متن و ترجمه دعای ابوحمزه ثمالی، همراه با صوت و تصویر

خدايا مرا به كيفرت ادب منما،و با نقشه‏اى با من نيرنگ مكن،پروردگارا از كجا برايم خيرى هست،درحالى‏كه جز نزد تو يافت نمى‏شود،و از كجا برايم نجاتى است،درحالى‏كه جز به تو فراهم نمى‏گردد،نه آن‏كه نيكى كرد از كمك و رحمتت‏ بى‏نياز شد،و نه آن‏كه بدى كرد و بر تو گستاخى روا داشت،و تو را خشنود نساخت از عرصه قدرتت بيرون رفت. پروردگارا،پروردگارا،پروردگارا....

آنقدر بگويد تا نفس قطع گردد. 

تو را به تو شناختم،و تو مرا بر هستى خود راهنمايى فرمودى،و به سوى خود خواندى،و اگر راهنمايى تو نبود،من نميدانستم تو كه هستى؟،سپاس خداى را كه مى‏خوانمش و او جوابم را مى‏دهد،گرچه سستى‏ مى‏كنم گاهى كه او مرا مى‏خواند،و سپاس خداى را كه از او درخواست مى‏كنم و او به من عطا مى‏نمايد،گرچه بخل مى‏ورزم هنگامى كه از من قرض بخواهد، و سپاس خداى را كه هرگاه خواهم براى رفع حاجتم صدايش كنم،و هرجا كه خواهم براى رازونياز با او بى‏پرده‏ خلوت كنم و او حاجتم را برآورد،سپاس خداى را كه غير او را نمى‏خوانم،كه اگر غير او را مى‏خواندم دعايم را مستجاب نمى‏كرد،

و سپاس خداى را كه به غير او اميد نبندم،كه اگر جز به او اميد مى‏بستم نااميدم مى‏نمود،و سپاس‏ خداى را كه مرا بخويش وا گذاشت،ازاين‏رو اكرامم نمود،و به مردم وا نگذاشت تا مرا خوار كنند،و سپاس خداى را كه با من دوستى ورزيد،درحالى‏كه از من بى‏نياز است،و سپاس خداى را كه بر من بردبارى مى‏كند تا آنجاكه گويى مرا گناهى نيست!پروردگارم ستوده‏ترين موجود نزد من بوده و به ستايش من سزاوارتر است.

خدايا راههاى درخواست حاجتهايم را به جانب تو باز مى‏يابم،و آبشخورهاى اميد را نزد تو پر مى‏بينم،و يارى خواستن از فضل براى آن‏كه تو را آرزو كرد بى‏مانع مى‏بينم،و درهاى دعا را براى فرياد كنندگان گشوده مى‏نگرم،و مى‏دانم كه تو براى اميدواران در جايگاه اجابتى،و براى دل سوختگان‏ در كمين‏گاه فريادرسى،و به يقين در اشتياق به جودت،و خشنودى به قضايت جايگزينى از منع بخيلان‏ است،و گشايشى از آنچه در دست ثروت‏اندوزان،و همانا مسافر به سوى تو مسافتش نزديك است، و تو از آفريدگانت هرگز در پرده نيستى،جز اينكه كردارشان آنان را از تو محجوب نمايد،من با درخواستم آهنگ تو كردم

و با حاجتم روى به تو آوردم،نياز خواهى‏ام را به پيشگاه تو قرار دادم،و خواندت را دست‏آويز خويش نمودم‏ بى‏آنكه مستحق شنيدن خواهشم،و شايسته گذشت از من باشى،بلكه براى اطمينان به كرمت، و آرامش به درستى وعده‏ات،و پناه‏جستن به ايمان به يگانگى‏ات و يقين به معرفتت كه مرا پروردگارى جز تو نيست،و معبودى جز تو نيست،يگانه و بى‏شريكى.خدايا تو گفتى و گفتارت بر حق،و وعده‏ات درست است]فرمودى:[از فضل خدا بخواهيد كه خدا به شما مهربان است،اى‏ آقاى من در شأن تو اين نيست كه دستور به درخواست دهى و از بخشش خوددارى كنى،تو با عطاهايت بر اهل مملكتت بسيار كريمى،

و بر آنان با محبّت و رأفت بسيار احسان كننده‏اى.خدايا مرا در كودكى در ميان نعمتها و احسانت‏ پروريدى،و در بزرگسالى نامم را بلند آوازه ساختى،اى آن‏كه مرا در دنيا به احسان و فضل نعمتهايش پروريد و برايم در آخرت به گذشت و كرمش اشاره نمود،اى مولاى من معرفتم راهنمايم به سوى تو،و عشقم به‏ تو واسطه‏ام به پيشگاه توست،من از دليلم به دلالت تو مطمئن،و از واسطه‏ام به شفاعت تو در آرامشم، اى آقايم تو را به زبانى مى‏خوانم كه گناهش او را ناگويا نموده،و با دلى با تو مناجات مى‏كنم كه جرمش او را هلاك ساخته، تو را مى‏خوانم اى پروردگارم در حال هراس و اشتياق و اميد و بيم،مولاى من هرگاه گناهانم را مى‏بينم بى‏تاب مى‏گردم،و هرگاه كرمت‏ را مشاهده مى‏كنم،به طمع مى‏افتم،

پس اگر از من درگذرى بهترين رحم‏كننده‏اى،و اگر عذاب كنى ستم نكرده‏اى،خدايا حجّت من‏ در گستاخى بر درخواست از تو،با ارتكاب آنچه از آن كراهت دارى جود و كرم توست،و ذخيره‏ام در سختيها با كمى حيا همانا رأفت و رحمت توست،و اميدم بر ان است كه بين حجّت و ذخيره‏ام آرزويم را نوميد نكنى، پس اميدم را تحقق بخش،و دعايم را بشنو،اى بهترين كسى‏كه خواننده‏اى او را خوانده،و برترين كسى‏كه اميدوارى به او اميد بسته،اى آقاى‏ من آرزويم بزرگ شده،و كردارم زشت گشته،پس به اندازه آرزيم از عفوت به من ببخش،و به زشت‏ترين كردارم مرا سرزنش مكن،زيرا كرمت برتر از كيفر گنهكاران و بردباريت بزرگتر از مكافات تبهكاران است،

و من اى آقايم پناهنده به فضل توام،گريزان از تو به سوى توام، خواستار تحقق چيزى هستم كه وعده كردى،و آن گذشت تو از كسى‏كه گمانش را به تو نيكو كرده،چه هستم من اى پروردگارم،و اهميت من چيست؟ به فضلت مرا ببخش،و به گذشتت بر من صدقه بخش،پروردگارا مرا به پرده پوشى‏ات بپوشان،و از توبيخم به كرم‏ ذاتت درگذر،اگر امروز جز تو بر گناهم آگاه مى‏شد،آن را انجام نمى‏دادم،و اگر از زود رسيدن عقوبت مى‏ترسيدم، از آن دورى مى‏كردم،گناهم نه به اين خاطر بود كه تو سبك‏ترين بينندگانى و بى‏مقدارترين آگاهان،بلكه پروردگارا از اين جهت‏ بود كه تو بهترين پرده‏پوشى،و حاكم‏ترين حاكمان،و كريم‏ترين كريمانى،

پوشنده عيبها،آمرزنده‏ گناهان،داناى نهانها،گناه را با كرمت مى‏پوشانى،و كيفر با بردبارى‏ات به تاخير مى‏افكنى،سپاس‏ تو را سزاست بر بردبارى‏ات پس از انكه دانستى،و بر گذشتت پس از آنكه توانستى،بردبارى‏ات مرا به جانب گناه مى‏كشد و بر نافرمانى‏ات جرأت مى‏دهد،پرده‏پوشى‏ات بر من مرا به كم‏حيايى مى‏خواند،و شناختم از رحمت گسترده و بزرگى عفوت،به من در تاختن بر محرّماتت سرعت مى‏دهد!اى شكيبا،اى گرامى،اى زنده،اى‏ اى به خود پاينده،اى آمرزگار،اى توبه پذير،

اى بزرگ نعمت،اى ديرينه احسان،پرده‏پوشى زيبايت‏ كجاست،گذشت بزرگت كجاست،گشايش نزديكت كجاست،فريادرسى زودت كجاست،رحمت گسترده‏ات‏ كجاست،عطاهاى برترت كجاست،موهبتهاى گوارايت كجاست،جايزه‏هاى شايانت كجاست، فضل بزرگت كجاست،عطاى عظيمت كجاست،احسان ديرينه‏ات كجاست،كرمت كجاست،اى كريم،به حق‏ كرمت‏و«به محمّد و خاندان محمّد»مرا رهايى بخش،و به رحمتت مرا خلاص كن،اى نيكوكار،اى زيباكار،

اى نعمت‏ده،اى فزونى‏بخش،من آن نيستم كه در رهايى از كيفرت بر اعمالمان تكيه كنم،بلكه به احسانت بر ما اعتماد دارم،چرا كه تو اهل تقوا و مغفرتى،از باب نعمت‏دهى ابتداى به احسان مى‏كنى،و از جهت كرم از گناه در مى‏گذرى،پس نمى‏دانم از چه سپاس گويم،از زيبايى كه‏ مى‏گسترانى،يا كار زشتى كه مى‏پوشانى،يا بزرگ آزمونى كه آزمودى و شايسته نيكى نمودى،يا آن همه مشكلى كه مرا از آن رهانيدى،و سلامت‏ كامل بخشيدى؟!اى محبوب آن‏كه به تو دوستى ورزيد،اى نور چشم كسى‏كه به تو پناه آورد و براى رسيدن به تو از ديگران گسست،تو نيكوكارى‏ 

و ما بدكارانيم،به زيبايى آنچه نزد توست،از زشتى آنچه پيش ماست درگذر،پروردگارا كدام جهلى است كه‏ جود تو گنجايش آن را نداشته باشد،و كدام زمان طولانى‏تر از مهلت دادن توست،در كنار نعمتهايت ارزش اعمال ما چيست،چگونه‏ اعمال خود را بسيار انگاريم،تا با آنها با كرمت برابرى كنيم،بلكه چگونه بر گنهگاران تنگ شود آنچه از رحمتت‏ شاملشان شده؟،اى گسترده آمرزش،اى گشاده‏دست به رحمت،اى آقاى من به عزّتت سوگند،اگر مرا برانى‏ از درگاهت دور نخواهم شد،و از چاپلوسى و تملق نسبت به تو دست نخواهم كشيد،به خاطر شناختى كه به جود و كرمت‏ پيدا كرده‏ام،تو انجام دهى آنچه را كه خواهى،هركه را بخواهى عذاب مى‏كنى به هرچه كه بخواهى و به هر صورتى كه بخواهى،و رحم مى‏كنى هركه را بخواهى،به هرچه كه بخواهى و به هر كيفيت كه بخواهى،از آنچه كنى بازخواست نشوى،و در فرمانروايى‏ات نزاع در نگيرد،و كسى در كارت‏ شريكت نگردد،

و در داورى‏ات با تو هماورد نشود،و در تدبيرت احدى بر تو اعتراض نكند،آفرينش و فرمان‏ توراست،منزّه است خدا پروردگار جهانيان،پروردگارا اين است جايگاه كسى‏كه به پناهت آمد،و به كرمت پناهنده گشت،و به احسان و نعمتهايت الفت جست،تويى آن سخاوتمندى كه گذشتت به تنگى نمى‏رسد،و احسانت‏ كاهش نمى‏پذيرد،و رحمتت كم نمى‏شود،و به يقين از چشم‏پوشى ديرينت،و فضل‏ بزرگت،

و رحمت گسترده‏ات اعتماد نموديم،آيا ممكن است پروردگارا برخلاف گمانهاى ما به خويش رفتار كنى،يا آرزوهايمان را نسبت به رحمتت نوميد سازى‏ هرگز اى بزرگوار،چنين گمانى به تو نيست،و طمع ما درباره تو اين چنين نمى‏باشد،پروردگارا،ما را درباره تو آروزى طولانى بسيارى است،ما را در حق تو اميد بزرگى است،از تو نافرمانى كرديم و حال آنكه اميدواريم گناه را بر ما بپوشانى،و تو را خوانديم،و اميدواريم كه بر ما اجابت‏ كنى،مولاى ما اميدمان را تحقق بخش،ما دانستيم كه با كردارمان سزاوار چه خواهيم بود،ولى دانش تو درباره ما،و و آگاهى ما به اينكه ما را از درگاهت نميرانى،گرچه ما سزاوار رحمتت نيستيم ولى تو شايسته آنى كه بر ما و بر گنهكاران به فضل گسترده‏ات جود كنى،

پس آنگونه كه شايسته آنى بر ما منّت گذار،و بر ما جود كن،كه ما نيازمند به عطاى توييم،اى آمرزگار،به نور تو هدايت شديم،و به فضل تو بى‏نياز گشتيم،و به نعمتت بامداد نموديم‏ و شامگاه كرديم،گناهان ما پيش روى توست،خدايا از گناهانمان از تو آمرزش مى‏خواهيم،و به سوى تو باز مى‏گرديم،تو با نعمتها به ما مهر مى‏ورزى و ما با گناهان با تو مقابله مى‏كنيم،خيرت به سوى ما سرازير است،و بدى ما به سوى تو بالا مى‏آيد،همواره فرشته‏ كريمى،از ما كردار زشت به جانب تو مى‏آيد،و اين امر مانع نمى‏شود از اينكه ما را با نعمتهايت فراگيرى، و به عطاهاى برجسته‏ات بر ما تفضّل نمايى،منزّهى تو،چه بردبار و بزرگ و كريمى،

آغاز كننده به نيكى و تكرار كننده آنى،نامهايت مقدس،و ثنايت عظيم،و رفتارها و كردارهايت كريمانه است،خدايا،فضلت‏ گسترده‏تر،و بردبارى‏ات بزرگ‏تر از آن است كه مرا به كردار ناپسند و خطاكارى‏ام بسنجى،پس گذشت نما،گذشت نما، گذشت نما،آقاى من،آقاى من،آقاى من.

ما را به ذكرت مشغول كن،و از خشمت پناه ده،و از عذابت‏ نجات بخش،و از مواهبت روزى كن،و از فضلت بر ما انعام فرما،و زيارت خانه‏ات، و زيارت مرقد پيامبرت را روزى ما كن،صلوات و رحمت و مغفرت و رضوانت بر پيامبر و خاندانش، تو نزديك و جواب‏دهنده هستى،عمل به طاعتت را روزى ما گردان،و ما را بر دينت و بر روش پيامبرت‏ (درود خدا بر او و خاندانش)بميران.خدايا من و پدر و مادرم را بيامرز و به هر دو آنها رحم كن،چنان‏كه مرا به گاه كودكى پروردند،احسان‏ هردو را به احسان،و بديهايشان را به آمرزش پاداش ده.

خدايا مردان و زنان مؤمن را بيامرز،چه زنده و چه مرده آنها را،و بين ما و آنان با نيكيها پيوند ده.خدايا بيامرز زنده و مرده ما را، حاضر و غائب ما را،مرد زن ما را،كوچك و بزرگ ما را،آزاد و غير آزاد ما را،برگشتگان از خدا دروغ‏ گفتند،و گمراه شدند گمراهى دورى،و زيان كردند،زيانى آشكار.خدايا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و برايم ختم به خير فرما،و مرا از آنچه كه بى‏قرارم كرده از كار دنيا و آخرتم كفايت كن،و كسى‏كه مرا رحم نمى‏كنم بر من چيره مساز، و بر من از سوى خود نگهبانى هميشگى قرار ده،

و از من شايسته‏هاى آنچه را كه انعام كردى مگير،و از فضلت روزى گسترده حلال پاكيزه نصيب من كن.خدايا به نگهبانى‏ات مرا نگهبانى كن،و به نگهدارى‏ات مرا نگهدار و به پاسدارى‏ات از من پاسدارى فرما،و زيارت خانه‏ات را در اين سا و در هر سال،و زيارت‏ مرقد پيامبرت و امامان(درود بر آنان)را روزى من كن،پروردگارا از اين مشاهد پر شرف و مواقف بس گرامى‏ مرا محروم مساز.

خدايا به من روى آور تا نافرمانى‏ات نكنم،و خير و عمل به آن وحشت از خويش‏ را در شب و روز،تا گاهى كه زنده‏ام مى‏دارى اى پروردگار جهانيان به من الهام فرما.خدايا هرگاه گفتم مهيا و آماده شدم‏ و در پيشگاهت به نماز ايستاد و با تو راز گفتم،چرتى بر من افكندى،آنگاه كه وارد نماز شدم،و حال راز گفتن را از من گرفتى آنگاه كه با تو رازونياز كردم،مرا چه شده؟هرگاه گفتم نهانم شايسته شد،و جايگاهم به‏ جايگاه توبه‏كنندگان نزديك گشته برايم گرفتارى پيش آمد،بر اثر آن گرفتارى پايم لغزيد،و ميان من و خدمت به تو مانع شد 

سرور من شايد مرا از درگاهت رانده‏اى،و از خدمتت عز نموده‏اى،يا مرا ديده‏اى كه حقّت را سبك‏ مى‏شمارم پس از پيشگاهت دورم ساختى،يا شايد مرا روى‏گردان از خود مشاهده كردى،پس مرا مورد خشم قرار دادى يا شايد مرا در جايگاه دروغگويان يافتى،پس به دورم انداختى،يا شايد مرا نسبت به نعمتهايت ناسپاس ديدى،پس محرومم نمودى،يا شايد مرا از همنشينى دانشمندان غايب يافتى،پس خوارم نمودى،يا شايد مرا در گروه غافلان ديدى،پس از رحمتت‏ نااميدم كردى،يا شايد مرا انس يافته با مجالس بيكاره‏ها ديدى.پس مرا به آنان واگذاشتى،يا شدى دوست نداشتى دعايم را بشنوى پس دورم نمودى،يا شايد به خاطر جرم و جنايتم كيفرم نمودى،

يا شايد براى كمى‏ حيايم از تو مجازاتم نمودى،پس اگر پروردگارا عفو كنى،سابقه اينكه از گناهكاران پيش ار من گذشته‏اى طولانى است،زيرا كرمت‏ پروردگارا از مجازات اهل تقصير بسيار بزرگ‏تر است،و من پناهنده به فضل توام،از تو به تو گريزانم، خواهان چيزى هستم كه وعده داده‏اى.و آن چشم‏پوشى از كسانى است كه به تو گمان نيك برده‏اند،خدايا فضل تو گسترده‏تر،و بردبارى‏ات‏ بزرگ‏تر از آن است كه مرا به كردارم بسنجى،يا به خطايم بلغزانى،اى آقايم من چيستم،و چه ارزشى دارم، سرور من مرا به فضلت ببخش،

و با گذشت بر من كرم فرما،و به پرده‏پوشى‏ات خطاهايم را بپوشان،و به كرم وجودت از توبيخم درگذر،آقاى من منم كودكى كه پروريدى،منم نادانى كه دانا نمودى،منم‏ گمراهى كه هدايت كردى،منم افتاده‏اى كه بلندش نمودى،منم هراسانى كه امانش دادى،و گرسنه‏اى كه‏ سيرش نمودى،و تشنه‏اى كه سيرابش كردى،و برهنه‏اى كه لباسش پوشاندى،و تهيدستى كه توانگرش‏ ساختى،و ناتوانى كه نيرومندش نمودى،و خوارى كه عزيزش فرمودى،

و بيمارى كه شفايش دادى، و خواهشمندى كه عطايش كردى،و گنهكارى كه گناهش را بر او پوشاندى،و خطاكارى كه ناديده‏اش گرفتى،و اندكى كه‏ بسيارش فرمودى،و ناتوان شمرده‏اى كه يارى‏اش دادى،و رانده شده‏اى كه مأوايش بخشيدى،من پروردگارا كسى‏ هستم كه در خلوت از تو حيا نكردم،و در آشكار از تو ملاحظ ننمودم،منم صاحب مصيبتهاى بزرگ،منم آن‏كه بر آقايش گستاخى كرد،منم آن‏كه جبّار آسمان را نافرمانى كرد،منم آن‏كه بر معاصى بزرگ‏ رشوه دادم،منم آن‏كه هرگاه به گناهى مژده داده مى‏شدم شتابان به سويش مى‏رفتم،منم آن‏كه‏ مهلتم دادى باز نايستادم،و بر من پرده پوشاندى حيا نكردم،و مرتكب گناهان شدم و از اندازه گذراندم‏ 

و مرا از چشمت انداختى،اهميت ندادم،پس با بردبارى‏ات مهلتم دادى،و با پرده‏پوشى‏ات مرا پوشاندى تا آنچا كه گويى‏ مرا از ياد برده‏اى،و از مجازات گناهان بركنارم داشته‏اى،گويا تو از من حيا كرده‏اى!!خدايا،آنگاه كه نافرمانى كردم‏ نافرمانى‏ات نكردم چنان‏كه پروردگارى‏ات باشم،و نه چنان‏كه سبك شمارنده فرمانت باشم،و نه با گستاخى در معرض كيفرت قرار گيرم، و نه تهيدست را ناچيز شمارم،ولى خطايى بود كه بر من عارض شد و نفسم آن را برايم آراست،و بدبختى‏ام مرا بر آن‏ يارى نمود،و پرده افتاده‏ات بر من مغرورم نمود،در نتيجه با كوششم نافرمانى‏ات نمودم و به مخالفتت برخاستم‏ اكنون چه كس مرا از عذابت نجات مى‏دهند،و فردا از چنگ ستيره‏جويان و دشمنى‏كنندگان چه كسى رهايم مى‏كند،

و به رشته چه‏ كسى بپيوندم اگر تو رشته‏ات را از من بگسلى،مرا چه رسوايى بزرگى است از آنچه كتاب تو از كردارم در شمار آورده،اگر اميدوار به كرم فراوانى رحمتت نبودم،و هم اينكه مرا از نااميدى نهى نموده‏اى هرآينه نااميد مى‏شدم به هنگامى‏ كه گناهانم را بياد مى‏آوردم،اى بهترين كسى‏كه خواننده‏اى او را خواند،و برترين كسى‏كه اميدوارى به او اميد بست.خدايا به پيمان اسلام به‏ تو توسّل مى‏جويم،و به حرمت قرآن بر تو تكيه مى‏كنم،و به محبّتم نسبت به پيامبر درس ناخوانده قريشى هاشمى عربى تهامى مكّى مدنى،همجوارى نزد تو را اميد مى‏نمايم،پس انس ايمانى مرا در عرصه وحشت نينداز،

و و پاداش مرا،پاداش كسى‏كه غير تو را عبادت كرده قرار مده،چه اينكه مردمى به زبانشان ايمان آوردند تا جانشان را به اين وسيله حفظ كنند،پس به آنچه آرزو داشتند رسيدند،و ما با زبان و دلمان به تو ايمان آورديم،تا از ما درگذرى،پس ما را به آنچه آرزومنديم‏ برسان،و اميدت را در سينه‏هايمان استوار كن،و دلهايمان را پس از آنكه هدايتمان فرمودى گمراه مكن،و از جانب خود ما را ببخش،كه تو بسيار بخشنده‏اى،به عزتت سوگند اگر مرا برانى،از درگاهت نخواهم رفت،و از چاپلوسى نسبت به تو باز نخواهم ايستاد،به‏ خاطر الهامى كه از معرفت به كرمت و گستردگى رحمتت به قلب من شده،بنده به جانب چه كسى جز مولايش‏ مى‏رود؟و آفريده به چه كسى جز آفريدگارش پناه مى‏برد؟

خدايا،اگر مرا با زنجير ببندى،و عطايت را در ميان مردم از من بازدارى،و بر رسواييهايم ديدگان بندگانت را بگشايى،و مرا به سوى دوزخ فرمان دهى، و بين من و نيكان پرده گردى،اميدم را از تو نخواهم بريد،و آرزويم را از عفو تو باز نخواهم گرداند، و محبتت از قلبم بيرو ن نخواهد رفت،من فراوانى عطايت را نزد خود،و پرده‏پوشى‏ات را در دار دنيا بر گناهانم فراموش‏ نخواهم كرد،اى آقاى من محبت دنيا را از دلم بيرون كن،و ميان من و مصطفى پيامبرت و خاندانش،بهترين برگزيدگان‏ از آفريدگانت و پايان‏بخش پيامبران محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)جمع كن،

و مرا به مقام توبه به پيشگاهت برسان، و هر گريه بر خويشتن مرا يارى ده،من عمرم را به امروز و فردا كردن و آرزوهاى باطل نابود ساختم،و اينك به جايگاه به نااميدان از خير و صلاح فرود آمده‏ام،پس بدحال‏تر از من كيست؟اگر من بر چنين حالى به قبرم‏ وارد شوم،قبرى كه آن را براى خواب آماده نساخته‏ام،و براى آرميدن به كار نيك فرش ننموده‏ام،و مرا چه شده كه گريه نكنم،و حال‏ آنكه نميدانم بازگشت من به جانب چه خواهد بود،من نفسم را مى‏نگرم كه با من نيرنگ مى‏بازد،و روزگار را مشاهده مى‏كنم كه مرا مى‏فريبد،و حال آنكه بالهاى‏ مرگ بالاى سرم به حركت درآمده،پس مرا چه شده كه گريه نكنم،گريه مى‏كنم براى بيرون رفتن جان از بدنم،گريه مى‏كنم براى تاريكى قبرم،گريه مى‏كنم براى‏ تنگى لحدم،گريه مى‏كنم براى پرسش دو فرشته قبر منكر و نكير از من،

گريه مى‏كنم براى درآمدنم از قبر عريان و خوار،درحالى‏كه بار سنگينى را بر دوش مى‏كشم،يك بار از طرف راست و بار ديگر از جانب چپم نگاه مى‏كنم،هنگامى‏كه مردمان در كارى جز كار منند،چه براى هركسى از آنان در آن روز كارى است كه او را بس است،چهره‏هايى در آن روز روشن و خندان خوشحال‏اند،و چهره‏هايى در آن روز بر آنها غبار بدفرجامى نشسته،و سياهى و خوارى آنها را پوشانده،اى آقاى من،تكيه و اعتمادم و اميد و توكلّم بر تو،و آويختنم بر رحمت توست،هركه را خواهى به رحمتت رسانى،و با كرامتت هركه را دوست‏ دارى هدايت كنى،پس تو را سپاس بر اينكه قلبم را از شرك پاك نمودى،و براى تو سپاس بر گشودن زبانم،آيا با اين‏ زبان كندم تو را شكر كنم،

يا با نهايت كوشش در كارم تو را خشنود نمايم،پروردگارا ارزش زبانم در كنار شكرت چيست،و قيمت كارم در برابر نعمتهايت و احسانت چه اندازه است؟!خدايا،جودت آرزويم‏ را گسترد،و سپاست عملم را پذيرفت،اى آقاى من ميلم به سوى توست،و ترسم از جانب توست،و آرزويم به پيشگاه توست،آرزويم مرا به سوى تو كسانده و همّتم بر درگاه تو اى خداى يگانه معتكف شده،و رغبتم در آنچه‏ نزد توست فزونى يافته،اميد خالص و بيمم براى توست،و محبّتم به تو انس گرفته،و دستم را به جانب‏ تو انداختم،و ترسم را به سوى رشته طاعت تو كشيدم،اى مولاى من دلم به ياد تو زندگى كرد،و با مناجات با تو آتش هراس را بر خود سرد نمودم،اى مولايم و اى آرزويم و اى نهايت خواسته‏ام،ميان من و گناهم جدايى‏ انداز،گناهى كه بازدارنده من از ملامت طاعت توست،تنها از تو درخواست مى‏كنم،به خاطر اميد ديرينه به تو،و بزرگى طمع از تو، كه از مهر و رحمت بر خود واجب كرده‏اى،پس فرمان توراست،يگانه‏اى و شريكى ندارى،

و همه خلق جيره‏خوار تو،و در دست قدرت تواند،و هرچيز براى تو فروتن است،منزّهى تو اى پروردگار جهانيان، خدايا به من رحم كن آنگاه كه حجّتم بريده شود،و زبانم از پاسخت ناگويا گردد،و به هنگام بازپرسى‏ات هوش از سرم‏ برود،اى بزرگ اميدم،زمانى‏كه بيچارگى‏ام شدّت گيرد محرومم مكن،و به خاطر نادانى‏ام از درگاهت مران،و به علت كم تابى‏ام از رحمتت دريغ مفرما،به جهت تهيدستى‏ام عطايم كن،و به خاطر ناتوانى‏ام به من رحم كن،آقايم اعتماد و تكيه،اميد و توكلم بر توست،و آويختنم به رحمت توست،و بارم را به آستان تو اندازم،و خواسته‏ام را به جود و كرم تو جويم،پروردگارا دعايم را آغاز مى‏كنم،و رفع تنگدستى‏ام را به تو اميد مى‏بندم،و به توانگرى تو نادارى‏ام را جبران مى‏كنم،و ايستادنم زير سايه عفو توست،و به جانب جود و كرمت ديده‏ام را بلند مى‏كنم،و به سوى احسانت نگاهم را ادامه مى‏دهم،

پس مرا به آتش مسوزان،و حال آنكه تو جايگاه آرزوى منى،و در دوزخ جايم مده كه تو نور چشم منى،اى آقاى من گمانم را به‏ احسان و نيكى‏ات تكذيب مكن كه تويى مورد اطمينانم،و از پاداشت محرومم مگردان كه تو عارف به تهيدستى منى‏ خدايا اگر مرگم فرا رسيده و كردارم مرا به تو نزديك نكرده پس اعتراف به گناهم را به پيشگاهت وسيله عذرخواهى‏ام‏ قرار دادم.خدايا اگر گذشت كنى،پس سزاوارتر از وجود تو به گذشت كيست،و اگر عذاب نمايى پس دادگرتر از تو در داورى كيست؟،د راين دنيا به غربت،و به گاه مرگ به سختى جان دادنم،و در قبر به تنهايى‏ام،و در لحد به هراسم رحم كن،و زمانى‏كه براى حساب در برابرت برانگيخته شدم و به خوارى جايگاهم رحمت آور،و آنچه از كردارم‏ بر انسانها پوشيده مانده بيامرز،

و آنچه را كه مرا به آن پوشاندى تداوم بخش،و به من در حال افتادن در بستر مرگ كه دستهاى‏ دوستانم مرا اين طرف و آن طرف كند رحم فرما،و به من محبت فرما در آن حال كه روى تخت غسّالخانه به صورت درازا افتاده‏ام،و همسايگان شايسه‏ مرا به اين سو و آن سو برمى‏گردانند بر من تفضّل كن،و در وقت حمل شدنم كه بستگانم گوشه‏هاى جنازه‏ام را به دوش برداشته‏اند،و در حالت حمل شدنم،كه‏ تنها در قبرم وارد پيشگاه تو شده‏ام بر من جود نما،و در اين خانه جديد بر غربتم رحم كن،تا به غير تو انس نگيرم‏ اى آقاى من،اگر مرا به خودم واگذارى هلاك شده‏ام،

اى آقاى من،اگر لغزشم را ناديده نگرى از چه كسى فريادرسى خواهم،و به چه‏ كسى پناه ببرم اگر عنايتت را در آرامگاهمم نداشته باشم،و به چه كسى التجا برم اگر غم و اندوهم را برطرف نكنى؟،اى آقاى من‏ كه را دارم و چه كسى بر من رحم مى‏كند،اگر تو به من رحم نكنى،و احسان كه را آرزو كنم،اگر احسان تو را روز بيچارگى‏ام نداشته باشم، و گريز از گناهان به سوى كيست،وقتى كه عمرم سرآيد؟اى آقاى من،مرا عذاب مكن كه اميد به تو دارم،خدايا اميدم‏ را تحقق بخش،و ترسم را ايمنى ده،زيرا من در عين فراوانى گناهانم اميدى جز به گذشت تو ندارم،اى آقاى من چيزى‏ را از تو درخواست دارم كه شايسته آن نيستم،و تو اهل تقوا و آمرزشى،پس مرا بيامرز،و جامه‏اى از لطفت بر من‏ بپوشان،كه گناهانم را بر من بپوشاند،و آنها را بيامرزى و نسبت به آنه بازخواست نشوم،كه تو دارى كرم ديرينه،و چشم‏پوشى بزرگ و گذشت كريمانه‏اى.

خدايا تويى كه عطايت را پى‏درپى فرو ريزى،بر كسى‏كه از تو درخواست نمى‏كند،و بر آنان‏كه منكر پروردگاريت‏ هستند،چه رسد آقاى من بر كسى‏كه از تو خواهش كرده و يقين نمود كه آفرينش از تو و فرمان تنها به دست توست،منزّه و والايى اى پروردگار جهانيان،اى آقاى من بنده‏ات به درگاه توست،تنگدستى او را پيش رويت قرار داده‏ با دعايش در خانه احسانت را مى‏كوبد،پس روى كريمانه‏ات را از من برمگردان،و آنچه مى‏گويم از من بپذير،من تو را به اين دعا خواندم،اميد دارم كه به خاطر معرفتم به رأفت و مهرت‏ مرا باز نگردانى.خدايا تويى آن‏كه پرسنده‏اى ناتوانت نكند،و عطاگيرى از تو نكاهد،تو چنانى كه خود گويى،و بالاتر از آنچه ما مى‏گوييم.

خدايا از تو صبرى زيبنده،و گشايشى نزديك و گفتارى درست و مزدى بزرگ درخواست ميكنم‏ پروردگارا از خير تمامش را از تو مى‏خواهم،آنچه را از آن دانسته‏ام و آنچه را ندانسته‏ام،خدايا از تو مى‏خواهم بهترين چيزهايى را كه‏ بندگان شايسته‏ات از تو خواستند،اى بهرتين كسى‏كه از او خواسته مى‏شود،و سخى‏ترين كسى‏كه عطا فرمود،خواسته‏ام را در حق خودم و خانواده‏ام و پدر و مادرم و فرزندانم و خاصانم و برادران دينى‏ام به من عطا كن،زندگى‏ام را گوارا گردان،مرّوتم‏ را آشكار ساز،و همه احوالم را اصلاح كن،و مرا از كسانى قرار ده كه عمرش را طولانى كردى،و كردارش را نيكو ساختى،و نعمتت را بر او تمام كردى،و از او خشنود شدى،و او را به زندگانى پاكيزه زنده داشتى،در بادوام‏ترين خوشيها،و كامل‏ترين كرامتها و كامل‏ترين زندگيها،

همانا تو هرچه را بخواهى انجام مى‏دهى و جز تو هرچه را بخواهد توان انجام آن را ندارد.خداى از جانب خود مرا به ذكر خاصت‏ اختصاص ده،و چيزى از آنچه كه به وسيله آن به تو تقرّب مى‏جويم را در همّ اوقات شب و روز وسيله ريا و شهرت‏خواهى‏ و هوس‏رانى و طغيانگرى قرار مده،و مرا از خاشعان درگاهت بگردان،خداى از تو مى‏خواهم كه به من عطا كنى:گشايش در روزى‏ امنيّت در وطن،نوز چشم در خانواده و مال و اولاد،و پايدارى در نعمتهايى كه نزد من است،و تندرستى در جسم،و توانمندى در بدن،و سلامت در دين،و مرا به طاعتت و طاعت‏ رسولت محمّد كه درود خدا بر او و خاندانش باد،به كار گمار،هميشه و تا هنگامى‏كه عمرم داده‏اى،و مرا از پر نصيب‏ترين بندگانت در نزد خود قرار ده،پر نصيب‏تر در هر خيرى كه فرو فرستادى،و در ماه رمضان در شب قدر نازل مى‏كنى،

و نازل كننده آنى در هر سال،از رحمتى كه مى‏گسترى،و عافيتى كه مى‏پوشانى،و بلايى كه دفع مى‏كنى،و خوبيهايى كه مى‏پذيرى، و بديهايى كه از آن درمى‏گذرى،و در اين سال و هر سال زيارت خانه‏ات را نصيبم فرما، و از فضل گسترده‏ات روزى فراخ ارزانى من كن،و بديها را اى آقاى من از من برگردان،و بديه مرا بپرداز و جبران ستمهايى كه بر عهده من است را ادا فرما تا به خاطر چيزى از آنها آزار نبينيم و گوشها و ديدگان‏ دشمنان و حسودان و متجاوزان بر من را از من برگير،و مرا بر آنان پيروز كن،و چشمم را روشن فرما،و دلم را شادى بخش‏

و برايم از اندوه و غم گشايش و بيرون‏رو قرار ده،و هركه از ميان مخلوقاتت نسبت به من به بدى‏ قصد كرده،و زير گامم قرار ده،و مرا از گزند شيطان و گزند پادشاه و بديهاى كردارم كفايت كن،و از همه گناهان‏ پاكم فرما،و به گذشتت از آتش امانم ده،و به رحمتت به بهشت واردم كن،و به احسانت از حور العين به همسرى‏ام درآور،و مرا به دوستان شايسته‏ات محمّد و خاندانش آن خوبان و نيكان پاكيزه‏ و پاك ملحق كن،درود بر آنان و بر تنها و جانهايشان،و رحمت خدا و بركاتش بر ايشان،خداى اى آقاى من،به عزّت و جلالت سوگند،اگر مرا به گناهانم پى‏جويى كنى،من تو را به عفوت پى مى‏جويم‏ و اگر مرا به پستى‏ام تعقيب نمايى،من تو را به كرمت مى‏خواهم،

و اگر به دوزخم دراندازى اهل دوزخ را به محبتم به تو آگاه مى‏سازم.خدايم و آقايم اگر جز اوليا و اهل طاعتت را نيامرزى،پس گنهكاران به چه كسى‏ پناه برند،و اگر جز اهل وفا را اكرام ننمايى،پس بدكاران از چه كسى فريادرسى خواهند؟،خدايا اگر مرا وارد دوزخ كنى اين موجب خرسندى دشمن توست،و اگر مرا به بهشت وارد نمايى،اين سبب خوشحالى‏ پيامبر توست،و من به خدا سوگند اين را مى‏دانم،كه دلشادى پيامبرت نزد تو،از خرسندى دشمنت محبوب‏تر است.

خدايا از تو درخواست مى‏كنم كه دلم را از محبت و خشيتت،و باور به كتابت،و ايمان به وجودت،و هراس از حضرتت،و اشتياق به ذاتت پر كنى،اى داراى بزرگى و بزرگوارى،ديدارت را محبوب من كن،و تو نيز مرا محبوب خود بدار،و در لقايت‏ براى من آرامش و گشايش و كرامت قرار ده.خدايا مرا به شايستگان از بندگان گذشته‏ات ملحق ساز،و از شايستگان از آنان‏كه در آينده‏اند قرار ده،و مرا بر راه شايستگان نگاهدار،و بر مخالفت با خواسته‏هاى نفسم يارى ده،آنگونه كه شايستگان را بر مخالفت با خواسته‏هاى نفسانى يارى مى‏دذهى،و كردارم را به نيكوترين وجه ختم كن،و پاداشم را در كارها به بركت رحمتت بهشت قرار ده،و بر شايسته‏اى‏ آنچه عطا كردى يارى‏ام نما و ثابت قدمم كن،پروردگارا،و در ورطه بديهايى كه از آنها نجاتم دادى باز مگردان،اى پروردگار جهانيان.

خدايا ايمانى از تو درخواست مى‏كنم،كه پايانى جز ديدار تو نداشده باشد،بر آن ايمان پايدارم بدار تا زنده‏ام مى‏دارى‏ و بر آن بيمران زمانى‏كه مرا ميمرانى،و بر آن برانگيز،هنگامى‏كه مرا برمى‏انگيزى،و دلم را از ريا و شك و شهرت‏خواهى در دينت پاك فرما،تا عملم براى تو حالص باشد.خدايا از تو مى‏خواهم كه به من عطا كنى:بصيرت در دينت، و فهم در فرمانت،وآگاهى در علمت،و دو نصب از رحمتت،و پرهيزى كه مرا از نافرمانيهايت بازدارد، و رخسارم را به فروغ نورت سپيد كن،و رغبتم را در آنچه نزد توست قرار ده،و در راه خود و بر آئين‏ پيامبرت-درود خدا بر او و خاندانش-بميران.

خدايا به تو پناه مى‏آورم از كسالت و سرافكندى و اندوه‏ و ترس و بخل و بى‏خبرى و سنگدلى و نادارى و تهيدستى و بيچارگى و همه بلاها و زشتيهاى آشكار و پنهان،و به تو پناه مى‏آورم از نفسى كه قانع نمى‏شود،و از شكمى كه سير نمى‏گردد،و از قلبى كه فروتنى نمى‏كند،و دعايى كه به اجابت نمى‏رسد،و كردارى كه سود نمى‏بخشد،پروردگارا براى حفظ جان و دين و مال و آنچه كه نصيب من فرموده‏اى،از شيطان رانده شده به تو پناه مى‏آورم،همانا تو شنوا و دانايى.

خدايا به يقين‏ جز تو احدى مرا پناه نمى‏دهد،و به جز تو پناهگاهى نمى‏يابم،پس هستى‏ام را در دامن عذابت‏ قرار نده،و به هلاكت و شكنجه دردناك بازمگردان.خدايا از من بپذير و نامم را پرآوازه كن،و درجه‏ام را بالا ببر،و بار گناهم را بريز،و مرا به اشتباهم ياد مكن،و پاداش به عبادت نشستن و گفتار و دعايم را خشنودى‏ و بهشت قرار ده،پروردگارا،همه آنچه را از تو خواستم به من عطا فرما،و از احسانت بر من بيفزا،من‏ مشتاق توام،اى پروردگار جهانيان،

خدايا تو خود در قرآن فرمودى كه از كسى‏كه به ما ستم روا داشته‏ گذشت كنيم،و ما بر خود ستم ورزيديم،پس از ما درگذر،كه حضرتت به گذشت از ما،شايسته‏تر از ماست،و هم فرمان دادى كه فقيرى را دست خالى از در خانه‏هايمان نرانيم،و من اكنون به گدايى از تو به درگاهت آمدم،پس مرا جز با روا شدن حاجتم باز نگردان و نيز به نيكى درباره‏ بردگانمان امر فرمودى،و هم اينك ما بردگان توييم،پس ما را از آتش دوزخ برهان،اى پناهگاهم به وقت غم و اندوه، اى فريادرس به هنگام سختى،به تو پناه آوردم،و از تو فريادرسى خواستم،و جز به تو پناه نمى‏آورم‏ و جز از تو درخواست گشايش نمى‏كنم،پس به فريادم رس و گشايشى در كارم قرار ده،اى كه اسير را آزاد مى‏كنى،و از گناه فراوان مى‏گذرى،از من عمل اندك را بپذير،و از گناه بسيارم درگذر،همانا تو مهربان و آمرزنده.خدايا ايمانى از تو مى‏خواهم كه دلم با آن همراه شود و باور صادقانه‏اى كه بدانم هرگز چيزى به من نمى‏رسد،مگر آنچه كه تو برايم ثبت كردى‏ و مرا از زندگى به آنچه كه نصيبم فرمودى خشنود بدار،اى مهربان‏ترين مهربانان.