خاندان و وابستگان ائمه (ع)

منابعی که جریان شهادت حضرت رقیه را نقل نموده اند - اشاره به نام رقیه در برخی روایات و اشعار شاعران نزدیک به واقعه 

بر اساس نقل طبري، استفاده می‌‌گردد كه امام حسين عليه السلام دختري چهار ساله داشت كه در فراق پدر، در شام پرپر گرديد؛ ولي از نام او سخني به ميان نيامده است ..

سلام بر تو و بر همه پویندگان راهت. آنان که عشق و ایثار را از تو آموختند و بی دریغ مهربانی را به دردمندان هدیه دادند.

عبدالعظیم حسنی یگانه روزگارش بود، در ادب و تقوا و علم. محضر امام رئوف علی بن موسی الرضا را درک کرد، از نور جواد الائمه بهره ها برد. ایمانش را بر امام هادی(ع) عرضه داشته و...

حق داشت دلباخته محمد بشود.دلرُباتر بود از یوسف، امین بود و آرام، با جاذبه ای آسمانی که برای قلب تشنه خدیجه آب حیات بود.

مدینه، شام، کربلا، همه جا دشت بلای «بنت الحسین» هاست. 

رقیه امشب در کنج خرابه خاموش می شود. اما چراغی در تاریکخانه دنیا می افروزد که تا همیشه روزگار خواهد درخشید.  

عباس فرزند علی(ع) در بینش و روش ممتاز است. آنقدر که حبیب و حر و زهیر و دیگر شهیدان که روزگار مانندشان را ندیده به مقامش غبطه خواهند خورد.

«شیرخدا» همسری برمی گزیند از طایفه شجاعان و دلیرمردان. فرزندی می خواهد که پرچم دار آزادگی و شرافت باشد تا ابد. 

عقیله، عارفه، عالمه، عابده، فهیمه، کامله و... 
اینها لقبهای بانویی است که 1377 سال پیش در چنین روزی چشم جهان به تولدش روشن شد. 
پدرش امیرالمومنین علی (ع) بود و مادرش هم فاطمه زهرا (س).به هر دو خیلی شبیه بود، از هر لحاظ
وقتی به دنیا آمد، رسول خدا در سفر بود، 
در بازگشت، به محض شنیدن خبر تولد دختر علی(ع)، خودش را به آنها رساند، در آغوش گرفت و بوسیدش و نامش را زینب گذاشت. یعنی "زینت پدر". که شد واقعاً

و جمله کسانی است که در روایات اهل بیت (ع) به مقامات والای او و به شفیعه بودنش در قیامت تصریح شده است.

همسر محمد(ص) و مادر فاطمه هرکسی نمی تواند باشد. باید بانویی باشد که نگاهش آرامبخش جان رسول الله بشود. باید "طاهره ای" باشد که ظرف وجود «سیده نساء العالمین»  بشود.

گنج ادب را فقط باید در آستان عباس بن علی (ع) جستجو نمود. وفا وامدار نام اباالفضل است. عباس علمدار ایمان است. تجسم شجاعت و غیرت است.