مناجات سفر (مفاتیح الجنان)

در ذکر بعضی حرزها و دعاهای مختصر؛ اين حرزها و دعاها از كتاب «مهج الدعوات» و«مجتنى» كه هر دو از نوشته‏ هاى رضى الدين سيّد ابن طاووس هستند انتخاب شده‏ اند.

مناجات سفر از جمله ادعيه الوسائل الى المسائل (دعاهاى سبب خواهى براى نيل به درخواست ها) می باشد:

اَللّهُمَّ اِنّى اُريدُ سَفَراً فَخِرْلى فيهِ وَاَوْضِحْ لى فيهِ سَبيلَ الرَّاْىِ

خدايا مى‏ خواهم سفر كنم، برايم در آن خير بخواه، و برايم در آن راه تصيم‏ گيرى را روشن كن،

وَ فَهِّمْنيهِ وَافْتَحْ لى عَزْمى بِالاِْسْتِقامَةِ وَاْشمُلْنى فى سَفَرى بِالسَّلامَةِ

و به من بفهمان، و تصميمم‏ را برايم به استوارى بگشا، و در سفرم مرا به تندرستى فراگير،

وَاَفِدْنى جَزيلَ الْحَظِّ وَالْكَرامَةِ وَ اكْلاَْنى بِحُسْنِ الْحِفْظِ وَالْحِراسَةِ وَ جَنِّبْنىِ

و بهره شايان، و كرامت فايده‏ اى‏ ده، و با نيكو نگهدارى و نگهبانى مرا حفظ كن، و بركنارم دار،

اللّهُمَّ وَ عْثاءَ الاَْسْفارِ وَ سَهِّلْ لى حُزوُنَةَ الاَْوْعارِ وَاطْوِلى بِساطَ الْمَراحِلِ

خدايا از مشقّت سفرها، و هموار كن برايم ناهموارى ‏هاى بيابها را، و در هم پيچ برايم منزلها را،

وَ قَرِّبْ مِنّى بُعْدَ نَاْىِ الْمَناهِلِ وَ باعِدْ فِى الْمَسيرِ بَيْنَ خُطَى الرَّواحِلِ

و نزديك كن به من دورى آبشخورها را، و در مسير بلند گردان بين گام هاى مركبها را،

حَتّى تُقَرِّبَ نِياطَ الْبَعيدِ وَ تُسَهِّلَ وُ عُورَ الشَّديدِ وَلَقِّنِى

تا دورى راه هاى دور را نزديك نمايى، و ناهمواري هاى سخت را هموار سازى،

اللّهُمَّ فى سَفَرى نُجْحَ طاَّئِرِ الْواقِيَةِ وَهَبْنى فيهِ غُنْمَ الْعافِيَةِ ،

خدايا در سفرم هماى فرخنده كاميابى را تلقينم كن، و به من ببخش در آن بهره‏ هاى عافيت را،

وَ خَفيرَ الاِْسْتِقْلالِ وَ دَليلَ مُجاوَزَةِ الاَْهْوالِ وَ باعِثَ وُفُورِ الْكِفايَةِ

و حامى استقلال را، و راهنماى گذركردن از هراسها را، و انگيزنده كمال كفايت‏ را،

وَ سانِحَ خَفير الْوِلايَةِ وَاجْعَلْهُ اللّهُمَّ سَبَبَ عَظيمِ السِّلْمِ حاصِلَ الْغُنْمِ

و فرخنده حامى ولايت را، و بگردانش خدايا سبب صلحى بزرگ، و بهره ‏اى به‏ دست آمده،

وَاجْعَلِ اللَّيْلَ عَلَىَّ سِتراً مِنَ الاْفاتِ وَالنَّهارَ مانِعاً مِنَ الْهَلَكاتِ

و شب را پوشش من ساز از آفات، و روز را مانع از هلاكتها،

وَاقْطَعْ عَنّى قِطَعَ لُصُوصِهِ بِقُدْرَتِكَ وَاحْرُسْنى مِنْ وُحُوشِهِ بِقُوَّتِكَ

و قطع كن‏ از من به قدرتت گروه هاى دزدانش را، و از جانوران وحشى‏ ات به نيرويت پاسم بدار،

حَتّى تَكُونَ السَّلامَةُ فيهِ مُصاحِبَتى وَالْعافِيَةُ فيهِ مُقارِنَتى وَ الْيُمْنُ ساَّئِقى

تا سلامت در سفر همراهم باشد، و عافيت قرينم، و بركت جلودارم،

وَ الْيُسْرُ مُعانِقى وَ الْعُسْرُ مُفارِقى وَ الْفَوْزُ مُوافِقى وَالاَْمْنُ مُرافِقى

و آسانى هم آغوشم، و سختى دور از جانم، و كاميابى بر وفق مرادم، و امنيت رفيقم،

اِنَّكَ ذُوالطَّوْلِ وَ الْمَنِّ وَالْقُوَّةِ وَ الْحَوْلِ وَ اَنْتَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ وَ بِعِبادِكَ بَصيرٌ خَبيرٌ

به درستى كه تو داراى عطاى همواز و احسان و قدرت و نيرويى، و تو بر هر چيز توانا، و به بندگانت بينا و آگاهى.