ورود امام حسين علیه السلام به كربلا

همان طوري كه در واقعه هشتم ذی الحجه يادآور شديم حضرت ابا عبدالله الحسين علیه‌السلام پس از دريافت نامه‌هاي فراوان اهالي كوفه، مبني بر رفتن آن حضرت به كوفه و بر عهده گرفتن قيام مردمي بر ضد بني‌اميه در آغاز پسرعمويش مسلم بن عقيل علیه‌السلام را به نمايندگي خويش به آن ديار اعزام كرد و اهالي كوفه به ويژه شيعيان و محبان اهل بيت علیهم‌السلام از مسلم بن عقيل علیه‌السلام استقبال شاياني كرده و بيش از 18000 تن با وي بيعت كردند و مسلم بن عقيل علیه‌السلام پس از وصول اطمينان از صداقت كوفيان، نامه‌اي براي امام حسين علیه‌السلام نوشت و آن حضرت را به كوفه دعوت كرد و امام حسين علیه‌السلام در روز هشتم ذي الحجه سال 60 قمري به همراه خانواده، فاميلان و ياران خود عازم كوفه شد.

اما در بين راه در توقفگاه زرود، خبر شكست قيام شيعيان كوفه و شهادت مظلومانه مسلم بن عقيل علیه‌السلام بدست مزدوران عبيدالله بن زياد را دريافت كرد. با اين حال، به حركت اعتراضي خويش به سوي عراق ادامه داد. ولي پس از گذشتن از توقفگاه شراف با سپاه يك هزار نفري عبيدالله بن زياد به فرماندهي حر بن يزيد تميمي روبرو گرديد.

حر بن يزيد از سوي حصين بن نمير مأموريت داشت كه در جاده ميان مكه و كوفه به گشت زني پرداخته و در صورت برخورد با قافله امام حسين علیه‌السلام، آن را رديابي كرده و مانع ورودش به كوفه گردد. امام حسين علیه‌السلام به محض رويارويي با سپاه خسته و تشنه حر بن يزيد با آنان مهرباني كرد و همه را سيراب و از الطاف خويش برخوردار گردانيد.

حر بن يزيد كه پيش از اين از امام حسين علیه‌السلام تصور ديگري داشت در برابر مهرباني‌هاي آن حضرت، متأثر و منفعل شد و رفتاري غيرخصمانه در پيش گرفت. ولي بنا به فرمان عبيدالله بن زياد ناچار بود، آن حضرت را تعقيب كرده و مانع ورودش به كوفه گردد. در توقفگاه عذيب هجانات، نامه‌اي از عمر بن سعد فرمانده نظامي سپاه عبيدالله بن زياد بدست حر بن يزيد رسيد و او را مأمور كرد كه بر امام حسين علیه‌السلام سخت گيرد و او را از بياباني خشك و فاقد آب و آباداني گذر دهد.

حر بن يزيد بر امام حسين علیه‌السلام سخت گرفت و او را به سرزميني غيرآباد وارد و مجبور به توقف نمود. امام حسين علیه‌السلام ناچار شد در آن جا توقف كرده و آن را خيمه‌گاه خويش قرار دهد. امام حسين علیه‌السلام پس از رسيدن به اين سرزمين، پرسيد نام اين مكان چيست؟ گفتند: كربلا. امام حسين علیه‌السلام همين كه نام كربلا را شنيد، گفت: اَللّهُمَّ اِنّي اَعوذُ بكَ مِنَ الكَربِ والبَلاءِ.

سپس فرمود: اين جا، مكان كرب و بلا و محل محنت و عنا است، پس فرود آييد كه منزل و خيمه‌گاه ما اين جا است. اين زمين، محل ريختن خون ما است و در اين مكان، قبرهاي ما واقع مي‌گردد. اين‌ها را جدم محمدمصطفي صلی الله علیه و آله به من خبر داده است. پس قافله حسيني در آن جا فرود آمد و خيمه‌هاي مظلوميت و شرافت خود را برافراشت و در طرف ديگر، حر بن يزيد با ياران و سپاهيان خويش نازل شد و خيمه‌هاي دشمني و قتال با آل پيامبر صلی الله علیه و آله را برپا نمود.

شايان ذكر است، روز ورود امام حسين علیه‌السلام به سرزمين كربلا مصادف بود با روز پنج‌شنبه، دوم محرم سال 61 هجري قمري.[۱] بدين گونه، حركت امام حسين علیه‌السلام از مكه معظمه تا ورودش به كربلا، مدت بيست و چهار و يا بيست و پنج روز ادامه يافت.

پی نوشت:

1.  نك: الارشاد (شیخ مفید)، ص 416؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج 1، ص 320؛ الفتوح (ابن اعثم كوفي)، ص 871.

منبع:

موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام

منایع بیشتر:

وقایع الایام شیخ عباس قمی، 2 محرم.