آداب ماه محرم (زاد المعاد)

اعمال ماه محرم؛ و چون حضرت سيد الشهداء عليه السّلام در دهم اين ماه به سعادت شهادت فايز گرديده و در اكثر اين دهه محزون و غمگين بودند و اخبار موحشه به ايشان مى‌رسيد بايد كه شيعيان ايشان در مجموع اين ده روز به لوازم تعزيۀ آن حضرت قيام نمايند و محزون و اندوهناك باشند و اخبار و احاديث كه مشتمل بر ذكر مصايب ايشان باشد بخوانند و بعضى از علما گفته‌اند كه ترك بعضى از لذّات بكنند.

و از حضرت امام رضا عليه السّلام منقول است كه ماه محرم ماهى بود كه كافران در اين ماه جنگ كردن را حرام مى‌دانستند و منافقان اين امت در اين ماه خون ما را حلال دانستند و هتك حرمت ما كردند و زنان و فرزندان ما را اسير كردند و آتش در خيمه‌هاى ما زدند و اموال و اسباب ما را غارت كردند و حرمت حضرت رسالت پناه-صلّى اللّه عليه و آله-را در باب ما رعايت نكردند. به درستى كه مصيبت امام حسين عليه السّلام چشم‌هاى ما را مجروح گردانيد و آب ديده‌هاى ما را جارى ساخت و عزيز ما را ذليل گردانيد و واقعه كربلا كرب و بلاى ما مهيّا كرد تا روز قيامت؛ پس بايد كه بر مصيبت آن حضرت گريه‌كنندگان بگريند؛ به درستى كه گريه بر آن حضرت گناهان بزرگ را برطرف مى‌كند.

پس فرمود كه پدرم امام موسى-عليه السّلام-چون ماه محرم داخل مى‌شد كسى آن حضرت را خندان نمى‌ديد و اثر حزن و اندوه بر آن حضرت ظاهر مى‌شد در مجموع دهۀ اوّل، و چون روز دهم مى‌شد روز مصيبت و گريه و اندوه او بود و مى‌گفت امروز روز شهادت حسين است.

و در حديث ديگر فرمود كه چون جدّم حسين-عليه السّلام-شهيد شد آسمان خون و خاك سرخ باريد؛ اگر بر آن حضرت آن‌قدر گريه كنى كه آب ديده بر روى تو جارى گردد، حق تعالى جميع گناهان كوچك و بزرگ تو را بيامرزد.

پس فرمود كه اگر خواهى كه چون بميرى هيچ گناه بر تو نباشد، زيارت كن امام حسين عليه السّلام را و اگر خواهى كه در غرفه‌هاى بهشت با حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله و آل او باشى، لعنت كن قاتلان حسين را و اگر خواهى كه ثواب شهيدان كربلا داشته باشى، هروقت كه مصيبت آن حضرت را به ياد آورى بگو:

(يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً)^[1]

اى كاش مى‌بودم با ايشان، پس رستگارى مى‌يافتم رستگارى بزرگ.

[1] ) سوره النساء، آیه 73.