دعای پناه بردن به خدا

اَللَّهُمَّ إِنِّي أَخْلَصْتُ بِانْقِطَاعِي إِلَيْكَ‏ وَ أَقْبَلْتُ بِكُلِّي عَلَيْكَ‏
 اى خداوند، من از روى اخلاص، تنها و تنها تو را برگزيده ‏ام‏ و با همه وجودم به تو روى آورده‏ ام‏

وَ صَرَفْتُ وَجْهِي عَمَّنْ يَحْتَاجُ إِلَى رِفْدِكَ‏ وَ قَلَبْتُ مَسْأَلَتِي عَمَّنْ لَمْ يَسْتَغْنِ عَنْ فَضْلِكَ‏
 و از هر كس كه خود نيازمند توست رو بر تافته‏ ام‏ و به هر كس كه از نعمت تواش بى ‏نيازى نيست تمنايى نكرده ‏ام.

وَ رَأَيْتُ أَنَّ طَلَبَ الْمُحْتَاجِ إِلَى الْمُحْتَاجِ سَفَهٌ مِنْ رَأْيِهِ وَ ضَلَّةٌ مِنْ عَقْلِهِ‏
 و بر آنم كه در خواست نيازمندى از نيازمند ديگر سفاهت رأى است و ضلالت عقل.

فَكَمْ قَدْ رَأَيْتُ - يَا إِلَهِي - مِنْ أُنَاسٍ طَلَبُوا الْعِزَّ بِغَيْرِكَ فَذَلُّوا وَ رَامُوا الثَّرْوَةَ مِنْ سِوَاكَ فَافْتَقَرُوا وَ حَاوَلُوا الاِرْتِفَاعَ فَاتَّضَعُوا
 چه بسا - اى خداوند من - ديده ‏ام كسانى را كه عزت نه از تو طلبيده ‏اند و به ذلت افتاده ‏اند و جز از خزانه فضل تو توانگرى جسته ‏اند و بينوا شده ‏اند و آهنگ بلندى كرده ‏اند و به پستى گراييده‏ اند.

فَصَحَّ بِمُعَايَنَةِ أَمْثَالِهِمْ حَازِمٌ وَفَّقَهُ اعْتِبَارُهُ وَ أَرْشَدَهُ إِلَى طَرِيقِ صَوَابِهِ اخْتِيَارُهُ‏
 پس آن دور انديش كه از سر اعتبار نگريسته و چنين كسان را ديده، در دور انديشى خويش به راه خطا نرفته است و اختيارش به راه صواب رهنمون گشته است.

فَأَنْتَ يَا مَوْلاَيَ دُونَ كُلِّ مَسْئُولٍ مَوْضِعُ مَسْأَلَتِي وَ دُونَ كُلِّ مَطْلُوبٍ إِلَيْهِ وَلِيُّ حَاجَتِي‏
 تويى - اى سرور و مولاى من - كه تنها و تنها پيشگاه توست كه بايد دست طلب به سوى آن دراز كرد، نه هر كس ديگر كه از او چيزى مى‏طلبند، تنها و تنها درگاه توست كه بايد از آنجا حاجت خواست، نه هر كس ديگر كه از او حاجت مى‏ خواهند.

أَنْتَ الْمَخْصُوصُ قَبْلَ كُلِّ مَدْعُوٍّ بِدَعْوَتِي لاَ يَشْرَكُكَ أَحَدٌ فِي رَجَائِي وَ لاَ يَتَّفِقُ أَحَدٌ مَعَكَ فِي دُعَائِي وَ لاَ يَنْظِمُهُ وَ إِيَّاكَ نِدَائِي‏
 پيش از آنكه ديگرى را بخوانم تنها و تنها تو را مى‏ خوانم و تنها به تو اميد مى ‏بندم و تنها دست دعا به آستان تو بر مى ‏دارم و تنها تو را ندا مى ‏دهم.

لَكَ - يَا إِلَهِي - وَحْدَانِيَّةُ الْعَدَدِ وَ مَلَكَةُ الْقُدْرَةِ الصَّمَدِ وَ فَضِيلَةُ الْحَوْلِ وَ الْقُوَّةِ وَ دَرَجَةُ الْعُلُوِّ وَ الرِّفْعَةِ
 تويى اى خداوند من كه به شمار يكتايى و آن توانايى كه در آن ناتوانى راه نيابد، تنها و تنها صفت توست. قدرت و نيرومندى و علو درجت و رفعت، تنها و تنها از آن توست.

وَ مَنْ سِوَاكَ مَرْحُومٌ فِي عُمُرِهِ مَغْلُوبٌ عَلَى أَمْرِهِ مَقْهُورٌ عَلَى شَأْنِهِ مُخْتَلِفُ الْحَالاَتِ مُتَنَقِّلٌ فِي الصِّفَاتِ‏
 هر كس جز تو، در زندگى‏اش خواستار ترحم است، در كارش مغلوب است و مقهور، دستخوش گونه‏گون حالات است و سرگشته گونه‏ گون صفات.

فَتَعَالَيْتَ عَنِ الْأَشْبَاهِ وَ الْأَضْدَادِ وَ تَكَبَّرْتَ عَنِ الْأَمْثَالِ وَ الْأَنْدَادِ فَسُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ‏
 اى خداوند، تو برتر از آنى كه تو را همتايانى باشند يا اضدادى، بزرگ‏تر از آنى كه تو را همانندانى باشند يا اقرانى. منزهى تو و هيچ خدايى جز تو نيست.