امام حسین علیه السلام: كسي كه رضای خدا را طلب كند، گرچه همراه با ناراحتي و غضب مردم باشد، خداوند او را از مردم بی نیاز مي‌كند(خداوند او را بس است).
در این نوشتار به احادیثی اشاره شده است که امام حسین (ع) در این دسته از روایات به تبیین بطنی از بطون قرآن پرداخته، از تاویل، تفسیر یا شان نزول آیات پرده برمی دارد و گاه برای بیان حقیقتی به آیه استدلال می کند.
امام حسين (ع) خطاب به لشکر: به نسبم توجه كنيد، ببينيد من كيستم؟! بعد به وجدان خودتان رجوع كرده و آن را نكوهش كنيد، تأمل كنيد كه آيا كشتن و هتك حرمت من برايتان حلال است؟!
امام حسین علیه السلام: رضای خدا، رضای ما اهل بيت است؛ بر امتحانات و بلاهای او شكيبائی مي‌نمائيم، و او اجر و مزد شكيبايان را بطور کامل به ما عنايت خواهد نمود.
مردم بندگان دنيا هستند؛ و دين فقط لقلقه‌ی زبانشان است. و تا وقتی پیرامون دین هستند که دنیایشان می گردد؛ و چون آزمايش شوند، معلوم مي‌شود كه دينداران واقعي چه بسيار اندكند.
امام حسین علیه السلام: اگر چنين است كه بدن‌های آدميان برای مرگ آفريده شده است، پس بايد دانست كه كشته شدن با شمشير در راه خدا بسی برتر است.
امام حسين عليه السّلام در سرزمین مِنی با جمع کثیری از صحابه و تابعین درباره فضیلت و ولایت اهل بیت علیهم السلام محاجّه نمودند و همه آنها سخنان امام را تأیید و تصدیق کردند.
امام حسین علیه السلام: علت قیام ما آنست كه نشانه‌های دين خدا را برپا کنیم، و درشهرها اصلاح ظاهر سازيم؛ و تا اينكه مردم ستمديده در امن و امان بسر برند، و به واجباتِ و سنّت‌ها و احكام خدا رفتار گردد.
امام حسین علیه السلام: بدرستي كه خداوند خلق را نيافريده، مگر براي آنكه به او شناخت پيدا كنند. پس زماني كه او را بشناسند، در مقام بندگي او برمي‌آيند؛ و به واسطه بندگي او از بندگي غير او بی نیاز مي‌گردند.
