شعر ژولیده نیشابوری درباره طواف كعبه‏

 خوشا به نيمه شبى با خدا صفا كردن  

 زبان حال گشودن زدل دعا كردن

تمام لذّت عالم نمى‏رسد قدرش

 به يك دقيقه مناجات، با خدا كردن‏

به صد هزار قبولى عمره مى ‏ارزد    

 به دهر يك گره از كار خلق وا كردن‏

به ادّعا نتوان برد بهره‏اى فردا      

كه بهره از عمل آيد نه ادّعا كردن‏

در اين سراى دو در، از درى درآ اى دوست  

كه حاجتى بتوان از كسى روا كردن‏

 براى جلب رضاى خدا بكوش اى دل  

كه مشكل است خدا را زخود رضا كردن‏

به زرق و برق زر اى دل مناز، مى ‏بازى

 كه كار زر، بود از حق تو را جدا كردن‏

بهشت برگ عبورش محبّت مولاست