شعر درباره نماز

سزاوار باشد به علم الیقین

ستایش به خلاق جان آفرین

زحکمت جهانی نکو پرورید

به قدرت نمائی خرد آفرید

بیاراست هستی زهر نیستی

به خودآ، نگر بنده کیستی

چو دستور آمد به شیخ و شباب

ز پیغمبران گشت برما خطاب

بیائید بر درگه بی نیاز

بجوئید رفعت به ذکر و نماز

نباشید کمتر ز وحش و طیور

به حق سجده آرند هر مار و مور

بهائم به تسبیح مشغول راز

جماد و نباتات هم سرافراز

ملائک به حال سجود و قیام 

به تعظیم و تکریم در انتظام

همه تحت فرمان صاحب جمال

ز یک نقطه موجود بهر کمال

چو معراج باشد نماز قبول

برد بنده را فوق فهم العقول

سخن بنده گوید حضور خدا

فراتر ازین نیست ما را دعا

بریدن رخویش و زهر ما سوا

رسیدن به الطاف بی انتها

ازین بستر خاک تالامکان

به پرواز لاهوت تا کهکشان

به خلوت سرای خدائی رسی

به منصب به حد گدائی رسی

چه زیبا بود راز گفتن به عشق

به دل پاسخ از او شنفتن به عشق

صفای دل و جان هر بنده او 

سمیع  و بصیر و نگارنده او

مهیا چو گردیم در وقت نماز

هزاران فراز و هزاران نیاز

به اخلاص خواهیم از کار ساز

خضوع و خشوع می خرد دلنواز

نجات دو عالم بود در نماز

به عفو و کرم بخشد آن بی نیاز

نماز است مانع زهر منکری

مقام بلندای هر برتری

نماز است آئین و دین خدا

نماز است همراه با انبیا

نماز است حال خوش اولیاء

نماز است راز دل اتقیاء

نماز است آداب بیت الحرام

نماز است بر پایه رکن و مقام

نماز است ایمان دهد پایدار

نماز است ما را کند استوار

نماز است جاه و جلال و شکوه

نماز است امن و امان همچو کوه

نماز است صبر و ظفر در امور

نماز است فر و نشاط و سرور

نماز است دشمن شکن در مصاف

نماز است هم در حرم هم طواف

نماز است عین صلاح و ثواب

نماز است مقصود علم الکتاب

نماز است الهام بخش از خدا

نماز است دفع نزول بلا

نماز است اظهار عجز و دعا

نماز است هم صحبتی با خدا

نماز است بر رفع ظلم و ستم

نماز است بر بنده دفع نقم

نماز است محصول نیکو به کشت

نماز است حور و قصور و بهشت

نماز است شمع و چراغ قبور

نماز است در روز محضر چو نور

نماز است گنجینه فیض (رضا)

نماز است عشق من و تو خدا

ببائید که شب زنده داری کنم

نخوابم سحرگاه و زاری کنم