مناجات دوستداران

علامه مجلسی در بحار فرموده که من این مناجات را یافتم مروی از حضرت علی بن الحسین علیه السلام در کتب بعضی اصحاب رضوان الله علیهم؛ مناجات نهم: مناجات دوستداران (مناجات شیفتگان)

إِلَهِي مَنْ ذَا الَّذِي ذَاقَ حَلاوَةَ مَحَبَّتِكَ فَرَامَ مِنْكَ بَدَلا

خدايا كيست آن‏كه شيرينى محبتت را چشيد پس به جاى تو ديگرى را برگزيد؟

وَ مَنْ ذَا الَّذِي أَنِسَ بِقُرْبِكَ فَابْتَغَى عَنْكَ حِوَلا

و كيست آن‏كه با مقام قرب تو انس يافت‏ پس مايل به روى برتافتن از تو شد؟

إِلَهِي فَاجْعَلْنَا مِمَّنِ اصْطَفَيْتَهُ لِقُرْبِكَ وَ وِلايَتِكَ

خدايا، ما را از كسانى قرار ده كه براى قرب و ولايتت برگزيدى، و براى دوستى

وَ أَخْلَصْتَهُ لِوُدِّكَ وَ مَحَبَّتِكَ وَ شَوَّقْتَهُ إِلَى لِقَائِكَ وَ رَضَّيْتَهُ بِقَضَائِكَ

و محبتت‏ خالص نمودى، و براى ديدارت مشتاق كردى، و به قضايت راضى ساختى،

وَ مَنَحْتَهُ بِالنَّظَرِ إِلَى وَجْهِكَ وَ حَبَوْتَهُ بِرِضَاكَ

و نعمت نگاه به جمالت را عطايش كردى، و به خشنودى ‏ات مخصوص گرداندى،

وَ أَعَذْتَهُ مِنْ هَجْرِكَ وَ قِلاكَ وَ بَوَّأْتَهُ مَقْعَدَ الصِّدْقِ فِي جِوَارِكَ

و از غم هجران و دورى‏ ات پناه دادى، و در جوارت در جايگاه راستى جاى‏ دادى،

وَ خَصَصْتَهُ بِمَعْرِفَتِكَ وَ أَهَّلْتَهُ لِعِبَادَتِكَ وَ هَيَّمْتَ قَلْبَهُ لِإِرَادَتِكَ

و به شناخت خود اختصاص دادى، و براى بندگى ‏ات سزاوار كردى، و به اراده‏ ات دلباخته فرمودى،

وَ اجْتَبَيْتَهُ لِمُشَاهَدَتِكَ، وَ أَخْلَيْتَ وَجْهَهُ لَكَ

و براى تماشاى جمالت برگزيدى، و رويش را براى خود از غير پاك كردى،

وَ فَرَّغْتَ فُؤَادَهُ لِحُبِّكَ وَ رَغَّبْتَهُ فِيمَا عِنْدَكَ وَ أَلْهَمْتَهُ ذِكْرَكَ

و دلش را براى عشقت فارغ نمودى، و آن را به سوى آنچه نزد توست راغب فرمودى، و يادت را به او الهام كردى،

وَ أَوْزَعْتَهُ شُكْرَكَ وَ شَغَلْتَهُ بِطَاعَتِكَ وَ صَيَّرْتَهُ مِنْ صَالِحِي بَرِيَّتِكَ

و شكرت را نصيبش نمودى، و به طاعتت مشغول ساختى، و او را از بندگان‏ شايسته‏ ات گرداندى،

وَ اخْتَرْتَهُ لِمُنَاجَاتِكَ وَ قَطَعْتَ عَنْهُ كُلَّ شَيْ‏ءٍ يَقْطَعُهُ عَنْكَ

و براى راز و نيازت انتخاب كردى، و جدا كردى از او هرچه كه او را از تو جدا مى ‏كند،

اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا مِمَّنْ دَأْبُهُمُ الارْتِيَاحُ إِلَيْكَ وَ الْحَنِينُ وَ دَهْرُهُمُ الزَّفْرَةُ

خدايا ما را ما را از كسانى قرار ده كه شيوه ‏هاشان آرام گرفتن به درگاه توست در حال زارى و روزگارشان آه و ناله است،

وَ الْأَنِينُ جِبَاهُهُمْ سَاجِدَةٌ لِعَظَمَتِكَ وَ عُيُونُهُمْ سَاهِرَةٌ فِي خِدْمَتِكَ

و پيشانى‏ شان در پيشگاه عظمتت بر سجده، و ديدگانشان در خدمتت بى‏ خواب گشته است،

وَ دُمُوعُهُمْ سَائِلَةٌ مِنْ خَشْيَتِكَ وَ قُلُوبُهُمْ مُتَعَلِّقَةٌ بِمَحَبَّتِكَ

و اشكشان از خشيت تو روان، و قلوبشان به عشقت آويخته

وَ أَفْئِدَتُهُمْ مُنْخَلِعَةٌ مِنْ مَهَابَتِكَ يَا مَنْ أَنْوَارُ قُدْسِهِ لِأَبْصَارِ

و دلهايشان از هيبتت از جا كنده است،اى آن‏كه انوار قدسش براى ديدگان

مُحِبِّيهِ رَائِقَةٌ وَ سُبُحَاتُ وَجْهِهِ لِقُلُوبِ عَارِفِيهِ شَائِفَةٌ

عاشقانش جلوه ‏گر است و بزرگيهاى جمالش براى قلوب عارفانش ديدنى است،

يَا مُنَى قُلُوبِ الْمُشْتَاقِينَ وَ يَا غَايَةَ آمَالِ الْمُحِبِّينَ

اى آرمان دل مشتاقان، اى‏ نهايت آروزهاى عاشقان،

أَسْأَلُكَ حُبَّكَ وَ حُبَّ مَنْ يُحِبُّكَ وَ حُبَّ كُلِّ عَمَلٍ يُوصِلُنِي إِلَى قُرْبِكَ

از تو درخواست مى‏ كنم دوستى خودت را و دوستى آنان‏كه تو را دوست دارند و دوستى هر كارى كه مرا به ميدان‏ قرب تو مى ‏رساند،

وَ أَنْ تَجْعَلَكَ أَحَبَّ إِلَيَّ مِمَّا سِوَاكَ وَ أَنْ تَجْعَلَ حُبِّي إِيَّاكَ قَائِدا إِلَى رِضْوَانِكَ

و اينكه خودت را نزد من محبوب‏تر از ديگران قرار دهى و عشقم را به وجودت راهبر به سوى خرسندى ‏ات بگردانى‏

وَ شَوْقِي إِلَيْكَ ذَائِدا عَنْ عِصْيَانِكَ وَ امْنُنْ بِالنَّظَرِ إِلَيْكَ عَلَيَّ

و شوقم را به حضرتت بازدارنده از نافرمانى ‏ات سازى، خدايا تماشاى زيبايى وجودت را بر من منّت گذار

وَ انْظُرْ بِعَيْنِ الْوُدِّ وَ الْعَطْفِ إِلَيَّ وَ لا تَصْرِفْ عَنِّي وَجْهَكَ

و به من به ديده عشق و عاطفه بنگر، و روى از من متاب،

وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَهْلِ الْإِسْعَادِ وَ الْحِظْوَةِ [الْحُظْوَةِ] عِنْدَكَ يَا مُجِيبُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

و مرا نزد خود از اهل خوشبختى و بهره‏ مندى‏ قرار ده،از اجابت كننده، اى مهربان‏ترين مهربانان.