اذن دخول مسجد النبی (ص) (کامل الزیارات)

باب سوم- زیارت قبر رسول خدا (ص) و دعا بر آن؛ حدیث اول- بعد از غسل کردن (برای ورود به مدینه و زیارت قبر پیامبر (ص))، اذن دخول را می خوانیم:

حَدَّثَنِي أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ وَ الْحُسَيْنِ عَنْ صَفْوَانَ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ جَمِيعاً عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم و محمد بن الحسن، از حسين بن حسن بن ابان، از حسين بن سعيد، از فضالة بن ايّوب و حسين از صفوان و ابن أبى عمير جميعا از معاوية بن عمّار، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده ‏اند آن جناب فرمودند:

ثُمَّ تَأْتِي قَبْرَ النَّبِيِّ ص فَتُسَلِّمُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص ثُمَّ تَقُومُ عِنْدَ الْأُسْطُوَانَةِ الْمُقَدَّمَةِ عَنْ جَانِبِ الْقَبْرِ الْأَيْمَنِ عِنْدَ رَأْسِ الْقَبْرِ وَ أَنْتَ مُسْتَقْبِلُ الْقِبْلَةِ وَ مَنْكِبُكَ الْأَيْسَرُ إِلَى جَانِبِ الْقَبْرِ وَ مَنْكِبُكَ الْأَيْمَنُ مِمَّا يَلِي الْمِنْبَرَ فَإِنَّهُ مَوْضِعُ رَأْسِ النَّبِيِّ ص وَ تَقُولُ

پس از آن (غسل) نزد قبر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم برو و بر آن جناب سلام كن سپس نزديك ستونى كه از جانب راست قبر جلو قرار گرفته برو و بالاى سر قبر درحالى كه رو به قبله قرار گرفته ‏اى و شانه چپ تو به جانب قبر و شانه راستت بطرف منبر مى ‏باشد بايست كه آنجا مكان سر مبارك رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم است و  بگو

أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ

شهادت مى‏ دهم خدائى نيست مگر خداوند متعال كه تنها بوده و انباز و شريكى ندارد.و شهادت مى ‏دهم حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بنده و فرستاده او است

 وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ رَسُولُ اللَّهِ وَ أَنَّكَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ

و شهادت مى‏ دهم تو فرستاده خدا هستى و تو جناب محمّد بن عبد اللَّه مى ‏باشى

وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ رِسَالاتِ رَبِّكَ وَ نَصَحْتَ لِأُمَّتِكَ وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ 

شهادت مى‏ دهم تو رساندى پيام‏هاى پروردگارت را.و امّت خود را پند و اندرز دادى. و در راه خدا جهاد نمودى.

وَ عَبَدْتَ اللَّهَ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ 

و پرستيدى حق تعالى را تا هنگامى كه موت تو را دريافت. امّت خود را با حكمت و اندرزهاى پسنديده نصيحت نمودى.

وَ أَدَّيْتَ الَّذِي عَلَيْكَ مِنَ الْحَقِّ وَ أَنَّكَ قَدْ رَؤُفْتَ بِالْمُؤْمِنِينَ 

و حقّى كه بر عهده داشتى اداء نمودى. و شهادت مى‏ دهم كه نسبت به اهل ايمان رئوف و مهربان،

وَ غَلُظْتَ عَلَى و الْكَافِرِينَ  فَبَلَغَ اللَّهُ بِكَ أَفْضَلَ شَرَفِ مَحَلِّ الْمُكَرَّمِينَ

و بر اهل كفر غليظ و خشن بودى. پس خداوند رساند تو را به بالاترين مرتبه اهل اكرام.

  الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي اسْتَنْقَذَنَا بِكَ مِنَ الشِّرْكِ وَ الضَّلَالَةِ

حمد و ستايش‏ مى ‏كنيم خدائى را كه بوسيله تو ما را از شرك و گمراهى رهانيد.

اللَّهُمَّ اجْعَلْ صَلَوَاتِكَ وَ صَلَوَاتِ مَلَائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ وَ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ وَ أَنْبِيَائِكَ الْمُرْسَلِينَ 

خداوندا درود خود و فرشتگان مقرّبت و بندگان شايسته ‏ات و پيامبران فرستاده ‏ات 

وَ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ وَ مَنْ سَبَّحَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ مِنَ‏ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ

و نيز درود اهل آسمان‏ها و زمين و موجودات قديم و جديدى كه پروردگار عالم را تسبيح و تنزيه نموده‏اند را قرار بده ...

عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ نَبِيِّكَ وَ أَمِينِكَ وَ نَجِيِّكَ [نَجِيبِكَ‏] 

بر حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم كه بنده و فرستاده و پيامبر و امين و نيكو نژاد

وَ حَبِيبِكَ وَ صَفِيِّكَ وَ صَفْوَتِكَ وَ خَاصَّتِكَ وَ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ 

و محبوب و خالص و برگزيده شده و اختصاص داده شده و انتخاب شده تو از ميان مخلوقاتت مى‏ باشد.

اللَّهُمَّ وَ أَعْطِهِ الدَّرَجَةَ وَ الْوَسِيلَةَ مِنَ الْجَنَّةِ وَ ابْعَثْهُ مَقَاماً مَحْمُوداً يَغْبِطُهُ بِهِ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُونَ

خداوندا مقام و منزلت در بهشت به آن حضرت اعطاء بفرما و بر انگيز آن جناب را در حالى كه مقام و درجه ‏اى پسنديده داشته به طورى كه خلق اولين و آخرين غبطه آن را بخورند

اللَّهُمَّ إِنَّكَ قُلْتَ‏ (وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ- 

 خداوندا خودت در قرآن فرموده‏ اى اگر گروه گنه‏ كاران بواسطه گناه بر خود ستم كنند و سپس نزد تو آيند (اى پيامبر) پس بواسطه تو از خدا طلب آمرزش كنند

وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً)^[1] 

و تو از خدا طلب مغفرت كنى البته خواهند ديد كه خداوند توبه ايشان را پذيرفته و به آنها ترحم مى‏ نمايد.

وَ إِنِّي أَتَيْتُ نَبِيَّكَ مُسْتَغْفِراً تَائِباً مِنْ ذُنُوبِي

و من در حالى كه طلب آمرزش كرده و از گناهانم توبه مى ‏كنم به پيامبرت پناهنده شده ‏ام.

وَ إِنِّي أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِنَبِيِّكَ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ مُحَمَّدٍ ص يَا مُحَمَّدُ 

و من به توسّط پيامبرت آن پيامبر رحمت يعنى حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به تو روى مى‏ آورم.

إِنِّي أَتَوَجَّهُ إِلَى اللَّهِ رَبِّي وَ رَبِّكَ بِكَ لِيَغْفِرَ لِي ذُنُوبِي

من به خدا متوجه شده و روى مى ‏آورم همان خداى من و تو تا گناهانم را ببخشد.

وَ إِنْ كَانَتْ لَكَ حَاجَةٌ- فَاجْعَلْ قَبْرَ النَّبِيِّ ص خَلْفَ كَتِفَيْكَ وَ اسْتَقْبِلِ الْقِبْلَةَ وَ ارْفَعْ يَدَيْكَ [يَدَكَ‏]- وَ اسْأَلْ حَاجَتَكَ فَإِنَّكَ أَحْرَى أَنْ تُقْضَى إِنْ شَاءَ اللَّهُ.

و اگر حاجت دارى قبر مطهّر را پشت سر قرار بده و رو به قبله بايست و دو دستت را بلند نما و سپس حاجتت را از خدا بخواه كه ان شاء اللَّه مستجاب خواهد شد.

[1]) سوره النساء، آیه 64