احادیث امام هادی علیه السلام: رضای الهی و نارضایتی مردم

امام هادی علیه السلام فرمودند:

مَنْ اَطاعَ الخالِقَ لَمْ یُبالِ سَخَطَ المَخلوقِینَ؛
هر کس آفریدگار را اطاعت کند، از نارضایی مخلوق ها باکی نخواهد داشت.

(تحف العقول، ص 482)

شرح حدیث:

• مقام «رضا» از بالاترین مقامهای معنوی است.
• اگر انسان به جایی برسد که هم به مقدرّات پروردگار رضای کامل داشته باشد و هم اعمالش مورد رضای کامل الهی قرار گیرد، ‌برنده است و به قربِ خدا می رسد.
• مهم، خشنودی خداست، نه پسند مردم.
• ارزش، در سعادت اخروی است، نه لذت دنیوی.

خدایا چنان کن سرانجام کار                    تو خشنود باشی و ما رستگار

• رضای الهی در سایه ی طاعت و بندگی به دست می آید و رستگاری در همین است و بس.
• چون آخرت، مرحله ی جزا و پاداش است و آن که پاداش می دهد، خداست نه مردم، پس باید کاری کرد که مالک روز جزا و پاداش دهنده قیامت، اعمال انسان را بپسندد و بپذیرد و پاداش دهد.
• از رضای مردم چه سود؟ اگر نارضایی خدا را در پی داشته باشد؟
• و از ناخرسندی مردم چه باک؟ اگر خدا از انسان راضی باشد؟
• بعضی برای آنکه دل مردم را بدست آورند، خدا را نافرمانی می کنند. بعضی برای آن که دوست خود را از خود نرنجانند، تکلیف الهی را زیر پا می گذارند و خدا و رسول را از خود می رنجانند. بعضی برای آن که محبوبیّتشان نزد مردم کم نشود، کاری می کنند که خدا از آنها ناخشنود گردد و دوستشان نداشته باشد.
• حدیث امام هادی علیه السلام ارزش کار کسانی را بیان می کند که بر محور فرمانبرداری از خدا عمل می کنند و آنچه برایشان مهم است، وظیفه ی بندگی و تکلیف شرعی است و کاری به پسند و ناپسند مردم و خوش آمدن این و آن ندارند.
• این یک معیار برای انسانهای مکتبی است.
• آری، «اطاعت خدا»، هرچند مردم خوششان نیاید!...

منبع: حکمت های نقوی(ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام هادی علیه السلام)، جواد محدثی