کلیپ تصویری: سخنرانی آیت الله ضیاءآبادی درباره امام حسین علیه السلام

سیّد محمّد ضیاء آبادی فرزند مرحوم حجه الاسلام حاج سیّد محمود (طاب ثراه) در سال ۱۳۰۷ هجری شمسی- ۱۳۴۷ هجری قمری - در قریه ضیاء آباد از توابع قزوین به دنیا آمده و در قزوین پس از فراگرفتن مقدّمات علمی از صرف نحو و منطق و معانی و بیان و معالم الاصول از اساتید معظّم (رحمه الله علیهم اجمعین) لمعتین و رسائل و شرح منظومه را از محضر پر فیض حضرت آیت الله جامع المعقول و المنقول آقای حاج سیّد ابوالحسن رفیعی قزوینی (رضوان الله تعالی علیه) استفاضه کرده و سپس به حوزه علمیه قم مشرّف شده و در مدرسه فیضیه اقامت گزیدم.

متجاوز از پانزده سال در آن شهر مقدّس اشتغال به تحصیل فقه و اصول و فلسفه داشتم. قسمتی از کفایه را در حلقه درس مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالجواد اصفهانی و قسمت دیگر آن را در حلقه درس آیت الله سلطانی (رحمه الله علیهما) فرا گرفتم و در مرحله درس خارج در حوزه درس آیت الله العظمی بروجردی (قدس سرّه) و درس فقه و اصول حضرت آیت الله العظمی خمینی (قدس سرّه) و درس فلسفه حضرت آیت الله العظمی علامه طباطبایی (قدس سرّه) شرکت می کردم.

پس از رحلت آیت الله بروجردی در سال ۱۳۴۰ هجری شمسی به تهران آمدم و در حوزه علمیه عالم بسیار بزرگوار آیت الله حاج شیخ احمد مجتهدی (قدس سرّه) به تدریس مطوّل و معالم و لمعتین و رسائل و مکاسب پرداختم و قسمت عمده کارم در ارتباط با مردم تشکیل جلساتی بود، هفتگی که تحت عنوان تفسیر و بحث های معارفی و اخلاقی برگزار می شد و سخنرانی هر هفته در نوار ضبط و سپس پیاده و به صورت جزوه هایی به نام صفیر هدایت، ولایت و سعادت چاپ و منتشر می شد و سرانجام به صورت کتاب در آمده و در دسترس علاقمندان به معارف دینی قرار می گرفت. البته تالیفاتی هم مستقلاً خارج از مسیر سخنرانی داشته ام که عبارتند از شب مردان خدا، قرآن و قیامت، توسل، قساوت بیماری مهلک بشر، حج برنامه تکامل و ...