دعای سجده بعد از نماز شب (اقبال الاعمال)
۱۷ فروردین ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الثانی؛ الباب الثامن فيما نذكره مما يختص بشهر رجب و بركاته و ما نختاره من عباداته و خيراته و فيه فصول، فصل فيما نذكره مما يعمل بعد الثماني ركعات من نافلة الليل
جلد دوم؛ باب هشتم: اعمال مخصوص ماه رجب و برکات و خیرات آن، فصل سیزدهم، دعای بعد از هشت رکعت نماز شبِ شب اول ماه رجب:
رُوِّينَا ذَلِكَ بِإِسْنَادِنَا إِلَى جَدِّي أَبِي جَعْفَرٍ الطُّوسِيِّ رَحِمَهُ اللَّهُ فِي عَمَلِ أَوَّلِ لَيْلَةٍ مِنْ رَجَبٍ فِيمَا رَوَاهُ عَنْ عَلِيِّ بْنِ حَدِيدٍ قَالَ
جدّم «ابو جعفر طوسى» -رحمه اللّه-در ضمن اعمال شب اول ماه رجب آورده است: از علی بن حدید روایت شده که گفت:
كَانَ أَبُو الْحَسَنِ الْأَوَّلُ ع يَقُولُ وَ هُوَ سَاجِدٌ بَعْدَ فَرَاغِهِ مِنْ صَلَاةِ اللَّيْلِ
حضرت موسى بن جعفر-عليه السّلام-بعد از فراغت از نماز شب، در حال سجده مىفرمود:
لَكَ الْمَحْمَدَةُ إِنْ أَطَعْتُكَ وَ لَكَ الْحُجَّةُ إِنْ عَصَيْتُكَ لَا صُنْعَ لِي وَ لَا لِغَيْرِي فِي إِحْسَانٍ إِلَّا بِكَ
اگر اطاعتت كردم ستايش از آن تو است و اگر نافرمانىات كردم حجت از آن تو است و نه از من و نه از ديگرى در هيچ كار نيكى جز به وسيلهى تو كارى ساخته نيست،
يَا كَائِنُ قَبْلَ كُلِّ شَيْءٍ وَ يَا مُكَوِّنُ كُلِّ شَيْءٍ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
اى پديدآورندهى همهى اشيا و اى ايجادكنندهى هر چيز، به راستى كه تو بر هر چيز توانايى.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْعَدِيلَةِ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ مِنْ شَرِّ الْمَرْجِعِ فِي الْقُبُورِ
خدايا، به تو پناه مىبرم از بازگشت [از باورهاى درست]هنگام مرگ و از اينكه به صورت زشت به قبر بازگردم
وَ مِنَ النَّدَامَةِ (يَوْمَ الْآزِفَةِ)[1]
و در روز قيامت پشيمان گردم.
فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
بنابراين، از تو درخواست مىكنم كه بر محمد و آل محمد درود فرستى
وَ أَنْ تَجْعَلَ عَيْشِي عِيشَةً نَقِيَّةً وَ مِيتَتِي مِيتَةً سَوِيَّةً وَ مُنْقَلَبِي مُنْقَلَباً كَرِيماً غَيْرَ مُخْزٍ وَ لَا فَاضِحٍ
و زندگانى مرا زندگانى پاكيزه و مرگ مرا مرگ درست و بازگشتم را بازگشت كريمانه قرار دهى بىآن كه خوار و يا رسوايم سازى.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ [آلِ مُحَمَّدٍ] الْأَئِمَّةِ يَنَابِيعِ الْحِكْمَةِ وَ أُولِي النِّعْمَةِ وَ مَعَادِنِ الْعِصْمَةِ
خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست، پيشوايانى كه سرچشمههاى حكمت، صاحبان نعمت و معدنهاى عصمتاند
وَ اعْصِمْنِي بِهِمْ مِنْ كُلِّ سُوءٍ وَ لَا تَأْخُذْنِي عَلَى غِرَّةٍ وَ لَا غَفْلَةٍ
و به واسطهى آنان مرا از هر بدى نگاه دار و در حال فريفتگى و غفلت مگير
وَ لَا تَجْعَلْ عَوَاقِبَ أَعْمَالِي حَسْرَةً وَ ارْضَ عَنِّي فَإِنَّ مَغْفِرَتَكَ لِلظَّالِمِينَ وَ مَا أَنَا مِنَ الظَّالِمِينَ
و عاقبت اعمالم را حسرت و دريغ قرار مده و از من خشنود باش، زيرا آمرزش تو براى ستمكاران است و من نيز از ستمكاران هستم.
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا لَا يَضُرُّكَ وَ أَعْطِنِي مَا لَا يَنْقُصُكَ فَإِنَّكَ أَنْتَ الَوسِيعُ رَحْمَتُهُ الْبَدِيعُ حِكْمَتُهُ
خدايا، آنچه را كه آسيبى به تو نمىرساند بيامرز و آنچه را كه چيزى از تو نمىكاهد ارزانى دار؛ زيرا تو خدايى هستى كه رحمتت گسترده و حكمتت جديد و نو است
وَ أَعْطِنِي السَّعَةَ وَ الدَّعَةَ وَ الْأَمْنَ وَ الصِّحَّةَ وَ الْبُخُوعَ وَ الشُّكْرَ
و روزى گسترده، فراخى، ايمنى، تندرستى، فروتنى [گوارايى]، سپاسگزارى،
وَ الْمُعَافَاةَ وَ التَّقْوَى وَ الصَّبْرَ وَ الصِّدْقَ عَلَيْكَ وَ عَلَى أَوْلِيَائِكَ وَ الْيُسْرَ وَ الشُّكْرَ
عافيت، تقوا، شكيبايى، راستگويى دربارهى تو و دوستانت، توانگرى و شكر را به من عطا كن
وَ اعْمُمْ بِذَلِكَ يَا رَبِّ أَهْلِي وَ وُلْدِي وَ إِخْوَانِي فِيكَ وَ مَنْ أَحْبَبْتُ وَ أَحَبَّنِي
و اى پروردگار من، اينها را به خانواده، فرزندان و برادران دينىام و همهى كسانى كه دوست دارم و مرا دوست دارند
وَ وَلَدْتُ وَ وَلَدَنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُؤْمِنِينَ يَا رَبَّ الْعَالَمِين
و كسانى از مردان و زنان مسلمان و مؤمن كه فرزند من هستند و يا من فرزند آنانم نيز عطا كن، اى پروردگار جهانيان.