تهلیلات امام علی (ع) در دهه اول ذی الحجه (زاد المعاد)

اعمال ماه ذی الحجه؛ شيخ و ابن بابويه و سيّد بن طاووس-رضى اللّه عنهم-روايت كرده‌اند از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام كه هركه هرروز از دهّۀ اوّل ذى الحجة اين تهليلات را ده مرتبه بخواند حق تعالى عطا كند او را به هرتهليلى درجه‌اى در بهشت از مرواريد و ياقوت و از ميان هر درجه تا درجۀ ديگر صد سال راه باشد به رفتار سوارى كه بتازد و در هردرجه شهرى بوده باشد و در آن شهر قصرى باشد، از يك جوهر كه در آن فصلى نباشد و در هرشهرى از آن شهرها از انواع جواهر و غرفه‌ها و خانه‌ها و فرش‌ها و كرسى‌ها و تخت‌ها و حوريان و نهال‌ها و متّكاها و خانه‌ها و خدمتكاران و درخت‌ها و نهرها و زيورها و حله‌ها بوده باشد كه وصف‌كننده قادر بر وصف آنها نباشد و چون از قبر بيرون آيد، از هر موى بدن او نورى ساطع باشد و مبادرت نمايد به سوى او هفتاد هزار ملك و از پيش رو و جانب راست و چپ او راه روند تا او را به در بهشت برسانند و چون داخل بهشت شود او را مقدّم دارند و ملائكه از عقب او روند تا آن‌كه به شهرى برسد كه بيرونش از ياقوت سرخ باشد و اندرونش از زبرجد سبز و در آن شهر بوده باشد هرنعمتى كه حق تعالى در بهشت خلق كرده است. پس به او گويند كه اى دوست خدا! مى‌دانى كه اين شهر چيست؟ گويد: نه، و شما كيستيد؟ گويند: ما ملكى چنديم كه حاضر بوديم در هنگامى كه تو آن تهليلات را مى‌خواندى در دنيا و اين شهر و آنچه در آن هست از نعمت‌هاى الهى يك ثواب تو است بر خواندن آن تهليلات و بشارت باد تو را به بهتر از اين ثواب‌ها و پيوسته در جوار رحمت الهى خواهى بود در دار السّلام كه بلايى و غمى و مكروهى در آن نمى‌باشد و نعمت‌ها و رحمت‌هاى خدا هرگز از تو منطقع نمى‌گردد. ^[1]

و تهليلات اين است:

لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَدَدَ اللَّيَالِي وَ الدُّهُورِ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَدَدَ أَمْوَاجِ الْبُحُورِ،

لا اله الا اللّه به تعداد شب‌ها و روزگاران، لا اله الا اللّه به شمارۀ موج‌هاى درياها،

لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ رَحْمَتُهُ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ،

 نيست معبود حقى جز خدا و رحمتش بهتر است از آنچه جمع مى‌كنند،

لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَدَدَ الشَّوْكِ وَ الشَّجَرِ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَدَدَ الشَّعْرِ وَ الْوَبَرِ،

لا اله الا اللّه به تعداد خار و درخت، لا اله الا اللّه به تعداد مو و كرك،

لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَدَدَ الْحَجَرِ وَ الْمَدَرِ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَدَدَ لَمْحِ الْعُيُونِ،

لا اله الا اللّه به تعداد سنگ و كلوخ، لا اله الا اللّه به تعداد به هم زدن چشم‌ها،

لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ فِي اللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ وَ الصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ،

لا اله الا اللّه در شب كه بگردد و صبح كه برآيد،

لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَدَدَ الرِّيَاحِ وَ الْبَرَارِي وَ الصُّخُورِ،

لا اله الا اللّه به شمارۀ بادها در بيابان‌ها و سنگ‌ها،

لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مِنَ الْيَوْمِ إِلَى يَوْمِ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ.^[2]

لا اله الا اللّه از امروز تا روزى كه در صور دميده شود.

و از بعضى روايات مستفاد مى‌شود كه به يك مرتبه نيز اكتفا مى‌توان كرد.

[1] ) ثواب الأعمال للصدوق: ص 100.                                          [2] ) اقبال الاعمال، ج  2، ص  47.