کلیپ تصویری سخنرانی کوتاه استاد انصاریان: سر مبارک امام حسن (ع) بر دامان ابا عبدالله (ع)

سر برادرت در اتاق روی دامنت بود، ظاهر بدن او سالم و زبان حرف زدن امام مجتبی(ع) باز بود، امام به‌راحتی توانستند وصیت کنند. وجود مقدست وارد قبر شد، بدن برادر را روی دست گرفت و در قبر قرار داد، بند کفن امام مجتبی(ع) را باز کردی و صورت روی خاک گذاشتی، بعد هم از شدت ناراحتی گفتی: غارت‌زده کسی نیست که مالش را برده‌اند، غارت‌زده من هستم که مرگ، برادری مثل تو را از من گرفت؛ اما وقتی بالای سر برادر دیگرت آمدی، سخنت صددرصد عوض شد! اولاً با بدنی روبه‌رو شدی که عمود آهنین سر را با سینه یکی کرده بود، با بدنی روبه‌رو شدی که دست نداشت، با بدنی روبه‌رو شدی که جای سالمی نداشت؛ به‌این‌خاطر، حرف‌هایت عوض شد و گفتی: «أَلانَ إنکَسَرَ ظَهرِي وَ قَلَّت حِيلَتِي»؛ به خدا این جملهٔ ابی‌عبدالله(ع) خیلی سنگین است! «وَ انقَطَعَ رَجائِي» عباس، دیگر امیدی برای من نماند.

 

تیر و کمان عشق را هر که ندیده                                             گو ببین پشت خمیدهٔ مرا، قد کشیدهٔ تو را