مناجات شکوه کنندگان

علامه مجلسی در بحار فرموده که من این مناجات را یافتم مروی از حضرت علی بن الحسین علیه السلام در کتب بعضی اصحاب رضوان الله علیهم؛ مناجات دوم: مناجات شکوه کنندگان

إِلَهِي إِلَيْكَ أَشْكُو نَفْسا بِالسُّوءِ أَمَّارَةً وَ إِلَى الْخَطِيئَةِ مُبَادِرَةً

خدايا از نفسى كه فراوان به بدى فرمان ميدهد به تو شكايت مى ‏كنم، همان نفسى كه شتابنده به سوى خطا،

وَ بِمَعَاصِيكَ مُولَعَةً وَ لِسَخَطِكَ مُتَعَرِّضَةً تَسْلُكُ بِي مَسَالِكَ الْمَهَالِكِ

و آزمند به انجام گناهان، و در معرض خشم توست، نفسى كه مرا به راه هلاكت مى ‏كشاند،

وَ تَجْعَلُنِي عِنْدَكَ أَهْوَنَ هَالِكٍ كَثِيرَةَ الْعِلَلِ طَوِيلَةَ الْأَمَلِ

و هستى‏ ام را نزد تو از پست‏ ترين تباه‏ شدگان قرار مى ‏دهد، بيماريهايش بسيار، آرزويش دراز است،

إِنْ مَسَّهَا الشَّرُّ تَجْزَعُ وَ إِنْ مَسَّهَا الْخَيْرُ تَمْنَعُ مَيَّالَةً

اگر گزندى به او در رسد بى ‏تابى مى ‏كند، و اگر خيرى به او رسد از انفاقش دريغ مى‏ ورزد،

إِلَى اللَّعِبِ وَ اللَّهْوِ مَمْلُوَّةً بِالْغَفْلَةِ وَ السَّهْوِ تُسْرِعُ بِي إِلَى الْحَوْبَةِ وَ تُسَوِّفُنِي بِالتَّوْبَةِ

به بازى‏ و هوسرانى ميل بسيار دارد، از غفلت و اشتباه آكنده است، مرا به تندى به جانب گناه مى ‏راند، و با من در توبه و ندامت امروز و فردا مى ‏كند،

إِلَهِي أَشْكُو إِلَيْكَ عَدُوّا يُضِلُّنِي وَ شَيْطَانا يُغْوِينِي قَدْ مَلَأَ بِالْوَسْوَاسِ صَدْرِي

خدايا از دشمنى كه گمراهم مى ‏كند و از شيطانى كه به بى راه ه‏ام مى ‏برد به تو شكايت مى‏ كنم،

وَ أَحَاطَتْ هَوَاجِسُهُ بِقَلْبِي يُعَاضِدُ لِيَ الْهَوَى وَ يُزَيِّنُ لِي حُبَّ الدُّنْيَا

شيطانى كه سينه ‏ام را از وسوسه انباشته و زمزمه‏ هاى خطرناكش قلبك را فرا گرفته است، شيطانى كه با هوا و هوس برايم كمك مى‏ كند،و عشق به دنيا را در ديدگانم زيور مى ‏بخشد،

وَ يَحُولُ بَيْنِي وَ بَيْنَ الطَّاعَةِ وَ الزُّلْفَى ،

و بين من و بندگى و مقام قرب پرده مى ‏افكند،

إِلَهِي إِلَيْكَ أَشْكُو قَلْبا قَاسِيا مَعَ الْوَسْوَاسِ مُتَقَلِّبا وَ بِالرَّيْنِ وَ الطَّبْعِ مُتَلَبِّسا

خدايا از دل همچون سنگى كه با وسوسه زيرورو مى ‏شود و به آلودگى گناه و سياسى نافرمانى آلوده شده به تو شكايت مى ‏كنم،

وَ عَيْنا عَنِ الْبُكَاءِ مِنْ خَوْفِكَ جَامِدَةً وَ إِلَى مَا يَسُرُّهَا طَامِحَةً

خدايا از چشمى كه از گريه ناشى از هراس تو خشك شده، و در عوض به‏ مناظرى كه خوش‏آيند آن است خيره گشته به تو گلايه مى‏ كنم،

إِلَهي لا حَوْلَ لِي وَ لا قُوَّةَ إِلا بِقُدْرَتِكَ وَ لا نَجَاةَ لِي مِنْ مَكَارِهِ الدُّنْيَا إِلا بِعِصْمَتِكَ

خدايا توان و نيرويى براى من جز به قدرت تو نيست، راه نجاتى از گرفتاريهاى دنيا جز نگهدارى تو برايم نمى ‏باشد،

فَأَسْأَلُكَ بِبَلاغَةِ حِكْمَتِكَ وَ نَفَاذِ مَشِيَّتِكَ أَنْ لا تَجْعَلَنِي لِغَيْرِ جُودِكَ مُتَعَرِّضا وَ لا تُصَيِّرَنِي لِلْفِتَنِ غَرَضا

از تو خواستارم به رسايى حكمتت، و نفوذ اراده‏ ات كه مرا جز جودت در معرض چيزى قرار ندهى، و هدف فتنه ‏ها نگردانى،

وَ كُنْ لِي عَلَى الْأَعْدَاءِ نَاصِرا وَ عَلَى الْمَخَازِي وَ الْعُيُوبِ سَاتِرا وَ مِنَ الْبَلاءِ [الْبَلايَا]

و عليه دشمنانم ياور باشى،و پرده ‏پوش رسوائيها و عيوبم گردى، و از بلا نگهدار،

وَاقِيا وَ عَنِ الْمَعَاصِي عَاصِما بِرَأْفَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

و از گناهان بازدارنده‏ ام باشى‏ به مهر و رحمتت اى مهربان‏ترين مهربانان.