مقتل و روضه : حضور امیرالمومنین (علیه السلام) در کربلا + ورود امام حسین (علیه السلام) به کربلا + فرازهایی از ناحیه مقدسه

ابن حجر عسقلاني در المطالب العاليه ج ٤ ص ٣٢٦ ح ٤٥١٧ .مي‌نويسد: مردى از قبيله بنى ضَبّه گفت: هنگامى كه على عليه السلام در كربلا فرود آمد، من حاضر بودم. ايشان رفت و در كنارى ايستاد و با دستش اشاره كرد و فرمود: «آنجا جايگاه فرود آمدن مَركب هايشان و سمت چپ، جاى بار و بُنه شان است». سپس با دستانش به زمين زد و مُشتى از خاك آن را برگرفت و آن را بوييد و فرمود : «وه كه چه خون هايى بر آن، ريخته مى شود!» . بعدها حسين عليه السلام آمد و در كربلا فرود آمد. من در ميان سوارانى بودم كه ابن زياد آنها را به سوى حسين عليه السلام روانه كرده بود. هنگامى كه رسيدم گويى به جايگاه على عليه السلام و اشاره با دستش مى نگريستم. اسبم را چرخاندم و به سوى حسين بن على عليه السلام بازگشتم و بر او سلام دادم و به او گفتم: پدرت داناترينِ مردم بود و من در فلان موقع كنارش بودم. او چنين و چنان فرمود . به خدا سوگند، تو در اين زمان ، كُشته مى شوى! حسين عليه السلام فرمود: «تو مى‌خواهى چه كنى؟ آيا به ما مى‌پيوندى، يا به خانواده ات ملحق مى‌شوى ؟» گفتم: به خدا سوگند من فردى بدهكار و عيالوارم. به خانواده ام ملحق مى‌شوم. حسين عليه السلام فرمود: «حال كه به ما نمى‌پيوندى نيازت را از اين مال (مالى كه پيشِ رويش نهاده شده بود) بردار پيش از آن كه بر تو حرام شود . سپس خود را نجات بده كه ـ به خدا سوگند ـ هر كس فرياد ياريخواهىِ ما و برق شمشيرها را ببيند و يارى مان ندهد، بر زبان پيامبر صلى الله عليه و آله لعن شده است» . گفتم: به خدا سوگند، امروز هر دو كار را با هم انجام نمى دهم. مالت را بگيرم و رهايت كنم؟! مرد ضَبّى، باز گشت و حسين عليه السلام را وا نهاد.

شيخ صدوق در كتاب امالي ـ به نقل از عبد اللّه بن منصور، از امام صادق از پدرش امام باقر از جدّش امام زين العابدين عليهم السلام ـ : حسين عليه السلام حركت كرد تا در كربلا فرود آمد و پرسيد: «نام اين سرزمين چيست ؟» . گفتند: اى فرزند پيامبر خدا! اين جا كربلاست. حسين عليه السلام فرمود: «به خدا سوگند، اين، روزِ كرب و بلاست و اين جا، همان جايى است كه خون هاى ما در آن ريخته و حرمت ما شكسته مى شود».

سلام بر كسى كه حُرمتش را هتك كردند ! سلام بر كسى كه خونش را ستمكارانه ريختند ! سلام بر شسته شده به خونِ زخم ! سلام بر نوشيده از كاسه نيزه ها ! سلام بر ستم ديده حق بُرده شده اى كه حقّش را حلال شمردند ! سلام بر مهجور شده ميان مردم ! سلام بر آن كه روستانشينان ، عهده دار به خاك سپردنش شدند ! سلام بر آن كه رگ قلبش بُريده شده ! سلام بر حمايتگر بدون ياور !