دعای روز بیست و پنجم ذی القعده (زاد المعاد)

اعمال ماه ذی القعده؛ شيخ طوسى گفته است كه مستحب است در روز بیست و پنجم ماه (روز دحوالارض) اين دعا را بخوانند:

اللَّهُمَّ دَاحِيَ الْكَعْبَةِ وَ فَالِقَ الْحَبَّةِ وَ صَارِفَ اللَّزْبَةِ وَ كَاشِفَ كُلِّ كُرْبَةٍ

اى خدا! اى كه زمين كعبه را گسترانيدى و دانه را در جوف زمين شكافتى و سختى‌ها را از بندگان برطرف ساختى و هرغم و اندوه را از دل‌ها زايل نمودى!

أَسْأَلُكَ فِي هَذَا الْيَوْمِ مِنْ أَيَّامِكَ الَّتِي أَعْظَمْتَ حَقَّهَا وَ أَقْدَمْتَ سَبْقَهَا

از تو درخواست مى‌كنم در اين روز از ايامت كه حقّ آن را بزرگ شمردى و بر ساير ايام از جهت شرف مقدم داشتى

وَ جَعَلْتَهَا عِنْدَ الْمُؤْمِنِينَ وَدِيعَةً وَ إِلَيْكَ ذَرِيعَةً وَ بِرَحْمَتِكَ الْوَسِيعَةِ

و اين روز را نزد اهل ايمان به وديعت گذاشتى و آن را وسيلۀ خود قرار دادى قسم به اين روز و به رحمت وسيع بى‌نهايتت

أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ الْمُنْتَجَبِ فِي الْمِيثَاقَ الْقَرِيبِ يَوْمَ التَّلَاقِ فَاتِقِ كُلِّ رَتْقٍ دَاعٍ إِلَى كُلِّ حَقٍّ

كه درود فرستى بر محمد بندۀ صالح خود كه تو در عهد و پيمان كه به روز ملاقات نزديك است او را برگزيدى تا بسته را او به روى خلق گشود و عالمى را به سوى حق دعوت فرمود

وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ الْأَطْهَارِ الْهُدَاةِ الْمَنَارِ دَعَائِمِ الْجَبَّارِ وَ وُلَاةِ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ

و بر آل اطهارش كه آنان هاديان و چراغ علم و معرفت و اركان هدايت به سوى خداى بزرگوار و حاكم بر بهشت و بر دوزخ‌اند.

وَ أَعْطِنَا فِي يَوْمِنَا هَذَا مِنْ عَطَائِكَ الْمَخْزُونِ غَيْرَ مَقْطُوعٍ وَ لَا مَمْنُوعٍ

و هم در اين روز از گنج عطاى پربهاى خود كه مستور و مقطوع و بى‌منت است به ما عطا فرما و بر آن عطا اضافه نما

تَجْمَعُ لَنَا بِهِ التَّوْبَةَ وَ حُسْنَ الْأَوْبَةِ يَا خَيْرَ مَدْعُوٍّ وَ أَكْرَمَ مَرْجُوٍّ

توفيق توبه و حسن بازگشت به درگاهت را اى بهتر از هركس كه از او حاجت خواهند و كريم‌ترين كسى كه به او روى آورند!

يَا كَفِيُّ يَا وَفِيُّ يَا مَنْ لُطْفُهُ خَفِيٌّ الْطُفْ لِي بِلُطْفِكَ وَ أَسْعِدْنِي بِعَفْوِكَ

اى كفايت‌كنندۀ امور خلق! اى وفادار! اى كه لطفش پنهان است! به حق لطف و كرمت كه با من لطف و محبت كن و از من درگذر و به عفو و بخششت مرا سعادتمند ساز

وَ أَيِّدْنِي بِنَصْرِكَ وَ لَا تُنْسِنِي كَرِيمَ ذِكْرِكَ بِوُلَاةِ أَمْرِكَ وَ حَفَظَةِ سِرِّكَ

و به يارى و نصرتت مؤيد فرما و از ياد با شرف و كرامتت به وسيلۀ اميران و نگهبانان خود (انبياء) محرومم مگردان

وَ احْفَظْنِي مِنْ شَوَائِبِ الدَّهْرِ إِلَى يَوْمِ الْحَشْرِ وَ النَّشْرِ

و از آلايش روزگار و مكر و شوائب دهر تا روز محشر و هنگام رستاخيز محفوظ دار

وَ أَشْهِدْنِي أَوْلِيَاءَكَ عِنْدَ خُرُوجِ نَفْسِي وَ حُلُولِ رَمْسِي وَ انْقِطَاعِ عَمَلِي وَ انْقِضَاءِ أَجَلِي.

و دوستان و اولياى خود را روز خروج روح و هنگام مرگ و وقت اجل و انقطاع عملم به بالينم حاضر ساز تا با مشاهدۀ آنان از جهان بروم.

اللَّهُمَّ وَ اذْكُرْنِي عَلَى طُولِ الْبِلَى إِذَا حَلَلْتُ بَيْنَ أَطْبَاقٍ الثَّرَى

اى خدا! و مرا ياد كن در زمان طولانى درد و ابتلايم ميان طبقات خاك

وَ نَسِيَنِي النَّاسُونَ مِنَ الْوَرَى وَ أَحْلِلْنِي دَارَ الْمُقَامَةِ وَ بَوِّئْنِي مَنْزِلَ الْكَرَامَةِ

كه همۀ خلايق مرا فراموش كرده‌اند و به دار اقامت وارد فرما به آن منزل باكرامت و عزت جاى ده

وَ اجْعَلْنِي مِنْ مُرَافِقِي أَوْلِيَائِكَ وَ أَهْلِ اجْتِبَائِكَ وَ اصْطِفَائِكَ

و مرا با اولياى خود و خاصان و برگزيدگانت رفيق گردان

وَ بَارِكْ لِي فِي لِقَائِكَ وَ ارْزُقْنِي حُسْنَ الْعَمَلِ قَبْلَ حُلُولِ الْأَجَلِ مُبَرَّءً مِنَ الزَّلَلِ وَ سُوءِ الْخَطَلِ.

و در آن روز لقاى خود را بر من مبارك ساز و توفيق حسن عملى پاك و منزه از خطا و خلل پيش از ورود اجل عطا فرما.

اللَّهُمَّ وَ أَوْرِدْنِي حَوْضَ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ

اى خدا! و بر حوض پيغمبرت، محمد صلّى اللّه عليه و آله وارد گردان

وَ اسْقِنِي مِنْهُ مَشْرَباً رَوِيّاً سَائِغاً هَنِيئاً لَا أَظْمَأُ بَعْدَهُ وَ لَا أُحَلَّأُ وِرْدَهُ وَ لَا عَنْهُ أُذَادُ

و از آن به شربتى گوارا و خوش، چنان سيرابم كن كه ديگر نه هرگز تشنه شوم و نه ديگر از ورود بر آن حوض مردود و رانده شوم

وَ اجْعَلْهُ لِي خَيْرَ زَادٍ وَ أَوْفَى مِيعَادٍ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ.

و آنجا را بهترين زاد و كامل‌ترين منزلگاهم قرار ده در روزى كه شاهدان قيام كنند.

اللَّهُمَّ وَ الْعَنْ جَبَابِرَةَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ وَ بِحُقُوقِ أَوْلِيَائِكَ الْمُسْتَأْثِرِينَ

اى خدا! و لعنت فرست بر جباران و ستمگران اولين و آخرين و آنان‌كه حقوق و مقام اولياى تو را (به غصب و تعدى) به خود اختصاص دادند

اللَّهُمَّ وَ اقْصِمْ دَعَائِمَهُمْ وَ أَهْلِكْ أَشْيَاعَهُمْ وَ عَالِمَهُمْ وَ عَجِّلْ مَهَالِكَهُمْ وَ اسْلُبْهُمْ مَمَالِكَهُمْ وَ ضَيِّقْ عَلَيْهِمْ مَسَالِكَهُمْ

اى خدا و بنيان ظلم و بيدادشان را در هم بشكن و پيروان و عاملان و مددكارانشان را هلاك ساز و در هلاكتشان تسريع فرما و كشورهاى آنان را از آنها بگير و راه‌ها را بر آنان تنگ ساز

وَ الْعَنْ مُسَاهِمَهُمْ وَ مُشَارِكَهُمْ.

و شريك در منفعت آنها را هم لعنت كن.

اللَّهُمَّ وَ عَجِّلْ فَرَجَ أَوْلِيَائِكَ وَ ارْدُدْ عَلَيْهِمْ مَظَالِمَهُمْ وَ أَظْهِرْ بِالْحَقِّ قَائِمَهُمْ

اى خدا! و به دوستان و اولياى خود بزودى فرج و آسايش عطا فرما و حقوق آنان را بديشان بازگردان و امام قائم آنها را به حق ظاهر گردان

وَ اجْعَلْهُ لِدِينِكَ مُنْتَصِراً وَ بِأَمْرِكَ فِي أَعْدَائِكَ مُؤْتَمِراً.

و بر اقامۀ دينت به او نصرت بخش و به حكم و فرمان بر دشمنانت اقتدار بخش.

اللَّهُمَّ احْفُفْهُ بِمَلَائِكَةِ النَّصْرِ وَ بِمَا أَلْقَيْتَ إِلَيْهِ مِنَ الْأَمْرِ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ مُنْتَقِماً لَكَ حَتَّى تَرْضَى

اى خدا! و به سپاه ملايك او را يارى كن و به آن فرمانى كه در شب قدر بر حكومتش تقدير فرمودى او را به انتقام از دشمنان برانگيز تا خشنود گردى

وَ يَعُودَ دِينُكَ بِهِ وَ عَلَى يَدَيْهِ جَدِيداً غَضّاً وَ يَمْحَضَ الْحَقَّ مَحْضاً وَ يَرْفُضَ الْبَاطِلَ رَفْضاً.

و دين و شرع تو كه ضعيف شده از نو به دست او بازگردد و كاملا حق را پاك و خالص (از تصرف باطل) كند و باطل را به كلى محو و نابود گرداند.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَى جَمِيعِ آبَائِهِ وَ اجْعَلْنَا مِنْ صَحْبِهِ وَ أُسْرَتِهِ

خدايا! بر او و بر پدران پاكش درود فرست و ما را از اصحاب و سپاهيانش قرار ده

وَ ابْعَثْنَا فِي كَرَّتِهِ حَتَّى نَكُونَ فِي زَمَانِهِ مِنْ أَعْوَانِهِ.

و ما را در رجعتش برانگيز تا آن‌كه در زمان دولتش از ياوران او باشيم.

اللَّهُمَّ أَدْرِكْ بِنَا قِيَامَهُ وَ أَشْهِدْنَا أَيَّامَهُ وَ صَلِّ عَلَيْهِ وَ ارْدُدْ إِلَيْنَا سَلَامَهُ

اى خدا! ما را به درك حضورش هنگام قيام موفق دار كه دوران سلطنتش را مشاهده كنيم و بر او و درود سلام فرست او را به ما باز رسان

وَ السَّلَامُ عَلَيْهِمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ.^[1]

و سلام و تحيت و رحمت و بركت بر ايشان باد.

^[1] ) اقبال الاعمال ص 312؛ مصباح كفعمى ص 658؛ مفاتيح الجنان، ص 248.