دعای رفع بیماری و تنگدستی

رساله باقیات الصالحات در آخر کتاب مفاتیح الجنان، باب اول: اعمال شب و روز، فصل اول: اعمال متعلق به مابین طلوع فجر تا طلوع آفتاب؛

تعقیبات مشترک که بعد از هر نماز خوانده می شود؛ پانزدهم: كفعمى از حضرت رسالت ‏پناه صلى اللّه عليه و آله روايت كرده كه مردى از روى‏ بيمارى و تنگدستى به آن حضرت شكايت كرد، حضرت فرمود: پس از هر نماز واجب چنين بگو:

تَوَكَّلْتُ عَلَى الْحَىِّ الَّذى لا يَمُوتُ وَالْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً

توكل كردم بر زنده ‏اى كه هرگز نمى ‏ميرد، و ستايش خداى را كه برنگزيده همسرى

وَلا وَلَدا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَريكٌ فِى الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبيرا.

و نه فرزندى، و در فرمانروايى‏ شريكى براى او نيست، و براى او سرپرستى از روى خوارى نيست، و بزرگ شمار او را بزرگ‏شمردنى شايسته.

و در روايت ديگرى فرمود: هيچ‏ سختى برايم روى نداد، مگر آن‏كه جبرييل در برابرم، تمّثل يافت و گفت: اين دعا را بخوان. و در احاديث معتبر وارد شده: براى‏ وسوسه‏ هاى درونى و قرض و پريشانى و بيمارى بايد اين دعا را به كرّات خواند. و در بعضى روايت در ابتداى آن:

لاحَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ.

هيچ نيرو و جنبشى نيست جز به خداى والاى بزرگ.

آمده است.