تعویذ درد سر و درد گوش

ادعیه و عوذات آلام و اسقام و علل اعضا و تب؛ از جمله عوذات مأثوره، دعا و تعویذ به جهت درد سر و درد گوش می باشد:

از حضرت امام باقر عليه السّلام روايت شده است كه براى آرام شدن درد سر، سر را مسح كند، و هفت مرتبه بگويد:

اَعُوذُ بِاللَّهِ الَّذى سَكَنَ لَهُ ما فِى الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَ ما فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَ هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ

پناه مى ‏برم به خدايى كه، آنچه در بيابان و دريا و آسمانها و زمين است براى او آرام گرفت، و او شنوا و داناست.

و نيز اين دعا براى آرام شدن درد گوش، با هفت مرتبه خواندن از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده، و همچنين از آن‏ حضرت رسيده: مقدارى پنير بسيار كهنه را بگير و نرم بكوب و با شير مخلوط كن، و روى آتش حرارت بده، و چند قطره در گوشى‏ كه درد مى‏ كند بريز. نيز براى سردرد: بر قدح آبى بخواند:

(اَوَلَمْ يَرَ الَّذينَ كَفَرُوا اَنَّ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ كانَتا رَتْقاً

آيا آنان‏كه كافر شدند نديدند، كه آسمانها و زمين به هم پيوسته بودند،

فَفَتَقْناهُما وَ جَعَلْنا مِنَ الْمآءِ كُلَّ شَيْئٍ حَي اَفَلا يُؤْمِنُونَ^{) [1]}

پس آنها را از هم گشوديم، و از هرچيز زنده را از آب قرار داديم آيا ايمان نمى ‏آورند؟!

سپس آن را بياشامد. روايت شده: هرگاه كسالت، يا درد سر عارض رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله‏ مى‏ شد، دستها را مى‏ گشودند، و فاتحه و معوّذتين [دو سوره قل اعوذ بربّ الفلق و قل اعوذ برب النّاس ] مى ‏خواندند، و به صورت خويش مى ‏كشيدند، پس درد از آن حضرت برطرف مى‏ شد. و نيز براى رفع سردرد بر سر دست بكشد و بگويد:

(اِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّمواتِ وَ الاَْرْضَ اَنْ تَزُولا

خدايا آسمانها و زمين را از اين كه تباه شوند نگاه مى‏ دارد،

وَ لَئِنْ زالَتا اِنْ اَمْسَكَهُما مِنْ اَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ اِنَّهُ كانَ حَليماً غَفُوراً) ^[2]

و اگر تباه شوند، احدى بعد از خدا نگهدار آنها نيست، به راستى خدا بردبار، و آمرزشگر است.

از«ربيع الابرار» نقل شده: مأمون را در منطقه طرطوس دردسرى عارض شد، كه راه علاج‏ براى آن نيافتند، قيصر روم كلاهى برايش فرستاد و به همراه آن نوشت: خبر سردرد تو را شنيدم، اين كلاه را فرستادم، بر سر گذارى تا دردت آرام گيرد، مأمون ترسيد، زهرى در آن تعبيه كرده باشد، دستور داد بر سر آورنده‏ اش نهادند، ديد ضررى متوجه او نشد، امر كرد بر سر كسى ‏كه دچار دردسر بود گذاشتند، دردش آرام گرفت، آنگاه بر سر خود گذاشت، و از درد رهايى يافت، شگفت‏زده شد، كلاه را شكافت، ديد در آن نوشته شده:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ كَمْ مِنْ نِعْمَةٍ لِلَّهِ فى عِرْقٍ ساكِنٍ

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانى ‏اش هميشگى است، چه بسيار نعمتى براى خدا است كه در رگى ساكن است

(حَّم عَّسَّقَّ) ^[3] (لا يُصَدَّعُونَ عَنْها وَلا يُنْزِفُونَ) ^[4] مِنْ كَلامِ الرَّحْمنِ خَمَدَتِ النيّرانُ

حم عسق، دردسر نكشند از آن، و بيهوش نكردند از كلام خدا، خاموش شد آتش،

وَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ وَ جالَ نَفْعُ الدَّوآءِ فيكَ كَما يَجُولُ مآءُ الرَّبيعِ فِى الْغُصْنِ

و جنبش و نيرويى نيست جز به خدا، روان شد سود دارد و در تو، چنان‏كه روان مى ‏شود باران بهارى در شاخه درخت.

[1] ) سوره الانبیاء، آیه 30.

[2] ) سوره فاطر، آیه 41.

[3] ) سوره الشوری، آیه 1-2.

[4] ) سوره الواقعه، آیه 19.