سورۀ حمد در روایت معصومین علیهم السلام

امام حسن عسگرى (علیه السلام) از اجداد طاهرينش، از امام على (عليه السلام) از پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) نقل مى كند: خداى تبارك و تعالى فرمود: من سورۀ فاتحه الكتاب را بين خود و بنده ام تقسيم كرده ام.

پس نيمى از آن براى من و نيم ديگر براى بندۀ من است. هر چه از من طلب كند، يعنى آنچه از من بخواهد به او عطا مى كنم.

هنگامى كه عبد گويد: «بسم اللّه الرحمن الرحيم»، خداوند جل جلاله می فرمايد: بندۀ من به نام من آغاز كرد. بر من لازم است كارهايش را به نفع او تمام كنم و نواقص امور او را تكميل نمايم و احوال او را مبارك سازم.

وقتى عبد مى گويد: «الحمد لله رب العالمين»، خداوند مى فرمايد: بنده ام مرا ستايش كرد و دانست كه نعمت هاى او از جانب من است و بلاهائى كه از او دفع مى شود، بواسطۀ فضل و لطف من است، پس شما گواه باشيد كه من نعمت هاى اخروى را به نعمت هاى دنيوى او خواهم افزود و عذاب آخرت را از او دفع مى كنم چنانکه بلاى دنيا را از او برطرف ساختم.

آنگاه كه عبد مى گويد: «الرحمن الرحيم»، خداوند مى فرمايد: بنده ام گواهى داد كه من رحمن و رحيم هستم. شما را گواه مى گيرم كه حظ  وافر و بهرۀ كامل از رحمت و عطاى خويش به او عنايت كنم.

زمانى كه عبد مى گويد: «مالك يوم الدين»، خداوند مى فرمايد: همانطور كه بنده ام اعتراف كرد من مالك روز جزاء هستم، من نيز، حساب او را در قيامت آسان مى كنم و حسنات او را مى پذيرم و از سيئات او مى گذرم.

وقتى عبد مى گويد: «اياك نعبد»، خداوند مى فرمايد: بندۀ من راست گفت. او فقط مرا مى پرستد. شما را گواه مى گيرم كه ثوابى به عبادت او بدهم كه همۀ مخالفان پرستش من بر او غبطه خورند.

هنگامى كه بنده مى گويد: «اياك نستعين»، خداى عزوجل مى فرمايد: بنده ام از من يارى طلبيد و به من پناهنده شد. پس شما را گواه مى گيرم كه او را در كارهايش يارى و در سختي هایش، دستگيرى کنم.

عبد مى گويد: «اهدنا الصراط المستقيم، صراط الذين انعمت عليهم...»

خداوند می فرمايد: اين بخش از سوره براى بندۀ من است و براى اوست هر چه بخواهد. دعا يش را اجابت كنم و آرزويش را بر آورم و از آنچه ترسيد او را ايمن سازم.

---

منبع

کشکول جبهه، موسسه فرهنگی نور