احادیث رضوی: محبت به اهل بیت علیهم السلام همراه با کار شایسته

 

امام رضا علیه السلام فرمودند:

کار شایسته و کوشش در عبادت را، تنها به اعتماد و پشت گرمی محبّت آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم رها نکنید.

فقه الرضا علیه السلام، ص 339

افراط و تفریط در هر مسأله ای و کاری نامطلوب است. 

عقیده به نجات بخشی «محبت اهل بیت علیهم السلام» درست است و در روایات بسیاری آمده است. اما افراط در این عقیده این است که انسان به اتکّای علاقه به خاندان پیامبر خدا، هیچ عمل صالحی را انجام ندهد و به نماز و عبادتها پایبند نباشد و عمل به وظایف دینی نکند و امید داشته باشد که حب آل محمّد، او را بهشتی می کند. 

محبت، اگر واقعی باشد، نه ادّعایی و ظاهری، دوستدار و عاشق را همرنگ و همراه می سازد. 

امام صادق علیه السلام در حدیثی به مفضّل می فرماید:

گروهی هستند که ما را دوست می دارند، سخنان ما را حفظ می کنند، فرمان ما را اطاعت می کنند و در عمل با ما مخالفتی ندارند، آنان از مایند و ما از آنانیم(1). 

اظهار دوستی با خدا و پیامبر و اهل بیت علیهم السلام، باید با تبعیّت و اطاعت همراه باشد، تا سود بخشد، نه با معصیت. حبّ صادقانه به اطاعت محبّانه می کشاند. ادعای دوستی با اهل بیت علیهم السلام، ولی اهل گناه و آلودگیهای اخلاقی بودن با هم سازگار نیست. 

آمیختن محبت اهل بیت علیهم السلام به عمل صالح، توصیه ی حضرت رضا علیه السلام است. 

از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده است:

«اِنَّ شیعَتنا مَن شَیَّعتنا و اتَّبَعَ آثارَنا وَ اقتَدی بأعَمالِنا(2)»

در عمل، شیعه باشیم، نه در ادّعا و حرف!

---

پی نوشت: 

1. ابن شعبه ی حرّانی، تحف العقول، ص 514. 

2. محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، حدیث 9937. 

منبع: حکمت های رضوی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام رضا علیه السّلام)، جواد محدثی