مجموعه یک عاشقانه آرام
۲۶ دی ۱۴۰۱ 0 صوتی و تصویری
علامه حسن زاده آملی (ره): دوست ما که ما را تنها گذاشت و رفت ...
پدر یک دفتر جیبی داشتند که آن را خیلی منظم خط کشی کرده و مواردی را در آن نام برده بودند.
از جمله نماز، روزه، برخورد با مردم، برخورد با فرزندان و خانواده، برخورد با شاگردان و ... هر روز برای هرکدام از این موارد به خودشان نمره می دادند.
یک بارکه دفترچه ایشان را نگاه می کردم دیدم یکی از مواردی که نمره آن بالا بود، رفتار با فرزندان و خانواده بود.
نهایت احترام را نسبت به مادرمان داشتند، سر سفره هیچگاه از ایشان نشنیدم به مادر بگویند این غذا چیست که درست کرده ای و اعتراض کنند.
مادر هرچه سر سفره می گذاشت می خوردند و تشکر می کردند و می گفتند این کارها، وظیفه شما نیست، لطف شماست.
فرزند
شهید مرتضی مطهری: می ترسم یک وقت من نباشم ...
یادم هست یک بار برای دیدن دخترم به اصفهان رفته بودم و بعد از چند روزی با یکی از دوستانم به تهران برگشتم.
نزدیکی های سحر بود که به خانه رسیدم.
وقتی وارد خانه شدم، دیدم همه بچه ها خواب هستند، ولی آقا بیدار است.
چای حاضر کرده بودند، میوه و شیرینی چیده بودند و منتظر من بودند
دوستم از دیدن این منظره بسیار تعجب کرد و گفت: همه ورحانیون این قدر خوب هستند؟!
بعد از سلام و عیک، وقتی آقا دیدند، بچه ها هنوز خوابند
با تأثر به من گفتند: می ترسم یک وقت من نباشم و شمااز سفر بیایید و کسی نباشید که به استقبالتان بیاید.
همسر
علامه طباطبایی (ره): پس از فوت همسر علت آن همه تأثر قلبی را چنین بیان می فرمایند:
مرگ حق است. همه باید بمیریم. من برای مرگ همسرم گریه نمی کنم.
گریه من برای صفا و کدبانوگری و محبت های خانم است
ما زندگی پرفراز و نشیبی داشته ایم. در نجف اشرف با سختی هایی مواجه می شدیم
من از حوائج زندگی و چگونگی اداره آن بی اطلاع بودم. اداره زندگی به عهده خانم بود.
در طول مدت زندگی ما هیچ گاه نشد که خانم کاری بکند که من حداقل در دلم بگویم کاش این کار را نمی کرد، یا کاری را ترک کند که من بگویم کاش این عمل را انجام داده بود
در تمام دوران زندگی ما هیچگاه به من نگفت چرا فلان عمل را انجام داده ای؟ یا چرا ترک کردی؟
امام خمینی (ره): هیچ کس مادر شما نمی شود
هیچ وقت ما ندیدیم ایشان (امام) به خانم بگویند «فلان کار را انجام بده» و یا حتی «یک چای برای من بریز»...
خیلی به ایشان (مادرم) اظهار محیت و علاقه می کردند و مقید بودند این اظهار محبت و علاقه را جلوی ما فرزندان هم علنی کنند.
امام احترام فوق العاده برای خانم قائل بودند .... در طول شصت سال زندگی، هیچ وقت یک لیوان آب از خانم نخواستند ...
در شرایط سخت روزهای آخر، هر وقت چشم باز می کردند، اگر قادر به صحبت بودند، می گفتند: خانم چطورند؟ ...
توجه شوم که هر چه بیشتر در "جذابیت زنانگی ام" پیشرفت می کنم درجه رضایت شخصی و خوشبختی ام افت می کند
اگر روزی خانم غذا را تهیه می کردند، هر چقدر هم که بد می شود، کسی حق اعتراض نداشت و امام از آن غذا تعریف می کردند.
امام به ما می گفتند: هیچ کس مادر شما نمی شود
فریده مصطفوی، دختر امام
آیت الله مرعشی نجفی (ره): مرجع تقلیدی که هم آشپزی می کرد و هم میوه ها را می شست
مدت شصت سال با آیت الله مرعشی زندگی کردم و در این مدت هیچ گاه نسبت به من با تحکم سخن نگفت و با من رفتاری تند و خشونت آمیز نداشت و با تندی با من صحبت و رفتار نکرد.
تا آن زمان که قادر به حرکت کردن و انجام کاری بود، نمی گذاشت دیگران کاری برایش انجام دهند. حتی هنگامی که تشنه می شد، برمی خاست و به آشپزخانه می رفت و آب می آشامید و به من نمی گفت.
وی غیر از اینکه همسر خوب و مهربان و دوست داشتنی بود، برای من مانند یک رفیق صمیمی و همکاری غم خوار نیز بود و در کارهای منزل به من کمک می کرد.
بسیاری از اوقات در کارهای آشپزخانه از قبیل: درست کردن غذا، پاک کردن سبزی و شستن میوه و وسایل آشپزخانه به من کمک می کرد و رفتارشان برای تمامی افراد خانه الگو بود
همسر
علامه جعفری (ره): چهل سال هم کاروانم رفت ...
مرد آذری زبان خم شد و در گوش بانویی که لحظه های احتضار را می گذراند، جمله ای گفت و پرسید: «جمیله خانم منی حلال الیئیسن؟»
به زبان آذری یعنی جمیله خانم من را حلال می کنی؟
زن با اینکه نای حرف زدن نداشت اما برای آنکه سؤال همسرش را که نگران، چشم دوخته بود به لب های او بی پاسخ نگذارد به هر زحمتی شده سری تکان داد که یعنی بله آقا!
بعد چشم های مردی که خیلی ها به او لقب فیلسوف معاصر داده اند، پر از اشک شد.
از یک طرف خوشحال بود همسرش از او راضی بوده و از طرفی چشمانش خیس بود که دیدار به قیامت افتاده
