدْ أَوْجَبْتَ لِي مِنْكَ الرَّحْمَةَ وَ الرِّضْوَانَ وَ أَنْزَلْتَنِي دَارَ الْقَرَارِ وَ مَحَلَّ الْأَخْيَارِ. ^[1]

در حالى كه لطف و رحمتت را بر من حتم فرمايى و مرا در منزل هميشگى بهشت ابد كه محل خوبان است، منزل دهى.

[1] ) اقبال الاعمال ص 687؛ مفاتيح الجنان، ج 1، ص 156.