دعای سجده بعد از نماز شب (زاد المعاد)

و شيخ و ديگران روايت كرده‌اند كه حضرت امام موسى عليه السّلام در شب اوّل ماه رجب بعد از آن‌كه از نماز شب فارغ مى‌شدند اين دعا را در سجده مى‌خواندند:

لََكَ الْمَحْمَدَةُ إِنْ أَطَعْتُكَ وَ لَكَ الْحُجَّةُ إِنْ عَصَيْتُكَ لَا صُنْعَ لِي وَ لَا لِغَيْرِي فِي إِحْسَانٍ إِلَّا بِكَ

خدايا! تو را حمد مى‌كنم، اگر تو را اطاعت كنم، و تو راست حجت اگر معصيت تو كنم؛ نه من و نه غير من، كارى بر نيكى حال خود نتوانيم كرد، مگر تو بخواهى.

 يَا كَائِناً قَبْلَ كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ يَا مُكَوِّنَ كُلِّ شَيْ‏ءٍ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ

اى موجود قبل از هرچيز و اى موجودكننده‌ى هرچيز! تو بر هرچيز قادرى.

اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْعَدِيلَةِ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ مِنْ شَرِّ الْمَرْجِعِ فِي الْقُبُورِ

خدايا! من از عدول از دين تو هنگام مرگ به تو پناه مى‌برم و از شر بازگشتن در قبر

وَ مِنَ النَّدَامَةِ يَوْمَ الْآزِفَةِ

و از پشيمانى روز رستاخيز.

فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

پس، از تو درخواست مى‌كنم كه درود فرستى بر محمد صلّى اللّه عليه و آله و آل محمد عليه السّلام

وَ أَنْ تَجْعَلَ عَيْشِي عِيشَةً تَقِيَّةً وَ مِيتَتِي مِيتَةً سَوِيَّةً وَ مُنْقَلَبِي مُنْقَلَباً كَرِيماً غَيْرَ مُخْزٍ وَ لَا فَاضِحٍ،

و عيش و زندگانى‌ام را پاكيزه گردانى و مرگم را مرگى معتدل و جاى بازگشتم را منزل شرافت و كرامت قرار ده نه جاى خوارى و رسوايى.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْأَئِمَّةِ يَنَابِيعِ الْحِكْمَةِ وَ أُولِي النِّعْمَةِ وَ مَعَادِنِ الْعِصْمَةِ

خدايا! درود فرست بر محمد صلّى اللّه عليه و آله و آلش كه پيشواى خلق و سرچشمه‌ى حكمت و ولى‌نعمت و معدن عصمت و طهارت‌اند؛

وَ اعْصِمْنِي بِهِمْ مِنْ كُلِّ سُوءٍ وَ لَا تَأْخُذْنِي عَلَى غِرَّةٍ وَ لَا عَلَى غَفْلَةٍ

و مرا به توجه آنها از هركار بد نگه دار و مرا در حال غرور و غفلت مگير

وَ لَا تَجْعَلْ عَوَاقِبَ أَعْمَالِي حَسْرَةً وَ ارْضَ عَنِّي فَإِنَّ مَغْفِرَتَكَ لِلظَّالِمِينَ وَ أَنَا مِنَ الظَّالِمِينَ

و عاقبت اعمالم را حسرت و ندامت قرار مده و از من راضى شو كه مغفرت و عفوت براى ستمكاران است و من هم از ستمكارانم.

اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا لَا يَضُرُّكَ وَ أَعْطِنِي مَا لَا يَنْقُصُكَ فَإِنَّكَ الْوَسِيعُ رَحْمَتُهُ الْبَدِيعُ حِكْمَتُهُ

خدايا! گناهم را كه به تو ضررى نمى‌رساند ببخش و از رحمتت كه هيچ كم نمى‌شود، به من عطا فرما؛ زيرا تويى كه رحمتت بى‌حد و پايان و حكمتت بى‌مانند است.

وَ أَعْطِنِي السَّعَةَ وَ الدَّعَةَ وَ الْأَمْنَ وَ الصِّحَّةَ وَ الْبُخُوعَ وَ الْقُنُوعَ وَ الشُّكْرَ

و من به كرمت وسعت و آسايش و ايمنى و صحت بخش و فروتنى و قناعت و شكرگزارى

وَ الْمُعَافَاةَ وَ التَّقْوَى وَ الصَّبْرَ وَ الصِّدْقَ عَلَيْكَ وَ عَلَى أَوْلِيَائِكَ وَ الْيُسْرَ وَ الشُّكْرَ

و عافيت و پرهيزگارى و صبر و شكيبايى و راست‌گويى با تو و اوليايت تو و گشايش و سپاس‌گزارى عطا كن

وَ اعْمُمْ بِذَلِكَ يَا رَبِّ أَهْلِي وَ وُلْدِي وَ إِخْوَانِي فِيكَ وَ مَنْ أَحْبَبْتُ وَ أَحَبَّنِي

و هم‌چنين به اهل بيت و فرزندان باايمانم و برادران دينى‌ام و هركه او را كه دوست مى‌دارم و او مرا دوست مى‌دارد

وَ وَلَدْتُ وَ وَلَدَنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُؤْمِنِينَ يَا رَبَّ الْعَالَمِين‏ ^[1] .

و اولاد و آباى من از مسلمين و اهل ايمان و دعايم اجابت كن، اى پروردگار عالم!

[1] ) اقبال الاعمال ص 632.