فضیلت روزه ماه شعبان (مصباح المتهجد)

شهر شعبان

ماه شعبان

وَ رَوَى أَبُو حَمْزَةَ اَلثُّمَالِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:

از ابو حمزه ثمالی روایت شده است: «امام باقر-عليه السّلام-فرمود:

مَنْ صَامَ شَعْبَانَ كَانَ طَهُوراً لَهُ مِنْ كُلِّ زَلَّةٍ وَ وَصْمَةٍ وَ بَادِرَةٍ قَالَ قُلْتُ لَهُ وَ مَا اَلْوَصْمَةُ قَالَ اَلْيَمِينُ فِي اَلْمَعْصِيَةِ وَ اَلنَّذْرُ فِي اَلْمَعْصِيَةِ قُلْتُ فَمَا اَلْبَادِرَةُ ١قَالَ اَلْيَمِينُ عِنْدَ اَلْغَضَبِ وَ اَلتَّوْبَةُ مِنْهَا اَلنَّدَمُ عَلَيْهَا .

«هركس ماه شعبان را روزه بگيرد، مايه‌ى پاكيزگى او از هر لغزش، «وصمه» ؛ (عيب و ننگ) و «بادره»؛ (خطا و گناه) مى‌گردد.» «ابو حمزه» راوى مى‌گويد: عرض كردم: مراد از «وصمه» چيست؟ فرمود: سوگند و نذر براى انجام معصيت. عرض كردم: مقصود از «بادره» چيست؟ فرمود: سوگند ياد كردن به هنگام خشم، كه توبه‌ى از آن، پشيمانى است.»

وَ رَوَى صَفْوَانُ بْنُ مِهْرَانَ اَلْجَمَّالُ قَالَ:

«صفوان بن مهران جمال» مى‌گويد:

قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع حُثَّ مَنْ فِي نَاحِيَتِكَ عَلَى صَوْمِ شَعْبَانَ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ تَرَى فِيهَا شَيْئاً قَالَ نَعَمْ إِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ ص كَانَ إِذَا رَأَى هِلاَلَ شَعْبَانَ أَمَرَ مُنَادِياً فَنَادَى فِي اَلْمَدِينَةِ يَا أَهْلَ يَثْرِبَ إِنِّي رَسُولُ رَسُولِ اَللَّهِ إِلَيْكُمْ أَلاَ إِنَّ شَعْبَانَ شَهْرِي فَرَحِمَ اَللَّهُ مَنْ أَعَانَنِي عَلَى شَهْرِي ثُمَّ قَالَ إِنَّ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ ع كَانَ يَقُولُ مَا فَاتَنِي صَوْمُ شَعْبَانَ مُنْذُ سَمِعْتُ مُنَادِيَ رَسُولِ اَللَّهِ ص يُنَادِي فِي شَعْبَانَ فَلَنْ يَفُوتَنِي أَيَّامَ حَيَاتِي صَوْمُ شَعْبَانَ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ تَعَالَى ثُمَّ كَانَ ع يَقُولُ صَوْمُ شَهْرَيْنِ مُتَتٰابِعَيْنِ تَوْبَةً مِنَ اَللّٰهِ .

امام صادق-عليه السّلام-به من فرمود: «اطرافيان خود را به روزه‌ى ماه شعبان ترغيب و تشويق كن.» عرض كردم: «فدايت گردم! آيا براى روزه‌ى آن فضيلت خاصى را در نظر داريد؟» فرمود: «بله، رسول خدا -صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-وقتى هلال ماه شعبان را مى‌ديد، دستور مى‌داد كه منادى در شهر «مدينه» ندا در دهد: اى اهل يثرب، من فرستاده‌ى خدا به سوى شما هستم. آگاه باشيد كه شعبان ماه من است، پس رحمت خدا بر كسى كه در اين ماه مرا يارى دهد!» امام صادق-عليه السّلام-در ادامه فرمود: «امير مؤمنان-عليه السّلام-مى‌فرمود: از آن زمان كه صداى منادى رسول خدا-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-را درباره‌ى ماه شعبان شنيدم، در طول عمرم-اگر خدا بخواهد-روزه‌ى ماه شعبان از من فوت نخواهد شد.» آن‌گاه امام صادق-عليه السّلام-فرمود: «روزه‌ى دو ماه پشت سر هم، توبه [پذيرفته شده] از سوى خدا است.»

وَ رَوَى إِسْمَاعِيلُ بْنُ عَبْدِ اَلْخَالِقِ قَالَ:

اسماعيل بن عبد الخالق روايت كرده:

كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع فَجَرَى ذِكْرُ صَوْمِ شَعْبَانَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع إِنَّ فِي فَضْلِ صَوْمِ شَعْبَانَ كَذَا وَ كَذَا حَتَّى إِنَّ اَلرَّجُلَ لَيَرْتَكِبُ اَلدَّمَ اَلْحَرَامَ فَيُغْفَرُ لَهُ .

نزد امام صادق عليه السّلام بودم، ذكر روزه شعبان به ميان آمد، حضرت فرمود: فضيلت روزه شعبان چنين و چنان است، تا جايى‏ كه انسان مرتكب قتل حرام مى‏ شود، پس چنانچه شعبان را روزه بدارد اين روزه به او سود مى‏ رساند، و به خواست خدا آمرزيده مى‏ شود!

وَ رَوَى أَبُو اَلصَّبَّاحِ اَلْكِنَانِيُّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع يَقُولُ

و روایت شده که ابو الصباح کنانی گفت: امام صادق علیه السلام مى‏ فرمود:

صَوْمُ شَعْبَانَ وَ رَمَضَانَ تَوْبَةٌ مِنَ اَللَّهِ تَعَالَى.

روزه دو ماه شعبان و رمضان مايه توبه‏ و آمرزش از خداست.

وَ رَوَى عَمْرُو بْنُ خَالِدٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:

و عمرو بن خالد از امام ابو جعفر عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود:

كَانَ رَسُولُ اَللَّهِ ص يَصُومُ شَعْبَانَ وَ رَمَضَانَ يَصِلُهُمَا وَ كَانَ يَقُولُ هُمَا شَهْرَا اَللَّهِ وَ هُمَا كَفَّارَةٌ لِمَا قَبْلَهُمَا وَ مَا بَعْدَهُمَا مِنَ اَلذُّنُوبِ .

رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله شعبان و ماه رمضان را پيوسته بيكديگر روزه مى ‏داشت، و مى‏ فرمود. آن دو، ماه خدايند، و آن دو كفاره گناهان قبل و بعد خويشند.