کتاب الغدیر نوشته علامه امینی

الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب، نام کتابی در ۱۱ مجلد، از علامه امینی است که در دفاع از حق جانشینی بی‌واسطه امیرالمؤمنین (ع) نسبت به پیامبر(ص) نوشته شده است. هدف نگارنده در این کتاب این است که با انحرافات و تحریف‌هایی که از اوائل نشر اسلام صورت گرفته است مبارزه کند و حق را ثابت نماید.

نویسنده، حدیث غدیر را یقین‌آورترین و متواترترین حدیث منقول از پیامبر(ص) می‌داند. وی بدین منظور سند حدیث را از صحابه و تابعان تا علمای قرن ۱۴ با تکیه بر منابع اهل سنت ذکر می‌کند و تواتر آن را نشان می‌دهد. علاوه بر این تواتر، نویسنده به تفصیل اشعاری از صحابه و تابعان و نس‌لهای بعدی را در تأیید مدعای خود ذکر می‌کند و در خلال این مباحث، به تهمت‌هایی که توسط برخی از علمای اهل سنت بر شیعه وارد شده است قاطعانه و با اسناد مورد قبول نزد آنها، پاسخ می‌دهد. از دیگر مباحث این کتاب، دانش دینی خلفای سه‌گانه و حوادث و امور ناگوار انجام شده به دست آنها است.

عبدالحسین امینی در سال ۱۳۲۰ق. در تبریز زاده شد، و در مدارس آن شهر مقدمات علوم را بیاموخت. سپس به نجف رفت و در آنجا نزد استادان بزرگ به ادامه تحصیل پرداخت و در اوان جوانی از مراجع بزرگی چون سید ابوالحسن اصفهانی (د. 1364ق) و میرزا محمدحسین نایینی (د. 1355ق) و شیخ عبدالکریم حائری یزدی (د. 1361ق) اجازه اجتهاد دریافت داشت، و از علمای دیگر اجازه روایت، که هر یک در این اجازات، مقامات علمی، دینی و اجتماعی وی را یادآور شده و ستوده بودند

علامه امینی، برای یافتن منابع جهت نگارش کتاب «الغدیر...»، سفرهایی را به صورتی بس ساده و اقتصادی انجام داد. وی در این سفرها در پی کتابخانه‌ها، اعم از عمومی و شخصی، بود. وی در این کتابخانه‌ها به مطالعه، استنساخ و تهیه مآخذ و ملاقات با استادان و اصلاح و ارشاد و نشر ولای صحیح و تأثیر در اهل علم و گاه نماز جماعت و منابر عمومی می پرداخت. شهرهایی که وی با این خصوصیات بدانها سفر کرده بود، از جمله اینهایند: حیدرآباد دکن، علیگره، لکهنو، کانپور، جلالی (در هند) رامپور، فوعه، معرفه، قاهره، حلب، نبل، دمشق و....

«الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب»، به معنای «غدیر در کتاب [= قرآن]، سنت، و ادبیات» است. انتخاب این عنوان برای این کتاب بدین معناست که کسی که منکر حدیث غدیر و امور وابسته به آن شود، در واقع منکر قرآن، سنت، ادبیات، تاریخ و مجمع علمی شعر عرب شده است چرا که نویسنده مدعای خود را با اسناد متقن و شواهد قطعی از هر سه منبع مذکور، به اثبات رسانده است.

در کتاب «الغدیر» نزدیک 150 کتاب از مهمترین کتابهای مسلمین - در رشته های مختلف - که در طول تاریخ شخصیت افراد و اجتماعات را ساخته است به میان آورده شده و براساس ملاکها و مآخذ خود اهل سنت به مطالب آنها رسیدگی شده است؛ چنانکه می توان گفت، نویسنده الغدیر، به نوعی بازسازی علمی دست یافته است و به تصحیح کتابخانه عمومی اسلام توفیق پیدا کرده است، زیرا همین 150 کتاب از علمای گذشته و معاصر اسلام، از تاریخ طبری تا فجر الاسلام احمد امین، میزانی به دست می دهد برای صدها کتاب دیگر و هزارها مسأله دیگر.

نویسنده در این جلد، پس از نقل حدیث غدیر، 110 تن از بزرگان صحابه پیامبر(ص) را نام می برد که آن را نقل کرده اند و نام تک‌تک آنها را با تکیه بر منابع اهل سنت یاد می کند.

پس از صحابه، نام 84 تن از تابعانی که این حدیث را روایت کرده اند یاد می شود و آراء نویسندگان رجالی اهل سنت درباره آنها بیان می شود.

پس از تابعان، نام 360 تن از علمای راوی این حدیث از قرن 2ق. تا قرن 14ق. یاد می شود.

در فصل بعدی کتاب، نام نویسندگانی که آثاری مستقل راجع به حدیث غدیر نگاشته اند ذکر می شود و در فصل پس از آن، احتجاجهایی که به حدیث غدیر شده است بیان شده است. آیات قرآن راجع به غدیر، مبحث بعدی جلد نخست کتاب الغدیر است و پس از آن عید غدیر و داستان تبریک گفتن عمر و ابوبکر و سایر صحابه به امام علی(ع)، و جایگاه این عید نزد اهل بیت(ع) بررسی می شود و پس از اینها سخنان برخی از دانشمندان اهل سنت درباره غدیر و نیز سند حدیث غدیر، نقل و بررسی می شود.

مطالب پسین کتاب، درباره مفاد و معنای این حدیث است که برای این امر، نویسنده شبهات برخی از دانشمندان اهل سنت را نقل و بررسی می کند و با توجه به قرینه های گوناگون، دلالت این حدیث را روشن می کند.

جلد دوم مجموعه الغدیر، به شعرهای مربوط به غدیر می پردازد. نویسنده نخست جایگاه شعر و شاعری در قرآن و سنت را بررسی می کند. سپس به بررسی شاعران غدیر در قرن اول هجری می پردازد که بدین منظور از اشعار امیرالمؤمنین(ع)، حسان بن ثابت، قیس بن سعد بن عباده، عمرو بن عاص، و محمد بن عبدالله حمیری با اسناد متقن تاریخی یاد می کند که در تأیید مفاد و معنای غدیر برای اثبات جانشینی امام علی(ع) قابل استفاده اند.

پس از این افراد، شاعرانی از قرن دوم هجری یاد می شوند که درباره غدیر شعر سروده اند: کمیت، سید حمیری، عبدی کوفی؛ و پس از اینها شاعران قرن سوم: ابوتمام طائی، و دعبل خزاعی یاد می شوند.

جلد سوم الغدیر با ادامه شاعران غدیریه‌سرای قرن سوم هجری قمری آغاز می‌شود. سپس به مناسبت به بررسی و نقد برخی از آثار مستشرقین درباره اسلام می پردازد. و سپس با ذکر ابن رومی و افوه حمانی به ادامه شاعران قرن3 می پردازد. در ادامه بحثی راجع به زید شهید و دیدگاه شیعه درباره وی، با توجه به شبهات برخی علمای اهل سنت مطرح شده است.

نویسنده در ادامه به تفصیل وارد بررسی تهمتهایی می شود که برخی از علمای اهل سنت به شیعه وارد کرده اند و آنها را به نحو مستند نقد می کند و در این راستا فضائلی از اهل بیت(ع)، قرآن و تحریف، و متعه را مورد بحث قرار می دهد.[۱۸]

ادامه مباحث این جلد، شاعران غدیریه‌سرای قرن 4ق است: ابن طباطبا اصفهانی، ابن علویه اصفهانی، مفجّع، ابوالقاسم صنوبری، قاضی تنوخی، ابوالقاسم زاهی، ابوفراس حمدانی.[

مطالب جلد 4، ادامه ‌غدیریه‌سرایان قرن 4، و پس از آن، شاعران قرن 5 و 6 است. در میان اینان، کسانی چون ابوالفتح کشاجم، صاحب بن عباد، شریف رضی، شریف مرتضی، ابوالعلاء معرّی، و خطیب خوارزمی دیده می شوند.

جلد پنجم، ادامه غدیریه‌سرایان قرن 6 و 7ق است. مطالب دیگری که در این جلد مطرح شده اند از این قرار است:

حدیث رد الشمس

نماز هزار رکعت

محدّث در اسلام

علم امامان شیعه به غیب

انتقال جنازه به مشاهد مشرفه

زیارت

جعل حدیث

نویسنده در همه این مباحث با تکیه بر منابع اهل سنت، تهمتهایی را که برخی از علمای اهل سنت بر شیعه وارد کرده اند پاسخ داده است.

این جلد حاوی غدیریه‌سرایان قرن 8ق است که از جمله آنها امام شیبانی شافعی، شمس الدین مالکی و علاء الدین حلی است. دیگر موضوع مطرح شده در این جلد، دانش عمر بن خطاب و اشتباهای وی در قضاوت است که این بحث طبق منابع اهل سنت، به تفصیل مطرح شده است که در خلال همین مطالب نهی عمر از متعتین (متعه حج و متعه زنان) نیز مورد بحث قرار گرفته است.

جلد هفتم با غدیریه سرایان قرن 9 آغاز می شود و سپس به مبالغه هایی می پردازد که درباره فضائل ابوبکر شده است که در خلال این مباحث به دانش و آگاهی دینی وی و نیز مباحث پیرامون فدک پرداخته می شود.

بحث پایانی این جلد، ایمان ابوطالب است که نویسنده برای این ادعای خویش مستنداتی گوناگون شامل اشعار، سایر گفته ها، کارهای ابوطالب و احادیثی از معصومین را یاد می کند.

آغاز این جلد، با ادامه بحث از ایمان ابوطالب است که برخی از شبهاتی را که با استناد به برخی آیات قرآن مطرح شده است بررسی و پاسخ داده می شود و بحث با حدیث ضحضاح ادامه می یابد.

ادامه مطالب این جلد، بحث از مبالغه هایی است که در مورد فضائل ابوبکر صورت گرفته است و پس از آن به مبالغه های صورت گرفته درباره عمر پرداخته می شود. بحث بعدی کتاب بررسی مبالغه های راجع به عثمان است که در خلال این مباحث، دانش وی، بذل و بخششهای وی از بیت المال و سرانجام تبعید ابوذر به ربذه در زمان عثمان بررسی می شود.

مباحث این جلد، ادامه بررسی فضائل عثمان و برخوردهای ناگوار وی با ابن مسعود، عمار، تبعید نیکان کوفه به شام است. سخنان و آراء برخی از صحابه پیامبر(ص) درباره عثمان و داستان کشته شدن وی از دیگر مباحث این کتاب است.

ادامه مبالغه های صورت گرفته درباره فضائل خلفای سه گانه، مطالب آغازین جلد 10 الغدیر است. ادامه بحث، راجع به ابن عمر و کارهای ناروای اوست که به همین مناسبت، بحث بیعت با یزید طرح می شود.

فضائل غلوشده درباره معاویه و ذکر خطاها، بدعتها، جنایتها و دیگر کارهای ناگوار وی از جمله جنگ با امیرالمؤمنین علی (ع) و ماجرای حکمیت، از دیگر مطالب این جلد است.

این جلد با بررسی رفتار معاویه با امام حسن مجتبی(ع) آغاز می شود و با برخوردهای معاویه با شیعیان امیرالمؤمنین(ع) و جنایاتی که وی نسبت به حجر بن عدی و یارانش رواداشت ادامه می یابد. پس از این، فضائل دروغین معاویه مورد بررسی و نقد قرار می گیرد و به همین مناسبت غلوّها و داستانهای خرافی ساخته شده در فضائل برخی اشخاص یاد می شود.

غدیریه سرایان قرن 9 تا 12ق دیگر مباحث این جلد الغدیر است. در پایان این جلد، نویسنده، جلد 12 را وعده می دهد که حاوی ذکر بقیه شاعران غدیر است ولی درگذشت مؤلف مجال نشر آنها را نمی دهد.

وضعیت نشر