مسوولیت های مادران در هنگام بارداری

مراقبتهاى هنگام بارداری از نظر آیت الله مظاهری

دوران حمل و باردارى ازنظر روايات وضع حساسى است. اولا بايد بدانيم وضع حمل و باردارى براى زن وضع مشكلى است، قرآن شريف در دو جا می فرمايد مشقت زا و مشكل است. سفارش می كند به اينكه پدر و مادرهايتان را مواظب باشيد، احسانشان كنيد. علت كه می آورد می گويد: مادر، در موقع وضع حمل رنجها داشته است، آنهم مشقت روى مشقت.1 درباره وضع حمل روايات داريم كه اگر زنى وضع حمل كند تمام گناهان او آمرزيده می شود مانند اينكه از مادر متولد شده باشد.
همه و همه مخصوصاً زنها بايد توجه به آن چند چيز داشته باشند:

نکته اول:

دوران حمل براى طفل سرنوشت ساز است و مادر بايد متوجه باشد كه تمام روحيات روى اين بچه كه در شكم دارد اثر می گذارد، روايتى را از امام صادق (علیه السلام) فيض کاشانی در صافى نقل كرده است در ذيل آيه شريفه كه می فرمايد: «هوالذي يصوركم في الارحام كيف يشاء لا اله الاهو العزيز الحكيم».2
ملك مصور می آيد در شكم مادر در 4 ماهگى و صورت بندى می كند وقتى صورت بندى شد خطاب می شود به اين ملك كه نگاه كن به صورت مادر و سرنوشت و سعادت و شقاوت اين بچه را بنويس در پيشانيش.
يعنى شالوده شقاوت، شالوده سعادت در شكم مادر ريخته می شود. علاوه برا ينكه قانون وراثت صفات پدر و مادر را به اين بچه منتقل می كند. از همان وقتى كه اين بچه در شكم مادر پرورش پيدا می كند، با روحيات مادر بزرگ می شود. بنابراين مادر بايد مواظب باشد صفت رذيله نداشته باشد. مادر حسود مادر متكبر و خود خواه بايد بداند كه اين صفات رذيله اش به این بچه منتقل می شود و بچه در شكم اين زن با روحيات مادر بزرگ می شود؛ چنانچه مادر مقدس، مادر با تقوى، مادرى كه عاطفه سرتا پاى او را گرفته باشد، بچه در شكم مادر با روحيه او بزرگ می شود.
الان به زنها سفارش می كنم بدانيد روحيات شما روى اين طفل اثر دارد و اگر صفات ذيله اى داشته باشيد، بچه از نظر اقتضاء، از نظر زمينه و شالوده خراب می شود مخصوصاً اگر صفت رذيله اى گل كند، يعنى حسادت بكار بيندازد، از صفت خودخواهى استفاده كند، صفت بدبينى را ازش استفاه كند، همانوقت اثر می گذارد روى روحيه اين بچه و اين بچه بدنيا كه می آيد حسود است، بدنيا كه می آيد متكبر است، بدنيا كه می آيد صفت رذيله دارد و صفت رذيله اش را گرفته از شكم مادر و معناى «السعيد سعيد فى بطن امه و الشقى شقى فى بطن امّه»3 همين است.

نكته دوم:

مخصوصاً زنها بايد مواظب باشند اینكه گناه اثر دارد روى روحيه بچه. اگر زن گناهكار باشد همينطورى كه گناه اثر می گذارد روى دل، اثر می گذارد روى جنين، اثر می گذارد روى اين بچه. همين طورى كه گناه دل را سياه می كند و كم كم می رساند انسان را به آنجا كه قرآن می فرمايد: «ثم كان عاقبة الذين اساوآ السّوي ان كذبوا بآيات الله و كانوا بها يستهزون»4، آن كسانى كه گناه می كنند كم كم اين گناه موجب می شود كه دست از دين بر دارند، كم كم موجب می شود اينكه مبدأ و معاد را منكر شوند، همانطورى كه راجع به دل و راجع به ايمان قرآن می فرمايد: «افمن شرح الله صدره للاسلام فهو علي نور من ربه فويل للقاسية قلوبهم من ذكر الله اولئك في ضلال مبين».5
خوشا بحال آن كسانى كه بواسطه رابطه با خدا روشن دل هستند و واى بر كسى كه بواسطه گناه دل سياه شد، دل سنگين شد، دل ناپاك شد. همانطورى كه گناه اثر می گذارد روى دل، اثر می گذارد روى جنين.
مادر بى عفت، مادرى كه در حال باردارى خود را نشان نامحرم مي دهد، العياذ بالله با نامحرم نشست و برخاست دارد، خنده ها دارد، شوخى ها دارد، بداند كه اين بچه اش را از نظر روحى دارد می كشد. بداند اين بچه اش را از نظر روح دارد فلج می كند. مادرى كه گناه داشته باشد، مخصوصاً حق الناس، بايد مواظب باشد، بايد متوجه باشد كه اين بچه بيچاره می شود و بالاخره گناه همين طور كه روى اعضاء و جواريح اثر دارد، روى بچه و روى جنين اثر دارد.
شما توجه بفرماييد گناه كوچك باشد يا بزرگ باشد، براى بچه در شكم فوق العاده مضرّ است. لذا آنهايى كه مقيد بوده اند بچه شان به جايى برسد، اينها در وقت حمل رابطه با خدايشان خيلى محكم بود، اينها در وقت حمل رابطه با خدايشان به اندازه اى بود كه مواظب بودند بى وضو نخوابند، بى وضو نباشند و هميشه با حال طهارت باشند، يعنى همين طورى كه گناه اثر می گذارد روى بچه، رابطه با خدا هم اثر می كند روى بچه و زمينه سعادت براى بچه فراهم می كند.

نكته سوم:

نکته سوم كه مهمتر از نكته اول و دوم است غذاى حرام است. بدا به حال آن بچه اى كه گوشت و پوست و استخوان او روئيده شود از غذاى حرام. پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله) فرموده است:
«لايدخل الجنّة من نَبَت لحمُه من السُحت، النار اولي له».6
آن كسى كه گوشت و پوست و استخوان او از حرام روئيده شود اين اولي به آتش جهنم است تا بهشت. يعنى اين اولاى به شقاوت است تا به سعادت، يعنى غذاى حرام اثر عجيبى دارد.
قرآن می فرمايد:
«ان الذين ياكلون اموال اليتامي ظلماً انما ياكلون في بطونهم ناراً و سيصلون سعيراً».7
يعنى افرادى كه مال بچه يتيم می خورند، يعنى افراديكه مال حرام می خورند، اينها تخيل نكنند دارند غذا می خورند، اينها آتش می خورند. آن چشم كه بصيرت داشته باشد آتش را می بيند.
سفارشى دارم به پدرها! بايد در خانه هاتان غذاى حرام نباشد، بلكه يك مسلمان اگر بشود (كه كار مشكلى است) بايد غذاى شبهه ناك در خانه اش نباشد. اما تقاضا دارم وقتى كه زن حامله است، بچه در شكم مادر است مواظب كسبتان، پولتان، مواظب غذايى كه در خانه می آوريد باشيد و اينها اثر عجيبى دارد.
درباره يكى از بزرگان نقل می كنند می گويد: من حال عجيبى پيدا كردم يعنى حال نماز شب خواندن نداشتم، حال نماز اول وقت خواندن نداشتم. از نماز لذّت نمی بردم، از رابطه با خدا لذت نمی بردم، تعجب می كردم چرا؟ هرچه گريه و زارى می كردم، هرچه التماس می كردم به جايى نمی رسيدم تا بالاخره شبى در خواب به من گفتند كسى كه خرماى حرام بخورد معلوم است ديگر از عبادت لذت نمی برد. می گويد از خوب بيدار شدم، ديدم بله خرما خريدم، وقتى خرما را به من داد ديدم كه يك خرما نرسيده است بدون اجازه صاحب مغازه آن خرما را برداشتم گذاشتم روى خرماهايش و يك خرماى خوب برداشتم و آن خرما را خوردم، اثر گذاشت روى حالات او و آن حالات معنوى او گرفته شد.
و در روايات فراوانى می خوانيم كه اگر می خواهيد دعايتان مستجاب شود، غذاى حرام نخوريد، غذاى شما آلوده باشد، غذاى شما شبهه ناك نباشد.

نكته چهارم:

بايد زن مواظب باشد هيجانهاى روحى نداشته باشد، بايد مواظب باشد در حالى كه باردار است نشاط داشته باشد، بايد مواظب باشد غم و غصه نخورد و بداند غم و غصه روى بچه اثر دارد، هيجانها روى بچه اثر دارد. هيجانهايى كه از راه عصبانيت پيدا می شود روى بچه اثر دارد بايد در اين 9 ماهه، مادر در حال عادى باشد. لذا اگر خداى نكرده اختلافى در خانه هست يا بايد بچه نباشد و جلوگيرى كرد و يا اگر بچه هست بايد اختلاف در خانه نباشد. بايد عصبانيت از زن نباشد، بايد حرفهاى نيش دار از طرف مادر نباشد. بايد مرد اين زن را ناراحت نكند و بداند اين زن اگر هيجانى پيدا كرد بعضى اوقات اثر می گذارد، بچه اش فلج می شود. نقص در آنكه پروردگار عالم خلق كرده نيست، اگر بچه فلج شود يا تقصير قانون وراثت است و يا تقصير مادر است و غم و غصه ها و هيجانها.
بعضى اوقات بچه گنگ می شود، می گويند در اثر هيجانهايى است كه مادر پيدا كرده و اگر از نظر جسم، سالم بماند از نظر روح سالم نمی ماند، هيجانها استعداد بچه را از بين می برد، هيجانها جنين را عقده اى می كند، هيجانها بچه را ناسالم می كند.
______________________________

پی نوشت:
1. لقمان، 14
2. آل عمران، 6
3. کنزالعمال، ح 490
4. روم، 10
5. زمر، 22
6. تنبيه الخواطر
7. نساء، 10

منبع: تربیت فرزند از نظر اسلام، بیاناتی از آیت الله حسین مظاهری