شعر ولادت امام حسن علیه السلام

عیدها باشد مبارک ویژه در ماه صیام

چونکه طالع میشود در نیمه اش ماه تمام

ماه رخسار حسن (ع)فرزند دلبند علی(ع)

سبط خیرالمرسلین ختم رسل فخر انام

طرفه غوغایی پدید آید میان مرد و زن

سوم هجرت مدینه نیمه ماه صیام

بوالحسن گردد پدر زهرا شود مادر بلی

فرخا بر این پدر طوبی بر این فرخنده مام

راز اعطیناک کوثر بر نبی (ص) ظاهر شود

آشکاراتر شود معموره دین را قوام

گلبن باغ رسالت نوگلی آرد ببار

وز بهشت آروز نوباوه ای آرد پیام

اولین فرزند حیدر،ثانی اثنین رسول(ص)

در جمال و در کمال و در نشست و در خرام

مظهر آیات رب، آرام جان فاطمه(ع)

نور چشم مصطفی بر مرتضی قائم مقام

دره التاج شرف،دردانه بحر وجود

گوهری پیچیده در زیبا حریری سبزه قام

داد آن قتداقه را اسماء چوبردست نبی(ص)

حضرتش بوسید و پس او را حسن بنهاد نام

نام نیکویش حسن رویش حسن خویش حسن

پای تا سر حسن و زیبایی در آن دُرج کلام

منبع جود و سخا در پای علم و معرفت

شبِه احمد(ص) شِبِل حیدر،شاه دین، دوم امام

خادم درگاه او میکال و دربان جبرئیل

موسی عمران شبان و یوسف کنعان غلام

بود میلادش چو در ماه مبارک زین سبب

گشت شهر الله اعظم نام این مه ز احترام

هر چه در مدحش بیان سازم ندارد انتها

وآنچه در وصفش نویسم کی پذیرد اختتام

نیست مطرح صلح او خوشتر و یا جنگ حسین (ع)

مصلحت ابقای دین است از قعود و قیام

کَلهم من نور واحد چارده معصوم پاک

بر روان پاکشان یکسر تهیات و سلام

باری این برنامه بر نام حسن چون شد شروع

ختم سازم هم بنام او زهی حسن الختام

باد میمون و مبارک بر همه میلاد او

دشمنانش دل غمین و دوستانش شادکام

سفت (دریا) گوهری در مدحش امانابسود

گفت شعری لیک در معنا و صورت ناتمام